Alþýðublaðið - 10.03.1977, Blaðsíða 6

6
Fimmtudagur 10. mars 1977 Síffir
Reykjavík - (stór)borgin okkar
Reykjavikurborg
hefur vaxið ört og mik-
ið á siðustu árum. Þau
hverfi sem fyrir tiu til
tólf árum þóttu tilheyra
„sveitinni” eru nú orð-
in albyggð stórhýsum
og mikill menningar-
bragur kominn á þau.
A borgina okkar er
kominn stórborgar-
bragur hér og hvar,
aðallega þó þar sem
stórhýsin og margra
hæða „blokkirnar”
gnæfa hvað hæst.svo og
á breiðgötunum þegar
umferðin er hvað mest.
Þetta er þróun sem alls staðar
á sér stað, og enginn spornar
við. Borgin okkar er ekki lengur
litill bær, hún hefur vaxið ört og
stækkað. Þaö eina sem viö get-
um gerter að vona aö ekki kom-
ist of mikil „stórborgarmenn-
ing” á hér hjá okkur, en það
viröist þó ætla aö verða þróun-
in.
Jafnvel ég, man þá daga aö
hægt var að ganga úti jafnt að
degi sem kvöldlagi, án þess að
eiga þaö á hættu að verða bar-
inn niður, rændur eða drep-
inn! Maður gat hlaupið ber-
rassaður niður Laugaveginn
án þess að eiga þaö á hættu að
verða nokkurt mein gert (eöa
svo til), en það virðist ekki eiga
viö lengur. Fólk er oröið logandi
hrætt við að ganga úti er dimma
tekur á kvöldin, þó það eigi
væntanlega mest viö um kven-
fólk. Enda ekki að ástæðulausu.
Það eru engar ýkjur að fólk geti
ekki gengið óhrætt úti að kvöldi
til eöa nóttu ef þaö er eitt á ferð.
Það hefur færzt f aukana að ráö-
iztsé á saklausa vegfarendur og
er það helzt gamla fólkiö sem
veröur fyrir baröinu á glæpa-
mönnunum, svo og kvenfólk
sem er eitt á ferð.
Eitt dæmi um þess háttar er
ung stúlka sem leið átti um bæ-
inn ekki alls fyrir löngu. 1 Vest-
urbænum varö hún þess vör aö
hún var elt af manni og haföi
verið þaö nokkurn tima. Hún tók
það til bragðs að hlaupa inn I
næstu búö og biðja þar um aö-
stoð. Eftir augnablik kemur
maðurinn á eftir henni og vill
greinilega ná tali af henni.
Kaupmaöurinn biður hann
vinsamlegastað hafa sig á brott
vilji hann ekki hljóta verra af.
Eftir nokkurt þóf veröur maður-
inn við þeirri ósk, þó ekki um-
yrðalaust.
Um hádegisbil sama dag var
þessiunga stúlka á leið um mið-
bæinn og veit ekki fyrr til en
ráðizt er að henni og henni hrint
upp að húsvegg og haldiö þar
kverkataki. Hún kom ekki upp
nokkru hljóði, en vegfarendur
sem leið áttu framhjá veittu
henni aöstoð við að losna við
manninn. Aðspurö sagðist
stúlkan ekki þekkja manninn
nokkuð né maöurinn stúlkuna.
Héldu vegfarendur manninum
þar til stúlkan var úr augsýn og
hélt hún þar með að hún væri
sloppin úr mestu hættunni. Eftir
um það bil tvær minútur verður
hún þess vör að maðurinn er á
eftir henni á ný. Vildi þá bara
svo heppilega til aö hún var
komin f námunda viö heimili sitt
og gat hlaupið þangað undan
manninum.
Að kvöldlagi sama dag, var
umrædd stúlka á gangi i einu
nýju hverfanna i Reykjavik.
Var hún búin að vera á gangi i
nokkurn tima, þar sem hún vildi
komast i strætisvagn og biðstöð-
in langt undan. Hún veitti þvi
eftirtekt aö nær allan timann
sem hún hafði verið á gangi
hafði sami maðurinn verið á eft-
ir henni allan tfmann. Er hún
tók til fótanna hljóp maðurinn á
eftir henni. Ekki tókst henni aö
fá uppgefið hvað maöurinn
vildi, þvi hún fór inn I næsta
söluturn og hringdi þar eftir
hjálp. 1 engu þessara þriggja
tilfella var um sama manninn
að ræða.
Ótrúlegt — en satt.
Nú finnst mörgum þetta vafa-
laust harla ótrúverðugar sögur,
og likast þvi að undirrituð hafi
séð þær i sjónvarpinu. Sannar
eru þær engu að siður og gerðust
hér i borginni okkar, ekki alls
fyrir löngu. Ugglaust má finna
fleiri dæmi um álika eltinga-
leiki, sem jafnvel hafa hlotið
verri endi en þessar.
AÐSTOÐ ISLANDS VIÐ
ÞRÓUNARLÖNDIN
25 MILLJÓNIR (ÁR
„Þeir ánægjulegu atburðir
gerðust eftir aöra umræðu um
fjárlagafrumvarpið i desember
s.l., að f járveitinganefnd
Alþingis hækkaði fjárfram-
legaið til Aðstoðar Islands við
þróunarlöndin um helming eða
úr 12.5 milljónum i 25 milljónir
krona.... Það verður að segja
hverja sögu eins og hún er, en i
þessu tilfelli kom hækkun fjár-
framlagsins flestum á óvart,
ekki sizt stjórn stofnunarinnar
svo og öðrum þeim, sem haft
hafa afskipti af þessum málum.
Aðallega kom þetta á óvart
vegna þess, að allan timann frá
þvi aö lögin um Aðstoð Islands
viö þróunarlöndin voru sam-
þykkt á Alþingi 1971, hefur satt
að segja, litið verið fariö eftir
eöa tekiö mark á fjárbeiðnum
sem Alþingi hefur verið sent frá
þessari stofnun. Enda hefur
ekki verið hægt vegna fjar-
skorts, að sinna nema að tak-
mörkuöu leyti þvi hlutverki sem
Aðstoöinni er þó ætlað að
sinna”.
Framangreins orö er aö finna
I nýútkomnu fréttabréfi stofn-
unarinnar Aðstoð Islands við
Þróunarlöndin, en þvi ritstýrir
Björn Þorsteinsson.
Þá segir að þessi breytta af-
staða, „og vonandi stefna”,
Alingis og rikisstjórnar, sé skref
i áttina að Islendingum takist að
framkvæma i raun samþykkt
Sameinuðu þjóðanna um að aö-
ildarrikin láti 1% þjóðar-
teknanna renna til aöstoðar við
þróunarlöndin, svo og eigin
viljayfirlýsingar, en I lögum um
Aðstoð við þróunarlöndin er
gert ráö fyrir aö Islendingar nái
sem fyrst 1% markinu.
Bent er og á aö liklega er
þetta I fyrsta sinn sem íslend-
ingar eru ekki I mlnus hvað
varöar fjárframlög til þróunar-
aðstoðar. Astæöurnar eru I
fyrsta lagi hækkun á framlagi
til Aðstoðar Islands við þró-
unarlöndin og i öðru lagi að Is-
land afþakkaöi i desember s.l. 1
milljón dallara fjárstyrk frá
þróunarstofnun S.Þ. sem fara
átti til ýmisskonar rannsóknar
hér á landi.
1 fréttabréfinu segir svo um
afþökkun isl. stjórnvalda á
styrknum:
„Þá reisn islenzkra stjórn-
valda að afþekka þennan nýja
styrk hafa sumir kallaö
heimsku. Hafa hinir sömu bent
á, aö Islendingar ættu að fá sem
mest slikra styrkja til að geta
staöiö straum af rannsóknum
sem annars væri ekki hægt að
fjármagna hér innan lands. Það
er rétt að benda þessum aðilum
á, að það situr sizt á Islending-
um að hirða fé úr sjóðum þró-
unarlandanna „úr sjóðum fá-
tæka fólksins i heiminum”.
Betra væri og farsælla að fá
slikt þar sem meira væri til og I
viðbót ættu Islendingar ekki að
gleyma þvi aö það er einmitt frá
fátæku þjóðunum sem íslend-
ingar hafa fengiö hvað einarö-
astan stuðning á alþjóðavett-
vangi I helzta lifshagsmunamáli
sinu, landhelgismálinu. Það
væri þvi heilladrýgra aö ís-
lendingar reyndu að sýna ein-
hvern lit á þessum vettvangi
fremur en aö vera þiggjendur”.
LOKAÐ 20/3-15/5
V.EIÐISVÆÐI FYRIR
LINU OG NET 1977
Reglugerð um neta-
svæði á Selvogsbanka
Sjávarútvegsráöuneytið hefur
gefið út reglugerö um netasvæöi á
Selvogsbanka. Samkvæmt reglu-
gerð þessari eru allar veiðar aðr-
ar en netaveiðar og handfæra-
veiðar bannaöar timabilið 20.
marz -15 mai á tilgreindu svæði
austan friðaöa hólfsins á Selvogs-
banka. Svæöi þetta merkast af
llnum, sem dregnar eru milli
eftirgreindra punkta:
a) 63gr 18’0 n.br., 21gr ÍO’O
v.lgd.
b) 63gr 13’6 n.br., 20 gr 36’3
v.lbd.
c) 63gr05’6 n.br., 20gr36’3 v.lgd.
d) 63gr ÍO’O n.br., 21gr ÍO’O
v.lgd.
Jafnframt vekur sjávarútvegs-
ráðuneytið athygli á þvi að sam-
kvæmt gildandi reglugerð eru
þorskfiskveiðar i net bannaöar
allt árið I norðanverðum Faxa-
flóa innan linu, sem dregin er úr
Þormóðsskeri i Gölt og á Breiða-
firöi innan linu, sem dregin er úr
Skorarvita um suðvesturhorn
Seisskers i Eyrarfjall.