Alþýðublaðið - 11.05.1976, Blaðsíða 10

10
Þriðjudagur 11. maí 1976 bSaSið1
CARLO DERKERT, listfræðingur frá
Svíþjóð
heldur tvo fyrirlestra i Norræna húsinu
um sænska myndlist:
Þriðjudaginn 11. maí kl. 20:00 — Matissee-
lever och kubister i svenskt maleri
Fimmtudaginn 13. mai kl. 20:00 — X-et,
Amelin och andra berattare, samt
nyrealisterna pá 60-talet
Á eftir fyrirlestrunum kynnir hann list-
sýningu SIRI DERKERT i sýningarsöl-
um, en hún er opin daglega kl. 14:00 —»
22 00 til 23. mai.
Verið velkomin. NORRÆNA
HUSIÐ
Sinfóníuhljómsveit íslands
Tónleikar
I Háskólablói fimmtudaginn 13. mal kl. 20.30.
Stjórnandi KARSTEN ANDERSEN
Einleikari EMIL GILELS
Efnisskrá:
Arne Nordheim — Polygon (Friöur)
Beethoven — Planókonsert nr. 5.
Sibellus — Sinfónla nr. 2
Aögöngumiöar seldir I bókabúö Lárusar Blöndal, Skóla-
böröustig 2 og Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar,
Austurstræti 18.
'III
SINF:ONÍl IILIOMSM 11 ÍSLANDS
HÍKISl I \ARI’ID
Tilkynning til
launaskattsgreiðenda
Athygli launaskattsgreiðenda skal vakin á
þvi, að 25% dráttarvextir falla á launa-
skatt fyrir 1. ársfjórðung 1976 sé hann ekki
greiddur i siðasta lagi 17. mai.
Fjármálaráðuneytið.
LÖGTÖK
Eftir kröfu tollstjórans i Reykjavik og að
undangengnum úrskurði verða lögtök lát-
in fram fara án frekari fyrirvara, á kostn-
að gjaldenda en ábyrgð rikissjóðs, að átta
dögum liðnum frá birtingu þessarar aug-
lýsingar, fyrir eftirtöldum gjöldum:
Áföllnum og ógreiddum skemmtanaskatti
og miðagjaldi, svo og söluskatti af
skemmtunum, vörugjaldi af innlendri
framleiðslu, skipulagsgjaldi, af nýbygg-
ingum, söluskatti fyrir janúar, febrúar og
mars 1976, svo og nýálögðum viðbótum við
söluskatt, lesta-, vita- og skoðunargjöld-
, um af skipum fyrir árið 1976, skoðunar-
gjaldi og vátryggingaiðgjaldi ökumanna
fyrir árið 1976, gjaldföllnum þungaskatti
og disilbifreiðum samkvæmt ökumælum,
almennum og sérstökum útflutningsgjöld-
um, aflatryggingasjóðsgjöldum, svo og
tryggingaiðgjöldum af skipshöfnum
ásamt skráningargjöldum.
Borgarfógetaembættið í Reykjavik,
6. maí 1976.
Hann tók ókunnan farþega upp í bíl sinn í Nevada eyðimörkinni
- farþeginn reyndist vera Howard Hughes, og það breytti lífi hans:
HANN ERFIR
23 ÞÚSUND
MILLJÓNIR!
- og nú er líf hans helvíti líkast
Hvernig yrði yður um
það að fá að vita það
skyndilega að þér væruð
erfingi ókunnugs manns?
Einkum ef arfurinn væri
í stærra lagi — segj um 23
þúsund milljónir króna?
Slík ævintýri gerast
auðvitað aldrei, eða svo
hefur hinn 31 árs gamli
benzínsölumaður Melvin
Dummar í Utah í Banda-
ríkjunum eflaust álitið
þegar honum var tilkynnt
um það í fyrri viku, að
eftiröllum sólarmerkjum
að dæma myndi hann
erfa jafnvirði 23 millj-
arða króna eftir marg-
milljónerann Howard
Hughes, sem nýlega er
látinn.
Sé þessi erföaskrá ósvikin,
eins og Dummar vill állta (hver
myndi ekki vilja trúa þvl ef
hann væri I sporum hans?), þá
breytast aö sjálfsögöu hagir
þessa benzinsölumanns og fjöl-
skyldu hans verulega, en I viö-
tali viö sænska blaöiö
„Expressen” sagöi hann aö
fréttin um þennan væntanlega
risaarf heföi gert lif sitt aö
hreinasta helviti.
Hús fjölskyldu Dummars I
bænum Willard I fylkinu Utah i
Bandarikjunum er nú allan
sólarhringinn umkringt
betlurum, sölumönnum, blaða-
mönnum og fólki, sem vill taka
þátt I slagnum um milljónir
Hughes. Og Bonnie Dummars
þorir ekki lengur að senda
börnin sin I skólan af ótta um aö
þeim veröi rænt og krafizt
lausnarfjár.
En úr þvl líf þessarar fjöl-
skyldu er oröið svo mikið viti,
sem hann vill vera láta, hvernig
geta þá aörir varazt: aö lenda I
hans sporum?
Jú, með þvi aö taka ekki
ókunnuga menn upp I bíla slna.
Þvi þannig var þaö einmitt, sem
Melvin Dummar hitti Howard
Hughes. Dummar ók bil sinum
fyrir nokkrum árum eftir
Nevada eyöimörkinni. Þar baö
ókunnur maöur hann um far,
sem hann fúslega veitti. Aö
leiöarlokum gaf Dummar
manninum siðustu dollara sina,
svo hann gæti keypt sér matar-
bita og farmiða lengra.
Ókunnur maöurinn var einn
rikasti maöur heims, sem ferð-
aöist I dulargervi, — og sé
erföaskráin ósvikin, eins og fyrr
segir, þá er þetta rausnar-
legasta greiösla fyrir einn
akstur, sem sagan kann frá aö
greina.
Sagan um
blaðastrákinn
En saga Dummars er ekki
alveg einsdæmi. Af þessu tilefni
mætti rifja upp sögu frá
Egyptalandi. Og hún fjallar ein-
mitt um gamla drauminn aö
byrja feril sinn sem blaðsölu-
strákur og enda sem auö-
•kýfingur.
Abdel Razzak Hifny var 21 árs
gamall blaðsöludrengur I Kairó,
höfuöborg Egyptalands og stóð
þar á götuhorni og bauð
blaöiö A1 Achram til sölu þegar
þar bar að útlending.
Þetta var Bandarikjamaöur,
sem vildi gjarnan kaupa blaö af
Abdel, en amerikaninn átti bara
engan pening á sér. Abdel gaf
honum þá einn pening — en
ástæöuna vitum viö ekki. Og
reyndar ekki meira um sam-
skipti þeirra en þaö, aö siðar
erföi þessi egypski blaösölu-
maöur rúmlega 200 milljónir
króna.
Sá, sem arfleiddi hann hét
Richard G. Keev, margfaldur
milljónamæringur frá Los
Angeles, sem eitt sinn haföi
verið feröamaður i Egypta-
landi, og átti ekki pening fyrir
blaöi.
FRHMHALDSSAGAN
Majórinn baöaöi út höndunum.
„Þá sé ég ekki, hvað ætti að
vera i veginum. Hr. Dortmunder,
eruð þér annar þeirra, sem eru á
móti þessu?”
„Passar,” sagöi Dortmunder.
„Chefwick stendur meö mér,
Greenwood og Kelp vilja ná I
hann, en Murch er óákveðinn.”
„Ég fylgi meirihlutanum,”
sagöi Murch. „Ég hef enga
skoöun á máiinu.”
Chefwick sagöi:
„Eg greiöi atkvæöi gegn því af
sömu ástæöu og Dortmunder. Ég
held, aö það hljóti aö koma að þvi,
aö við spennum bogann of hátt, og
ég held, aö nú sé sú stund runnin
upp hjá okkur.”
Greenwood sagði við Chefwick:
„Þetta er skitlétt. Þetta er
löggustöö. Þú veizt, hvaö þaö
þýöir — fullt af náungum, sem
sitja og pikka á ritvél. Þeim dett-
ur ekki i hug, aö neinn brjótist
þangaö inn. Þetta er mun auö-
veldara viöfangs en fangelsiö,
sem þiö náöuö mér út úr.”
„Burtséö frá þvi,” sagði Kelp,
og vék lika máli sinu til Chef-
wicks, „þá erum viö búnir aö eiga
svo lengi viö þetta djöfuls mál, aö
ég kann ekki viö aö gefast upp.”
„Þaö get ég vel skilið,” sagöi
Chefwick, „og ég er lika sam-
mála ykkur aö vissu leyti. En mér
finnst lika, aö þaö séu allar likur á
móti okkur. Nú höfum viö staðiö i
tveimur fyrirtækjum, enginn
okkar er dauöur, enginn situr
inni, viö höfum ekki fengið svo
mikiö sem eina skrámu. Gree
wood er sá eini, sem þeir vita ein-
hver deili á, og hann er ókvæntur
og hefur fyrir engum aö sjá,
þannig aö það veröur auövelt fyr-
ir hann aö komast aftur á réttan
kjöl. Mér finnst viö hafa verið af-
ar heppnir aö sleppa svona vel frá
þessu, og mér finnst, að viö eigum
aö draga okkur i hlé og reyna að
næla I annaö verkefni.”
„Þú segir nokkuö,” sagöi Kelp.
„Þaö er einmitt máliö. Viö erum
allir jafnblankir, og viö verðum
að fá okkur eitthvaö að gera til aö
komast aftur á réttan kjöl. Viö
vitum um þennan demant þarna.
Þvi ekki krækja I hann?”
Dortmunder sagði:
„Þrjú verkefni fyrir þaö sama
og eitt kostar?”
Majórinn sagði:
„Þér hafiö fullkomlega á réttu
aö standa, hr. Dortmunder. Þér
hafiö gert meira, en þér skuld-
bunduö yöur til, og þér fáiö hærri
laun. I staö þessara þrjátiu þús-
unda, sem viö minntumst á i
fyrstu hækkum viö greiösluna
upp i...”, majórinn þagnaði,
hugsaði sig um, og sagöi svo:
„Þrjátiu og tvö þúsund. Tiu þús-
und aukalega, sem þið getiö skipt
á milli ykkar.”
Dortmunder fussaði fyrirlit-
lega:
„Tvö þúsund fyrir aö brjótast
inn á löggustöö? Ég myndi ekki
brjótast inn á skattstofuna fyrir
þá upphæö.”
Kelp leit á majórinn og sár von-
brigöi skinu úr svip hans. Hann
var ekki alltof hrifinn af þessum
orðum gamals vinar sins og skjól-
stæöings.
„Þaö er mjög litið, majór,”
sagði hann. „Þér skuluö bara
þegja, ef þér komiö ekki meö
betra tilboð.”
Majórinn hrukkaöi ennið og leit
á þá einn af öörum.
„Ég veit ekki, hvaö skal
segja,” játaöi hann.
Segiö tiu þúsund,” sagöi Kelp.
„A mann?”
„Já. Og vikukaupiö upp I tvö
hundruö.”
Majórinn velti vöngum. En þá
færi aö gruna margt, ef hann
slægi strax til, svo aö hann sagði:
,,Ég get ekki greitt svona hátt