Vísir - 20.09.1969, Blaðsíða 8

8
VI SI R . Laugardagur 20. september 1969.
VÍSIR
Otgetandi: Reytcjaprent tLt.
Frarnkvæmdastjón Sveinn R. Eyjólísson
Ritstjóri: Jónas Kristjánsson
Aðstoðarritstjóri: Axe) Thorsteinson
Eréttastjóri: Jón BirgiT Pétursson
Ritstjórnarfulltrúi: Valdimar H. Jóhannesson
Auglýsingar: Aðalstræti 8. Simar 15610 11660 og 15099
Afgreiðsla: Aðaistræti 8. Símj 11660
Ritstjóm: Laugavegi 178. Sími 11660 (5 línur)
•\skriftarRjald kr. 145.00 4 mánuði innanlands
f lausasölu kr. 10 00 eintakið
°rent3iniðia Vísis — Edda h.f. v
Sfjórnmálabaráttan
Enginn mun hafa búizt við að blöð stjórnarandstöð- )
unnar færu að flytja ríkisstjórninni þakkir fyrir ráð- (
stafanir hennar gegn atvinnuleysinu. Það er fátítt hér (
á íslandi, að andstæðingar ríkisstjórnar láti hana /
njóta sannmælis, hvað þá beri á hana lof opinberlega. )
Þótt leitað væri með logandi ljósi í þeim blöðum, sem )
vérið hafa í stjórnarandstöðu á hverjum tíma síðustu )
4—5 áratugina, mun vandfundin viðurkenning á því, íí
að ríkisstjórn hafi nokkuð vel gert. Þeir, sem væru )
ókunnugir íslenzkri stjórnmálabaráttu og læsu þessi )
skrif, og tækju þau alvarlega, mundu eflaust undr- )
ast, hvernig hægt hefði verið að fleyta þjóðarskút- (
unni áfram allan þennan tíma með slíku ráðslagi. (
Skyldi það ekki vera fullt svo árangursrík aðferð (
að viðurkenna, a. m. k. öðru hverju, það sem and- (
stæðingarnir hafa vel gert, því að vitaskuld hljóta /
allir vitibornir menn að sjá, að allar ríkisstjórnir fá )
nokkru góðu afrekað, en tekst annað miður? Þannig )
er um öll mannanna verk. Að sjálfsögðu eru ríkis- )
stjórnir misgóðar og um stefnuna má alltaf deila, og (
þar skilur vissulega mikið á í grundvallaratriðum (
milli flokka, t. d. lýðræðissinna og kommúnista, en (
samt sem áður er alltaf fjölmargt, sem allir flokkar )
ættu að geta verið sammála um, og eru það oft í raun )
og veru, a. m. k. í meginatriðum. Þetta kemur oft fram )
í því, að stjórnarandstæðingar þakka sér framgang (
mála, sem stjórnarflokkarnir hafa beitt sér fyrir. (
Þegar vel hefur tekizt „vildu allir Lilju kveðið /
hafa“. )
Sumir halda því fram, að stjórnmálabaráttan hér //
á íslandi sé ekki orðin eins hörð og óvægin og hún t
var fyrir 30—40 árum. Vera má að hún sé ekki eins (
persónuleg nú og hún var þá, enda þurfti sannarlega (
þar um að bæta. Samt sem áður er enn meiri siðfág- )
unar þörf í þessu efni, og einkanlega þyrfti Þjóðvilj- )
inn að taka sig þar á. Margt af því sem þar er fram )\
borið, er íslenzkri blaðamennsku til mikillar van- ((
sæmdar. (
Ýmsir greindir og öfgalausir menn segja, að engu )
blaði á landinu sé treystandi til að skýra rétt og hlut- (
laust frá því, sem gerist á stjórnmálafundum, heldur (
sé málum alltaf vikið til þeim í vil, sem blaðið styður. )
Þetta ætti að vera óþarfi, ef málstaðurinn er nógu )
góður, en afleiðing þessa er sú, að almenningur tekur \
oft sáralítið mark á því sem blöðin segja um stjórn- (
mál, og jafnvel allur fjöldinn les það ekki, nema þá (
mjög lauslega. Þess gætir talsvert, að fólk sé búið (/
að fá bað. sem kalla mætti stjórnmálaleiða. Það er ))
orðið uppgefið á þrasinu, þar sem annar segir allt ))
hvítt, sem hinn segir svart. Það vill breyttar og )\
drengilegri baráttuaðferðir. Væri ekki reynandi að ((
taka þær upp? ^ ! / ' 'Tl
BÍAFRAMENN BERJAST í
JESÚ NAFNI
„Við erum Bíafrabúar, berjumst fyrir frelsið.
í Jesú nafni munum við sigra“.
D Rigningarnar í Owerri fleyttu moldinni af fjölda-
gröfum, þar sem hermönnum Nígeríu hafði verið
hrúgað saman, eftir að Bíaframenn náðu borginni
á sitt vald. Blað hersins í Bíafra segir, að 17000 Lag-
osmenn hafi verið umkringdir og skotnir niður á
þessum slóðum. Engar frásagnir eru af herföngum.
□ Svo blóðug var baráttan um Owerri, að ástæða
þótti til að svipta einn herforingja Bíafra titli sínum.
Hafði hann att mönnum sínum til atlögu gegn skot-
hríð andstæðinganna og sent marga beint í dauð-
ann. Fór svo, að hermenn hans gerðu uppsteit.
Azikiwe, áður leiðtogi íbóanna, þrýstir hönd Gowons hers-
höfðingja Lagosstjórnarinnar. Azikiwe hefur snúið baki við
Bíafra og leitar vináttu og upphefðar á öðrum stööum.
]Vu er sagt, að tvær milljónir
hafi látið lífið í Bíafra, hálf
milljón á vfgvellinum og ein og
hálf að baki víglínunni. Bíafra-
menn halda í sér lífinu með aö-
stoð erlendis frá, en þaðan fá
þeir vopn og skotfæri. Það eru
einkum Frakkar, sem rétta þeim
hjálparhönd í þeim efnum. Sjö
og hálf milljón manna mun haf
ast við á yfirráðasvæði Bíafra-
stjórnar.
EKKI FRÉTTIR
UM MANNÁT
Eitt þúsund láta lífið dag
hvern af hungri. Fréttir herma,
að það séu hinir snauðu, sem
deyja. Eigi menn peninga, geta
þeir með einhverjum hætti orð-
iö sér úti um vistir. Ríkisstarfs-
menn gæða sér annað veifið á
kjúklingum.
Mannát tíðkaðist á þessu
svæði áður fyrr. Þrátt fyrir
hungursneyð eru engar staðfest-
ar frásagnir af því að sá háttur
hafi verið aftur upp tekinn.
Þó gætir spillingar í hemum,
sem vænta má. Odumegwu Oju-
kwu, hershöfðingi og þjóðar-
leiðtogi, skoraði nýlega á her-
menn sfna „að ræna ekki né
stela eigum fólks og sýna kven-
fólki f Bfafra tilhlýðilega virð-
ingu.“
Þótt Bfaframenn hafi heldur
unnið á í styrjöldinni í seinni
tíð, eru tíð strok úr hemum.
Hermenn ræna gjaman vagna,
er flytja matvæli til nauð-
staddra. Engu síður era foringj-
ar þeirra hreyknir af góðum
árangri hersins f stríðinu viö
hinn volduga óvin. Ojukwu tel-
ur, að hann sýni svarta kynþátt-
inn f öllum sínum mikilleik.
„Við erum sannfærðir um, að
svertinginn getur aldrei sýnt,
hvað f honum býr, fyrr en hann
reisir nýtízkuleg ríki, grund-
völluð á hugsjón Afrönunanns-
ins. Þetta er hlutverk Bfafra í
baráttu hins svarta manns fyrir
þvf að verða viöurkenndur sem
maður."
VINDLINGAPAKKINN
Á ÞÚSUND KRÓNUR
Helmingur fólksins í Bíafra
hefur orðið að flýja heimili sin.
90 af hundraði em Ibðar,
framsækinn og menntaður kyn
þáttur, sem hreifst af vestrænni
menningu. Þeir em flestir kristn
ir, en andstæðingamir Múham
eðstrúar. Sendimenn Bíafra-
stjómar í Vesturlöndum, meðal
annars hér á landi, leggja mikla
áherzlu á þennan trúarlega og
menningarlega mun ríkjanna
tveggja, þegar þeir falast eftir
stuöningi við málstað sinn. Þeir
virðast þess albúnir að þola
hungur fremur en gefast upp,
Enda er sá kvittur uppi meða!
þeirra, að Nígeríumenn mundu
slátra þeim, hverjum og ein-
um, ef þeir bæru sigur úr být-
um.
Stjórnin berst harðlega gegn
spillingunni. „Jafnvel í miöri
styrjöld fyrir tilvem þjóðarinn-
ar, finnast opinberir embættis-
menn, sem halda feiknalegar
veizlur og slátra kúm, er þeir
skíra böm sín. Höndlarar
hamstra mikilvægar vörur og
hækka veröið og auka þannig
þjáningu fólksins". Svo mælti
Ojukwu.
Vindlingapakkinn er að kom
ast í þúsund krónur, og útlend
ingar verða fyrir sífelldri að-
sókn betlara, sem biðja um vindl
inga.
Þrátt fyrir allt eru Bíafra-
menn vongóðir. Þeir setja
traust sitt og hald á tímann
Nígeríumenn kunna aöteljastríö
ið óarðbært og veita Ibóum
frelsi til að búa einir í ein-
hverjum hluta hinnar víðfeðmii
Nigeríu Nú ráða íbóar aöeim
yfir um 6000 fermílna landi
fimmtungi hins upphafleg Bi-
afraríkis.
„Þetta er okkar glæstasta
stund, og það vita menn, þótt
svo horfi ekki í fljótu bragði“.
Bíafrahermenn sækja fram.