Frjáls verslun


Frjáls verslun - 01.08.2000, Blaðsíða 31

Frjáls verslun - 01.08.2000, Blaðsíða 31
STJÓRNUN Gary Hamel, einn þekktasti fræði- maður heims á sviði breytinga, sagði að það eina sem menn gætu gengið að sem vísu væru breytingar. Aldrei fyrr hafa þessi orð verið eins sönn og einmitt nú þar sem þekking og hæfni úreldast á nokkurra ára, eða jafn- vel nokkurra mánaða, fresti. Enginn veit hvað morgundagurinn ber í skauti sér. Eina tryggingin sem menn geta afl- að sér fæst með því að vera opinn fyrir nýjungum, sýna jákvætt viðhorf og frumkvæði til að leila nýrrar þekkingar. Þannig geta menn tek- ið virkan þátt í breytingunum í samfélaginu og fært sér þær í nyt í stað þess að verða fórnarlömb þeirra. Nú, þegar fyrirtæki eiga í harðri samkeppni, sem einkennist af óvissu, hraða, áhættu og óstöðugleika, en einnig óteljandi tækifærum, ræður hæfni og þekking úrslitum. Áhrif breytinga á einstaklinga Um er að ræða ýmsar breyting- ar á vinnumarkaðnum. Lífstiðarráðningar eru að renna sitt skeið og ráðningar til tímabundinna verkefna eru að leysa þær af hólmi. Flestir munu skipta um starf, eða jafnvel starfsgrein, einu sinni eða tvisvar á næstu 10 árum. Starfsheitið mun ef til vill vera það sama en starfið sjálft mun vera töluvert frábrugð- ið því sem það er í dag. Menntun, sem við öflum okkur einu sinni og höldum við með starfsþjálfun, dugar ekki lengi. Stöðug endurmenntun er nauðsynleg til að afla okkur færni og nauðsynlegs sjálfstrausts til að búa okkur undir framtíðina og auka samkeppnishæfni og þroska okkar sem starfsmanna. Að afla Dekkingar og deila Námsgeta starfsmanna er mikil- væg sem aldrei fyrr. Styrkur svokallaðs „lærdómsfyrirtækis“ felst í því að starfsmenn læri sem einstaklingar, sem hópur, í deildum og sem vinnustaður. Aukin þekking er sameiginlegt hagsmunamál allra í fyrirtækinu og stöðugt nám verður að vera hluti af daglegum störfum. Námið heldur mönnum við efnið og eykur hæfni þeirra til að taka að sér ný störf. Nám er ferli sem aldrei lýkur og menn þurfa að taka ábyrgð á öflun þeirrar þekkingar sem þeir telja mikilvæga fyrir sjálfa sig. Þekking er aldrei óþörf og þó að menn afli sér vitneskju sem þeir þurfa kannski ekki endilega á að halda í dag gæti hún nýst þeim á morgun. Breytingar eru eins og öldurnar. Þær halda áfram að koma. Maður getur ekki stöðvað þær. En maður getur lært að sigla á þeim. Ekki nægir þó að læra því þekkingin og hugmyndirnar þurfa líka að flæða um allar æðar fyrirtækisins. Þetta krefst já- kvæðs umhverfis þar sem fólk nýtur hvatningar og stuðnings og er fært um að deila innri þekkingu með öðrum en það er einmitt þar sem skórinn kreppir oft að. Margur starfsmaður lítur svo á að hann muni missa vald sitt, stöðu eða sjálfstæði ef hann deilir með öðrum ákveðinni sérfræðiþekkingu sem aðeins hann sjálfur býr yfir. Hann kýs frekar að lúra á þekkingunni til að vera öruggur með starf sitt. Þetta get- ur leitt til þess að þessi sérþekking hans nýtist ekki þar sem samstarfsmenn og aðrir innan fyrirtækisins vita ekki af henni. Mismunandi flokkar þekkingar Til eru tveir flokkar þekking- ar: Ljós þekking (explicit knowledge eða „know what“) og leynd þekking (tacit knowledge eða „know how“). Ljós þekking er oft sýnileg og hægt er að dreifa henni og lýsa í orðum, tölum og myndum auk þess sem hægt er að geyma hana í gagna- grunnum og skjölum. Leynd þekking er oft ósýnileg og óáþreif- anleg. Hér er um að ræða þekkingu sem á rætur sínar að rekja til þátttöku, reynslu, lífsgilda og þeirrar tilfinningar að „svona eigi að gera hlutina". Leyndri þekkingu er erfitt að dreifa og enn Greinarhöfundur, Ingrid Kuhlman, er framkvœmdastjóri hjá Stjórn- endaþjáljun Galluþ, sem er hluti af lMG-hóþnum. Margir starjsmenn telja sig vera fórnar- lömb breytinga ífyrirtækjum. Meb því að vera stöðugt oþnirfyrir nýjungum og með því að afla sérþekkingar færa starfsmenn sér allar breytingar í nyt í stað þess að verða fórnarlömb þeirra. Eftir Ingrid Kuhlman Myndir: Geir Ólafsson 31
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176

x

Frjáls verslun

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Frjáls verslun
https://timarit.is/publication/282

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.