Helgarpósturinn - 18.05.1995, Side 15

'FIMMTUD’A'GaR'1r8_M'A’rir9'9'5
15
sem hjartað verður grænt og konur springa út.
sól og hlýrri dagar blása lífi í ástina
g á götum borgarinnar.
íss að ræða um pör,
Steingrímur: Þessi
stelpa hefur farið í
nokkrar verslunarferð-
ir tii Glasgow. í síð-
ustu ferð hafði hún
einn afgreiðslumann-
inn með sér heim. Hún
er núna í vandræðum
með hann, eins og allt
hitt dótið sem hún
keypti.
Jakob: Það er stíll yfir þess-
um heiðurshjónum og þau
hafa verið samtaka í gegn-
um tíðina. Allt við það
sama og þetta litla atvik
með systur frúarinnar er
löngu gleymt. Úpps.
Jón: Það er oft talað
um hjónasvip með
fólki sem hefur verið
gift lengi. Þessi mynd
sannar að það sama
gerist þegar tveir
menn hafa gengið
vaktir saman dag eftir
dag í mörg ár; það
kemur á þá hjónasvip-
ur.
Kolbrún: Þeir hafa lif-
að það lengi að þeir
hafa séð hvernig kven-
veldið hefur verið að
færast í aukana og
gera sér grein fyrir því
að eitt helsta vígi karl-
anna er í löggunni.
Þeir þarfnast hvors
annars.
Jakob: Það hefur löng-
um verið sagt að sam-
kynhneigð þrífist vel í
harðsnúnum karla-
samfélögum; í hernum
og á sjó - í fangelsum
líka. En mér dettur
ekki í hug að halda því
fram að þeir vinirnir
séu komnir út úr
skápnum. Sorrý Stína.
Jakob: Þetta er glaðlegt
par enda virðist hann
vera af einhverjum suð-
rænum uppruna og snýst
í kringum konuna að þar-
lendum sið. Og hún lætur
sér það vel líka.
SteingrImur: Hún fór au-
pair til Marokkó fyrst 13
ára gömul. Nú 10 árum
síðar hefur hann ekki enn
gefist upp. Hún er að spá
í að tala við útlendinga-
eftirlitið.
Jón: Ég er viss um að
þessi maður er ekki héð-
an því það eru afskaplega
fáir íslenskir karlmenn
sem daðra svona opin-
skátt edrú um hábjartan
dag á almannafæri. ís-
lenskar konur kunna hins
vegar mjög vel að baða
sig upp úr athygli á borð
við þessa, eins og sást tii
dæmis glöggt þegar 500
ítalskir sjóliðar heimsóttu
landið fyrir nokkrum ár-
um. Þessi Ijóshærða
stúlka er engin undan-
tekning.
Kolbrún: Hann hefur óg-
urlegan áhuga. Hún er
farin að linast og velta
því fyrir sér hvort hún
eigi að segja upp kærast-
anum og taka honum.
Steingrímur: Þau
eru úr Reykholts-
skóla og eru kom-
inn í bæinn til
þess að mótmæla
því að Ólafur Þ.
Þórðarson verði
skólastjóri. Hann
notar tímann
milli mótmæl-
anna til þess að
sýna henni ást
sína með því að
svíða á sér annan
vísifingurinn með
kveikjara. Hún
var áður búin að
svíða af sér hárið
í sama tilgangi.
Kolbrún: Hún er vita-
skuld mjög grett því
hún sá hvernig hann
skannaði Ijóshærða
beibið. Þetta er örugg-
lega ekki í fyrsta skipti
sem hún stendur hann
að verki. Hann er hins
vegar greinilega með
þrautþjálfaðan sak-
leysissvip.
Jakob: Þetta er ægi-
lega krúttlegt. Margir
gætu misskilið hið
grimmdarlega svipmót
konunnar og haldið að
hún væri ósátt við
kompaníið. En það er
öðru nær. í anda De-
smond Morris segir
hún með svipnum:
Haldið ykkur í fjar-
lægð, ég á þennan
sætalíus.
m
Kolbrún: Ég held að þessi
séu býsna sæl. Þau eru
ekki að gera sér rellu út af
smámunum heldur fara
létt í gegnum lífið, svona
eins og Danir.
Jón: Sjáiði hvernig þau
ganga alveg í takt, ég held
að þetta sé lýsandi fyrir
sambandið. Svo er hann
greinilega sannur heiðurs-
maður og heldur á báðum
pokunum en lætur hana
bara hafa áhyggjur af
veskinu sínu.

Jón: Það sem manni dettur
fyrst í hug er að henni verði
bannað að hitta hann fram-
ar eftir að þessi mynd birt-
ist, því umræðuefnið virðist
dálítið grunsamlegt. Hann
gæti verið að segja við
hana: Svo tekur þú bara
molann og mýkir hann
svona upp. En þetta eru
auðvitað algjörir fordómar.
ÁLITSGJAFAR
STEINGRlMUR EYFJÖRÐ, myndlistarmaður, í sambandi, ekki sambúð.
JAKOB BJARNAR GRÉTARSSON, einstæður blaðamaður og górillugæslumaður.
JÓN KALDAL, blaðamaður, í sambúð.
KOLBRÚN BERGÞÓRSDÓTTIR, bókmenntafræðingur og gagnrýnandi, einhleyp.
-
m

■ ■
Jakob: Raunalegur svipurinn
á þessu unga fólki er náttúr-
lega átakanlegur. En þarna
kemur margt til greina.
Hann er líklega að segja: því
miður þá er þér ekki boðið í
partýið hjá Steingrími en ég
ætla samt.
Iafnbirtingar á
sakamönnum
hafa alltaf
verið hálfgert feimn-
ismál hjá fjölmiðlum.
DV birtir stundum
nöfn og stundum
ekki og oft getur ver-
ið erfitt að átta sig á
þeirri reglu sem
JÓNAS KRISTJÁNSSON
hefur sett. í blaðinu í
gær kom þetta ber-
lega í ljós. Annars
vegar var sagt frá
manni sem dæmdur
var fyrir innflutning
á um 9000 skömmt-
um af bolsterum.
Hann hét 47 ára karl-
maður og rak líkams-
ræktina Orkulindina
í Bolholti. Á öðrum
stað er hins vegar
fjallað um málflutn-
ing gegn Patcharee
Srikongkaew sem er
gefið að sök að hafa
stungið Rattanu
Preesong með hnífi.
„Tælensku konurn-
ar“, eins og þær eru
einnig kallaðar, unnu
saman hjá Útgerðar-
félagi Akureyrar.
Dæmdi maðurinn er
því nafnlaus en kon-
an, sem ekki hefur
verið dæmd fyrir eitt
né neitt, og meira að
segja fórnarlambið,
fá fullt nafn í blaðinu.
Skyldi það skipta
máli að þær eru tæ-
lenskar en steragæ-
inn er arískur að
uppruna..?