Alþýðublaðið - 01.05.1975, Blaðsíða 11

Ávarp alþjóðasambands frjálsra verkalýðsfélaga:
ATVINNULEVSI OG ÖOtVERDBÖLGA
VARPA DIMMUM SKUGGUM A DAGINN
1. mai 1975. Höfum viö ástæöu, erum viö I hugarástandi
til glaöværra hátiöahalda? Alvarlegar efasemdir og kviö-
bogi fyrir framtiöinni varpa dimmum skuggum á daginn í
hugum margra okkar. Vaxandi atvinnuleysi og vita-
hringur veröbólgunnar tefla I hættu lifibrauöi verka-
manna I öllum löndum, og veröa þróunarlöndin þó allra
verst úti. Ekkert okkar getur átt þaö vist aö halda stárfi
sinu, og öll viðleitni verkalýðsfélaganna i fortiö og nútið til
að bæta lifskjör verkafólks virðist fánýt andspænis sifelld-
um hækkunum verðlags.
En það er ekki einungis i baráttunni fyrir brauðinu, sem
okkur viröist litt þoka fram, heldur og i baráttu okkar
fyrir friði og frelsi. Bardagar I Vietnam og Kambodiu hafa
náð nýju hámarki og horfur á friðsamlegri lausn i
Miðausturlöndum og Kýpur virðast eins tvisýnar og
nokkru sinni. Rödd felsisins er áfram kæfð og mann-
réttindi og réttur verkalýðffélaga er áfram troðinn undir
fótum, og kúgunin raunar færð i aukana i ýmsum hlutum
heims. Skipulögð hryðjuverk ógna ekki aðeins lifi einstak-
linga heldur og öllum lifsgildum siðmenningar og sam-
félagsbyggingunni.
Þegar á allt er litið, er það ekki fögur eða gæfuleg mynd
af heiminum, sem við sjónum okkar blasir þennan 1. mai
dag. En samt skulum við ekki láta allt þetta valda okkur
hugarvili heldur verða tilefni til öfgalausrar og rann-
sakandi ihugunar og heitstrengingar um að risa undir
þeirri ábyrgð, sem okkur hefur verið lögð á herðar. Hin
frjálsa alþjóðlega verkalýðshreyfing verður að taka til
sinna ráða með hliðsjón af getuleysi rikisstjórna þjóð-
anna og þeirra samstarfsstofnana þeirra, sem komið
hefur verið á fót, til að yfirstíga núverandi örðugleika og
hindra, að jafnvel enn alvarlegri kreppa skelli yfir
heiminn. Hin gamalreyndu úrræði hafa bruugðizt, enda
ekki liklegt að nýrri alþjóðlegri skipan verði komið á með
þvi að hver þjóð hirði um það eitt að reyna að bjarga eigin
skinni. Þar við bætist að hagkerfi kapitalismans, eins og
það birtist i sinu afskræmdasta formi i hinum risavöxnu
alþjóðaauðhringum, framkallar sjálft og eykur á það
efnahagslega ójafnvægi, sem er ein meginorsök þess
ENGINN ÁRANGUR
NÆST
ÁN BARÁTTU
vanda sem við eigum við að et ja: Það er hreinlega að bæta
gráu ofan á svart, þegar fulltrúar þessa kerfis reyna að
afvegaleiða almenningsálitið I heiminum með þvi að
skella skuldinni á verkalýðinn og samtök hans.
Það, sem við þurfum til að vinna bug á uppdráttar-
sýkinni, er ekki aðeins alþjóðleg löggjöf, er reisi skorður
við verstu öfgun og óhófi gróðaknúins þjóðfélags, heldur
og þjóðlega og alþjóðlega samræmd hagáætlanagerð
sem beinist gegn atvinnuleysi og verðbólgu I hnattrænu
samhengi. Þetta þýðir, að slik áætlun verður að gripa inn i
öll vandamál, svo sem ójafna dreifingu auðsins og ávaxta
aukinnar framleiðni, mannfjölgunarvandann, iðnvæðingu
Þriðja heimsins og afnám viðskiptahindrana.
Þessi stórkostlegu verkefni verða ekki leyst án virkrar
þátttöku verkalýðsstéttarinnar. í mörgum tilvikum hefur
verkafólkið fært sönnur á, að það getur sjálft reist við, og
rekið með góðum árangri, verksmiðjur og fyrirtæki,
sem hafa verið lögð i rúst og yfirgefin af fyrri eigendum
eða stjórnendum. Hin frjálsa verkalýðshreyfing verður að
meta árangur þessara tilrauna mjög gaumgæfilega I sam
hengi við kröfur sinar um útvikkun atvinnulýðræðis um
allan heim: Verkafólk verður að eiga fulla aðild á öllum
stigum og öllum sviðum þjóðlegra og alþjóðlegra hag-
áætlanastofnana. Það er eina leiðin til að tryggja að
gróðásjónarmiðið móti ekki efnahagsstefnuna, heldur sé
hún látin þjóna hagsmunum heimssamfélagsins.
Hin alþjóðlega frjálsa verkalýðshreyfing er þess ekki
einungis fullviss, að unnt er að yfirstíga núverandi örðug-
leika heimsins, heldur og æ ofan I æ lagt fram hagnýtar
tillögur um lausn beirra — tillögur, sem að sjálfsögðu
yrði að þróa og fullkomna innan ramma stefnu, er tæki til
alls heims. Það er þó ekki einhlitt að þekkja úrræðin: Við
verðum lika að hafa möguleika á að hrinda þeim I fram-
kvæmd. Á undanförnum árum hefur það verið hin ömur-
legasta reynsla að finna, að vandlega undirbúnar áætlanir
og röksemdafærslur, við höfum lagt fyrir alþjóðaráð-
stefnur hafa oft skollið á dauf eyru. Verkalýðshreyfingin
má ekki lengur sætta sig við hlutverk bænarskrár-
semjandans: Við veröum að búa svo um hnútana, að á
okkur sé hlustað og stefnumál okkar tekin til heiðarlegrar
yfirvegunar.
En þetta útheimtir ákveðna og samræmda viðleitni
verkalýðssamtakanna alls staðar i anda alþjóðlegrar
samstillingar. Þvi sterkari sem hreyfing okkar er, þvl
meiriáhrif mun hún hafa. Ef við ætlum að gegna þvi hlut-
verki I þjóðlifinu og á alþjóðlegum vettvangi, sem við
gerum kröfu til að við réttilega eigum, verðum við að
tryggja, að við raunverulega tölum i nafni alls verkalýðs.
Alþjóðasamband frjálsra verkalýðsfélaga skorar á öll
lýðræðisleg verkalýðssamtök, sem enn standa utan raða
þess, að ganga i lið með heimshreyfingunni, það skorar á
öll aðildarsamtök sin að hefja voldugar herferðir tilað ná
til ófélagsbundins verkafólks og hvetur þau enn einu sinni
á Alþjóðlegu kvennaári til að tryggja fulla og ábyrga
bátttöku verkakvenna I starfinu, ekki aðeins þeirra vegna
heldur og allri hreyfingu okkar til góðs.
1 október 1975heldur AFV ellefta heimþing sittí Mexikó.
A þessu mikla þingi verkalýðsins munu fulltrúar frá öllum
heimsálfum móta stjórnlist, sem tekur til efnahagsmal-
anna, en einnig annarra mikilfenglegra markmiða okkar:
Betri, fegurri og öruggari heims fyrir vinnandi karla og
konur. Það er undir okkur öllum komið, að störf þeirra
hafi varanleg og jákvæð áhrif. Áfram með AFV fyrir
Brauði, Friði og Frelsi.
Færeyjaferö er
» i •
ooruvisi
1. mai ávarp launþeganna i
llafnarfirði er svohljóðandi:
1. mai er dagur haráttu, dagur
hátiðarhalda verkalýðsins, þar
sem minnst er þess að daglegt
brauð og sjálfsögð mannréttindi
hefur verkalýðurinn ávallt mátt
sækja i greipar þröngsýnna aft-
urhaldsafla i þjóðfélaginu. Bar-
átta og sigrar hafa kostað þrot-
laust starf, engin árangur hefur
unnist án baráttu.
1. mai rennur upp aðþessu sinni
við þær aðstæður, að öll lifskjör
hafa verið stórlegt skert, kjara-
samningar ógiltir, og verkfall
megnis af togaraflotanum hefur
staðið um tima, samdráttur i at-
vinnulifinu svo yfirvofandi er
vofa atvinnuleysisins.
Það er krafa verkalýðsins að
kaupmáttur launa, verði færður á
sama stig, og var að afloknum
samningum 1974.
Það er skýlaus krafa að visi-
tölubætur á laun verði aftur upp
tekin.
Það er krafa að tafarlaust verði
gerðir samningar við togarasjó-
menn.
Það er krafa að allir starfs-
menn bæjar- og sveitarfélaga hafi
verkfallsrétt.
Hafnfirsk alþýða, fram til bar-
áttu sýndu einhug i þeim átökum
sem framundan eru.
Sæktu fram sem órofa heild til
bættra lifskjara .
Fjöldi viöförulla íslendinga, sem heimsótt
hafa Færeyjar, feröast um eyjarnar og
kynnst fólkinu, eru á einu máli um aö ferð
til Færeyja sé ööruvísi en aörar utanlands-
ferðir. Þeir eru líka á einu máli um
aö Færeyjaferð sé ógleymanlegt ævintýri.
Þaö sem gerir Færeyjaferð aö ævintýri,
er hin mikla náttúrufegurö, ásamt
margbreytilegum möguleikum á skemmti-
og skoðunarferöum um eyjarnar, og siðast
en ekki sist hið vingjarnlega viömót fólks-
ins. Ef þú ert einhvers staðar velkominn
erlendis, þá er þaö í Færeyjum.
Færeyjaferö er skemmtileg fjölskylduferö,
og hún er líkaog ekki siöur tilvalin ferö fyrir
starfshópa og félagasamtök. Og nú er
i fyrsta sinn hægt aö fljúga til útlanda frá
öörum staö en suðvesturhorni landsins.
Viö fljúgum til Færeyja bæöi frá Fteykjavík
og Egilsstööum.
Færeyjaferð er ódýrasta utanlandsferö
sem völ er á.
FLUGFÉLAG LOFTLEIDIR
ÍSLAJVDS
Félög með beint flug frá Reykjavik og Egilsstöðum
Fimmtudagur 1. maí 1975.
o