Frjáls verslun - 01.12.1977, Qupperneq 64

Ilm heima og geima
— Elsku mamma, skrífaði
brúðurinn nokkrum dögum eft-
ir að brúðkaupsferðin hófst.
— Nú veit ég alveg fyrir
víst, að Maggi hefur haft stjórn
á sér þar til hann fann mig.
Hann hefur örugglega aldrei
elskað nokkra konu fyrr. —
Hluti af honum var nefnilega
enn í plastumbúðum.
— Lögregluþjónn. Þér verð-
ið að taka mig fastan. Þáð kom
nokkuð agalegt fyrir. Ég sló
konuna mína niður með steik-
arpönnu.
— Er hún látin?
— Nei. Þess vegna bið ég
þig að læsa mig inni. Hún er
200 metrum á eftir mér.
— Manstu eftir sérkennilega
kjólnum, þessum topplausa,
sem ég fór í á árshátíðina.
— Já, auðvitað. Hann er fjári
sexí.
— Þakka þér fyrir, en ég var
að frétta að þetta var bara belt-
ið af kjólnum, sem ég hafði
pantað.
Milli vinkvenna:
— Þú ert byrjuð að vera
með Georg. Segðu mér, hrýtur
hann alltaf jafnmikið?
— Haldið þér, að ég geti
fengið að tala við forstjórann?
— Ég þoli ekki þessar sjálfs-
morðsgæsir.
— Já, alveg áreiðanlega.
Hann hefur beðið mig að vísa
öllum fögrum konum umsvifa-
laust inn til sín, svaraði dyra-
vörðurinn.
— Segið honum, að konan
hans sé mætt.
— Við þurfum ekki að hafa
áhyggjur af manninum mínum.
Við stöndum á honum.
— Skólastjóri. Ég hef ákveð-
ið að láta strákinn fara í annan
skóla. Þessi er svo lélegur.
— Hugsið yður nú um.
Drengurinn er beztur í bekkn-
um.
— Það er einmitt þess vegna.
Ef strákurinn er beztur í sín-
um bekk þá er þetta afskaplega
lélegur skóli.
— Þetta er út af dóttur okk-
ar, læknir, sagði móðirin á-
hyggjufull. — Hún er eitthvað
skrítin í kollinum. Hún held-
ur að hún sé hæna.
— Jæja, jæja, svaraði geð-
læknirinn og lét sér fátt um
finnast. — Hvað hefur hún
hagað sér svona lengi?
— I tvö ár.
— Af hverju í ósköpunwm
hafið þér ekki komið og sagt
mér fró þessu fyrr?
— Við þurftuin á eggjunum
að halda.
— • —
— Jæja, Pétur litli, sagði
gamla, sæta frænkan. — Er
hún systir þín byrjuð að tala
— Hvað ætti hún svo sem
að segja. Hún fær allt ef hún
bara rekur upp öskur.
— • —
— Hvort það sé raki í hús-
kofanum? Já, og það svo of-
boðslegur að það voru horn-
síli í músagildrunni í morgun.
— • —
Vinkonurnar sátu og röbbuðu
saman. í einu horni stofunnar
sat húsbóndinn og las í dag-
blaði.
— Segðu mér. Er maðurinn
þinn alltaf svona þögull?
— Yfirleitt ekki. Þú ættir að
heyra hann borða.
(54
PV 12 1977