Helgarpósturinn - 30.04.1997, Síða 15

IVUÐVIKUDAGUR 30. APRÍL1997
15
stæðinga sinna undir sig og snúa þeim síðan til
föðurhúsanna. Þetta hefur ennfremur verið kall-
að „langsótt og langdregin“ útgáfa af „skjaldbak-
an vinnur hérann í kapphlaupi", sem aftur á
móti er vinsæl tilvitnun meðal einræðisherra
ríkja sem vilja telja þegnum sínum trú um að
þjóðskipulag sé að þróast í átt að lýðræði. Þjóð-
sagan af héranum og skjaldbökunni mun þó ekki
komin frá júðskum karlrembusvínum, heldur
kynvilltum erfingja keisaradæmis sem las yfir
sig af formálanum að 1001 nótt.
En aftur að poppstjörnunni! Það var ekki fyrr
en ég tók til við að snæða hamborgara og
franskar á Svörtu pönnunni (við Tryggva-
götu/við hliðina á Bæjarins bestu) að niður í
huga mér laust pælingu sem síðan varð kveikjan
að þessum pistli. Það var svo að hamborgarinn
var óvenjugóður. Eiginlega sérlegt yndi þeirra
sem hann snæddu. (Ég er með mjög lítinn
maga.) Það var tíðrætt hvað hamborgararnir
voru góðir. Og sem umræðan um gæði ham-
borgaranna tók að þreytast fóru menn að velta
fyrir sér hver væri ástæðan fyrir þessari um-
skiptingu. Það kom fljótlega upp úr kafinu að
það hlyti að hafa eitthvað að gera með heim-
sókn poppstjörnunnar hingað til lands. (Það má
geta þess að umrædd poppstjarna býr úti í hin-
um stóra heimi og kemur sjaldan til heimalands
síns — þá oftast þegar hún er mjög hátt uppi og
á það til að fleygja sér niður — íklædd fallhlíf).
Pissumystískir aðilar þessa hamborgaraáts
tengdu; 1) aukin gæði hamborgaranna 2) veru
poppstjörnunnar hér á landi, 3) aukinn hagvöxt
(eins og síðar kom fram í stefnuræðu forsætis-
ráðherra íslands) 4) og hallalaust frumvarp um
fjárlagahalla við yfirborðslegheit íslendinga.
Sumsé: Kenning þess eðlis að íslendingar hagi
sér vel og setji upp sléttfellisgrímur — alla daga
sem mektarpersónur sækja land þeirra heim.
Sama kenning skýrir það að íslendingar skuli allt
í einu taka upp á því að kjósa sér kommúnískan
forseta, akkúrat þegar útsendarar Kínastjórnar
eru hér á landi að vísítera heilsugæslustöðvar.
Annar hélt því fram að ástæðan væri framagirni
og annað ekki. Kenning um að allir fslendingar
eigi sér draum um að konfrontera poppstjörn-
una og við slíkt tækifæri heilla hana upp úr
skónum og komast í efstu tröppu hennar vina-
stiga. Með þeim afleiðingum að fá mynd af sér
daglega í blöðunum auk áhuga á heimslegum
basis um hvað leynist yst og innst með viðkom-
andi lukkunnar pamfíl. Fyrrnefndur Annar bætti
því við að ekki væri endilega um extróvertískan
hégóma að ræða, heldur einfaldlega peningaleg-
an og þá oft extróvertískan. Hamborgarastaður
sem sér á eftir poppstjörnunni mettri og glaðri
fær ágætis búst á samkeppnislegum grundvelli
og gæti jafnvel auglýst þann kostarétt sem við-
komandi hún hefði valið sér og fengið. Við þetta
má svo bæta að heimildamenn hafa tjáð mér að
veitingamaðurinn Hlölli hafi á umræddum föstu-
degi afgreitt sína hlöllabáta með tvöföldum
skammti af osti. Sumsé helmingi meiri osti en
aðra daga.
Það var þá sem ég gerði mér grein fyrir því að
úti skein sól, blindir sáu, hundar nefndra
blindra eltu ekki ketti — og kettir migu hvorki
utan í ljósastaura né buxnaskálmar blindra.
Strætisvagnar fóru sínar áætluðu leiðir á áætl-
uðum tíma og stundum jafnvel réttum. í vagnin-
um stóðu gamlar konur upp fyrir nba-ensku-
mælandi ungstrákum í pokabuxum, óléttar kon-
ur bókstaflega svifu um í loftinu og engum var
ami af múnískum trúboðum sem ráku áróður
fyrir þriggja ára helgarnámskeiðum í dýflissu
safnaðarins í Vestur-Kóreu. Tilvist útvarps-
stöðvarinnar Bylgjunnar sem síbyljandi hátal-
arafóðurs var með öllu hljóðlaus. Við þetta má
síðan bæta að ritstjórar Tímarits Máls og menn-
leikur?
vel í þessari sýningu. Eins er um flestar aðrar
lausnir Guðjóns Pedersen leikstjóra. Þær ganga
vel upp og drífa ieikinn áfram, nema hvað eftir-
málinn mætti koma þéttar á sýninguna þótt
áhorfendur ráði þar í raun miklu. Lýsing Guð-
mundar Ægis er fagmannlega unnin og heldur
utan um sýninguna bæði í tíma og rúmi en sviðs-
myndin finnst mér stela um of frá málverkinu,
sem að ósekju hefði mátt vera enn stærra. Þessi
hvíti flötur málverksins er það mikilvægur í
miðju verksins og það er í raun út frá honum —
eða kannski er það hann sjálfur sem varpar til
okkar þeirri áleitnu spurningu sem hin síðari ár
hefur verið viðfangsefni margra listfræðinga;
hver er í raun höfundur listaverksins? Er það sá
sem málar, skrifar eða semur eða er það sá sem
horfir, les eða hlustar? Fyrir hverjum er þessi
hvíti flötur sannleikurinn og samtímis, af hverju
er hann í annarra augum aðeins ómerkilegt
prump? Hvar verður listin til? í huga okkar
sjálfra, hvers og eins, eða hægt og bítandi í sam-
eiginlegri hugmynd okkar. í viðteknum venjum
ákvörðuðum af þeim sem vita betur? Á listin
kannski heima á hárfínum mörkum regiu og
óreiðu?
„Það var þá sem klónid leit við og ég sá að svo
var ekki. Sumsé: Klónið var ekkert klón. Þetta
var poppstjarnan sjálf! Ég varð máttlaus í hnján-
um. Ef framhjá tveggja mínutna blindu og
hjartastöðvun er litið kenndi ég annars einskis
meins. Fyrir sýndarminni mínu liðu ótal fyrirætl-
anir um að vinna hjarta og Co-Production-stimpil
stjörnunnar á umslag ætlaðrar geislaplötu minn-
ar — sem og staðföst fullvissa um að ég þyrfti
að skora ækídó-buið fylgifólk hennar á hólm ef
ég ætlaði eitthvað við hjarta og Co-Production-
stimpil stjörnunnar að eiga."
ingar og Bjarts og Frú Emilíu fengu þrálátt kvef
og enn þrálátari hósta.
Þá rann upp fyrir mér ljós. Lundarfar landans
fer eftir segulpólslegri staðsetningu poppstjörn-
unnar. Framtíð þjóðarinnar ræðst af því hversu
hraðlega hrundið verður í lög frumvarpi um
skatthelgi þeirra sem græða peninga. Ihalds-
menn hafa haft rétt fyrir sér frá upphafi. Það á
ekki að bíta í hendur ríkra ættingja, hvað þá að
svæfa kött af persnesku kyni. Svo ekki sé talað
um að gera það að einstökum viðburði að mað-
ur fái hlöllabát með tvöföldum skammti af osti.
Hvursu langt er þangað til Ingibjörg Pálmadótt-
ir gerir sér grein fyrir því að það sem hrjáir sjúk-
linga hennar er ekkert annað en fjarvera popp-
stjörnunnar? Hvursu langt er þar til Davíð
Oddsson gerir sér grein fyrir því að hann er yfir-
máta hávaxinn karlmaður, standi hann við hlið
poppstjörnunnar? Hvursu langt er þangað til
Páll Pétursson kemst að því að landflótti íslend-
inga er bara fylgikvilli landfræðilegrar fáfræði?
BRÆÐUR; DENMARK STREET ER EKKI í KAUP-
MANNAHÖFN!
og nyjurigar
Póstur og sími hefur einnig stóraukið þjónustu
sína. Þar má nefna
Smáskilaboð, SMS, en það er ný þjónusta sem
gerir GSM notendum kleift að senda
smáskilaboð í aðra GSM síma. Hver sending
kostar kr. 20 og ársfjórðungslega er greitt kr.
470 fyrir þjónustuna;
þá býðst einnig Símtai bíður og Hópsímtöl
sem eru án fasts afnotagjalds.
Gagnaflutningur og Faxflutningur er
nýjung í GSM kerfinu þar sem farsíminn er
notaður sem n.k. mótald fyrir tölvu, til hvers
konar tölvutenginga eða til að taka við og
senda fax.
NMT-notendur geta með NMT-dúett verið
með tvo síma á sama innhringinúmerinu*.
Til að kynna sér þessar og fleiri nýjungar betur
er fólki bent á að hringja í 800 6330, sem er
gjaldfrítt símanúmer Farsímadeildar Pósts
og síma.
• Sérstöku símanúmeri er úthlutað 1 hhbhm
fyrirDúettsímann. I M|l|| W*%*M*ÆÍ
Stórfelld
Lækkua
á stofagjöld
farsíma ...
57% LÆKKUN
á stofngjaldi að NMT-kerfinu,
nú kr. 4. 980 - áðurkr. 11.691
43% LÆKKUN
á stofngjaldi að GSM-kerfinu
nú kr. 2.490 - áður kr. 4.358
6330