Alþýðublaðið - 01.05.1975, Blaðsíða 5

Útgefandi: BlaB hf.
Framkvæmdastjóri: Ingólfur P. Steinsson
Ritstjóri: Sighvatur Björgvinsson
HFréttastjóri: Helgi E. Helgason
Auglýsingastjóri: Fanney Kristjánsdóttir
Afgreiöslustjóri: örn Halldórsson
Ritstjórn: Siðumúla 11, simi 81866
Auglýsingar: Hverfisgötu 8-10, símar 28660 og 14906
Afgreiösla: Hverfisgötu 8-10, simi 14900
_______Prentun: BlaBaprent hf. Verö i lausasölu kr. 40.
PÚUTÍSK HREYFING
Það ár, sem liðið hefur frá þvi islensk verka-
lýðshreyfing fylkti siðast liði á 1. mai, hefur
reynst launafólki i landinu þungbært ár. Hver
kjaraskerðing hefur fylgt annarri, frjálsir
samningar um kaup og kjör hafa verið afnumdir
með valdboði, hömlulaus óðaverðbólga hefur
verið látin leika lausum hala með óskaplegum
afleiðingum fyrir alþýðuheimilin og rikisstjórn-
in hefur bætt um betur með þvi að flytja fleiri
þúsund milljónir króna frá launþegum i landinu
vfir til atvinnufyrirtækjanna. Nýjasta tilkynn-
ingin frá henni um slikar ráðstafanir er aðeins
fórra daga gömul. Með þvi að heimila versl-
unarfyrirtækjum að hækka álagningarprósentu
sina mjög verulega flutti rikisstjórnin til einn
milljarð i viðbót frá launþegum og neytendum
yfir til atvinnurekenda i verslun. Ekkert lát hef-
ur þvi enn orðið á slikum athöfnum.
Hin þungbæra reynsla verkafólks af núver-
andi rikisstjórn hefur þvi staðfest dóm sögunnar
yfir eðli samsteypustjórna Sjálfstæðisflokksins
og Framsóknarflokksins. Þessi reynsla hefur
staðfest það, að slikar stjórnir skortir ekki að-
eins getuna til þess að skilja og virða sjónarmið
alþýðunnar i iandinu — þær skortir viljann til
þess lika. Þær skortir allan vilja til þess svo
mikið sem að reyna að hafa eitthvert samráð
við verkalýðshreyfinguna um aðgerðir i efna-
hagsmálum. Þær skortir viljann til þess svo
mikið sem að hlusta á verkalýðshreyfinguna
þegar hún ber fram óskir sinar — um leiðrétt-
ingar — og þá ekki aðeins þegar hún ber fram
óskir um hvað skuli gert heldur einnig þegar
hún ber fram óskir um hvemig standa skuli að
einberri framkvæmd ákveðinna leiðréttinga,
sem henni hefur tekist að fá fyrirheit um frá
rikisstjórninni.
Bæði Framsóknarflokkurinn og Sjálfstæðis-
flokkurinn eru samsettir úr mörgum, ólikum
öflum. Innan beggja flokkanna eru frjálslyndir
menn, sem vilja vel. En i þessum tveimur flokk-
um er jafnframt saman komið allt peningavald-
ið á íslandi — öll þau hægri öfgaöfl, sem láta
stjórnast af gróðasjónarmiðum og vilja við-
halda forréttindum fjármagnsins. Þegar þessir
tveir flokkar lenda saman i rikisstjórn bræða
þessi auðmagnsöfl sig saman, kæfa raddir hinna
fr jálslyndari manna og leggjast eins og helsi um
háls hinnar vinnandi stéttar. Reynslan af slik-
um rikisstjórnum sker ótvirætt úr um það, að
verkalýðsbarátta á ekki aðeins að vera fagleg
barátta — hún á og verður að vera pólitisk bar-
átta þvi baráttan gegn þeim myrku afturhalds-
öflum, sem nú ráða mestu um stjórn landsins,
getur aldrei unnist nema eftir pólitiskum leið-
um.
Það er þvi ekkert óeðlilegt við það, þótt verka-
lýðshreyfingin taki pólitiska afstöðu i baráttu
sinni eins og hún gerir með ótviræðum hætti i
dag. Það er ekkert torskilið við það, þótt verka-
lýðshreyfingin snúist harkalega gegn stefnu nú-
verandi rikisstjórnar. Með þvi er hún ekki að
taka flokkspólitiska afstöðu — með flokkum
stjórnarandstöðu og móti flokkum stjórnarinn-
ar. Með þvi er hún að taka þá pólitisku afstöðu,
sem verkalýðshreyfingin hefur ávallt tekið,
gegn þeim afturhalds- og gróðaöflum, sem ferð-
inni ráða um sinn.
Fólk, sem vill útrýma pólitik úr verkalýðsbar-
áttunni, skilur ekki hvað verkalýðshreyfing er.
Verkalýðshreyfingin er afl, sem berst gegn arð-
ráni og misrétti, en fyrir jöfnuði og réttlæti. Sú
barátta er fyrst og fremst pólitisk barátta
frá Sl JJ Sambandi ungra jafnaðarmanna Umsjón: F Lárus Guðjónsson
FYRSTI MAÍ
í dag sameinast islensk alþýða i
baráttunni gegn þeirri rikisstjórn,
sem frá valdatöku sinni hefur fótum
troðið islenskan verkalýð. í dag
kveða launþegar sinn dóm yfir aft-
urhaldsöflunum sem nú ráða rikj-
um. Dómur þeirra verður óvæginn
og þungur. Verkafólki sviður undan
löðrungum rikisstjórnarinnar, og
mun i dag svara þeim árásum er
gerðar hafa verið á kjör þeirra.
Stjórnvöld ættu að leggja eyru við
rödd alþýðunnar i dag. Þar mun aft-
urhaldið heyra sina eigin likræðu.
Verkafólk er farið að þekkja óvin
sinn, þó vegið sé úr launsátri.
Samband ungra jafnaðarmanna
óskar islenskri alþýðu til hamingju
með daginn. Ennfremur vilja ungir
jafnaðarmenn hvetja verkafólk, til
að sýna einhug og samstöðu i þeirri
hörðu baráttu sem það á i. Samband
ungra jafnaðarmanna lýsir yfir
fullri samstöðu með kröfum verka-
fólks og minnir á, að jafnaðarstefn-
an og verkalýðsbarátta eru tveir ó-
aðskiljanlegir hlutir. Ungir jafn-
aðarmenn telja að i dag sé meiri
þörf en oft áður, að verkafólk fylgi
kröfum sinum fast eftir og hopi
hvergi.
Sýnum samstöðu og fellum harð-
an sameiginlegan dóm yfir aftur-
haldsöflunum.
MAKT MYRKRANNA
Hinn miskunnarlausi boö
skapur Gamla testamentisins urr
reiöi og refsingu Guös, sé honurr
ekki hlýtt i blindni, er afar fróöle§
lesning. t skjóli þessarr
miskunnarlausu kenninga höföi
prestar og ættfeöur óskoraö valc
yfir lýönum, á þeirri forsendu, at
stjórnunarlegar framkvæmdii
þeirra væru ákvaröaðar af Guð
almáttugum. Þeim, sem brutu
bága við lögmáliö, var misk
unnarlaust refsaö þyngsti
refsingu. A hinn bóginn virðist
sem þeir, er voru sæmilega
álnum eða virtust vera innundii
hjá almættinu, hafa komist upp
með ýmsa klæki og siöferöisbrot
Sem dæmi um slikt má nefna
dætur Lots, sem helltu föður sinr
fullan og lögöust meö honum. Þa(
atriöi er réttlætt meö kynþátta
drambi. Lot var jú bróðir Abra
hams, sem var nánasti sam
starfsmaður Drottins, og sifja
spjöll mátti liöa vegna mikilvægis
viðhalds ættar þeirra bræðra.
Ennfremur má nefna það, þegai
sonarsonur Abrahams, Jakob
vélaði Esaú, bróöur sinn, og náöi
frá honum fööurblessuninni. Ekki
var honum legiö á hálsi fyrir þaö
Og þó vilaöi hann ekki fyrir sér aö
setja drottni skilyrði fyrir trú
sinni. Þvi þegar hann yfirgal
fööurhúsin, tilkynnti hann Drottni
fullum hálsi, aö ef hann, þ.e.
Drottinn, sæi honum, þ.e. Jakob
fyrir nægum mat á ferö sinni, yröi
Drottin hans herra.
Það skal viöurkennt aö Móses
steig spor i þá átt aö færa
siöferöið og lög og reglur i rétta
átt. Þrátt fyrir það rekur maöur
sig á, aö lögmáliö er fært i þann
búning, að syndir feöranna
flokkast ekki undir þaö. Yfir-
stéttarrétturinn var alltaf æöstur,
og margir viröast oft hafa skákaö
i þvi skjólinu. Refsivöndur
Drottins var alltaf yfirvofandi hjá
þeim, er minna máttu sin, en þeir
sem voru i þeirri aöstööu að geta
rætt persónulega við Drottin,
virtust alltaf hafa einhver ráö
meö aö sjatla málin og redda sér
undan refsingu synda sinna.
Sem betur fer gengur i gegnum
Bibliuna mjög jákvæö þróun, sem
nær hámarki meö mannvininum,
kraftaverkalækninum og frjáls-
hyggjumanninn Jesú. Enda
rak hann sig á alla þá veggi
kreddufestu og íhaldssemi, sem
æöstu prestarnir höföu byggt.
Æðstu prestunum var aö visu
vorkun vegna þess aö þeir voru
varla sjálfráöir gerða sinna
vegna mikillar gremju, sem
stafaöi af þvi, aö Drottinn haföi
ekki yrt á þá persónulega i
margar aldir.
En á þeim tima, er atburöir
þessir eiga aö hafa átt sér staö,
var Island utan veraldar-
sögunnar og engir æöstu prestar
hér staddir til aö spjalla viö
Drottin. Og slikt var ólán þessa
lands, aö hér settust loks að hund-
heiönir ribbaldar og vigamenn.
Þaö er þvi ekki fyrr en nú á
siöustu árum, sem viö höfum
eignast æöstu presta og musteri.
Og við höfum lika loks eignast
söfnuö, þar sem allur lýðurinn
skal segja: Amen. Og ef lýöurinn
segir ekki alltaf amen, er honum
refsað. En æöstu mönnum þessa
safnaðar er ekki refsaö frekar en
æðstu mönnum ættkvislar Abra-
hams. Þeir eru aö visu ekki i
aðstööu til aö semja viö Drottin,
enda er þess ekki þörf, þar sem
musteri þeirra er ekki reist
honum til dýröar. Enda telja þeir
sig ekki þurfa aö semja viö einn
eða neinn, þvi riki sitt hafa þeir
eignast með valdi peninga.
Einn hluti þessa söfnuös heitir
Byggung. Þeir byggja musteri
yfir söfnuð sinn, sem lofaö hefur
að vera trúr allt til dauöa. Þeir,
sem ekki vilja hlita lögmálinu i
blindni, fá ekkert musteri, þvi
þeir ganga i berhögg viö oröiö og
afneita handleiöslu hins eina
sanna málstaöar. Hinn
miskunnarlausi boöskapur er enn
staöreynd. Bölvaöir séu þeir, sem
afneita handleiöslu Mammons.
Og allur lýöurinn segir: Amen.
Skyldleiki þessa safnaöar viö
ættkvisl Abrahams er augljós.
Hin miskunnarlausa refs-
ing vofir yfir þeim, sem ekki
lætur ieiða sig I blindni. Þó
viröist ættarhöföinginn, Abra-
ham, hafa haft meiri þroska og
óeigingirni til að bera, heldur en
ættarhöföinginn Geir. Abraham
lét sig hafa það að ætla aö fórna
frumgetnum syni sinum, þegar
Drottinn kraföist þess. Hann fór
ekki einu sinni fram á að fá aö
fórna einhverjum af lýönum i
staöinn. En þegar ástand efna-
hagsmála hér krefst förna af
peningamönnum og fyrirtækjum,
sniðgengur Geir og söfnuöur hans
þessi skilgetnu afkvæmi sin og
setur á fórnarstallinn mergsogin
heimili verkafólks. Þar með eru
atvinnurekendur þessa lands
komnir i hlutverk Jakobs, er þeir
iskjóli peningavaldsins litilsvirða
rétt launafólks til mannsæmandi
kjara. Og eins og Jakob setti
Drottni skilyröi foröum, setja
þeir Geir og söfnuöi hans skilyröi
i dag. Sjáir þú okkur fyrir nægum
sjóðum og styrkjum, skulum viö
sjá til þess, að kosningasjóöir
þinir tæmist ekki. Viö skulum sjá
um aö verkafólk fái einhverja
kauphækkun, þvi þú hefur
einhver ráö meö aö ná þvi handa
okkur aftur.
Söfnuðurinn á aösjálfsögöu lika
til mildi og kærleika. Þeim, sem
ekki brjóta i bága viö lögmáliö og
eru hiröum sinum auösveipir, er
vel umbunaö. Þeirra biöa glæstar
stööur og viröuleg embætti, likt
og himnariki biöur þeirra, sem
það veröskulda. Og líkt og himna-
riki er hvatning til manna aö lifa
kristilegu liferni, er vonin um
himnariki á jörö, þ.e.a.s. ibúö —
oröin hvatning til manna aö
ganga i Heimdall. Og allur söfn-
uðurinn segir: Amen.
1. maí
1. maí
Samband ungra jafnaðarmanna
sendir islenskum launþegum til lands og s jávar hugheilar baráttukveðjur á
alþjóðlegum baráttudegi verkalýðsins, 1. mai.
Samband ungra jafnaðarmanna hvetur félagsmenn sina til þess að taka
höndum saman um stuðning við verkalýðshreyfinguna i baráttunni gegn
öflum auðhyggju og afturhalds.
STJÓRN SUJ
Fimmtudagur 1. maí 1975.
o