Alþýðublaðið - 14.11.1970, Blaðsíða 11

Flokksstarf ]
BRIÐGE — SRIDGE — BRIDGE —BRIDGE 1 j
.4
'i
Spilað verður Bridge á veg-um Alþýðuflokksfélags Keykjavíkur
í vetur og verður hann á laugardögum í Ingólfskaffi. Fyrsti spila-
dagurinn verður laugardaginn 14. nóv. og hefst kl. 2. Stjórnandi
Guðmundur Kr. Sigurðsson. — Skemmtinefndin.
MQA MARTtNSS&M:
Bl aöhurÖarbörn
vantar í eftirtalin hverfi:
□ FREYJUGÖTU
□ GUNNARSBRAUT
□ LAUGAVEG (neðri)
□ LÖNGUHLÍÐ

Sími 14900—22710.
LAGARFOSS (1)
Samhliða virkjunarframkvæmd
unum munu Rafmagnsveitur rík-
isins láta reisa á sinn kostnað
jaxastiga upp Lagarfoss, en fiski-
rækt er þegar hafin í Lagarfljóti
og stefnt að mjög aukinni fiski-
rækt þar. Gerð laxastigans verð-
ur flýlt eftir föngum og er áætlað
að þeim framkvæmdum verði lok
ið vorið 1973. Með framkvæmd-
unum við Lagarfoss vinna Raí-
magnsveitur ríkisins því í senn
BÖ raforkuframkvæmdmn og
íramkvæmdum, sem juðvelda
ciga fiskirækt í Lagarfljóti.
Rafmagnsveitur ríkisins á Aust
fjörðum vinna einnig að ýmsurn
raforkuframkvæmdum öðrum í
fjórðungnum. Er nýlokið við rafr
veitu í Skriðdal og hafa 20 býli
þegar verið tengd við þá veitu.
Jafnframt hafa rafveiturnar unn-
ið að framkvæmdum á orlofs-
SA'æði Alþýðusambands Austur-
lands, línulögn í Vopnafirði innán
kauptúns, lagningu háspennulínu
að sjónvarpsendurvarpsstöð -þaí
o. fl. —
is bl'á og hvítröndóttan kjól,
sem pabbi hennar hafði saum-
að handa stúlkunum sínum. — •
Eg minntist þess nú að ég
hafði oft og mörgum sirmum
séð ömmu mína vera að vefa
einmitt svona efni, og þá um
leið, að mér hafði þótt það
svo hfandis ósköp ljótt. Eg var
ekki í nokkrum vafa um að
það var lj ótasta efni í heimi
og að engir nema fátæMing-
ar og ölmusumenn gætu veriö
þekktir fyrir að ganga í fötum
úr svoleiðis efni og þá bara
hvens dags. Eg hafði heldur
áldrei séð fína fólkið eða
krakkana. þess ganga í fötum
úr svoleiðis efni. Ekki einu
sinni skítugu larfarnir spuna-
meistaranna, sem þeiir drösl-
uðu í hversdagslega, voru úr
þessu efni.
Með sjálfri mér ákvað ég
að biðja mömmu að skrifa
ömmu og fá han'a til þess að
gefa mér efni í einn kjól af
þessu efni. Eg held að ég hafi
auk þess haft óljós’a hugmynd
um að irabbi prinsessunnar
myndi sauma kjólinn fyru*
mig.
Hann hafði alltaf nóg að
gera, húsbóndinn, og þá líka
þessi tólf ára dóttir hans. Þau-
voru syo . samhent. Ali'an
sunnudaiginn sá ég ekki hús-
. móðurina hreyf a sig til einS'
né neins. Hún sat næstum því
allan tímann með krakkann
hernnar Olgu í keltu sinni. Þær
höfðu þessi ósköp að tala sam-
an um, hún og Olga. Stóri
munurinn á Olgu, sem al'la
leiðina hatfði verið svo blár af
kulda, var orðinn eins og h'ann
átti að sér. Þunga fléttan, sem
hún hafði bundið upp i hnakk
anm, eins og teygði andlitið á
henni upp og fnam, og ég sá
breiða nasavængina hemnar
titr-a þegar samræður þeinra
mágkvennanna - voru sem á-
kafastar. En húsmóðirin leit
varla upp. Hún leit bara nið-
ur fyrir sig og var alltaf að
i/slétta úr litlu blúndunni kring
um úlnliðinn á krakkanum.
Það .var húgbóndinn og tólf
ár-a stúlkan, sem gengu um
beina. Eg virti fyr-ir mér í
laumi andlitsdrætti ungu
stúlkunnar, og gætti þess að
láta engan sjá hversu mikla
athygli ég veitti henni. Hún
hatfði lítið og fölteitt, næstum
því krítþvítt andht eins og
mamma hennar. En hárið
hennar var mikið líkt hárinu
á Karlþei'g, manniinum tiemnar
Olgu, og maður hefði vel getað
haldið að hún væri dóttir
hanis, ef hún hefði eklki haft
brún augu. Hann var jú líka
föðurbróðir hennar og þó ekki
reglulegu r föðurbróðir; Olga
hafði einu sinni sagt svo ég
heyrði, að húsbóndinn héma
væri bara bróðir Karlbergs
að hliðarlínunni. Þetta með
hliðarlínuna var líka oft not-
að í daglegu tah í sambandi
við sjálfan mig, en enginn
hafði ,ennþá gert sér það ó-
mak að útskýra fyrir mér,
hvað það þýddi, þegar fó’lk
ætti í hlut. Þegar ég átti
heima hjá móðursystur minni,
þá lék ég mér oft í nánd við
Austurbrautina, og þá stóðu
þar járnbrautarvagmair afsíðis
á spori, hlaðnir varnin'gi, og
ég heyrði jámbrautairstarfs-
mennina kalla sporið, ,sem þeir
stóðu á, hliðarlínuna. Þið meg-
ið gjiarn'an leika ykkur á hlið-
arlínunni, — sögðu þeir, þegar
við vorum að sníglast í krmg-
um þá. En þið eigið sjálf mest
á hættu, ef þið ekki ha'ldið
ykkur í hæfilegri fj airlægð frá
laðaltínunni. Einn móður-
bræðra minna vann líka við
hliðarlínu, sem lá að aðal-
jámbrautarlínunni suðuír í
gégnum Vikbohéraðið.
Þess vegna var það að þeg-
ar ég heyrði talað um að ein-
hver væri fæddur að hliöar-
línunni, þá duttu mér í hug
ryðgaði/r j árnbrautarvagnar og
hrúgur af hlykkjóttum og af-
lóga járnbrautarteinum.
Húsbóndinn vaæ alltaf með
min-nsta barnið á bandleggn-
um og lét það aildrei frá sér.
Þegar konan h-ans gerði sig
líkle'ga til þess að standa á
fætur og fara að hjálpa hon-
um, þá kristi hann höfuði,^
fram'an í hana til mer'kis um
að hún skyldi bara sitja kyrr,
Sitt þú bara kyrr, Elm mín,
Talið þið bara saman, þið
Olga. Það er ekki svo oft að
ókunnugir ,koma að heimsæíkja
okkur, að þér er ekki of gott
að fá að tala við festina í
friði.
Nú langaði mig ekki til þeiss
léngur >að vera Ijóshærða,
hrokkinhærða prinsessan, held
ur föla, dökkhærða stúlkan,
sem al'ltaf ,var ,að hjálpa hon-
um föður sínum, falllega
manninum. Ég stóð á fætur
og gekk fram í eldhúsið. Það
var lítið og dimmt. Eg horfði
á þau taka fram bolla og diska,
en fékk eklc'ert að geria þeim
til hjálpar, mér til mikilla
vonbrigða.
Göngum til borðs í Jesú
nafni, bað tólf ára stúlkan
áður en við byrjuðum að
drekkja rúgkaffið.
Heima var aldrei beðin niein
borðbæn, nema. þegar lamma
var í heimsókn. Hún sagði
að það væri svo fallegur sið-
ur, að barn blessaði matinn,
af því að barninu. væri mat-
urinn tvöföld gjöf: .Fyrst fiengi
fullorðna fólkið matinn frá
Guði, og svo bamið matinn
frá full'orðna fólkinu.
Hendumar á ömmu VQru
hnýttair og krepptar og slitnar
af etrfiði og mold og óhrem-
indum úr vélunum í verk-
smiðjunum og hnén á henni
voru stíf og með æðahnúta.
Svoleiðis var gigtin og röku
kjallaraholurnar og dragsúg-
urinn, allt í sameiningu, búið
að leika bana.
En þegar amma talaði um að
það væri fallegt að biðja
bænir, áður en farið var að
borða, þá var ég sanntfærð um
>að hún mieinti ekki það, sem
hún sagði. Hvernig gat það
fai-ið saman að hún gæti
þakkað himnaföðumum fyrir
matinn og þó óskað sér þess,
að hún væri dáin? Strax þbg-
ar ég var átta ára gömul,
réði ég það af hy-ggjuviti mínu
einu saman, að gamla konan,
Laugardagur 14. NÓVEMBER 1970 11