Alþýðublaðið - 11.05.1976, Blaðsíða 11

bla&iö1 Þriðjudag
ur 11. maí 1976
K
Melvin Dummer er benzinsölumaður í Utah. Flakkari, sem fékk að sitja í
bil hans hefur gerbreytt lifi hans. Þvi nú á sölumaðurinn í vændum 23
milljarða króna arf — eftir Howard Hughes.
kaup. Land mitt hefur ekki efni á
þvi. Rikiskassinn er nær þvi gal-
tómur.”
„Hvað mikið?” spurði Kelp
vingjarnlega og fús til að hjálpa.
Majórinn sló fingrunum á skrif-
borösplötuna. Hann gaf þeim
hornauga, lygndi aftur ööru aug-
anu, klóraði sér á bak við vinstra
eyraö. Loks sagði hann:
„Fimm þúsund.”
„Og tvö hundruð á viku?”
Majórinn kinkaði kolli. „Já.”
Kelp leit á Dortmunder.
„Er það nógu gott?” spurði
hann.
Dortmunder nagaði hnúana og
þaö hvarflaði að majórnum, að
Dortmunder byggi kannski líka
yfir einhverju, en svosagði hann:
„Églit á þetta. Ef mér lizt vel á
það og Chefwick lika, er það i
lagi.”
„Aö sjálfsögðu,” sagði majór-
inn, „fáið þér greitt fyrir þann
tima, sem fer i aö ihuga málið.”
„Aö sjálfsögöu,” sagöi Dort-
munder.
Þeir stóðu allir á fætur. Majór-
inn sneri sér að Greenwood:
,,Æ, annars, ég áttieftir að óska
yöur til hamingju með frelsiö.”
„Takk,” sagði Greenwood.
„Þér vitiö vist ekki, hvar ég get
fengið ibúö? Tveggja eöa þriggja
herbergja á sanngjörnu veröi i
góöu hverfi?”
„Þvi miður,” sagði majórinn.
„Látið mig vita, ef þér fréttiö af
einhverju,” sagði Greenwood.
,,Það skal ég gera,” svaraði
majórinn.
2. kafU.
Murch hélt á hálftómri flösku af
Old Mr. Boston aprikósubrenm-
vini i hendinni og virtist vera
dauðadrukkinn. Hann reikaði nið-
ur af gangstéttinni beint fyrir
framan lögreglubil, veifaði hinni
hendinni og hrópaði:
„Leigubill!”
Lögreglubifreiðin nam staðar.
Lögregluþjónninn neyddist til
þess, annars hefði hann ekið á
Murch. Murch hallaði sér á vélar-
hlifina og tilkynnti hárri raustu:
,,Ég vil fara heim. Brooklyn.
Keyrðu mig til Brooklyn, bil-
stjóri, og vertu snöggur.” Þaö var
liðið þó nokkuð fram yfir mið-
nætti, og friður og ró rikti yfir
götunni i Manhattan’s Upper
West Side, ef hávaðinn i Murch er
undanskilinn.
Lögregluþjónninn, sem ekki sat
undir stýri, steig úl úr bilnum og
sagði: „Komdu hingað andar-
tak.”
Murch reikaði til hans. Hann
deplaöi augunum ótt og titt og
sagöi:
„Þaðskiptir engu með mælinn,
gamli vin. Við komumst að sam-
komulagi. Löggurnar frétta það
aldrei.”
„Segirðu þaösatt?” spurði lög-
regluþjónninn.
,,Það verður bara eitt af þvi ó-
taímarga, sem löggurnar frétta
aldrei,” sagði Murch i trúnaöi.
„Jæja?”. Lögregluþjónninn
opnaði afturdyrnar. „Stigöu inn,
félagi.”
„Jamm,” sagði Murch. Hann
valt inn i lögreglubilinn og féll
samstundist i fastasvefn i aftur-
sætinu.
Lögregluþjónarnir óku Murch
ekki til Brooklyn. Þeir óku honum
á 'ögreglustöðina, en þar var
hann miskunnarlaust vakinn,
dreginn út úr aftursætinu og
þrammað með hann upp tröppur
milli grænna ljósa — glerið á öðru
ljóskerinu var brotið — og skilinn
eftir í vörzlu annarra lögreglu-
þjóna fyrir innan. „Látið hann
sofa úr sér á almenningnum,”
sagði einhver lögregluþjónninn.
Það var stutt athöfn við boröið,
en siðan teymdu nýju lögreglu-
þjónarnir Murch eftir löngum
grænmáluðum gangi, og ýttu hon-
um inn i almenninginn, sem var
stórt, ferhyrnt herbergi með
málmveggjum, fullt af járnstöng-
um og fylliröftum. „Þetta er ekki
það rétta,” sagði Murch við sjálf-
an sig og byrjaði að veina og
kalla: „Hei! Hó! Skrattakollar”
Hinir fylliraftarnir voru önnum
kafnir við að sofa úr sér eins og
þeim bar, og köll og hróp Murch
vöktu þá og gerðu þeim gramt i
geði. „Haltu kjafti,” sagði einn
þeirra.
Hvern djöfulinn vilt þú hér upp
ádekk?”sagði Murchog gaf hon-
um á hann. Það leið ekki á löngu
áður en allur almenningurinn log-
aði i slagsmálum. Flestir slógu
ekki nema vindhögg, en þeir
slógu samt.
Klefadyrnar opnuðust og
nokkrir lögregluþjónar komu inn.
Þeir hrópuðu: „Hættið þessu!”
Allir hættu, og i ljós kom, aö það
var Murch, sem átti upptökin að
látunum. „Ég vil ekki láta sjá
mig innan um svona róna,” draf-
aði Murch, en lögregluþjónarnir
svöruðu: „Þú færð þaö heldur
ekki.”
Murch var dreginn miskunnar-
DJEGRADVðL
11
Skák
2. CSOM—TATAI
Palma de Mallorca 1971

liRli
i m m
i... ?
KQAABÍNERIÐ
Vausn ’ annars staðar
á síöunnj.
Brridgc
Heldur mikil
bjartsýni!
Spilið i dag:
. Noröur
♦K107
*D
♦ 9643
♦DG1095
og svo
var það
þessí
augnlækninn sem
spurði sjúklinginn:
„Hvernig er það,
hjálpa gleraugun
eitthvað? Sérðu enn
svarta bletti?
Sjúklingurinn rýndi
út i gegnum gler-
augun og sagði
siðan. „Jú, það er
miklu betra núna,
ég sé blettina alveg
skýrt.”
Vestur
^ 985
V A1082
♦ 875
*A84
Austur
& AG643
V K7
♦ AG102
* 63
Suður
£ D2
V G96543
♦ KD
*.K72
Sagnir gengu:
Austur Suður Vestur Norður
lsp. Pass 2sp. Pass
Pass 3hj. dobl Pass
pass Pass.
Þar sem S-N voru á hættu, virð-
ist hjartasögn Suðurs upp úr
þurru nokkuö djörf, enda varð
honum að þvi.
Vestur sló úr spaöaniu og
Austur fékk slaginn á ásinn og
spilaði laufasexi út. Sagnhafi lét
lágt og Vestur einnig og blindur
tók á drottningu og spilaði
hjartadrottningu út. Austur tók
á kónginn, spilaöi enn laufi, sem
Vestur tók á ás og spilaði laufi,
sem Austur gat trompaö. Aust-
ur tók nú á tigulásinn og sagn-
hafi varö að sætta sig viö að
gefa þrjá trompslagi i viðbót,
fjórir niður. Ef spilin eru atnug-
uð kemur i' ljós, að A-V hefðu
unniö tvo spaða. En auðvitað er
ekki rétt að fyrirlita 1100 niöur
hjá andstæðingi eða 14 punkta!
i —
'oorn FYLbT EF’ • R RfíLL mn
'njmi
l
FÍN Lífífí
GFÓT) UR.
11 . . 1
T//rw /3/L- iKj’oM
Rt/ÐI HijoÐ wkk FULL OFÐ//V __ - Fim

RULI PjXHlP /
r /
GfíT
fíNfí ■ Sf)/n TL.
3BTL
iSKAKLAUSN
2. CSOM—TATAl
I... ■Ö'd2 2. <&gl [2. ®h3 Ödl 3.
&g2 e3!] #el [2. . . e3! 3. &b7
#dl 4. <®g2 <$>f7 5. #c6 ■@-d3- + ;
3. #a3 ®f8 4. #al e2- + ] 3.
<S>g2 ,S,e2 4. <$>gl •g'e3 5. ®g2 4^3
6. ®>h2 #f2 7. <£>hl #g3?? 8.
#f8! 1/2: 1/2 IMilié]
Finnið fimrn atriði
Rissteikningarnar hér að ofan eru frábrugðnar
hvor annarri i fimm atriðum. Getið þið fundið
þessi fimm atriði?
Mér er andsk... sama þótt þú heitir Gullbrá, hypjaðu þig út áöur en
konan min kemur heim.