Alþýðublaðið - 15.02.1977, Blaðsíða 11

Alþýðublaðið - 15.02.1977, Blaðsíða 11
alþydu- biaöíö Þriðjudagur 15. febrúar 1977 spékoppurinn Ég nenni aldrei að hlusta á hana. Hún talar aldrei illa um neinn. ur. Oh, Pétur. Ég stenzt ekki svona drungalegt og biðjandi augnaráð. Sæmundur G. Lárusson: Þankar um íslenzkt þjóðlíf Þriðji hluti Ég held, að það híjóti að fá nokkuð góöar undirtektir, þar sem sýnt var fram á, að með nokkuð góðum rökum, aö ríkið myndi hagnast vel. Þarna hefði verið um úrbætur aö ræða um ókomna framtið, og einstakir lifeyrissjóöir hefðu fengið að halda sér, eftir sem áður, og þaö verið þeim, sem þeirra njóta, lyftistöng til lána við bygginga framkvæmdir og fleira. Ég vona, að Guðmundur Garðars- son og félagi hans tryggingar- sérfræðingurinn gleymi ekki þessu ágæta frumvarpi. Rannsóknar- blaðamennska Morgunblaðsins Eins og ég minntist á I upp- hafi, hafa flest blaðanna látiö drjúgum til sin taka i baráttunni við rotið þjóðfélag. Mannlifsins morgunblöð rumska þó oftast seint, en stundum létta þau þó blundinum. Slikt gerðist fyrir nokkru, þegar þrír blaðamenn Morgunblaðsins tóku saman myndarlegan greinaflokk um Klúbbmálið svokallaða, sögu þess og ýmsar hliðar. Hins vegar komst það ekki með tærnar, þar sem Vilmund- ur Gylfason hefur hælana, og væri það vel ef við ættum marga lika hans. Þá væri áreiðanlega minni spilling hér en raun ber vitni. Auövitað er það t.d. likast þvi að bankar, einn eöa fleiri, hafi gert Guðbjart Pálsson út eins og togara árum saman, og ef svo er, til hvers? Er það kannske þetta sem við eigum að missa sjónar á I þvi endemis moldviðri, sem hefur verið þyrlað upp i kringum þetta mál? Eins hlýtur hugurinn að hvarfla að Framsóknarflokkn- um og aðdróttunum i hans garð. Já vissulega hafa ráðamenn Framsóknar dregist inn i vafa- söm mál eina ferðina enn. i þvi sambandi eru nefnd húsakaup, bankalán, Klúbbmál og Grjót- jötunsmál. Eins og réttilega hefur verið bent á, hefur Timinn snúist harkalega gegn hinni nýju stefnu blaðanna, þ.e. að fjalla um þessi mál. Vörnin er aö nokkru leiti fólgin i þvi, að etja forsætisráðherra á foraðið, og tilgangurinn er auösær: aö halda i völdin hvað sem það kostar. En það eru fleir' skandaímál á ferðinni, en þau sém talin eru héraðofan, og er þá fyrst til að taka Kröflumálið. Þar er hægt að eyða og sóa, meöan verð- bólgan gerir almenna launþega nær ósjálfbjarga, a.m.k. okkur gamla fólkið, sem erum að burðast við að halda heimili. Furðulegt fyrirbæri Mér satt að segja dauöbrá, þegar verðlagsstjóri tilkynnti lækkun á brauðum og jafnframt hvað hafði valdið henni. Jú, bakarar höfðu fengiö hveiti á hagstæðara verði, en áður tiðk- aðist og það var þeim að þakka, að framleiösla þeirra lækkaði i veröi til kaupenda. Einhver hefði nú freistast til að haida að einhver innflytj- andinn hefði runnið á vaðið, en það var öðru nær. Þetta dæmi sýnir þó glögglega, að þeir hefðu getað verið búnir að finna þessa leið. Og hver veit nema þeir hafi einmitt verið búnir að þvi, en ekki kært sig um að fara hana. Þaö er þó vonandi, að þetta sé aðeins byrjunin, og að von sé á- fleiru úr sömu áttinni. Þaö sem er að gerast i eggja- framleiðslunni núna segir betur en nokkuð annað, hvilik óstjórn er iþessum málum. Varan hrúg ast upp, og brátt er allt á hvin- andi niðurleið. Ef landið á ekki að fara á hvinandi kúpuna þá verður að gripa til skjótra en öruggra að- geröa. Sem stendur er raunin sú, aö fleiri og fleiri fara á framfæri hjá borginni sl. tvö ár. Sömu sögu er að segja utan af landsbyggöinni. Og hvað veröur um breiðu bökin með þessu áframhaldi? Eigendur þeirra verða liklega að greiða hærri skatta, en þeirhafa gert fram til þessa, og væri þeim það ekki nema rétt mátulegt. Þessi þróun þarf þó ekki að halda áfram, éf snúið er við þótt seint sé. Til dæmis mætti byrja á þvi, að hætta að skattleggja ellilifeyri þeirra sem engra lifeyrissjóða njóta. Þess I stað ætti að lofa okkur að njóta þess- arra fáu króna, þvi viö erum löngu búin að leggja inn fyrir þeim. Ellilifeyrisþegar eiga vist áreiöanlega allt annað skilið er' þá meðferð sem þeir fá að hálfu stjórnvalda. Verðlagsstjóri. Ég vil ekki ljúka þessari grein minni svo, að minnast ekki á verölagsstjóra og þá stefnu sem hann hefur tekið I starfi sinu. Það varð ljóst, um leið og sá góði maður tók við starfi, að hann myndi ekki feta I fótspor fyrirrennara sins og láta stjórn- ast af kerfinu. Hann vakti traust manna er hann kannaöi vöruverð i London, og þá kom það bezt fram, að hann notar aörar að- feröir en tiðkast hafa til þessa. Þvi hafa vaknaö vonir manna um, að hér sé á ferðinni maður sem vilji og ætli aö leggja á sig breyttar vinnuaðferðir, sem veröi öllum til hagsbóta. Vil ég að endingu óska þessum unga embættismanni til hamingju með þann árangur sem hann hefur þegar náð og jafnframt farsældar I starfi. F órnar- Ný framhaldssaga lambið Drúsilla er áreiðanlega svöng en Þær voru báðar yngri en hún. eftir gönguferðina. Svo voru þær sendar á heima- — Nei, nei, sagði Drúsilla og vistarskóla, en menntun Drúsillu tók við diski með hörðu beikoni og var lokiö, og siðustu þrjú árin ecei. sem Eva rétti henni bros- hafðihún eldað mat og hugsað um Drúsilla leit á hundana og fór hjá sér. —Afsakið, sagði hún, og roðnaði viö, ekki vegna áminn- ingarinnar, heldur vegna þagnar- innar, sem varð, þegar hún kom inn i stofuna. Hún hafði heyrt öminn af samtali, þegar hún kom inn i forstofuna, en nú þögðu allir. Hún gerði ráð fyrir, að þau hefðu verið að tala um hana, og braut heilann um, hvað Chepney- fjölskyldan hefði sagt. Þau voru öll vingjarnleg við hana, en henni fannst þó einhvern veginn, að hún væri fyrir. Þessar þrjár vikur, sem hún hafði búið hjá þeim hafði hún lagt sig fram við að aölagast þeim, en hún virtist alltaf gera eitthvað rangt. Georg Chepney klappaði vingjarnlega á öxlina á Drúsillu, þegar hann gekk fram hjá henni. — Betra er seint en aldrei, sagði hann og blistraöi á hundana. — Hringdu bjöllunni, Katrin! Við veröum að fá nýlagað kaffi handa Drúsillu, sagði Maud Chepney, þegar maður hennar var farinn út með hundana. —■ Kannski best sé að fá beikon lika. En Katrin hafði hringt og Maud Chepney sagði, þegar stofu- stúlkan kom inn : —Gjörið svo vel að hella upp á könnuna fyrir frk. Drúsillu, Rósa. Maud frænka er vingjarnleg en á rangan hátt, hugsaði Drúsilla beygð. Hana langaði til að komið væri fram við sig eins og hún tilheyröi fjölskyldunni en ekki eins og virtan en erfiöan gest. Það hafði verið fallegt af Maud frænku að bjóða henni að búa hjá sér, sagði hún við sjálfa sig, og Davið hafði lika álitið það bestu lausnina, en iifið á „Joceiyns” var gjörólikt þvi lffi, sem hún hafði lifaö hjá ömmu sinni, þó að enginn annar en hún sæju það. Gamla frú Fakenham hafði átt hús uppi i sveit. Hún hafði verið m jög einkennileg, en Drúsilla var svo vön henni, að hún fann það ekki. Frú Fakenham hafði veriö óvenju ern eftir aldri og unnið mikið i blómagarðinum eða á hænsnabúinu. Þangað til Drúsilla varð sextán ára hafði sama kennslukonan kennt henni og kenndi tveim dætrum prestsins, Drúsilla hafði haldið, að amma sin væri bláfátæk og grátbeðið hana um að mega vinna úti, en frú Fakenham varð svo sár og sorgmædd yfir tillögunni, að DrúsUla þorði ekki að fara lengur Ut i þá sálma. Þaö kom henni þvi mjög á óvart að frétta eftir lát ömmu sinnar, að hún hefði látið eftir sig fimmtiu þúsund pund i gulltryggðum verðbréfum, mikið seðlamagn og poka með gull- mynt, sem var svo þungur, að Drúsilla loftaði honum ekki. AUt hafði þetta fundist i gamaldags, læstri kistu i svefnherberginu. Þar var lika erfðaskrá gömiu konunnar, sem ánafnaði „hjart- kæru barnabarni sfnu, Drúsillu Fakenham” allar sfnar eigur eftir sinn dag. Drúsilla hafði ekki vitað i hvorn fótinn hún átti að stiga. Hún gat einhvern veginn ekki skilið, að nú var bundinn endir á þá einu til- veru, sem hún þekkti. Hún hafði heyrt minnzt á Maud frænku, en aldrei séð hana fyrr en eftir jarðarförina. Hún varð mjög undrandi, þegar Davið sagði eftir JAN TEMPEST KOSTABOÐ á kjarapöllum KJÖT & FISKUR Breiðholtl Simi 7 12(11» — 7 1201 <9 *5r ’ PÖSTSENDUM TRULOFUNARHRINGA i jloli.omís TLmsson U.niSiilicgi 30 é>mu 10 200 Dunn Síðumúla 23 /ími 84900 S Heimiliseldavélar, 6 litir - 5 gerðir Yfir 40 ára reynsla Rafha við Oðinstoig Símai 25322 og 10322 Birgir Thorberg málarameistari simi 11463 onnumst alla málningarvinnu — uti og inni — gerum upp gömul husgögn

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.