Alþýðublaðið - 11.05.1976, Blaðsíða 8

8
Þriðjudagur 11. mai 1976
alþýöu-
blaóíö
Tvær flugur í einu höggi:
Að leysa áfengisvandamálið
og útvega ríkissjóði fjár-
magn með nýrri skattheimtu,
sem allir eru sáttir við!
Baldvin P. Björnsson
skrifar:
Hvernig væri það að
ríkisstjórnin hætti nú að
blóðsjúga þjóðarlíkamann
i hvert skipti sem eitthvað
vantar í ríkiskassann?
Það er ekki endalaust
hægt að leggja á skatta án
þess að eitthvað komi í
staðinn. Er alveg útilokað
að okkar hugmyndasnauðu
rikisstjórn takist að afla
f jár meðeinhverjum hætti,
sem á skylt við fram-
leiðslu?
Ég ætla aö stinga upp á einni
fjáröflunarleiö, sem gæfi af sér
meira f tekjur til rikissjóös en
vantar i dag.
Þaö er aö leyfa bruggun og sölu
sterks öls. Það mætti skattleggja
sölu á slikum bjór mjög djarf-
lega. Venjulegur pilsner, sem er
jafn flókinn ef ekki flóknari i
framleiðslu en sterkara öl, kostar
út úr búö innan viö 60 krónur. Með
þvi að hækka aðeins sölulaunin og
leggja síðan 120 króna ölskatt,
sem rynni til rikissjóðs — mætti
selja hverja bjórflösku á 200
krónur, en slikt verð er æskilegt
þar sem það myndi ivið draga úr
bjórsölu.
Auðvitað hef ég enga spá hand-
bæra, en ef við reiknum með þvi
að 30 þúsund karlmenn sporð-
renni tveim bjórum á dag, sem er
engum til skaöa, myndi það afla
rikissjóöi tekna sem nemur 2.628
milljónum króna á ári, eða hátt á
þriðja milljarð króna.
Hér er almennt lokaö augunum
fyrir þvi hver er drykkuvandinn,
og á meðan leitar veiklundað fólk
i hvers kyns töflur og lyf, létt vin
og hass sem vimugjafa.
Ef við tækjum 628 milljónir af
þessum skatti til að láta eitthvað
verða af þvi að reisa hér almenni-
leg og fullkomin hæli fyrir
áfengissjúklinga, þá er fyrst farið
aö fást við vandann á raunsæjan
hátt.
Þvi staðreyndin er nefnilega sú,
að ölið gerir engan að áfengis-
sjúklingi, sem ekki yrði það á
eigin spýtur með hjálp einhverra
annarra drykkja. Það sem vantar
er raunsæ viðurkenning á vand-
anum, hreinskilnisleg flokkun
sjúklinga og peningar til að
byggja stöðvar og ráða fólk til að
fást við vandann.
Að hengja bakara —
eða skattleggja hann
Það er alger óþarfi að vera að
refsa þeim 95% sem kunna með öl
og áfenga drykki að fara vegna
hinna 5 prósentanna, en það
mætti kannski skattlegggja þá að,
einhverju leyti vegna hinna ólán-
sömu meðborgara.
Verum nú raunsæ, virkjum
vandann til lausnar hans og
leyfum hinum að njóta þess sem
vlðast hvar telst til sjálfsagðra
þegnréttinda. Rikið á ekki alltaf
að hafa vit fyrir fólki, sérstaklega
ef rikið sjálft þjáist af greindar-
tregðu.
Hlunnindi sem við látum
öðrum þjóðum ókeypis í té!
HJ, Garðahreppi, skrifar:
Þegar Einar Ágústsson
utanríkisráðherra var að
því spurður á beinni línu í
útvarpinu nú í kvöld,
sunnudagskvöld, hvort það
styrkti ekki varnir landsins
ef varnarliðið legði góða
vegi umhverfis landið. Þá
svaraði ráðherrann því til
að þarna væri um að ræða
grundvallarspurningu um
það hvort við ættum að
vera háðir „innrásarlið-
efnahagslega. Og
inu
ennfremur að þá spurn-
ingu mætti gjarnan taka til
endurskoðunar.
Ég taldi ekki ástæðu til að
spyrja ráðherrann nánar út i
þetta atriöi, enda finnst mér
varla hægt að misskilja þetta.
Vissulega væri fróðlegt að taka
þetta viðhorf til einhverrar skoð-
unar, þá með tilliti til þess hvort
okkar framlag til Atlantshafs-
bandalagsins (ókeypis útleiga
herstöðvarsvæðisins og landsins)
hefur i för með sér einhvern á-
vinning okkur til handa.
Nú tel ég það liggja alveg ljóst
fyrir að i hernaði (litlum og vænt-
anlega siðar stórum) er ekki lið-
sinnis aö vænta hjá herjum
NATO. Hins vegar er það stað-
reynd, eins og sést bezt i grein i
mikilsvertu þýzku dagblaði, að
engin stöö getúr komið i staö
Keflavikur i varnarkeðju NATO.
Allir möguleikar hafa verið kann-
aðir, en eins og er biði Natokeðjan
óbætanlegan skaða ef hún yrði
rofin. Þetta var haft eftir sér-
fræöingum Nato.
Islenzkt efnahagslif er ekki sá
bógur, að við getum framfleytt
hundruðum þúsunda hér i fram-
tiðinni ef ekki kemur til alger
stefnubreyting i iðnþróun og þá
þurfum við lika að geta losað um
hinn erlenda skuldaklafa, sem nú
nemur milljónum á hverja fjöl-
skyldu. Við stefnum inn á lág-
launasvæði á landakorti efna-
hagslifsins og við höfum tak-
markað lánstraust þótt svo við
myndum ramba á rétta lausn á
okkar atvinnulifsvanda.
Eg sé þvi ekki annað en að það
sé timabært, eins og ráöherrann
nefndi, að við endurskoðuðum að-
ild okkar að Atlantshafsbanda-
laginu og tækjum þá fyllilega með
i reikninginn hvern hag við höfum
haft af aðildinni og hvern hag við
munum geta haft.
Endursköpun
Mitt mat er, og ég set það
hreinskilnislega fram og þykist
fullviss um að ég eigi mér skoð-
anabræður i öllum stjórnmála-
flokkum, að við eigum aö taka
fullt leigugjald af þeirri aðstöðu
sem við látum öllum aðildarrikj-
um NATO I té hér á landi. Rétt
eins og laxveiði eða dúntekja telst
til hlunninda á veiðijörðum,
þá er landfræðileg staða landsins
hlunnindi sem aðrar þjóðir i hern-
aðarbandalagi notfæra sér.
Við eigum ekkert með aö gefa
þeim þá aðstöðu frekar en að gefa
Bretum allan fisk i okkar sjó.
Hér er þörf á rikisstjórn sem
vill endurskoða þetta mál af fullri
heinskilni, og stjórn sem vill hefja
endursköpun alls efnahagslifs og
atvinnulifs á Islandi.
An þess að nefna nokkrar tölur
vil ég benda á að önnur riki hafa
þegar léð þessu hernaðarbanda-
lagi svipaða aðstöðu en fengið
fulla leigu greidda fyrir. Það fé
hefur siðan verið notað til upp-
byggingar atvinnulifs i þeim rikj-
um, rétt eins og Spánarstjórn not-
aði þúsundir milljóna dollara til
að byggja upp ferðamannaiðnað
þar i landi. Það hafa nokkrir
menn varpað fram athyglisverð-
um hugmyndum um endursköpun
atvinnulifs og nýstefnu i iðnaði
hér á landi. Þær hugmyndir þarf
að f jármagna eigi að vera lifvæn-
legt fyrir niðja okkar hér á næstu
öld.
Með þeim hlunnindum sem
landinu fylgja getum við skilað
næstu kynslóð lifvænlegu landi i
hendur. Með misskiliðstolt eitt að
erfðum munu þau flýja land.
,I"II ' Iia

AF ISLENZKUM
FJARSKIPTAAAALUM
Sæstreng eða jarð-
stöð? Sjálfstæð þjóð eða
ósjálfstæð? Um nokkurt
skeið hafa þessi mál
verið ofarlega á baugi
bæði i fjölmiðlum og i
samtölum manna á
meðal.
í fréttabréfi Verk-
fræðingafélags íslands
er grein, eftir Július Sól-
nes, sem ber heitið
,,Jarðstöð eða nýlendu-
kúgun”. Þar segir með-

örbylgjukerfi, i
likingu við það sem
Landsimi íslands er
að koma upp hér á
landi, eru i notkun
viða um heim og hafa
sannað gildi sitt. Það
er ekki einungis að
þau séu notuð til að
koma fjarskiptaboð-
um milli landshluta,
heldur eru þau einnig
notuð innan borga og
bæja.
örbylgjuloftnet það
sem meðfylgjandi
mynd er af er i einu
úthverfi Múnchen-
borgar. Þar hefir
þessi tækni unnið sér
öruggan sess við hlið
jarðkaplanna.
Tæki sem þetta
getur annað allt að
4000 simtölum með
hámarksálagi.
al annars. ,,Fáum he
dottið i hug, að enn v;
við lýði aldagömul i
lendukúgun Dana á
landi eða að minn
kosti stór moli le
hennar. Nú bregður s
við, að við íslendini
erum nánast ósjá
bjarga i fjarskipti
okkar við önnur lönd
virðumst sæta þar af
kostum, sem koma fri
i samningi við Mi
norræna ritsimaféla
um einkaleyfi þeirra
allra fjarskipta ísle:
inga við önnur lönd.’
Þá segir einnig, aö þjóðir þr
heimsins myndu varla hugsa
um tvisvar áður en þær rifl
nauöungarsamningi sem þess
í greininni er nokkuð getið
kostnað við sæstrengslagning
jarðstöðvarbyggingu. Þar s
„Lagning hins gamla notaða
simastrengs, sem Mikla norr
ritsmimafélaginu þóknast
fleygja i okkur, kostar 650 i
jónir.
Við eigum að greiða h
ing þessa eða um 325 millji
Óvist er um lánskjör á þes
fjárútlátum. Jarðstöðin kc
hins vegar um 850 milljóni
munu jafnvel vera i athugun
lægri tilboð. Þannig hafa t.d.
anir og Kanadamenn boðið r
hagstæð lánskjör eða allt að
til langs tima.
VERIÐ
KERFI
Fjarskipti
innaniands
Það eru fleiri hliðar á
skiptamálum okkar en sú,
snýr að sambandinu við útl
Þaö er margt hér innanla
sem færa mætti til betri vc
Simasamband er viða r
slæmt og til sveita er simatii
oft takmarkaður við vissan 1
úr deginum. Otvarpsskilyrð
viöa mjög slæm og sjónvarp
ekki alls staöar á landinu. E:
þessir hlutir eru athygli ve
Flutnings-
leiðir
Fjarskiptasambönd innanl
fara eftir 3 mismunandi leil
loftlinum, jarðstrengjum
radióleiðum. Upphaflega by
ist innanlands- og fjarskiptal
ið svo til eingöngu á loftlir