Alþýðublaðið - 24.02.1976, Blaðsíða 10

)> Hassbaráttan«
og »haldbezta baráttu-
afl afturhaldsinsu
Hr. ritstjóri
Sighvatur Björgvinsson.
í blaði þinu dags. 21. feb. 1976
birtist grein undir fyrirsögninni
„Hassbaráttan”. Greinin er á
ábyrgö ritstjórnar og þar meö
þinnar, enda skrifuð undir dul
nefninu „borgari”. Þetta dul-
nefrii er vissulega i samræmi
viö t.d. „húsmóðir i vestur-
bænum” sem kollegar þinir á
Mogga brúka gjarnan til
aödróttana á menn og málefni,
þegar rökum veröur ekki við
komiö.
Það er aö visu stór sann-
leikur, aö haldbezta baráttuafl
afturhaldsins, — og eru þá
sósialdemókratar eöa rödd
jafnaöarstefnunnar ekki undan-
skilin , — gegn samtakamætti
verkalýösstéttarinnar undir
leiösögn kommúnista, hefur
verið fólgið i ööru en rökrænum
umræöum eða ást á sann-
leikanum. tJt á hvaö gengur til
aö mynda þessi makalausa
grein þin, Sighvatur, rödd
jafnaðarstefnunnar i nafni
„borgara”.
Rauði þráöur greinarinnar
gengur sem sé útá þaö aö sanna
að aðstandendur Stéttabar-
áttunnar, fél. i Kommúnista-
samtökunum m-1, séu
áumingjar og eiturlyfjaneyt-
endur sem hafi plantaö sér
niöur i heimahögum til þess að
sinna iöjuleysi sinu, svo notaö
sé orðalag þessa rökþrota
greinarhöfundar, borgara. Máli
sinu tilstuðnings (?),ersvobirt
mynd af blaði sem við félag-
arnirí KSMLerum sagöir sækja
hugmyndafræöilegan klofning
okkar i til innflutnings á þessari
plágu??? Það er reyndar svo aö
blað þetta „Kampen” er vel
merkt i bak og fyrir með alls-
kyns verkfærum: sleggju, kvisl
byssu o.fl. o.fl. aö ógleymdu
auövitaö hamri og sigö, sam-
einingartákni verkalýös og
bænda.
Sighvatur: Það vill svo til að
viöar en á Islandi er til aftur-
hald og sósialdemokrati. Það er
til dæmiseinnig i Noregi, þaöan
sem umræddur snepill er
ættaöur. En i Noregi er lika ört
vaxandi flokkur verkalýös-
stéttarinnr, AKPm-1.
(Kommúnistaflokkur verka-
lýðsins m-1). Þar sem hér er
einnig bezta ráðið að forðast
umræöur viö kommúnista, en
gripa þess i staö til aödróttana
og lyga, þvi hver vill eiga sam-
skipti við iðjuleysingja og eitur-
lyfjaneytendur, Sighvatur?
Þetta blaö „Kampen” er
reyndar gefiö út i nafni
marxista-leninista, en þaö er
fjármagnað og þvi dreift á
annarra kostnaö, eöa hverjir
skyldu það nú vera Sighvatur?
Eitt er vist.að ekkert kemur þaö
marxismanum-leninismanum
viö né varðar okkur kommún-
ista á neinn hátt. Það skyldi þó
ekki vera, að tilgangurinn væri
einmitt sá hinn sami og hjá
borgaranum þinum, Sighvatur,
sem reit greinina um Hassbar-
áttuna i blaöið þitt?
Sighvatur. Þaö er ekki nóg aö
standa I pontu Alþingis og lýsa
sig þar jafnvel einasta sann-
leikspostula þeirrar samkundu
og krefjast sagna og heiðar-
legra upplýsinga um svinarliö,
aðdróttanirnar og óheiöar-
leikann. Frumskilyröiö er aö
vera fyrst samkvæmiur
sjálfum sér, eöa hefur þér ef til
vill snúizt hugur ?
r
Með bréfi þessu er þér gefinn
kostur á að draga hvert orö um-
ræddrar greinar til baka, og
lýsa jafnframt yfir opinberlega
i blaðið þinu á jafn áberandi
hátt og umræddri grein var gert
þar skil, afsökunarbeiðni á þeim
HASSBARÁTTAN
Borgari skrifar:
Af og til sér maBur á götu-
homum og fyrir utan rikiB ólán-
lega unga menn himandi i
skeggvexti sinum og tafsandi
„Stéttarbaráttan” — eins og
kreppan sé skollin á og enga at-
vinnu aö fá nema selja blöö.
Eitthvaö af þessu ólánsliBi
munu vera skólanemar, sem
hafa gefiztupp á sjálfum sér og
sjá sér enga a&ra leiB aB afla sér
peningafyrirhassinu sinu nema
þá ab dreifa hér á landi þeim
merkilegu ritverkum, sem þeir
hafa kynnzt af örlagabræbrum
slnum úti I SvíþjóB eöa Noregi.
1 Noregi er til félagsskapur
sem heitir AKP m-1 (og þá sér
ma&ur nú frumlegheitin hjá
ungkommúnistasamtökunum
hér, sem kalla sig EIK m-l) og
telur sig eiga samstöbu meb
verkafólki. „Verkalýöur og
kúga&ir, stólib á okkur” segja
þessir aumingjar titrandi röddu
og bibja fólk um ab kaupa af sér
íjölritaö blaö. ViB erum núna
búin aö fá þessa plágu innflutta,
þvf auövitaö hafa okkar
marx-leninistar klofnaö af ein-
hverjum hugmyndafræöilegum
ágreiningi frá norsku
félögunum sinum — og vegna
þess hve þeirra kommahópar
voru orönir margklofnir var
ekkert ráö vænna en aö planta
sér niöur I heimahögunum og
byrja þar aö sinna i&juleysi og
hugmyndafræbilegum klofn-
ingi.
Þetta eintak sem ég sendi
ykkur syhir frumlegheitin hjá
þessum harövigugu baráttu-
samtökum verkalýösins á
lslandi, sem gefa út Stétta-
baráttuna.
Þab grátlega vib þau er aö
þau vinna raunverulega verka-
lýbsstarfi ógagn meö þvi ab
leggja sifellt vopn upp i hend-
urnar á hinum eiginlegu óvinum
hennar. Þau auövelda þeim aö
' ^aPfWlJSMENÍX
eiga vopn á verkalýöshreyf- gnæfandi meirihluti launþega
inguna, meö þvi aö koma hér á Islandi vill ekkert eiga
kommúnistastimplinum á aUa saman vib kommúnista ab
verkalýbsbaráttu. Þaö hindrar sæida.
samstöBu verkafólks, þvi yíir- Borgari.
aödróttunum og lygum sem þar
hlutu hljómgrunn.
F.h. ritstjórnar
baráttunnar
Hjálmtýr Heiödal
Stétta-
P.S. Þess má geta aö FUJ og
KSML (sem erútgefandi Stétta-
baráttunnar) hafa starfað
saman i landhelgismálinu aö
undanförnu. Ef félagar KSML
væru eitthvað I likingu viö
lýsingu „borgarans” þá bæri
Alþýðublaöinu eölilega aö hirta
FUJ fyrir félagsskapinn!
Athugasemd frá Alþýðublaðinu
Grein sú, sem Hjálmtýr Heiö-
dal vitnar til hér aö framan,
birtist i HORNINU — lesenda-
bréfadálki Alþýðublaösins — sl.
laugardag. i þeim dálki birtast
skoöanir lesenda Alþýöublaös-
ins, sem þeir ýmist skrifa eöa
hringja til blaðsins. Stundum
eru þær birtar undir fullu nafni
viökomandi, stundum undir dul-
nefni óski sendandi þess, en þá
Skrifið eða hringið
í síma 81866
þvi aöeins þannig aö ritstjórn
Alþýöublaösins viti rétt höf-
undarnafn.
Þaö er laukrétt hjá Hjálmtý
Heiödal, aö ritstjóri Alþýðu-
blaösins ber prentréttarlega á-
byrgö á þeim skrifum, sem birt-
ast i Alþýðublaöinu - og
ckki eru auðkennd með fullu
nafni höfundar. llitstjóri
Alþýöublaðsins ber því
prentréttarlega ábyrgö á bréfi
„borgara”, sem birtist i HORN-
INU sl. laugardag — þ.e.a.s. þaö
er hægt að sækja hann til á-
byrgöar samkvæmt lögum, sé
taliö, að bréf borgara meiöi æru ’
cinhvers cöa einhverra. Hins
vegar er það mesti misskilning-
ur, að allt það, sem Alþýðublað-
iö birtir, þ.á.m.lesendabréf, séu
i samræmi viö skoöanir rit-
stjóra, ritstjórnar eða mæltar
fyrir munn jafnaðarstefnunnar,
þótt svo ritstjóri beri prentrétt-
arlega ábyrgö á þessu efni.
Það er aöeins meðal ákveö-
inna aðila og hjá ákveðnum
blööum, innlendum og erlend-
um, sem Hjálmtýr Heiödal hlýt-
ur að þekkja jafn vel og undir-
ritaður, sem sérhvert orö, er á
prenti birtist, er vegið og metiö
á vogarskál hins löggilta „stóra
sannleiks”. Hér á Alþýöublaö-
inu skoöum viö hvorki innyfli né
áru þeirra manna og kvenna,
scm viö birtum lesendabréf eöa
önnur tilskrif eftir. Þannig höf-
um við t.d. ekki gert hugmynda-
fræðilegan uppskurö á Hjálmtý
Heiðdal áöur en viö birtum bréf
hans hér að framan — kærum
okkur raunar kollótta um hverj-
ar hans skoðanir cru aö ööru
leyti en þvi, aö viö teljum hann
vera i fyllsta rétti til þess aö
hafa þær og vonum, aö hann
viröi sams konar réttindi ann-
arra lesenda Alþýðublaðsins,
þótt hann sé þeim ekki sam-
mála.
Þaö þarf svo aö sjálfsögöu
ekki aö taka þaö fram, aö þótt
viö birtum bréf Hjálmtýs i les-
endabréfadálki Alþýöublaösins
á sama stað og bréf „borgara”
þá er Hjálmtýr þar meö ckki
farinn aö tala tungu jafnaöar-
stefnunnar — enda skilst mér,
aö honum sé síöur en svo áfram
um aö vera skikkaður af Al-
þýöublaöinu til þess hlutverks.
Ritstjóri.
r
cAstareldur*
eftir Valerie North.
svo sern þér kann að liða vegna uppgötvunarinnar, sern þú
gerðir.... eða heldur að þú hafir gert... þá ertu enn kona
rnin. Heiður rninn bannar rnér að halda ekki loforðið, sern
ég gaf föður þinurn...
— Nei!
— Jú!
Það virtist ekki þýða neitt aö segja „Ég elska þig rneir
en lif rnitt, og þú kvelur rnig”, svo honurn fannst eini
rnöguleikinn sern hann hafði, að höfða til ástar hennar á
látnurn föður hennar.
— Viö geturn ekki svikiö hann, sagði hann. — Hvorki þú
né ég! Hann var svo ósegjanlega harningjusarnur i þeirri
vissu að viö ætluðurn að giftast.... að við yröurn sarnan,
Phillidia.
Hann stóö á fætur, og stóö um stund og horfði á hana.
— Þú getur ekki bundið endann á þetta svona auöveld-
lega! Þar sern þú vilt greinilega ekki trúa rnér, þegar ég
segi þér, að ég giftist þér bara vegna þess aö ég elskaði
þig, þá skulurn við byrja á byrjuninni. Geföu rnér sex
rnánuði af lifi þinu. Ef við erurn ekkert nær þvi aö skilja
hvort annaö aö þeirn tirna liðnurn, þá skal ég reyna aö
finna einhverja leið. Þaöer skylda þin gagnvart föður þin-
urn, og rnin skylda lika....
Hún sat þögul og starði flóttalega á hann.
Svo sagöi hún:
— Þú skilur þetta ekki! Ég get ekki veriö þér eiginkona.
Ég getekki skýrt þaö.en þaö er eins og eitthvað sé dautt...
eitthvaö hafi horfið rnér. Ég get ekki...
— Ég bið þig heldur ekki urn það! Vertu kyrr og settu þin
eigin skilyrði, sagði Vane ákafur, — en.... vertu kyrr! Við
geturn að rninnsta kosti reynt aö verða vinir, þó ekki sé
annaö!
Vinir.... Hún dró djúpt andann.
— Gott og vel, sagði hún þreytulega. — Ég skal reyna....
Phillidia hallaði sér upp að lágurn steinveggnurn og
horföi niður i dalinn. Hann var eins og rnynd úr ævintýra-
bók.... blá? hirninn, silfurgráir olifulundirnir og rnyndræn
húsin rneð flötu þökin og ferhyrndir turnar litilla kirkna.
En þó Phillidia væri þegar farin að elska þennan hluta
Suður-Frakklands, var rétt eins og fegurð urnhverfisins
ykji aðeins á sársaukann I hjarta hennar.
Það voru næsturn liðnir tveir rnánuðir siðan kvöldiö á
italska hótelinu þegar allir hennar draurnar og áætlanir
höfðu hrunið i rúst.
Þrátt fyrir þá ákvörðun sina að gera það ekki, hafði hún
sarnt lesið aftur dagbók föður sins, og þar var sérstaklega
eitt i lýsingunni af fyrstu fundurn þeirra Vane, sern hún
tók rnjög nærri sér.
„Hann sagði rnér, að hann væri efins urn það, að rnenn
eins og hann ættu að gifta sig. Þeir væru alltof uppteknir
af vinnu sinni.”
Það var það beizkasta af öllu sarnan. Vane haföi vinnu
sina, og eftir að þau kornu til Sainte Marie du Valee og
voru búin að korna sér fyrir á stóra spitalanurn sern Mark
Charnbers hafði forstöðu fyrir, þá varð hann uppteknari af
vinnu sinni rneð hverjurn deginurn sern leið.
Og hún átti þar engan hlut að rnáli. Hvers vegna hafði
hann haldiö aftur af henni.... hvers vegna hafði hún sarn-
þykkt aö verða kyrr?
En hvað þýðir það, að spyrja alltaf sjálfa sig að þessu?
hugsaði hún þreytt.
Þau voru sarnan núna, en rneð hverjurn deginurn sern
leið runnu þau lengra hvort frá ööru.
Hún rétti úr sér rneð lágu andvarpi og gekk áfrarn.
Nokkrurn rnfnúturn siðar korn hún fyrir horn, og korn þá
auga á rnörg hvit hús, sern voru spitali Mark Charnbers.
Húsin voru á stóru svæði, sern var urnlukið dásarnlegurn
skrúðgarði. Þar var aðalálrna fyrir venjulega sjúkdórna,
álrna fyrir þá sjúkdórna, sern dr. Charnbers var sérfræð-
ingur i, og hliðarbyggingin þar sern læknarnir og hjúkr-
unarfólkið átti sér ibúðir. Bak við spitalann, urn það bil
tvöhundruð rnetra þaðan, var litla húsið, þar sern Vane og
Phillidia bjuggu.
Dr. Charnbers hafði búið i húsinu, þar til hann rnissti
konu sina, en nú hafði hann ibúð i aðalálrnunni.
Phillidia hafði þegar i stað kunnað vel við rólega grá-
hærða rnanninn, sern var félagi Vane,og þótt erfittværi að
kynnast hlédrægurn skosk-kanadiska rnanninurn, vakti
hann hjá henni öryggiskennd. Hann hafði látið færa allt
húsið i lag áður en þau komu, og það var mjög fallegt.
Einrnitt staður, þar sern hún hefði getað verið ákaflega
harningjusörn á, ef aðstæður hefðu verið aðrar.... og sú
vissa gerði þjáö hjarta hennar aðeins beizkara.
Þegar hún korn inn I húsið, heyrði hún raddir inni i litlu
stofunni rneð hvitu veggjunurn, og hún staðnærndist.
Þá kallaði Vane: — Ert þetta þú, Phillidia?
Hún lauk upp og gekk inn. Stofan var rnjög fögur rneð
birkilaufsgrænu gólfteppi og gulurn og bláurn cretonne-
húsgögnurn. Það stóð te frarnreitt á lága borðinu fyrir
frarnan djúpan Chesterfield sófann.
Vane var staöinn upp úr sófanurn, þar sern hann og
stúlkan, sern hallaði sér aftur i einu horni hans, höföu setið
og drukkið te.
—- Ég vissi ekki að þú værir ekki heima, vina min, sagði
hann. — Ég tók Beverly rneð rnér i te hjá þér, og til aö geta
rætt við hana urn fyrirlesturinn, sern við eigurn aö hafa
annaö kvöld.
— Góðan daginn, dr. Harrington! Phillidia kinkaöi bros-
andi kolli til gestsins. — Ég var að reyna að losa mig við
óþarfa orku, rneö þvi að ganga til þorpsins og aftur til•
baka.
Einhverra hluta vegna fór það i taugarnar á henni að
hitta Beverly Harrington hérna, og þaö var reyndar rnjög
■CjD
Þriðjudagur 24. febrúar 1976

Alþýðublaðið