Alþýðublaðið - 24.02.1976, Blaðsíða 3

Mðtmæla tek-
inni stefnu í
samningagerð
í gær var haldinn
mjög f jölmennur fundur
á vegum sjómanna i
Vestmannaeyjum, þar
sem skiptaprósentan og
breytingin á sjóða-
kerfinu var m.a. til um-
ræðu. Fundurinn mót-
mælir mjög harðlega
þeirri stefnu, sem hefur
verið tekin i samnings-
gerð um niðurskurð á
skiptaprósentu og þeirri
stefnu, að útvegsmenn
hirði allt það, sem til
sjómanna ætti að koma
frá breytingu sjóða-
kerfisins. Auk þess telur
fundurinn að ógjörning-
ur sé fyrir sjómenn að
skrifa undir kjarasamn-
ingaánþess aðalmennt
fiskverð liggi fyrir og
þeir sjái svart á hvitu
hver fiskverðshækkunin
er á hverri fisktegund
fyrir sig.
Fundurinn lýsti einnig yfir
fullum stuöningi viö samstarfs-
neftid sjómanna, sem var kosin
þegar flotinn fór i land siöastliöiö
haust, og voru fundarmenn al-
gjörlega sammála nefndinni i
þeim málum, sem hún hefur beitt
sér fyrir. Voru þessar áiyktanir
samþykktar einróma.
FYRIRBURDADEILD
HEFUR STARFSEMI
Fyrir skemmstu tók tii starfa
sérstök deild innan Fæðingar-
deildar Landspít. og annast
hún það verkefni að veita hjúkr-
un og þjónustu þeim nýburð-
um, sem kunna að vera i hættu,
vegna þess að þeir hafi fæðzt
fyrir timann eða af öðrum or-
sökum.
Þegar á fyrstu starfsdögum
deildarinnar komst heimingur
rúmanna i notkun, og væri
hægt að fylla hvert rúm ef þörf
krefði. Því er deildin ekki nýtt
nema til hálfs, að enn er ekki
kominn allur sá tækjabúnaður,
sem gert er ráð fyrir, og einnig
þarf að þjálfa starfsfólkið við
þessar nýju aðstæður. Deildin
verður einskonar gjörgæziu-
deiid fyrir ungbörn, bæði þau
sem sjá dagsins ijós of fljótt og
einnig þau sem þurfa aðstoð
vegna sjúkleika.
Páll Sigurösson, ráöuneytis-
stjóri, tjáöi blaöinu, aö visir að
svona deild hefði verið á fæð-
ingardeildinni görnlu, en nú
væri verið að taka i notkun rnun
betur búna deild, bæði að
tækjurn og allri aðstöðu,
Þá sagði Páll að Gunnar
Biering, barnalæknir, hefði
unnið rnanna rnest að rnótun
þessarar nýju deildar og hefði
hann verið rneð i ráðurn frá þvi
að hafizt var handa urn að korna
henni á laggirnar.
Páll sagði, að ein hæð nýju
Fæðingardeildarinnar væri enn
ófullgerð og ekki væru öll tæki
kornin til landsins, en vænta
rnætti þess að deildin yrði full-
búin og forrnlega opnuð ekki
seinna en i rnai i vor.
Blaðið ráðgerði að fá að taka myndir á hinni
nýju deild, en vegna þess að hún er ekki að
fullu tekin til starfa og ekki er kominn allur
tækjabúnaður sem þar verður notaður, fékkst
ekki heimild til þess.
Myndin sýnir sex mánaða gamalt barn á
sjúkrahúsi i Sviþjóð, og var barnið aðeins um
25 cm langt við fæðingu.Nýja deildin mun m.a.
sinna börnum eins og þessu.
Mynd sem þessa er hægt að fá simsenda
utanlandsfrá og liða aðeins um 4-5 klukku-
stundir frá þvi að hennar er óskað, þar til hún
kemur til landsins. Þetta er góð þjónustu, en
hún er dýr, t.d. kostar svona mynd u.þ.b. 16
þúsund krónur.
Tveir klipptir þrátt fyrir verndina
Með ákveðni og lagni halda
varðskipin áfram að klippa trollin
frá brezkum togurum, þrátt fyrir
flota verndarskipa. Varöskipm
BaldurogTýrlosuðu tvo togarana
við veiðarfærin með klukkustund-
ar millibili i gærdag og fengu
freigátur og dráttarbátar ekki að
gert. Brezku togurunum hefur
farið fækkandi og er komið
uppgjafahljóð i skipstjóra þeirra
vegna stöðugrar áreitni varðskip-
anna.
Það var um klukkan 13.30 I gær,
að Baldur kom að togaranum
Artic Vandal H 344, þar sem hann
var að veiðum 42 sjómilur norð-
austur frá Rifstanga. Þarna voru
þrir aðrir togarar undir vernd
freigátunnar Bachante. Skip-
herra Baldurs lék á freigátuna og
losaði Vandalann við trollið. Eftir
það kom skipun frá yfirmanni
Bachante til hinna þriggja um að
hifa inn vörpurnar samstundis,
sem þeir og geröu.
Liðlega klukkustundu siðar
kom svo Týr að togaranum
Lumeda FD 134, þar sem hann
var að veiðum 38 sjómilur norð-
austur frá Langanespunkti.
Þarna var freigátan Scylla til
staðar ásamt dráttarbátnum
Loydsman. En það stöðvaði ekki
Guðmund Kjærnested, sem
renndi klippunum i sjó og klippti
á báöa togvira Lumeda. Ekki
hafði veriö gripið til róttækra að-
geröa gegn varðskipunum, þegar
siðast fréttist, en almenn reiði
var meðal togaraskipstjóranna
brezku út i freigátumenn.
A friðaða svæðinu út af Langa-
nesi voru 25 brezkir togarar aö
veiðum i gær. Tveir voru svo að
toga á Hvalbakssvæðinu og þvi
samtals 27 togarar á miðunum.
— SG
I HREINSKILNI SAGT
Landverndarmál.
Ekki væri eðlilegt að búast
við, að deilur þeirra búnaðar-
málastjóra og skógræktar-
stjóra hefðu farið framhjá
landsmönnum yfirleitt. Bæði
er, að hér er um stórmál að
ræða, og það hefur heldur ekki
verið rekið af neinni sérstakri
hógværð sizt af hálfu hins
fyrrtalda. Samt virðist mér,
að um þessar deilur hafi verið
hljóðara en hófi gegnir, vegna
eðli málsins. Það er auðvitað
ekki ný bóla, að menn með
andstæðar skoðanir deili og
sjáist ekki ætið fyrir. En þegar
öllu er á botninn hvolft er hér
um að ræða áhrifamenn, sem
telja sig stefna að svipuðu
marki, og þá má nú fyrr vera
en að svo greini á um leiðir,
sem raun er á.
Báðir þessir menn eru vel menntaðir,
hvor á sinu sviði, svo að litii ástæða er til
að ætla að talað sé eins og karlinn i tungl-
inu væri skyndilega búinn að fá málið og
væri mikils máls þörf. En ef miða ætti við
samræður þeirra i sjónvarpsþætti, er hætt
við að fáir hafi orðið fróðari. Skógræktar-
stjóri áréttaði svo röksemdir sfnar i gagn-
merku erindi sem raunar hefur verið
endurtekið i útvarpi, og þar færði hann
fram álitleg tök fyrir þvi, að landið hefði
löngum verið rányrkt, bæði með fellingu
skóga og kjarrs og þó einkum með ofbeit
búpenings, sérstaklega hrossa og sauð-
fjár.
Þess hefðu nú mætt vænta, að búnaðar-
málastjóri, sem hóf skothrið að skóg-
ræktarstjóra með óvenju gifuryrtum mál-
flutningi rétt eftir áramótin, væri þess al-
búinn að leggja fram sin gagnrök. En
þetta hefur hvorki komið fyrir augu né
eyru almenningssvo vitað sé. Samt er nú
ekki um neitt hégómamál að ræða, þvi
það varðar hvorki meira né minna en
hvaða stefna skuli uppi höfð um landbún-
aðarmál i nútíð og framtið.
Þar sem hér er um að ræða elzta at-
vinnuveg landsmanna, sem rekstur á er
engan veginn óumdeildur á annan veg,
mætti ætla, að forkólfur þeirrar atvinnu-
greinar teldu sér skylt að leggja fram eitt-
hvað annað en marklitil stóryrði um horf-
ið, sem siglt er. Flestír skynbærir menn
viðurkenna, að gróðurlendilandsins fari á
hæli, og þvi þurfi til að gripa haldbærra
ráða, til að snúa þeirri óheillaþróun við,
og i það minnsta freista að halda i horfinu.
Rétt er, að gripið hefur verið til nokkurs
mótvægis s.s. með þvi að bera á afrétti og
sá grasfræi i auðnir.
En það virðistþvi miður vanta það, sem
við á aö éta. Það virðist skorta algerlega,
eða þvi sem næst, skipulagðan grundvöll
undir aðgerðirnar.
Einhverntima hefur nú verið gerð
sómasamleg rannsókn á ómerkara máli
hér á landi. Það væri vissulega verðugt
efni fyrir búnaðarþing, sem nú er að
setjast á laggirnar, að þrýsta á að slik
rannsókn yrði gerð og undinn bráður
bugur aö. Þá væri þó einhver von um, að
menn, sem telja sig stefna að sama
marki, eyði ekki kröftum i stóryrtar deil-
ur. Við stöndum nú frammi fyrir
þvi, aö sauðfjáreign lantísmanna er orðin
meiri en áður. Þvi er það fullkomin þörf
að kÍDP.a i spottann ef Hákon
hefur rétt fyrir sér, að þessvegna horfi til
frekari landauðnar af ágangi. Hafi
Halldór Pálsson hinsvegar á réttu að
standa, að áburðurinn, sem búféð skilar i
hagana frjóvgi þá meira en nemur
eyðingunni, hefur hann vissulega unnið
stórfellt afrek. Varla er hægt að komast
hjá þvi að álykta, að þar hafi honum tekizt
það, sem uppgötvunarmenn allra alda
Eftir Odd A. Sigurjónssorr
glimdu löngum við, að finna upp
einskonar eilifðarvél! 1 þessu efni, til að
klæða landið. Slikt ætti ekki að liggja i
láginni og myndi örugglega bera hróður
okkar æði vitt um heimsbyggðina, að
maklegleikum. Trúlegt er, að við slikt
glæddist aö nýju von þeirra, sem mestar
áhyggjur hafa af þvi, að erfitt verði að
brauðfæða mannkynið á komandi timum!
Halldór búnaðarmálastjóri má vissu-
lega gjörst um þetta allt dæma. Frá
blautu barnsbeini var hann alinr. upp i
námunda viö girðingu milli afréttar og
heimalanda, og á eflaust mörg sporin á
barnsskónum um það svæði. Kunnugt er,
að fé leitar, þegar haustar að, mjög að
þeim farartálmum og stanzar við þá, sem
eru milli heimahaga og afrétta. Ef kenn-
ing hans um frjóvgun haga er rétt, liggur
auðvitað i hlutarinseðli, að einmitt þarna
væri að finna og sjá sterkan og kjarnmik-
inn gróður! Samt er það trúa min og
raunar reist á nokkurri reynslu frá fyrri
árum, að ef hann tæki sig til og gengi um
þessar gömlu „anganlendur”, yrði honum
engin þörf á að taka undir með skáldinu.
sem forðum kvaö er það gekk um heima-
haga. „Hugann grunar við grassins rót,
gömul spor eftir litinn fót."
Ræktun eða rányrkja
Þriðjudagur 24. febrúar 1976
Alþýðublaðið