Frjáls verslun - 01.04.1964, Blaðsíða 16

ýmiskonar á Akranesi, innan bæjar, úti í sveit-
inni og að kaupstaðnum og frá. Að staðaldri
flutti hann mjólkina af sveitabæjum utan
Skarðsheiðar og inn á Akranes. Næsta skrefið
í bílakaupum var það, að Þórður keypti fyrsta
fólksbílinn skömmu síðar í félagi við Harald
Böðvarsson. Það var 1929, og bíllinn Ford frá
sama ári. En aðalvinna Þórðar áratuginn fyrir
stríð var með vörubílinn og þá helzt mjólkur-
flutningar utan úr sveitinni, það stundaði hann
í fjórtán ár. Rétt um stríðsbyrjun hóf hann svo
ferðir sínar milli Akraness og Reykjavíkur, fyrir
Hvalfjörð, leið sem í þann tíð var æði ill yfir-
ferðar og hreinasta vegleysa á köflum. Fyrst
notaði Þórður til þeirra ferða hálfkassabíl og
flutti með honum bæði fólk og varning. Alltaf
jókst flutningurinn jafnt og þétt, Þórður fjölg-
aði bílum sínum. Nú er svo komið, að hann á
5 stóra vöruflutningabíla og 2 minni, 1 fólksbíl
af venjulegri stærð og 6 langferðabifreiðir af
nýrri gerð. Einn þeirra mun tvímælalaust vera
dýrasta bifreið, sem til landsins hefur verið
keypt, kostaði 1,6 milljón króna. Þetta er Mer-
cedes-Benz bifreið, sem Þórður fékk frá Þýzka-
landi í júlí 1963. Bíllinn hefur sæti fyrir 42 far-
þega, en hægt að skjóta inn aukasætum og kom-
ast þá 53 farþegar í bílinn. Yfirbyggingu bíls-
ins lét Þórður smíða í annarri verksmiðju, eða
hjá Fetter, svo vandaða vildi hann fá hana, og
það þótt þetta yrði honum 400 þúsundum króna
dýrara en ef húsið hefði verið smíðað í Merce-
des-Benz-verksmiðjunum. Þessari miklu bifreið
ekur Þórður sonur hans nú milli Akraness og
Reykjavíkur.
Kona Þórðar Þ. Þórðarsonar er Sigríður Guð-
mundsdóttir af Akranesi og eiga þau fimm upp-
komin börn.
GYLFI Þ. GÍSLASON
fyrst og fremst á útflutningi efna reglulega til
útflutningsherferðar „exnort drive“ — svo sem
t. d. Bretar. Hafa íslenzk stjórnarvöld nokkuð
slíkt í huga til þess að efla og auka útflutning
okkar? —
— Útflutningur hér er fyrst og fremst í hönd-
um samtaka framleiðenda sjálfra, og ríkisvaldið
hefur yfirleitt ekki skoðað það sem verkefni sitt
að hafa forgöngu um markaðsleit eða markaðs-
öflun. Hins vegar er hér um svo geysilega brýnt
verkefni að ræða, að ég er persónulega þeirrar
skoðunar að efna ætti til skipulegs samstarfs
allra þeirra aðila, sem áhuga hafa á útflutnings-
verzlun og ríkisvaldsins í því skyni að gera stór-
átak á þessu sviði og beina þá athyglinni hverju
sinni að tilteknum vörutegundum og tilteknum
markaði til þess að árangur verði sem mestur.
En eins og kunnugt er má gera ráð fyrir því, að
þeim mun meira gagn verði af fé og fyrirhöfn,
ef því er beint í eina átt í takmarkaðan tíma. —
— Og að lokum viðskiptamálaráðherra, hvað
viljið þér segja um möguleika okkar til gjald-
eyrisöflunar með öðru en fiskútflutningi? —
— Enginn vafi er á því, að það veldur nokk-
urri óvissu um afkomu þjóðarinnar og stöðugri
hættu á nokkurri röskun í þjóðarbúskapnum að
90—95% af útflutningstekjum íslendinga skuli
vera andvirði sjávarafurða. Bæði vegna þess
hve sjálfur sjávaraflinn er miklum breytingum
undirorpinn og vegna hins að skyndilegar verð-
breytingar geta orðið á ýmsum afurðum.
Það mundi því án efa verða til aukins örygg-
is um afkomu þjóðarinnar og bæta skilyrði okk-
ar til að varðveita heilbrigt jafnvægi í þjóðar-
búskapnum, ef við gætum í vaxandi mæli afl-
að okkur gjaldeyristekna með öðru móti svo sem
framleiðslu iðnaðarvara til útflutnings og aukn-
um siglingum og flugferðum. Að því ætti tví-
mælalaust að vinna. —
S. G.
★
„Þakka yður fyrir, herra forseti."
16
FRJÁLS VERZLUN