Helgarpósturinn - 18.01.1996, Blaðsíða 28

28
HMM|j
RMMTUDAGUR18. JANUAR1996
heitt
Að vera orðaður það sterkt
við forsetaembættið að fjöl-
miðlar séu farnir að veita við-
komandi sérstaka athygli. Það
er auðvitað hið besta mál í
miðri gúrkutíð að hafa tækifæri
til að auglýsa sig með orðum
eins og: „Myndist um það breið
samstaða get ég ekki skorast
undan...“ Það er svosem ekki á
hverjum áratug sem mönnum
gefst færi á að koma jafn dýr-
mætum orðrómi um sig á kreik.
Þeir vita að orðrómurinn einn
kann að gera nafn þeirra ódauð-
legt.
""" kalt
Kreppan og reyndar allt hjal-
ið um að henni sé að létta.
Burtséð frá því hvort kreppan
er að fara eða koma gengur það
ekki upp að ríkisstjórn, sem kýs
að hafa það kósý, taki á málun-
um. Fögur fyrirheit um betri tíð
með blóm í haga — hvort sem
þau eru frá Þjóðhagsstofnun
eða forsætisráðherra komin —
eru ekki til annars fallin en að
vekja óþarfa bjartsýni hjá ein-
földu fólki meðan engin sjáanleg
teikn eru á lofti um breytingar.
Æðstu stofnanir þessa lands
ættu að taka sér til fyrirmyndar
börnin, sem segja gjarnan að
það sé ijótt að skrökva.
mælum með
... að íslendingar stofni með
sér samtök gegn ofnotkun an-
anass í samlokumar sem mað-
ur kaupir úti í sjoppu
líkt og ítaiskir Ameríkanar hafa
gert til verndar flatbökunni.
... Carrington í Háskólabíói
svo að fólk láti ekki framhjá sér
fara eitt flottasta ástarsamband
hvíta tjaldsins.
... útsölum
En hafið samt í huga að aurarnir
í buddunni verða ekki fleiri þótt
maður kaupi einhvern ódýran
óþarfa.
... að hægt verði að hengja
reiðhjól utan á strætó
það léttir manni óneitanlega líf-
ið að þurfa ekki að hugsa til
þess á hverjum degi að hjóla
heim í skammdeginu. Þetta ætti
að vera sjálfsögð þjónusta SVR.
Sigríður Anna Sigurðar-
dóttir rekur, ásamt finnsk-
um eiginmanni sínum, Timo
Salola, afar eftirtektarvert
verkstæði í Hafnarfirði; Gull-
smíðaverkstæði Siggu og
Timo. Eins og venjulega á
þessum árstíma er verkstæðið
þeirra svo að segja tómt eftir
jólaösina, en það hjálpaði
einnig til við söluna í ár að í
desember héldu þau hjón,
ásamt þriðja aðila, sýningu á
verkum sínum í Hafnarborg. Ef
flokka á gullsmiði í iðnaðar-
menn, listiðnaðarmenn og
listamenn tilheyrir finnsk/ís-
lenska parið listræna hópnum.
„Mér finnst janúar mjög
skemmtilegur mánuður upp á
það að gera að nú þarf maður
að hreinsa hugann og byrja að
hugsa upp á nýtt. Það er svo
gaman að hanna nýja línu og
nýja hluti.“
Hvernig lítur næsta lína út?
„Hún er eðlilega ekki full-
mótuð enn, en það sem ég er
að hanna akkúrat núna er
mjög kúptur hringur, nokkuð í
anda þess sem ég var með á
sýningunni. Kannski það verði
línan ‘96. Jafnframt munum
við spila mikið með demanta
og halda áfram með lituðu
steinana. Ég hef hugsað mér
að halda saman demöntunum
og gulllínunni og lituðu stein-
unum og silfrinu."
Hvort er meira í tísku núna,
gull eða silfur?
„Mér finnst silfrið vera að
koma mikið aftur. Annars
verður silfur alltaf heitt á
sumrin. Það er af því að þegar
fólk er brúnt á hörund þá vill
það bera skartgripi sem gerir
það dekkra."
Þrátt fyrir að vera gullsmið-
ur segist Sigga velja á sig fötin
áður en hún setur upp skart-
gripi, ekki öfugt. „Ég á sjálf
töluvert magn af skartgripum,
en bara fáa sem ég nota dags-
daglega."
Eins og giftingarhringinn?
„Ég er oft með hann, en á
það til að rýma baugfingurinn
fyrir íburðarmeiri skartgripi
þegar ég fer út að skemmta
mér. Því miður er ég bara með
tíu putta.
Ég er meira gefin fyrir gull
en silfur. Mér finnst ég vera
fínni með gull og nota það því
gjarnan við betri tækifæri en
silfur til dæmis þegar ég fer í
bíó.“
Skokkurinn?
„Hann er ég búin að nota
óspart í eitt ár, það er einfald-
lega vegna þess að mér finnst
ég svo fín í honum, og ef manni
líður vel í einhverju þá hefur
maður meira sjálfstraust. Ég
nota hann jafnt við fínni tæki-
færi sem í vinnuna, því mér
finnst ég þurfa að vera vel til
fara þegar ég afgreiði. Þegar ég
hins vegar smíða set ég bara á
mig svuntu.“
Skokkinn keypti hún í versl-
uninni 17, sem þó er alls ekki
dæmigert fyrir hana. Hún kýs
nefnilega heldur að fara sjald-
an og kaupa sér þá frekar vand-
aðan og dýran fatnað. „Það er
einfaldlega vegna þess að mér
leiðist búðaráp — nema þá í
skartgripaverslanir."
vín vikunnar
Fiðlu-
matur
Gúrkutíð
Islensk fréttagúrkutíð hefur
löngum farið saman við hina
raunverulegu gúrkutíð ís-
lenskra garðyrkjubænda. Á
þessu verður engin undantekn-
ing í ár, þó að framleiðendur
séu nú tveimur mánuðum fyrr á
ferð með uppskeruna en áður.
Ef fram heldur sem horfir verð-
ur hægt að rækta gúrkur á Is-
landi árið um kring. Þetta eru
að sjálfsögðu gleðitíðindi,
þ.e.a.s. ef verðið verður með
þolanlegu móti og gæðin í sam-
ræmi við það. Öllu verra verður
þó að teljast ef fréttagúrkutíðin
helst áfram í hendur við upp-
skerutíma þeirra grænu!
Þótt agúrka, svona ein og sér,
sé ekki mjög spennandi fæða —
svotil bragðlaus og að mestu
laus við næringarefni — er
gúrkan afbragð í réttu sam-
hengi. Hún er næstum ómiss-
andi í salöt og afar góð rifin nið-
ur, til dæmis í hreina jógurt eða
AB-mjólk sem einskonar kæling
með bragðsterkum mat. Þá er
gúrka eins og flestir vita góð of-
an á brauð (sérstaklega fyrir þá
sem eru að reyna að losna við
aukakílóin) og sem snakk með
ídýfum (í staðinn fyrir bráðfit-
andi kartöfluflögur). Hér kemur
uppskrift sem í senn er fín fyrir
fólkið með mjúku línurar, fagur-
kerana og þá sem orðnir eru
þreyttir á þorramatnum, þótt
ekki sé byrjað að bera hann á
borð.
Innihald:
ágúrka
stórar rækjur
(helst ósoðnar)
ólífuolía
sítrónusafi
dill (helst ferskt)
pipar og salt
Meðferð:
Rækjurnar eru lagðar í lög
sem samanstendur af ólífuolíu
og sítrónusafa, salti og pipar.
Blandað er um það bil tveimur
matskeiðum af olíu saman við
eina af sítrónusafa. Pipar (ný-
mulinn) og salt notað eftir
smekk. Ein blanda dugir á um
það bil 200 grömm af rækjum.
Þetta er látið marinerast í um
það bil hálftíma. Þá er rækjun-
um ásamt leginum skellt í pott
og þær látnar malla uns þær
verða bleikar. Látið drjúpa af
rækjunum úr sigti og hafið þær
þar uns þær verða kaldar. Setj-
ið þá eina rækju ofan á hverja
gúrkusneið (ekki mjög_þunnar)
og skreytið með dilli. Ohætt er
að mæla með þessari fitu-
snauðu og fögru samsetningu í
hvaða samkvæmi sem er, — að
ekki sé talað um með kampa-
víns- eða hvítvínstári.
-GK
Stundum getur maður leyft sér að falla
fyrir útlitinu, hafi innihaldið eitthvað
við sig. Þannig fer saman fagurhönnuð
flaska og óvenjulegur austurrískur
plómulíkjör sem á næstu dögum kemst
inn í allar vínbúðir ÁTVR eftir að hafa
verið í vel lukkaðri tilraunasölu í fáein-
um útsölum frá því í ágúst á síðasta
ári. Líkjör þessi — sem ým-
ist er sagður með sveskju-
eða plómubragði (óvart
einn og sami ávöxtur-
inn) — er kenndur við
austurríska tónskáldið
Jóhann Strauss. I Rik-
inu er maður fljótur
að reka augun í flösk-
una, enda eins og fiðla
í iaginu. Plómulíkjör-
inn, sem er
sveskjubrúnn
að lit og ilmar
af möndlum,
inniheldur
20 prósent
alkóhól.
Hann er
ágætur
út í kaffi,
en best
er að
bera hann
fram heit-
an með ögn
af kanil og
slettu af rjóma
í skammdeginu.