Frjáls verslun - 01.05.1965, Síða 10

raunar allir vita — að útlendingar vita lítið um
ísland. Við vildum gjarnan leggja hönd á plóginn
og hjálpa eitthvað til. Hugmynd okkar var að vísu
allgömul. Hún var lengi að þróast og tók á sig ýms-
ar myndir, en við komumst loks að þeirri niður-
stöðu að e. t. v. væri hægt að gefa út tímarit á
ensku, ef reynt yrði að vekja sameiginlegan áhuga
þeirra aðila, sem hér leggja stund á útflutning, inn-
flutning og fyrirgreiðslu ferðamanna, á alhliða kynn-
ingu á menningu og þjóðlífi liér. Við vorum strax
staðráðnir í því að annað hvort yrði blað þetta að
verða eins vandað og nokkur tök væru á að gera
hér, ellegar að það kæmi ekki út. Ekki væri um
annað að ræða en að hér kæmi fram rit, sem tekið
yrði eftir og eftirsóknarvert væri. Öðrum kosti töld-
um við að bezt væri að láta þetta eiga sig.
— Við erum raunar þeirrar skoðunar að alhliða
kynning á íslenzku þjóðlífi, menningu og náttúru
landsins, myndi verða þeim aðilum, sem áður eru
nefndir, lyftistöng og verða útflutningsstarfsemi og
öðrum milliríkjaviðskiptum til góðs. Það hlýtur að
vera ljóst að með því að sýna fram á með margvís-
legum myndum og dæmum að hér búi menningar-
þjóð á gömlum merg, sem þróazt hefur oft við erf-
iðar aðstæður í sérstæðu landi, vekjum við áhuga
fólks á því að koma hingað og kynnast landinu
meira. Sem dæmi má nefna, að þegar við erum að
selja þorskflök og reyna að afla þeim stærri mark-
aða, þá eru það kannske ekki alltaf myndir af þorsk-
flökum, sem mestan árangur bera, heldur jafnvel
myndir og frásagnir af landi okkar og menningu.
— Hvað er Iceland Review gefið út í stóru upp-
lagi?
— Upplag blaðsins hefur tvöfaldazt á þessum
tveimur árum, og það kemur út í 10.000—12.000
eintökum. Útgáfustarfsemin er ákaflega kostnaðar-
söm, enda ekkert til sparað að gera ritið eins vand-
að og tök eru á.
— Og þið iðrist þess ekki að hafa lagt í þetta
nýmæli?
— Nei, síður en svo. Við sjálum töluverðan ár-
angur af okkar starfi, okkur til óblandinnar ánægju.
T. d. fáum við ógrynni af bréfum úr öllum heims-
álfum, og það er útaf fyrir sig ánægjulegt að sjá
hve blaðið fer víða. En hinsvegar ætlum við ekki
að verða allsherjar upplýsingamiðstöð fyrir ísland,
þótt við vildum leggja hönd á plóginn — við höf-
um ekki getu til þess — a. m. k. ekki að svo stöddu.
— Hvernig hefur gengið að tryggja fjárhags-
grundvöll ritsins?
— Það er nokkuð erfiður róður og við þurfum
að leggja töluvert á okkur. í fyrstu gerðist það
einkum með auglýsingasöfnun. Nú hefur hinsvegar
brugið svo við að auglýsingarnar cru farnar að
koma til okkar sjálfar í æ ríkari mæli, ef svo mætti
segja. Menn óska eftir að auglýsa í Iceland Review
sökum þess að auglýsingarnar hafa borið góðan ár-
angur og blaðið fer svo víða, sem raun ber vitni.
Áhugi manna á að auglýsa í blaðinu fer stöðugt
vaxandi, og skilningur hefur mjög aukizt á því, að
hér hefur opnazt leið, sem nær til nokkuð stórra
og áhrifamikilla hópa. Blaðið hefur valinn lesenda-
hóp á sviði verzlunar og viðskipta, bæði hér og er-
lendis, auk þess sem það fer til fjölmargra, sem
sérstakan áhuga hafa á að fylgjast með íslenzkum
málefnum, ennfremur menntastofnana, bókasafna
o. s. frv.
— Eruð þið ánægðir með árangurinn af útgáf-
unni?
— Að mörgu leyti erum við það, þótt enn sé
þetta byrjunin.
— Er fyrirhuguð stækkun á ritinu í einhverri
mynd?
— Eins og er reynum við að gera hvert hefti
betur úr garði en það síðasta. Um beina stækkun
eða fjölgun á tölublöðum verður þó ekki að ræða
í bráð.
— Æ fleiri íslendingar, einstaklingar, stofnanir
og fyrirtæki kaupa nú Iceland Review reglulega til
þess að senda það kunningjum og viðskiptavinum
erlendis. Naumast er heldur völ á öðru ódýrara til
að senda þannig, og það er um leið nægilega vand-
að til að menn geti notað blaðið til gjafa.
— Þess má að lokum geta að útgáfan tekur að
sér að senda Iceland Review reglulega fyrir inn-
lenda aðila til ýmissa aðila erlendis, með sérstakri
kveðju frá sendana í hvert sinn, sögðu ritstjórarnir
að lokum.
Ung stúlka frá Kaupmannahöfn hafði fengið
sumarvinnu á búgarði á Jótlandi. Dag einn, er
fjölskyldan fór til kaupstaðar, sagði húsfrúin við
hana að hún skyldi elda uxahalasúpu til kvöld-
verðar. En er fólkið kom aftur heim, var stúlkan
gráti næst og sagði við frúna:
— Ég gat því miður ekki búið til uxahalasúpuna,
því í hvert sinn sem vatnið sauð, dró hann halann
upp og hljóp.
10
FRJÁLS VERZLTJN