Alþýðublaðið - 05.01.1970, Blaðsíða 3

SamSök blaöaúlgefenda lýsa yfir:
Árásir Agnews ógnun
við prentfrelsið
□ Alþjóða blaðastofnunin í
Ziirich (IPI) segir í ársskýrslu
sinni, sem birt var um áramótin
að árásir Agnews varaforseta á
bandariskar fréttastofnanir hafi
verið alvarlegasta ógnunin við
prentfrelsið í heiminum á ár-
inu 1969. Stofnunin segir að
það alvarlegasta við þessar á-
rásir hafi þó verið það, að þær
liefðu litið út fyrir að vera upp
runnar hjá Nixon forseta, en
ekki á ábyrgð varaforsetans
eins.
Eernst M-eyer, forstjóri IPI,
segir í þessu sambandi, að þess
ar árásir hafi verið tilraunir
æðstu manna Bandaríkjanna til
þess að koma á einsflokkspressu,
en það hefði í för með sér á-
stand svipað og í Sovétríkjun-
um.
Aðild að IPI eiga um 1600
blaðaútgefendur og ritstjórar ut
an kommúnistaríkjanna. I skýrsl
unni sem birt var um áramótin
segir einnig að afstaða frönsku
stjórnarinnar til frelsis blaðanna
hafi batnað er að de G-aulle lét
af völdum. Um Grikkland segir
skýrslan að þar fari fram mikill
skrípaleikur. í hvert skipti, sem
herforingjarnir bjóði blöðunum
a'ukið frelsi, megi heita öruggt
að þeir meini, það andstæða.
Suður-Ameríka er samkvæmt
skýrslunni sá heimshluti sem
mestar takmarkanir á prent-
frelsi áttu sér stað 1969. Átta
ríki í þeim heimshluta lúta nú
einræði herforingja og í þess-
um löndum má ekki heita að
um neitt prentfrelsi sé að ræða.
í skýrslunni er þróunin síð-
asta áratug máluð dökkum lit-
um. Þar segir að annars vegar
hafi í þróunarlöndunum sífellt
verið dregið úr tjáningarfrelsi,
en í mörgum vestrænum löndum
hafi borið mei-ra á allskyns á-
byrgðarleysi. I skýrslunni segir
að nú sé 01-610? full þörf á því
að hugta'kið „blaðafrelsi“ sé
metið og' skilgreint á ný og í
því sambandi skipti mestu máli,
að d-regin séu þau nákvæmu
skil, er liggi milli frelsis ann-
ars vegar, en ábyrgðarleysis hins
vegar. —
. rúpmm&wm&m&wsssxsBifif iiíhií'finfnrilli liwMiwr-
Bókinfyrir
bifreiðaeigendur
Samvinnutryggingar hafa lagt meginóherzlu ó tryggingar fyrir sannvirði, góða þjón-
ustu og ýmiss konar fræðslu- og upplýsinggstarfsemi.
í samræmi við það hefur bókin „Bíllinn minn“ verið gefin út órlega um nokkurt
skeið. í hana er hægt að skró allan rekstrarkostnað bifreiðar i heilt ór. Auk þess eru
í bókinni öll umferðarmerkin og aðrar gagnlegar upplýsingar fyrir bifreiðastjóra.
Bókin mun verða send, endurgjaldslaust, i pósti til allra viðskiptamanna okkar, sem
þess óska.
Lótið því Aðalskrifstofuna í
Reykjavík eða næsta umboðsmann
vita, ef þér óskið, að bókin verði
send yður.
ÁRMÚLA 3, SÍMI 38500
SAMYINNUTRYGGINGAR
Alþýðublaðið 5. janúar 1970 3
| ívikubyrjun
I
I
I
1
I
I
1
I
I
i
I
I
I
Einn tilgangur i
- eitt markmið
Undanfama mánuði hefur oft
niátt lesa í Þjóðviljan-um og
Tímanum hatrammar árásar-
greinar á forystumenn verka-
lýðshreyfingari-nnar fyrir það,
að þeir hafi brugðizt umbjóð-
endum sínum, félagsmönnum
stéttarféla-ganna, í samninga-
gerðum um kaup og kjör. Er
oft í þessu sambandi vitnað til
þess, að við samningagerðir
ha-fi samningsaðilar, og þá oft-
ast samninganefnd verk-alýðs-
félaganna, gert ýmsa hliðar-
samninga við ríkisstjórnina um
opinberar aðgerðir eða afskipti,
sem átt h-afa stóran þátt í því
að samningar h-afa tekizt milli
launþega og atvinnurekenda.
Þessa stefnu í samskiptum
verkalýðshreyfingar og ríkis-
valds, sem upp var tekin að
marki í tíð núverandi ríkis-
stjórnar, hafa blöðin tvö, Þjóð-
viljinn og Tíminn, ekki átt
nógu sterk orð til þess að for-
dæma eins mjög og hugur þeirra
stendur til. Það, að forystu-
menn verkalýðshreyfmgarinnar
skuli á þann hátt hafa gert sam-
komulag við opinber stjórnvöld
í kjaradeilum við vinnuveit-
endur og metið það til móts
við einhverja krónuhækkun
kaups telja stjórna-randstöðu-
blöðin tvö svik við málstað
verkalýðsins og merki um ó-
eðlile-ga samvinnu milli for-
ystumann-a verk-alýðshreyfing-
arinnar annars vegar og ríkis-
stjórnarinnar hins vegar.
Hér er vitaskuld um al-ger-
an grundvallarmisskilning að
ræða hjá þessum blöðum, eins
og svo oft vill verða. Það sem
í raun og veru li-ggur að baki
skoðana Þjóðviljans og Tím- r
ans í þessum efn-um, eru ekki
hagsmunir verkalýðsins, laun-
þe-ganna sjálfra, heldur eru allt
verkalýðsskóla í Noregj fyrir
nokkrum árum á þeirri for-
sendu að þar gengi eeindreginn
Alþýðuflokksmaður um garða.
Staðreyndirnar eru hins veg-
ar þær, og þar eru fengnar
skýringamar á árásarskrifum
stjórnarandstöðublaðanna gegn
forystumönnum verkalýðsfélag-
anna, að í hvert skipti, sem á-
tök virðast vera í aðsi^i á
vinnumarkaðnum er það eina
spurningin, sem flokksbroddar
Framsóknarmanna og kommún-
ist-a velta fyrir sér, hvort þárna
sé að opnast möguleiki til þess
að koma ríkisstjórninni frá
völdum. Að öðrum atriðum, sem
raunverulega skipta launþeg-
ana máli, eins og því h'vort
unnt sé að ná viðhlítandi kjara-
samningum er komi til með að
færa verkalýðshreyfingúnni
raunhæf ar kj arabætur, leiða
þessir mætu memi aldrei hug-
ann. Það eitt, að fella ríkis-
stjórnina er orðin sjúkleg ár-
átta í hugum flokksbroddanna
í stjórnarandstöðunni.
Mælskumaðurinn CATO i
Rómaborg hinni fornu varð
frægur að endemum fyrir hat-
ur sitt á Karþagóborg. Sagt er
að hann hafi endað allar sínar
ræður í rómverska seniatinu,
hvert sem efnið var, á setn-
ingunni: „Auk þess le-gg ég til
að Karþagóborg verði lögð í
eyði.“
Sá er þó munurinn á CATO
þessum og þeim Magnúsi Kjart
anssyni og Ólafi Jóha-nnespymi,
-að í einspora hugarheimi
þeirra tveggja síðar nefpdu,
rúmast ek-kert „auk þess“,
„Eyðing KarþagóbO'rgar“,. fall
islenzku ríkisstjórnarinnar er
þeim í senn eit-t og allt, — sá
tilgangur er orðinn þeirra,eini
tilgangur og hann helgar öll
meðöl.
I
I
I
I
I
aðrar forsendur, sem árásir
blaðanna tveggja á forystu-
menn stéttarfélaganna eru
grundvalLaðar á.
Hugsanir, starfsaðferðir og
stefnumál flokks-broddanna í
Framsóknarflokknum og Al-
þýðubandalaginu snúast aðeins
um eitt markmið, — að fella
ríkisstjórnina, hvenær sem er
og á hvern hátt sem er. Þessir
flokksbroddar bera ekki
nokkra stétt-arlega ábyrgð gagn
vart nokkru fagfélagi og Fram-
sóknarmenn vita raunar ekki
enn hvað verkalýðssamtök eru.
Hefur þekking framsóknar-
manna í þeim efnum
lítið vaxið við það, þótt
þeim liafi tekizt ' að fá i-nni
fyrir einn af hinum ungu „fag-
félagssérfræðingum" sínum í
Þegar stjórnar-ands-töðublöð-
in ræða því um svik verkalýðs-
forystunnar við umbjóðendur
sína eru þau í rauninni að ráð-
ast á hana fyrir svik við þpnn-
an málstað Magnúsar og Ólafs,
— að beita ekki afli stéttarfé-
laganna til þess eins að koma
ríkisstjórninni frá völdum.
Þess vegna harma stjórnar-
andstöðublöðin það ætíð, þegar
samningar nást í vinnudeilum
og vinnufriður er tryggður en
launþegum tekst að tryg-gjá sér
bein-ar og óbeinar kjarabætur.
Þess vegna má ætíð búast við
hatrömmum árásum þessara
blaða á forystumenn verkalýðs-
hreyfingarinnar fyrir svik og ó-
heilindi strax eftir að samning-
ar hafa náðst.— S.B.