Alþýðublaðið - 23.09.1969, Blaðsíða 6

6 Alþýðublaðið 23. september 1969
CATHERINE
NEUVE
□ Catherine Deneuve Jkom ung og óreynd inn í kvik-
myndaheiminn og lék sitt fyrsta stóra hlutverk. Það
var í kvikmyndinni „Le Jvice et la vertu,“ stjórnað
af Roiger Vadim. (Má því með sanni segja, að henni
hafi frá upphafi kvikmyndaferils síns verið lögð
þung hyrði á herðar.
Áður hafði Catherine aðeins
leikið nokkur smáhlutverk á
leiksviði.
í þessari kvikmynd, sem
Valdim stjórnaði, lék Catherine
hina dyggðum prýddu stúlku,
en systir hennar Francoise sem
nú er dáin, var mótleikkona
hennar.
Þetta var öfundsvert taeki-
færi fyrir hina nítján ára
óreyndu Catherine, en hún
reyndi að festa sér í minni þá
staðreynd að merki vörunnar
er ekki allt, og kvikmyndaleik-
kona verður að læra að taka
leiðsögn og vinna sig í gegn um
margsskonar erfiðleika. Og
Catherine óx með hverjum
vanda.
Catherine Deneuve, er fædd
í París árið 1943, dóttir leik-
arans Maurice Dorléac.
Hún var talin kappsöm og
dugleg í skóla, eins og Fran-
coise systir hennar, en var ekki
búin að ákveða sér neitt sér-
stakt markmið í lífinu er Roger
Valdim kom inn í líf hennar og
sá að þarna var á ferðinni verð
andi kvikmyndastjarna.
Síðar eignaðist Catherine
soninn Christian. Faðir hans er
Roger Valdim, en þau giftust
ekki.
Það var löngu síðar að hún
hitti tízkuljósmyndarann David
Bailey í París/Amor skaut af
boga sínum og hitti beint í
mark — því það varð ást við
fyrstu sýn og þau giftust sum-
arið 1965. Hjónabandið entist
í tæp þrjú ár. „Nú lifi ég ein-
göngu fyrir son minn, og reyni
að skapa honum hamingju
sama og trausta bernsku“ seg-
ir leikkonan.
Öryggi er mikilsvert í aug-
um Catherine.Hún er viðkvæm
og auðsærð sál, sem alltaf
stendur í þeirri trú, að aðrir
séu að spila með hana, jafnvel
geri sér að leik að særa hana.
Þessi hugsanavilla hefur leitt
til þess að Catherine hefur dreg
ið sig inn í harða skel og sýnir
ekki nema þeim sem hún telur
trygga vini sína, — sitt rétta
innræti. Ókunnugum sýnir hún
oft kulda og tómlæti, sem veld
ur því að hún er í þeirra aug-
um full yfirlætis og hroka.
Leikstjórinn Bunuel, sem
hefur stjórnað nokkrum kvik-
myndum með Catherine í aðal-
hlutverki, hélt við fyrstu kynni
að það yrði öfundsvert starf að
vinna með henni.
„Hún leit út fyrir að vera
ísjaki með engilsandlit" segir
hann, en svo komst ég að raun
um að hún var full samstarfs-
vilja og kvenlegrar blíðu.
Catherine Deneauve leggur
mikið upp úr því að leikstjór-
inn sé góður og um fram allt
maður sem hún geti treyst og
felluf vel í geð. Hafi hann þessa
eiginleika, er hún tilbúin til að
fylgja minnstu visbendingum
og óskum hans út í yztu æsar.
í blaðaviðtali var Catherine
eitt sinn spurð um hvort -hún
væri sólgin í þeningá. ' _' •
„Já, til að geta losnað fljótt
við þá aftur, svaraði Catherine.
Ég veit ekkert skemmtilegra
en fara í búðir. Skókaup ei’u
mér ástríða, ég á víst 70 pör
af skóm. Einnig kaupi ég mik-
ið af plötum Mosarts og Wagn-
ers. Hverju ég hef mest uppá-
hald á? <Því er fljótsvarað,
dýrum og bókum. Aftur á móti
fer ekkert eins í taugarnar á
mér og heimskulegar spurning-
ar blaðasnápa. Varðandi spurn
ingu hvernig hún kæmist yfir
alla þá vinnu sem hún þyrfti
að inna af hendi, voru svörin
þannig að hún yrði að vinna
eins og annað fólk og vildi
gjarnan vera fræg. „Ég veit að
fólk segir að ég sé falleg, það
vil ég líka vera. Og mér líkar
ekki að eyða tíma mínum í að
biða eftir einhverju spennandi.
Ég leyfi mér það ekki að lifa
tilbreytingarlausu lífi. Mér
geðjast að flestu fólki og vil-
að heimurinn brosi við mér.
Francoise systir Catheriþe,
sagði um hana:
„Þó það væru bara ein verð-
laun í þessum heimi til að
keppa um, er ég viss um að
Catherine vildi heldur stela
þeim heldur en að tapa.“
P
RINDID AD VID
FJÖLMIÐLARA
□ Um nokkurn tíma hafði hr.
Eggert Jónsson starfsmaður
hjá Ríkisútvarpinu þætti um
atvinnumál einu sinni í viku í
útvarpinu og tók hver þáttur
ca. 30 mínútur. Voru þetta mjög
fróðlegir fréttapistlar um sjáv-
arútvegsmál, iðnaðarmál o.rn.
fl. Átti hann fróðleg viðtöl við
menn frá atvinnuvegunum og
mér er óhætt að segja að þætt-
ir þessir fluttu hlustendum
ihjög mikinn fróðleik. En svo
ailt í einu eru þessir þætt.ir
aflagðir, hvers vegna veit ég
ekki. Ef ráðamönnum' þar við
útvarpið hefir fundizt að nóg
væri komið af þessu tagi, þá er
það mikill misskilningur. Er
það ekki það sem hugsandi
menn vilja frekast heyra, það
er hvernig hinir ýmsu þættir
framleiðslunnar ganga í landi
okkar. Hitt kemur okkur minna
við hvernig slátrarnir í Viet
Nam haga sér, hvort svo sem
það eru Kanar eða grimdarssgg
irnir frá Norður V.N., eða þá
frá Suður V.N. Það finnst nefni
lega mörgum að bæði útvarpið
og sjónvarpið leggi of mikla
rækt við fréttir frá villimennsk
unni þar austur. Og út yfir tók
þá þegar sjónvarpið f ór' að
flytja okkur á öldum ljósvak-
ans stunurnar frá deyjandi nel-
særðum hermönnum þar aust-
ur frá, eins gert var nú fyrír
skömmu. Ég skil ekki þann
hugsunarhátt að vilja láta ís-
lenzka hlústéndur eða sjáend-
ur, fá svona greinilegar fregn-
ir og myndir frá þessu hörm-
ungarinnar landi. Nei, þeir Sem
þessu stjórna, ættu sannarlega
að taka. slíkan fréttaflutning
til rækilegrar endurskoðunar
og minnka stríðsfréttir og
myndir, sem nú eru bornar fyr-
ir vit íslenzkra hlustenda.
Við hljótum að eiga mikið
meira af innlendu fréttaefni
heldur en nú er fram borið.
Annars er það mjög merkilegt
hvað lítið síast af fréttum Erá
fréttamönnúm Ríkisútvarpsins,
sem munu vera dreifðir vítt um
landsbyggðina. Sumir þeirra
eru duglegir í starfi sínu, frá
sumum heyrist furðu lítið. Væri
hin fyllsta nauðsyn á að stokk-
að væri upp í þessum hópi og
valdir þeir fréttamenn einir,
sem - hafa' áhuga á stgrfínu.;
Ég efast ekki um að fréttir
almennar er sá þáttur útvarps-
starfseminnar, sem vinsælastur
er og mest er hlustað á þrátt
fyrir mistök í efnisvali og bar
held ég að þáttur um innlent
fréttaefni sé bezt séður. Við
íslendingar eigum mest undir
sól og úrfelli, stormum og veð-
ráttu á landi og við strendur
þessa lands. Það kemur mest
við okkur hvernig bóndanum
gengur að afla fóðurs fyrir sinn
búpening, hvernig fiskimennirn
ir afla, hvernig iðnaðarfram-
leiðslan gengur, hvernig sala
útflutningsafurðanna gengur
o. s. frv. Um þetta vilja allir vel
hugsapdi menn vita fyrst og
fremst, svo getur hitt allt ann-
að komið í næstu röð. En lítið
fer nú fyrir skemmtiefni, eins
og þegar Svavar Gests var að
skemmta hlustendum og veitti
nú sannarlega ékki af í öllum
óþurrkunum og síldarleysinu
að koma hlustendum til að
brosa við og við, því rétt mun
það vera, að hláturinn lengir
líftóruna. —
,
Óskar Jónsson.
Bergþórugötu 3.
Símar 19032 og 20070.