Alþýðublaðið - 22.07.1970, Síða 14

14 Miðvikudagur 22. júlí 1970
MA RTWSSOM:
5.
að s&gja fvrir sérstaka náð
fengi'ð aðgang að sameigin-
lega eldhúsinu fyrjr endanum
á ganginum niðrj og ártæð-
,an var sú, að aígömul kerl-
ingarhrota, ssm búin var að
eiga hér heima l'&ngst a;llra,
kannaðist eitthvað við dann-
aða velstandsfóMdð innan úr
bænum, og varð svo hrifin
ai að verksmiðjupjása eins
og hún mamma mín ákyldi
umgangast svo fínt fólk, að
ekki væri nema sanngjarnt
að hún fengj að baka handa
því brauð og kökur í eldhús-
inu. Og- mamma bjó til mat
og r framleiddi handa því og
stjúpi minn hjálpaði til og
brátt var búið að bera út í
hlaðvarpann allt, sem til var
í okkar eigu matarkyns og
svo söng pakkið:
„Það er svo dýrlegt
að dvelja hér“ . . .
og las blóm og lék Bell-
miannsfear hjarðmeyjar og
reigði sig og beygði svo að
hreinn viðbjóður var á að
horfa, — eins og mamma mín
líka alltaf sagði eftir á.
Hentu draslinu á dyr. Hed-
vig, vai' fóstra hans stjúpa
míns vön að segja, þegar hún
hitti mömmu og þeitta fólk
barst í tal. Hentu því út, því
annars étur það þig út á hús-
ganginn. Þú átt víst fullt í
fangi með að láta það endast
ykkur, sem hann Albert afl-
ar til heimilisins, ef ég þekki
rétt, sagði hún.
Mamma var komin langt á
leið og þó gekk hún til vinnu
úti hvern einasta dag hvern-
ig sem viðraði, og svo féfck
hún að snúast kringum þessa
dönnuðu guðsgeldinga á
hverjum sunnudegi sjá því
fyrir mat og drykk og næst-
um mata það á matnum, sem
var ails ekki meira en nógur
handa okkur hinum yfir vik-
una, ef vel hefði átt að
vera.
— Hentu því út, Hedvig,
endurtók fóstra hans stjúpa
míns sí og æ. Einu sinni
. þegar hann Albert minn var
lítill, fóru þessar Landeyður
að venja hingað kom-
ur sínar á sunnudög'um, sa'gði
hún, til þess að sjá „hvað
honum færi fram, þeirn lM‘a“,
eins og það orðaði það. Eins
og það væru einhver ósköp
að sjá og náttúrlega skipti það
sér ekki hið allra minnsta ai
Aibert litla, hvorki til ills eða
góðs. Nei, það var maturinn
og að láta snúast í kringum
sig, sem það var að sæfcjast
eftir. Og svona er með þetfca
fólk enn þann dag í dag, sagðl
hún.. Það kærir sig í rauninni
ekkert um ykkur, en hyggst
einungis bafa gott af ykkur.
Ég ræð þér eindregið til þess
að losa þjg við þetta fólk,
Hedvig. Ef þú ekfci gerir það,
þá spái ég því að efcki líði
á löngu þar til fcarlam:,r verða
búnir að fá hann Albsnt út
í drykkjuskapin.n á nýjan
leifc.
En hún mamma var, því
miður, ekki eins ákveðin og
fóstra hans Alberts. Hedvig
mamma mín, átti nú einu sinni
óskilgetið barn; hún var því
vönust að þræla fyrir aðra,
möglunarlausit, ekki sizt þegar
dannað velstandsfólk átfci í
hlut. Nú var hún sem sagt
líka komin langt á leið og
hún var svo þreytt cg af sér
gengin, að hún gat efcfcá til
þess hugsað að þurfa að eiga
í illdeilum við einn eða
neinn. Og þótt hún hefði ver-
ið í fullu fjöri, þá var hún
þannig sfcapi farin að hún
hefði aldrej getað íengið sig
til þess að eiga í útistöðum
við gesti sína. Því var það,
að pafckið kom á hverjum
sunnudegi allt þar til litla
barnið fæddist. Og það var
ekki margt, sem pabbi og
mamma áttu fyrir; þó var því
ískyggilega tefcið að fæfcka.
Hver hlutur af öðrum úr bú-
inu lagðj leið sína til veð-
lánarans inni í Nörrköping
og af tveimur ástæðum: —
Mamma vildi stöðugt allt
gera fyrir gestina þótt þeir
væru henni á móti skapi; en
stjúpi minn tók msð stöðugt
meiri ánægju undir með þeim
í „Það er svo dýrlegt. að
dvelja hér,“ enda var brenni-
vínspo'tturinn nú orðið ávallt
í féiagsskap þeirra dönnuðu.
■ Barnið fæddist á laugardegi
og amma (ég var farin að
kalla fóstru hans stjúpa míns
ömmu) bjó hjá okkur yfir
helgina. Það var í ágúst, o'g
enn í dag bregður meiri sig-
urljóma yfir þennan atburð
en nokkurn annan í bernsku
minni, þegar amma mín kom
aufca á það dannaða vel-
standsfólk koma- fylktu liði
innan úr bænuum í áttina til
hússins akkar. Amma hag-
ræddi gleraugunum á sínu sjö-
tíu og' fimm ára garnla en þó
falíega nefi, (hún var á sín-
um tíma eiln af allra fallegustu
vei’ksmiðjustúlkunum í Norr-
köping og ekkert skyld dann-
aða pakkinu en bara tengd
því). Og svo sannarlega gaf
hún því breiðsíðuna. Spurði
það háðslega, hvort það hefði
e-kki meiri greind en beljurn-
ar, fyrst það gæti verið að
hanga uppi á fólki, sem efcki
hefði of mikið fyrir siig að
leggja og þyrfti að spara við
sig í mat og drykk til þeís að
geta dregið fram lífið, og þó
því annars að vinna baki
brotnu.
Og hérna inni í einaeta her-
berginu þeirra liggur Hedvig
í ráminu, sem ég. hef sjálf
gef jð henni, því frá ykkur fær
hún náttúrlega ebfci nsitt, —
enda þótt þið þættu?t ekki
eiga nógu sterfc orð til þess að
lýsa fögnuði ykkar þegar Al-
bert kvæntist henni. Já, þarna
liggur hún, grindhoruð eina
og fugla'hræða og barnung-
inn, sem hún eignaðist í gær,
vó efcki nema átta merkur,
og aUt er það ykkur að
kenna, því hún hefuir þurft
að þræla baki brotnu meðan
hún gat á fótunum staðið og
þar að auki hsfur hún efckii
fengið nógu næringarmikinn
mat, því hann hefur allur far-
ið í kjáftana á ykkur. Og í dag
gatið þið í öllu fallið hypjað
ykkur burt, því hingað komið
þið ekki inn fyrir dyr,
meðan ég fæ no'kkru ráðið.
TILKYNNING
Að 'gefnu tilefni ti'lkynnuim við hér með að
okkur eru algerlega óviðkomandi vöruflutn-
ingar frá Heykj'avík til Stykkistólms og frá
Stykkisihólmi til Reykjavíkur með afigreiðslu
hjá Landflutningum h.f. Reykjavik og Kaup-
félagi Stybjkishólms.
Vöruafgreiðsla okkar í Reykjavík er sem
fyrr hjá Vörúflutningamiðstöðinni h.f. Borg’-
artúni 21, isími 10440 og í Stykkishólmi hjá
Bifreiðastöð Stykkishólms.
Bifreiðastöð Stykkishólms
I # @ © © © O c v O G' O C O ch .': j ® @
• •
I HVAÐ ERRUST-BAN? I
• ©
© ©
H Rust-Ban er ryðvamarefni fyrir bíla, sem ©
reynzt hefur mjög vel við ólíkustu aðstæður. ©
0 Efni þetta hefur geysilega viðloðunarhæfni @
@ er mjög höggþolið og mótstaða þess gegn ©
© vatai og salti er frábær. ©
© RYÐVARNARSTÖÐIN HF.
© Ármúla 20 — Sími 81630.
© ©
»•••©•©©©©©•••©••©•••<
Tökum að okkur breytingar, viðgerðir og
húsbyggingar. !
Upplýsingar í síma 18892.
BÍLASKOÐUN &STILLING
Skúlagöfíi 32
HJOLASTILLINGAR
MÓTOBSTIILINGAR' LJÓSASTILLINGAR
Láfið sfilla í fima. Æ
Fljóf og örugg þjónusta. I
13-100
Áskriftarsíminn er 14900