Alþýðublaðið - 09.09.1969, Qupperneq 9

mikið á postulínsflísar.
VEGGSKEEYTÍNGAR
R.: Fyrir fimm eða sex árum
langaði mig svo mikið til að
búa eitthvað til, að ég fór að
mála á postulínsflísar fyrir
veggskreytingar. Þessu hef ég
haldið áfram og geri enn í ígrip
um. Flísarnar hafa verið mjög
vinsælar, bæði sem einstakar
myndir og skreytingar á heila
veggi.
CBlm.: Hefur þú fengið stór
í Kaupmannahöfn.
í hillunum eru skálar, litlar
og stórar, könnur, vínpyttlur
með litlum vínkrukkum og stór
ar ölkrúsir, auk ýmissa smá-
hluta, sem eru steyptir í gips-
mót. Ekki má gleyma skart-
gripunum og flísunum, sem
þau héldu sýningu á í vinnu-
stofunni fyrir sl. jól.
Blm.; Hvað varð til þess, að
þið byrjuðuð aftur, —- endur-
reistuð Laugarnesleir?
LANGAÐI ALLTAF
TIL AÐ BYRJA AFTUR
R.: Okkur hefur eiginlega
alltaf langað til að byrja aftur.
Svo langaði mig til að fá dálitla
fjölbreytni, það er léttara að
vinna húsverkin þegar maður
getur jafnframt unnið að sín-
um eigin hugðarefnum.
G.: Okkur bauðst tækifæri
til að eignast þau tæki, sem
okkur vantaði, og nú höfum
við komið í lag vinnustofu, sem
raunar alltaf var ætluð fyrir
II.
verkefni í veggskreytingu?
R.: Nei, enn sem komið er
hefur ekki verið um að ræða
stærri veggfleti en í baðher-
bergi og eldhús, en mér þætti
mjög gaman að spreyta mig á
stærri verkefnum. — Suður á
Ítalíu og Krakklandi eru flísa-
skreytingar mjög algengar ut-
anhúss, og þessar skreytingar
gætu verið mjög skemmtilegar
hér, og hæft vel stíl ýmissa
ungra arkitekta.
A LVEG EINS OG í
GAMLA DAGA
Og núna, 22 árum eftir að
fjórar ungar manneskjur hófu
framleiðslu á íslenzkri keramik,
en urðu að láta undan síga 6
árum seinna fyrir útlenzkum
glerkúm, eru allar hillur í
vinnustofunni að Laugarásvegi
7 að fyllast af nýjum leirmun-
um, og það er rennt og það
er brennt og málað, alveg eins
og í gamla daga. Munurinn er
aðeins sá, að nú eru þau að-
eins tvö, og þau eru 22 árum
eldri en þegar þau byrjuðu að
spreyta sig á leirnum í fyrsta
sinn; nú eru þau orðin full-
þroska listafólk, en ekki ný-
útskrifuð úr Listaakademíunni
Ajþýðublaðið 9. september 1969 9
Vínkanna og sex vínkrukkur.
þetta. Ég hef líka minnkað við
mig kennsluna til þess að geta
sinnt þessu.
Blm..: Notið þið sömu aðferð-
ina við leirmunagerðina og þið
notuðuð í gamla daga?
G.: Við notum enn að mestu
leyti þá aðferð, sem við notuð-
um áður, og enginn annar kera
miker á íslandi notar. — Allir
hlutirnir eru skreyttir og engir
tveir eins. Við búum til leirliti
og málum á hlutina óbrennda.
Enn sem komið er notum við
iágbrenndan leir, en vonumst
til að geta bráðlega brennt
steinleir.
Blm.: Hvernig er verkaskipt-
ingin?
R.; Gestur mótar eða rennir
hlutina, — ég skreyti þá.
Bim.: Er þetta ekki mikil
vinna?
R.: Jú, þetta er mikil vinna,
en skemmtileg.
Blm.: Hvernig er með sölu
núna?
R.: Það gengur ágætlega,
enda framleiðum við ákaflega
lítið, — þetta er algjört auka-
starf hjá okkur.
G.; í fyrravetur tók ég hing-
að heim nemendur úr Kennara-
skólanum og kenndi þeim und-
irstöðuatriði í leirmunagerð.
Nú vill svo skemmtilega til, að
skólinn hefur eignazt leir-
brennsluofn og önnur nauðsyn-
leg tæki til að nemendur geti
lært að gagni þessi undirstöðu-
atriði. Víðast erlendis er það
orðinn fastur liður í myndlist-
arkennsiu æðri skóla og allt
niður í barnaskóla. — Þrátt
fyrir húsnæðisskort hefur ver-
ið ákveðið að taka húsrúm und-
ir þessa kennslu í skólanum
næsta vetur.
— En að. lokum, Gestur, þú
lagðir upphaflega stund á nám
í höggmyndalist. Hefurðu átt
við að höggva síðan þú lcomst
heim?
— Já, ég hef alltaf gert það,
aðallega í grástein og líka í
grarút og marmara. Meiningin
er að hafa nokkrar myndir á
sýningu Félags íslenzkra mynd-
listarmanna í haust.
Og nú er ekki vert að tefja
þau hjón lengur, við yfirgefum
vinnustofua að Laugarásvegi 7,
þar sem djöflaandlit eru máluð
á bjórkrúsir, en kvenmanns-
andlit og saklausir fuglar á
venjulegar skálar. —