Vísir - 20.09.1969, Blaðsíða 12

12
VIS1R . Laugardagar 20. septemfoer 1060.
NÝTI
NIIMER
AFGREIÐSLA
AÐAlSTHCn 8
SÍMU-lí-íO
n 82120 a
rafvélaverkstadi
skeifan 5
Tökum aö okkur:
1 Viðgerðir á rafkerfi
dínamóum og
stört'.rum.
H Mótormælingar.
V Mótorstillingar
19 Rakaþéttum raf-
kerfið
'Tnrahlutir á otaðnum
SKOT-NAGLAR
.. j.-- t. /-—\ SKE1RAN3E
vcrtfŒri í jarnvotur íl.t. Q SÍM1
aó liann vissi ekki, hvar haxm ætti
aö afhenda böggulinn eöa hverj-
um, þegar hann kæmi þangaö,
sennilega einhverjum i Washington
Hann skýrði henni frá þvi, að í
toögglinum væru plögg.semsegðutil
um hvernig framleiöa ætti eitthvert
efni, sem kallaöist Chloriodine og
ef hann kæmi honum ekki til
Bandaríkjanna, mundi hann lenda
í höndum þeim austan járntjaíds.
Eini maöurinn, sem vissi hvernig
fara ætti aö framleiðslunni væri
uppfinningamaöurinn sjálfur, dr.
Holstein og nú væru þeir víst bún
ir að drepa hann, það væri að
minnsta kosti ákaflega sennilegt. —
Dr. Holstein heföi ekki Iátiö and-
stæðingunum i té framleiösluleynd
ardóminn, heföi annaðhvort ekki
viljaö gera þaö, eöa ekki getaö þaö
þegar hann haföi ekki þessi plögg
við að styöjast, eða kannski hafði
hann dáið úr hjartabilun, áður en
hann gat sagt þeim frá leyndarmál
inu. Hvernig sem þvi var fariö, þá
var það víst aö þeir vildu fyrir alla
muni komast yfir böggulinn, og
hvort sem prófessorinn hafði látið
eitthvað uppskátt við þá eöa ekki
þá vildu þeir ekki fyrir nokkurn
mun, aö böggullinn kæmist yfir
til Bandaríkjanna.
Þar með er sagan sögð“, lauk
hann máli sínu. „Og það þýðir ekki
að spyrja mig neins, því aö ég
get ekki neinu svaraö“.
Mary haföi hlustaö á frásögn
hans án þess að grípa fram í. Hún
vatt heftiplástrinum af mikilli ná-
kvæmni um álmuna og hjarirnar,
sem höfðu bjlað í átökunum, og
leit ekki upp.
„Þú ættir aö skýra lögreglunni
frá þessu“, mælti hún lágt.
„Ég get það ekki. Ekki eins og
er“.
„Þú myrtir Minton ekki...“
„Nei, en þaö er ekki aö vita,
nema ég yrði hnepptur í varöhald,
þangaö til þeir hafa fundið morö-
ingjann. Það væri þvi of mikil á-
hætta og vafstur að gefa sig fram
viö Iögregluna".
Henni hafói nú tekizt aö lag-
færa gleraugun til bráðabirgða.
Rétti honum þau. „Ég geri ráð fyrir,
aö þú sért eins konar njósnari“,
sagöi hún.
Augu líemiar stóöu full af tár-
um. Foley var allur meö hugann
viö það, hve vel henni hafði tek-
izt að lagfæra gleraugun. Hann
veitti tárum hennar því enga at-
hygli. Kom gleraugunum fyrir á
nefinu á sér.
,,Frábært“. varð honum aö oröi.
I-íann leit þakkaraugum á Mary
gegnum gleraugun. Leit svo undan
og tók að flá börkinn af appelsín-
unni, en þegar því var lokið, haföi
hann ekki hugmynd um, hvaö hann
átti aö gera viö hann.
„Gráttu ekki“, sagðl hann.
„Afsakaöu ..."
„Ég skyldi bjóöa þér vasaklútinn
minn, ef hann væri ekki svona illa
farinn", sagöi Foley.
„Ég er einhvers staöar með vasa-
klút“, sagöi'Mary.
,,Þú mátt ekki hafa neinar áhyggj
ur af mér. Nú ek ég þér heim“.
„Þeir heföu eins getað my-rt þíg**.
„Jú, reyndar býst ég viö því“,
sagöi Foley.
„Þetta er svo ótrúlegt". Rödd
hennar titraöi. „Aö annaö eins og
þetta skuli gerast á írlandi, en
ekki. .. i einhverju öðru landi. Þaö
er svo hræðilegt. Slikt gerist ekki
hér...“
-,>.«.Mör ........
„Ifyaö æþlarðu , tií’. bragös að
taka?“
„Ég veit þaö ekki“, svaraði FoJ-
eý- ,.
„Sjetjum sem svo aö ég æki þér
til Sþannon“, sagöi hún. „Viö yrð-
um komin þangaö eftir nokkrar
klukkustundir".
Þaö get ekki leyft, því að
þeir mundn láta þaö bitna á þér,
ef þeir kæmiLsst: aö því. Þú ættir alls
ekki að vera í slagtogi við mlg.
Það er ég, stem á sök á því. Og
þar aö auki væri þýðingarlaust aö
fara til Shannon. Þaö er ekkert
flugfar laust inæstu þrjá sólarhring-
ana. Og þar veröur líka krökt af
lögreglumönnujm".
„Hvað um kastalann?"
„Sízt af öllu bír ég þangað. Nema
þá til þess a<5 kveikja í honum“.
„Einhvem samastað verömtön að
fá“, sagöi Marivt.
Þau þögöu mm hríð. Fotey sfcakk
berkinum í pol-cBtm, hjá appefeáKm-
um. „Ég veit eicki, hvar það ætiS
aö vera“, sagöí harm að lokam.
„Þeir mundu rót$ öllu ttm í Banckvn,
þangað til þeiir heföu ftmdið ntíg.
Kannski væri <5miggast fymr ntig
að leynast í Dyfiim."
Hún virti haæas fjarir sér með
kviðasvipL
„Ég þori ekki a45 taka tner gist-
ingn á hótell. Tjg verö að firma
mér eitthvert fy/<gsni“, bætti hsxart
við.
„Frændi minn eítm á sömatfeé-
stað á Fornhöfða í Kinsafe", sagði
Mary. „Viö förum. þangað á stand-
um um helgar, ég veít, að hann
stendur auður naSma, því að frændi
hringcS til okkar cg sagöi, að okk-
ur væri velkomið afi búa þar yfir
helgina". Hún Icjfc enn á Foley.
„Þaö muncE engmn facana tH hngar
að leita jrin þar..
„Ég er I>ér þakk-Iátor, en ég get
ekki þegið það“, s^sjtS Fofey. „Ég
finn mér ertthvert fytgsni".
„Þcu: vissi engirm. jrf þér, og ef
þú víldtr feyfa mér að táða við
fööur mhm, þá er ég váss uan,
aö hann fyndí enjhvrer ráð ta a«
bjarga þér ur þessnma ógöngum. Fg
vert, aö haon er hðraðssaksöknari,
en hann er harðsnnhsn, ef haim w®
það við hafa. *. hann Jxjkkir marga
áhrifamHda merm, o& Iöonom Seðw
vei við þjg'1.
„Þu mátt áHs ekki Waitda 5ö6s«r
,þínum í þetta máP*. 73ann hikaffi
lítið eitt. En ef þú ert vsiss um
þennan sumarbtfetaö i iS'msaie ...“
Æg er vsss sm þaf?1'.
|vERKTAKAR!— HÚSBYGGJENDUR!
Kfra.mkvæmum alls-
KONAH JARÐÝTUVINNU Jfe
UTAN BOKGAR SEM INNAN Ssp
| 82005*82972
MAGNÚSotMARINÓ SF
UÓSASTILUNGAR
Bræðurnir Ormsson h»
Lágmúla 9, sími 38820.
(Beint á móti bensínstöð BP við Háaleitisbr.)
THE WIND WOLLD HAVE .-
CARRIED THE BALLOON J
INTD THIS AREA.„/<r
IT tíOT THIS FAR! »
Vindurinn hlýtur að hafa borið loft-
bclginn hingað, á þetta svæði... éf hann
er þá kominn svona langt.
Flugeðlur... Stórar... I vígahug.
EDDIE C0NSTANTINE
64D WDST, HVOgfOR J£6
UKN VlOtREBltV
AUUntm SOM ST4ND -IH
^ F0RH4M...
H48 DO OSSE HÍRT RYáTER
OMAT DERER PLANLA6T ET
ATTENTAT MOD ,.-r-
6ENERALEN
DET EITDER
IN6EN DER TVR!
MEN TRE uLSkUERE ER NETOP VED ST fORLABE BBRiSS
31-4
ÍÚCHt DEBOTLRtR SCM 6ENF.RAL FERNANDEZ -
Eddie læzt vera Fernandez hershöfð-
ingi. ar áætlanir um það; að gera aðför að
Það má fjárinn vita, hvers vegna mér hershöfðingjanum?'
var fengið hlutverk hans þegjandi og Það mundi enginn hafa kjark til þess
hljóðalaust.
Heyrðu, Ossi, hefur þú heyrt einhverj- En rétt í þessu eru einmitt þrir áhcwíf-
endur að yfirgefa leikvanginn.