Alþýðublaðið - 24.02.1976, Blaðsíða 8

Á stjórnarheimilinu
Ummæli Roy Hattersley,
aðstoðarutanrikisráðherra
Breta, um islenzku rikis-
stjórnina við erlenda frétta-
menn eru að sjálfsögðu dóna-
skapur. Hann lýsir þvi yfir um
rikisstjórn, sem hann hefur átt
viðræður við, að hún sé sjálfri
sér sundurþykk og að forsæt-
isráðherra hennar, Geir Hall-
grimsson, fái ekki hljómgrunn
fyrir skoðunum sinum i eigin
rikisstjórn. í orðunum liggur,
að ráðherrar hins stjórnar-
flokksins, Framsóknarflokks-
ins, beiti sér gegn vilja og
skoðunum Geirs Hallgrims-
sonar og fái hann, þótt dugleg-
ur sé og hugrakkur að þvi er
Hattersley segir, ekki rönd við
reist. Ekki er nú beinlinis lik-
legt að svona dónaíegar og
ótimabærar yfirlýsingar verði
til þess að bæta sambúð is-
lenzku og brezku stjórnanna,
eða hvað myndi Hattersley
segja, ef islenzkir ráðherrar,
sem við hann hafa rætt, færu
að lýsa persónulegu áliti sinu
á honum i viðtölum við er-
lenda fréttamenn?
Hitt er svo annað mál, að vel
getur verið, að erlendir við-
mælendur islenzku rikis-
stjórnarinnar hafi veitt þvi at-
hygli, að ekki sé allt með
felldu á stjórnarheimilinu. ís-
lendingar hafa fyrir löngu
veitt þvi ath. að mikil tog-
streita, jafnvel persónuleg
óvild, virðist rikja milli ein-
stakra ráðherra i rikisstjórn-
inni. Það fer t.d. ekkert á milli
mála, að Ólafur Jóhannesson
setur sig ekki úr færi með að
óvirða forsætisráðherra Geir
Hallgrimsson. Auðvitað er það
i fyllsta máta eðlilegt, að Ólaf
geti greint á við Geir Hall-
grimsson, en þegar svo er
komið, að ráðherra i einni rik-
isstjórn er farinn að tjá for-
sætisráðherra sinum afstöðu
sina til mikilvægra mála i út-
varpsþætti eða leikur sér að
þvi að setja óvænt ofan i við
forsætisráðherra i ræðum á
alþingi þá er það a.m.k. vis-
bending um að þeir geti ekki
ræðzt við með eðlilegum hætti
og ef formaður annars stjórn-
arflokksins getur ekki rætt við
hinn með öðrum hætti en þess-
um, þá er eitthvað meira en
litið að i stjórnarsamvinnunni.
Það var aldrei neitt laun-
ungarmál, að Ólafur Jó-
hannesson ætlaði sér forsætis-
ráðherraembættið i núverandi
rikisstjórn og naut til þess
stuðnings sumra flokksmanna
Geirs Hallgrimssonar, sem er
i nöp við hann. Þegar sú ráða-
gerð fór út um þúfur má segja
að hafizt hafi það ósamlyndi
milli ráðamanna stjórnar-
flokkanna, sem hefur aukizt
og margfaldazt allar götur
siðan. Það hreinlyndi og sá
samvinnuvilji, sem eru for-
sendur þess að samstarf geti
tekizt milli flokka um stjórn
landsins hafa þvi aldrei verið
fyrir hendi hjá núverandi rik-
isstjórn. Þar hafa rikt tor-
tryggni, .iðsjár, óhreinlyndi
og nú siðast nánast persónuleg
óvild milli einstakra manna.
Auðvitað hlýtur slikt ástand
að hafa illvænleg áhrif á störf
rikisstjórnar hver svo sem
hún er, enda hefur svo verið.
Og samstarf, sem reist er á
slikri afstöðu, er byggt á sandi
og aðeins timaspursmál,
hvenær þvi lýkur. Virðist nú
flest benda til þess, að endir-
inn sé skammt undan.
Þokar í samkomulagsátt
Talsvert virðist hafa miðað i
samkomulagsátt i samninga-
viðræðum aðila vinnumarkað-
arins nú um helgina. Náðst
hefur samkomulag um ýmis
mikilvæg samningsatriði —
þ.á.m. um stórmál eins og lif-
eyrissjóðamálið og um hluta-
skipti á loðnubátum og minni
skuttogurum. Einnig virðist
ýmislegt benda til þess, þegar
þetta er ritað, að samkomulag
sé að nást eða hafi náðst um
hvernig skuli leysa sérkröfur
hinna ýmsu sambanda.
Meginatriði samningsgerð-
arinnar er þó enn óleyst —
hver sjálf kauphækkunin eigi
að vera og hvemig tryggja
eigi varðveizlu þess kaup-
máttar, sem um verður sam-
ið. Þessi tvö atriði eru auðvit-
að meginviðfangsefni samn-
ingsgerðarinnar og þó nokkuð
hafi miðað i áttina með sam-
komulagi um önnur atriði er
ekki þar með sagt, að vinnu-
deilan sé að leysast. Menn
vona að sjálfsögðu það bezta,
en þó er ekki ástæða til þess að
fyllast of mikilli bjartsýni þvi
meginviðfangsefnið er óleyst
enn og enn getur það gerzt,
sem verður til þess að draga
samkomulag á langinn þótt
sérhver íslendingur voni að
unnt verði að ganga frá samn-
ingum i þessari viku.
MíisIm IiV
PLA STPOKAVE R KSMIQJ A
SW 82439-82455
Grensásvegi 7.
Box40M - RayVJavk
Pípulagnir Hafnarfjarðar Apótek
Tökum að okkur alla Afgreiðslutlmi:
pipulagningavinnu Virka daga kl. 9-18.30 'Laugardaga kl. 10-12.30.
iöggildur Helgidaga kl. 11-12
Eftir lokun:
pipulagningameistari 74717 og 82209. Upplýsing^simi 51600.
1111111111111111!
IÞAÐ ER SAMSTAÐA
| í ÞESSARI BARÁTTU
m - Rætt við Eðvarð Sigurðsson formann Dagsbrúnar
Eövarö Sigurösson, formaö-
ur Dagsbrúnar, var þeirrar
skoöunar, aö enn væri mikiö
verk óunnið i samningamál-
unum. Aö visu virtist sem búiö
væri aö hreinsa aö mestu sér-
kröfumálin og þaö fæli aö
sjálfsögöu i sér mikil útgjöld.
Þaö, sem nú lægi fyrir, væri
fyrst og fremst rauðu strikin
svonefndu eöa sjálf prósentan.
—■ Telur þú aö verkalýös-
hreyfingin muni nú ná sama
kaupmætti launa og var i
fyrra.”
Eövarö sagöist telja þaö á-
kaflega skakkt hugsaö, bæöi
af atvinnurekendum og rlkis-
valdinu, aö gera aöeins ráö
fyrir einu rauöu striki I þess-
um samningum. Augljóst
væri, aö meö slikum vinnu-
brögöum væri beinlinis stefnt
aö þvi, aö launamisrétti færi
hraövaxandi.
Um launakjörin sagöi Eð-
varö almennt: „Þetta er allt i
sliku lágmarki, að segja má,
aö þaö geti ekki staðizt lengur
einsog nú er. Þaö er ekki hægt
aö skeröa launin meira en gert
hefur verið”. Þá benti Eðvarð
á, aö verkalýðshreyfingin
heföi lagt á þaö áherzlu, aö
unniö væri aö þvi aö draga úr
veröbólgunni. Ef vilji heföi
verið til slikra hluta hjá at-
vinnurekendum og rikisvald-
inu, þá hefði ekki staðiö á
verkalýöshreyfingunni. En
þegar ljóst væri, aö hugur
fylgdi ekki máli, hvorki frá
hendi atvinnurekenda né rik-
isvaldsins, þá væri ekkert fyr-
ir verkalýöshreyfinguna að
gera annað en fylgja eftir
kröfunum meö verkfalli. Þó
sagðist Eövarö telja, að rikis-
stjórnin heföi sýnt einhver
viðbrögö siðustu daga, að þvi
er varöaöi deiluna.
Eövarö sagöist telja, aö
þriðjudagurinn myndi ef til
vill skera úr um þaö, hvort
deilan leystist fyrir helgi eöa
þá einhverntima I næsta mán-
uöi.
Eövarö lagöi áherzlu á, að
mjög mikil samstaöa væri i
þessu verkfalli innan verka-
lýöshreyfingarinnar og hinna
einstöku verkalýösfélaga,
enda heföi ekki veriö um neitt
annaö aö gera en fylgja kröf-
unum eftir meö verkfalli. ,,AÖ
visu finnst engum gaman aö
fara i verkfall, en fdlk sér
bara, aö það er ekkert annaö
aö gera eins og nú horfir,”
sagði Eövarö Sigurösson aö
lokum.
BJ
lllll
1
llllllllllli
Heldur upp á fimmtugsafmælið með
frumsýningu á Pétri Gaut á Húsavík
Einn af þekktustu og vinsælustu
listamönnum þjóðarinnar er
fimmtugxir i dag. Hvort sem les-
endur trúa þvi eöa ekki, er um aö
ræöa Gunnar Eyjólfsson, leikara,
en hann litur ekki út fyrir að vera
degi eldri en 35 ára.
Gunnar heldur upp á afmæliö
meö frumsýningu á Pétri Gaut
noröur á Húsavlk, sem Leikfélag
Húsavikurhefur æft siðustu vikur
undir leikstjórn Siguröar
Hallmarssonar. Ekki er þetta i
fyrsta sinn, sem Gunnar Eyjólfs-
son fer meö þetta vandasama
hlutverk. Hann hefur -glímt við
Péturá fjölum Þjóöleikhússins og
ennfremur var verkiö flutt sem
jólaleikrit útvarpsins nú i vetur.
Má fullyrða, aö Húsvikingar eru
öfundsveröir að hafa fengið svo
frábæran listamann til liðs viö
sig, þegar þeir takast á viö þetta
stórvirki.
Þaö er hreinn óþarfi aö kynna
Gunnar Eyjólfsson fyrir lesend-
um. Hann hefur I áratugi veriö
einn af okkar fremstu leikurum
og leikstjórum. Hann var fastráö-
inn til Þjóöleikhússins áriö 1958
og hefur auk þess leikiö i sjón-
varpi og kvikmyndum. Eiginkona
Gunnars er Katrín Aradóttir
cand. phil. Alþýöublaðið óskar
hinum siunga listamanni til ham-
ingju meö afmælið. —SG
»Vekur hjá manni grun
um að verðlagsþróunin
eigi eftir að vaða
áfram launþegum í óhag«
Framhald af forsíðu
andi um útlit og horfur i samn-
ingamálunum: „Eftir að sáttatil-
lagan kom fram siðastliöið laug-
ardagskvöld, um 1% launahækk-
un gegn þvi aö allar sérkröfur
stéttarfélaganna, sem ekki var þá
þegar búiö að semja um, skyldu
teknar út af blaöinu, þóttust ýms-
ir ef til vill sjá lausn vandamáls-
ins framundan. Svo geröist þaö,
aö Verkamannasambandið hafn-
aöi algerlega þessu boöi sátta-
nefndarinnar og i þvi stappi
stendur enn”.
Björn Jónsson, forseti ASl,
sagöi I gær, aö hann vonaöi, að
sérkröfuvandamálið væri senn
mikiö til leyst. Hann sagðist þó
ekki geta sagt ákveðið um þaö,
hvort nú væri skapaður grund-
völlur fyrir frekari viöræður,
sem slöar leiddu til endanlegs
samkomulags. Hann sagöist þó
vera vongóöur meöan eitthvað
miöaöi áfram. Hinu væri ekki að
leyna, aö enn væri mjög margt ó-
leyst og sumt af þvl væri fjarri
þvi aö gefa tilefni til of mikillar
bjartsýni.
Björn sagðist ekkert geta sagt
um það, hvenær hann héldi, að
deilan mundi leysast, enda væru
engin sérstök, mikilvæg rök, sem
hægt væri aö tilfæra um það, að
lausnin væri I nánd.
Jafnvel þótt sérkröfurnar gangi
saman, er eftir aö ræöa önnur
mjög mikilvæg atriöi, s.s. kaup-
gjaldiö, rauðu strikin og lág-
launauppbætur. „Svona hlutir
veröa ekki afgreiddir á einu vet-
fangi eins og allt er I pottinn bú-
iö,” sagöi Björn Jónsson.
Jón Karlsson, formaður Al-
þýðusambands Norðurlands, var
ef til vill bjartsýnni en margir
aörir verkalýösleiötogar á Loft-
leiöahótelinu I gær.
Jón sagði meöal annars: „Þaö
er enginn vafi á þvi, að það er aö
rakna úr mjög alvarlegum hnút
og á ég þar viö tillögur sátta-
nefndar varöandi sérkröfur sér-
sambandanna.”
Enda þótt vandamálin væru
ekki öll leyst, sagöist Jón telja, aö
þeir væru komnir yfir erfiðasta
hjallann. Jón sagöist telja, aö til-
laga sáttanefiidarinnar varöandi
sérkröfurnar væri mjög snjöll, en
hún er I meginatriöum fólgin i
þvi, að samböndunum var gefinn
kostur á eins prósent kauphækk-
un sem þau máttu siöan ráöstafa
á þann hátt, sem þau töldu heppi-
legast, hvert um sig. Jón sagöi, aö
þeir fyrir noröan notuöu þetta
aðallega til þessaö færa fiskvinn-
una upp.
Jón Karlsson sagöi, aö h»i».
mættu þakka fyrir, ef þeir næöu
samningum, sem fælu i sér svipuö
kjör fyrir verkafólk og voru á slö-
astliönu ári.
Guömundur J. Guðmundsson
sagöi, aö tillagan frá sáttanefnd
varðandi 1% ráöstöfun til sam-
bandanna væri mjög óréttlát aö
þvi er varöaöi Verkamannasam-
bandiö, þar sem um væri aö ræöa
timakaupsmenn, sem auk þess
heföu lægstu launin og oft mjög
stopula vinnu. Þaö væri þess
vegna augljóst mál, aö þetta fólk
þyrfti aö fá raunverulega og
verulega lagfæringu sinna mála
og það miklu fremur en ýmsir
aðrir hópar, s.s. iðnaðarmenn.
Þá taldi Guömundur mjög ó-
eölilegt aö binda þetta við pró-
sentu þvi vissulega þyrftu þeir
Ræða Benedikts — framh. af bls. 7
efnahagsaögeröa sem gætu
komiö I staö og gert sama gagn
og miklar krónuhækkanir
kaupsins.
í þessu sambandi er fróðlegt
að leiöa hugann rúmlega áratug
aftur I timann. Þá sat að völdum
rikisstjórn Bjarna Benedikts-
sonar, viðreisnarstjórnin svo-
nefnda. Henni tókst að gera viö-
tækt samkomulag um ráöstaf-
anir I efnahagsmálum við
verkalýöshreyfinguna og af-
stýra þannig um sinn stórátök-
um á vinnumarkaðinum. Þá
brunnu húsnæðismálin hvað
mest á almenningi, og var gert
samkomulag um stórfelldar
ibúðabyggingar fyrir frum-
kvæöi rikisins og I samvinnu við
verkalýösfélögin. Þúsundir
manna búa nú i góðum og til-
tölulega ódýrum ibúðum, sem
eru ávöxtur af þessu júnisam-
komulagi, eins og þaö hefur ver-
ið kallað.
Þegar nú Alþýðusambandiö
bauö fram tillögur slnar og hug-
myndir um efnahagsmál i byrj-
un desember, gafst rlkisstjóm-
inni tækifæri til aö gera annað
júnlsamkomulag, gripa til
margvislegra efnahagsráöstaf-
ana, er heföi létt lífsbaráttu
launþega og dregiö verulega úr
misrétti, en foröað þjóöinni frá
þeim átökum, er nú hafa dunið
yfir.
Þvi miður bar rikisstjórnin
ekki gæfu til aö skilja, hvillkt
tækifæri henni bauöst, og hún
missti af þvi. Tillögurnar voru
ræddar stuttlega og undirtektir
ráöherranna voru litlar sem
engar, að þvi er fory stumönnum
Alþýöusambandsins fannst.
Þróun þessa máls varö að
mestu mistökum, sem rlkis-
stjórnin hefur gert, og ekkert
gat hindraö verkföllin, þar eö
þetta tækifæri var ekki notaö.
Ríkisstjórnin hefur það eitt
sér til afsökunar, aö landhelgis-
málið hafi tekið mikinn tlma á
þessum sömu vikum. Þaö er aö
sjálfsögöu rétt, en þaö er ekki
boöleg afsökun. Ráöherrar eru
sjö talsins og ráögjafar þeirra
legió, svo aö þaö var óverjandi
að vanrækja kjaramálin eins og
gert var. Og stæöum viö ekki
sterkari I landhelgismálinu, ef
friður rlkti i landinu og þjóðinni
hefN auðnazt aö leysa vanda-
mál tekjuskiptingar og annan
efnahagsvanda eins og þroskuö
þjóð með rlka ábyrgöartilfinn-
ingu á aö gera.
Nú er komiö sem komiö er.
Verkföll standa yfir og reynt er
að ná samkomulagi um hóflegar
kauphækkanir til viöbótar þeim
árangri, er náöist i lifeyrismál-
inu.
Hvaö er verkalýösfélögunum
óhætt að fara fram á, án þess að
þau hætti á aö valda stóraukinni
verðbólgu?
1 stefnuræðu sinni i upphafi
þings I októbermánuöi sagöi
forsætisráöherra þetta:
„Horfur um hag þjóðarbú-
skaparins eru nú þannig, að
kjaraákvaröanir fyrir næsta ár
geta aðeins miöazt við þaö aö
tryggja núverandi rauntekjur
heimilanna og fulla atvinnu.”
Til þess aö þetta gerist, þurfa
kauphækkanir að sjálfsögöu að
vera eins miklar og þær verö-
hækkanir, sem fram koma á
næstu mánuðum fram eftir ár-
inu. Sú miölunartillaga, sem
sáttanefnd lagöi nýlega fram,
nær ekki þeim tölum og gerir
þvi ráö fyrir, aö rauntekjur
heimilanna falli niöur fyrir þaö,
sem þær voru seint á siöasta ári.
Var ekki eðlilegt, aö verkalýös-
félögin gætu sætt sig við þaö
meö tilliti til yfirlýsingar for-
sætisráðherra.
Rikisstjómin missti af gullnu
tækifæri til aö geta nýtt júni-
samkomulag og fyrirbyggja
þau verkföll, er nú standa yfir.
Það voru mikil mistök og fyrir
þau uppsker ríkisstjórnin van-
traust landsmanna, þótt ekkert
væri annað.
Sjálfstæöisflokkurinn og
Framsóknarflokkurinn hafa áö-
ur setið saman i rikisstjórn
1950—56. Þá komu fram svo
sterkar andstæöur milli flokk-
anna aö samstarfiö varö aldrei
heilt og slitnaöi tvivegis upp úr
þvl, þegar eitt ár var eftir af
kjörtimabili. Ætli þaö fari ekki
eins að þessu sinni. Þeir treysta
ekki hvorir öörum, og þvi getur
þjóöin ekki treyst stjórn þeirra.
Ræða Gylfa — framhald af bls. 7
margfalt alvarlegri en þá og
auk þess komin til skjalanna ný
vandamál, sem þá voru óþekkt
ogenginn létsértil hugar koma,
að upp gætu komiö.
Hafi nokkurn tima veriö þörf
á styrkri, samhentri og heiðar-
legri stjórn á tslandi, þá er þaö
nú. Þaö þarf aö stuðla aö sann-
gjarnri lausn vinnudeilnanna,
sem nú geisa, vlötækustu vinnu-
deilna, sem um getur i sögu
þjóöarinnar. Auövitað er hér
fyrs t og fremst um aö ræöa mál
aöila vinnutuga hafa rikis-
stjórnir átt hlut aö máli, er deil-
urnar hafa leystst. Engin rlkis-
stjórn hefur fram til þessa veriö
jafnathafnalitil I þessu efni og
sú, sem nú situr. Það verður að
draga úr veröbólgunni og við-
skiptahallanum viö útlönd, þaö
verður að hafa hemil á útgjöld-
um rikissjóös og erlendri
skuldasöfnun, það veröur aö
tryggja atvinnuvegunum
traustan grundvöll aö starfa á,
svo aö öruggt sé, aö allir hafi
verk að vinna. Á tæplega
tveggja ára starfsferli sinum
hafa núverandi stjórnarflokkar
sýnt, að þeim er um megn aö
leysa þetta verkefni.
En siðast en ekki sizt er nauð-
synlegt, aö þjóðin glati ekki trú
á það, að hún búi i réttarriki. Is-
lendingar ætlast til þess, aö
komiö veröi i veg fyrir starf-
semi einstakra afbrotamanna
og afbrotamannahópa. Hún
krefst þess, að þau sakamál,
sem nú eru á döfinni, verði
rannsökuö niöur i kjölinn, og
ekki slegið þar slöku við, heldur
hafður á fyllsti hraði, samtimis
þvi auövitaö, aö réttaröryggis
sé gætt. Takist ekki að upplýsa
þau mál, sem um er aö ræöa, og
sjái almenningur ekki svart á
hvitu, að þeir, sem sekir kunna
aö reynast, hljóti sinn dóm, hef-
ur islenzkt þjóöfélag hlotiö þaö
sár, sem seint mun gróa. Þaö er
skylda ríkisstjórnarinnar og þá
fyrst og fremst dómsmálaráð-
herra, að auövelda rannsóknar-
lögreglu og dómstólum störf
þeirra aö þessum málum meö
þvi að láta þeim I té alla þá viö-
bótarstarfskrafta, sem þeim
eru nauðsynlegir, en opinber-
lega hefur verið undan þvl
kvartaö, aö skortur á starfs-
kröftum tefji rannsóknarstörf-
in. Þjóðin vill láta vinna af
hörku og alvöru gegn skattsvik-
um og smygli, flkniefnaviö-
skiptum og fjársvikum, en ekki
með neinum vettlingatökum. Ef
rikisstjórnin léti hendur standa
fram úr ermum I þessum efn-
um, heföi hún stuöning allra
góöra manna á landinu.
Til þess að geta tekizt með ár-
angri á viö mikil vandamál, er
ekki nóg aö hafa aö nafninu til
mikinn meiri hluta á Alþingi.
Stjórnvöld þurfa að hafa vit og
vilja til þess að leita samstöðu
við þau þjóöfélagsöfl, sem geta
stuðlað aö þvi, aö snúa óheilla-
þróun i æskilegar framfarir, og
hafa samstarf viö þau. Nú þarf
samstaðan og samstarfið aö
vera víðtækara en nokkru sinni
fyrr, þvi aö nú er þjóöinni ekki
aðeins efnahagsvandi á hönd-
um, heldur siðferðilegur vandi.
Spurningin er nú ekki aöeins
um það, hvort hér eigi aö kom-
ast aftur á heilbrigt efnahags-
kerfi. Spurningin er einnig sú,
hvort okkur tekst að halda uppi
ótviræðu réttarriki á Islandi,
hvort við megnum að varðveita
siðgæðisgrundvöll þjóöfélags-
ins, og þar með sjálfsviröingu
okkar. En án þess verða allar
kjarabætur og allar efnahags-
framfarir litils viröi, þegar til
lengdar lætur.
Ég á enga ósk heitari, þjóö
minni til handa, en að takast
megi að efla efnahagskerfiö,
varöveita réttarrikið og treysta
það siögæði, sem þjóöfélag okk-
ar veröur aö byggjast á og and-
leg heill okkar er undir komin.
lægst launuöu mesta lagfæringu.
Hér væri þvi veriö aö stiga spor
afturábak frá því sem veriö heföi.
Aö vlsu væru þeir búnir aö fall-
ast á þessa málsmeðferö, en þaö
heföu þeir „ekki gert skilyröis-
Jón Ingimarsson
laust”. Um áframhaldiö vildi
hann ekki segja fleira, aö sinni.
Guömundur lagöi áherzlu á þá
skoöun sina, aö ísland væri oröiö
láglaunaland og þaö þýddi ekkert
fyrirmennað loka augunum fyrir
þeirri staöreynd. Misskipting
þjóöartekna væri áberandi og
færi þar aö auki vaxandi, aö þvi
er sér virtist. Þá væri einnig ljóst
aö ómarkviss fjárfesting undan-
fariö heföi sett sinn svip á efna-
hagsástand og afkomu almenn-
ings i landinu.
Aö lokum var Guömundur J.
Guömundsson spuröur um þaö,
hvort hann teldi, aö fulltrúum ASI
mundi takast aö fá þaö miklar
kjarabætur, aö lifskjör almenn-
ings yröu aftur svipuö þvi sem
var á siöastliönu ári. Þessu svar-
aöi Guömundur hiklaust játandi.
„Við göngum alveg út frá þvl, aö
svo veröi. Annars er þaö mál enn
aö mestu óleyst. Rauðu strikin,
kauptryggingin og láglaunabæt-
urnar eru stóru málin, sem enn
eru órædd.”
1 tilboöi sáttanefndar er reynd-
ar einungis talað um eitt rautt
strik. Umþaðsagöi Guðmundur á
þessa leiö: „Tregöa atvinnurek-
enda á þvi aö fallast á fleiri rauö
strik vekur þann grun hjá manni,
aö verölagsþróunin eigi eftir aö
vaöa áfram launþegum I óhag.”
Jón Þorsteinsson, sem sæti á I
samninganefndinni, sagöist telja,
aö nokkuö heföi miöaö áfram til
samkomulags sl. sólarhring. Jón
sagöi, aö nú væri veriö aö ljúka
viö sérkröfur einstakra félaga og
Björn Jónsson
landssambanda og að þvi loknu
mundu þeir snúa sér aö hinum
sameiginlegu sérkröfum ASl.
„Þegar hinum sameiginlegu
sérkröfum lýkur, veröur fariö að
tala um hina endanlegu kaupf jár-
hæö, lengd samningstima, rauö
strik og láglaunabætur,” sagöi
Jón Þorsteinsson.
Jón Þorsteinsson sagöi, aö þaö
væri bagalegt, aöyfirleitt kæmist
engin hreyfing á samningaviö-
ræöur fyrr en verkföll væru i
nánd.
Jón H. Bergs sagöist vera held-
ur bjartsýnn með ástandið, enda
þótt ekki væri endanlega búiö aö
ganga frá sérkröfunum hjá öllum
aöilum.
Jón sagöist telja aö tillaga
sáttanefndarinnar varöandi 1%
til ráöstöfunar, heföi veriö góö
hugmynd, sem i þaö minnsta
hefði komiö hreyfingu á málin.
„Okkur virtist einmitt vera nokk-
uö mikill ágreiningur milli ein-
stakra starfshópa I þjóöfélaginu
um það hvernig ætti aö fara með
sérkröfurnar, t.d. varöandi taxta-
tilfærzlur, aldurshækkanir og
ýnisa slika hluti, sem geta haft
mikil útgjöld i för með sér.
Um þá launasummu, sem
þarna kæmi til skiptingar,
þ.e.a.s. 1%, sagði Jón á þessa
leiö: „Þaöreiknastaf launafúlgu,
sem er 50—60 miljarðar, þannig
aö þarna er um að ræöa skiptingu
milli ýmissa launaflokka á sirka
500—600 miljónum króna. M.ö.o.
landssamböndin hafa fengið aö
gera tillögur um þaö hvernig þeir
vildu að þeirri fjárhæö yröi skipt,
sem kæmi I þeirra hlut.
Þegar Jón Bergs var spuröur
um afstööu sina til þess sjónar-
miðs Alþýöusambandsins aö þaö
þyrftu að vera fleiri en eitt rautt
strik, sagði hann aö þeir væru þvi
algerlega ósammála, enda væri i
rauninni aöeins veriö aö semja til
örfárra mánaða.
BJ
ULFAR
JAC0BSEN
Ferðaskrifstofa
Austurstræti 9
Farseölar um allan hein
Simar 13499 og 13491
- r a wj Innrettingar mfclMHgB húsbyggingar BREIÐÁS Vesturgotu 3 simi 25144 ,
•: -J
KOSTABOÐ
á kjarapöllum
KJÖT & FISKUR
Breiðholti
Simi 74200 — 74201
I

// Kasettuiönaöur og áspilun, > [ [ fyrir útgeíendur hljómsveitir, 11 kóra og fl. Leitið tilboða. ' \\ Mlfa-tónbönd Akureyri /) \\P0sth. 631. Slmi (94)22134 j Dúnn Síðumúla 23 Sími 64200

Heimiliseldavélar,
6 litir - 5 gerðir
Yfir 40 ára reynsla
Rafha við Óðinstorg
Símar 25322 og 10322