Vísir - 30.12.1970, Blaðsíða 7

beint á setj aravél arn a r.) —
Alltént er það arðvænleg at-
vinna að skrifa minningabrot
og 'brotabrot, hvort heldur eru
úr Mosfellssveit ellegar annars
staðar að.
♦
Svo eru íslendingar a'ftur
farnir að yrkja. VarJa kann það
góðri lukku að stýra. Ævinlega
befur þessari þjóð vegnað verst,
þegar hún orti mest. Nú fer
sennilega aö halla undan fæti,
fyrst svo er komiö að unglingar
ná ekki svo sautján ára aldri
að þeir séu ekki búnir að geifa
út ef-tir sig — helzt eina bófk,
eða fleiri. j
♦
IsJenzk æiska er bráðgjör um
fJest. Á ful’lveldisdaginn var
hún ölvuð aö vonum, féfek inni
á einum fjórum danshúsum í
bænum, talaði um gott meó gööu
og einveldi Fra'kklandskeisara.
Byilting, ha. — Hinar svoköil-
uðu stúdentaóeirðir brjótast
mest út í því hér á landi að
bæla setur á skrifstofu mennta-
málaráðherra og gera sprell úti
á göt'um. Æskan er nú svo
gamansöm og fín í tauinu. —
Hún veður um bæinn í silki og
pels til að gera byltingu.
♦
Við erum svo miklir berserk-
ir, íslendingar, að við kunnum
Mátturinn og dýrðin. — Gólfpláss verzlana jókst um marga hektara, svo engin hætta
var á aö mammon gæti ekki hýst alla sína kirkjugesti.
efckert að óttast og hlæjum
hæst aö þvi sem aðrir skelfast
mest. Þannig hefur mengunin
svokallaða orðið okkur mikil
guðs blessun í skammdeginu.
Og yfir fáu hefur fólk skemmt
sér betur. Svona hefur þetta
aevinlega veriö með brennivíniö
og svona verður það með hass-
ið, þegar stundir líða fram og
líka LSD og aöra slika sjálf-
sagða hluti, sem við fáum húm-
or fyrir með tímanum.
Aftur á móti erum við miklir
vinir smælingja. Og ef skerða
á bið minnsta hár á hundi, þá
eru menn reiðubúnir að grípa
til vopna. Það eru forréttindi
eigenda að kvelja sín dýr og
enginn skyldi dirfast að brjóta
í bága við það einfcaleyfi. Það
er nútímamönnum líka mi'kið
alvörum'ál, hvernig hundar
voru haldnir hér í bæ um alda-
mötin. Um þetta eru flest gam-
a'lmeani í bænum að skrifa
bækur.
♦
Sjónvarpið leiðir okkur líka
gjarna aftur í aldir. Það spásser-
ar með okkur um öH Aöaistræti
aldamótanna og sýnir okkur
gjarna undir gamla súð. Og allt
það sem þessi stóri bróðir i
hópi fjölmiölanna hermir upp
á nútímann gerir hann meö
virðuleik og vandvjrkni alda-
mótakynslóðarinnar, þessarar
einu kynslóðar, sem sannanlega
hefur Iifað í þessu landi.
♦
Auðvitað eru alltaf einhverjir
Þorgeirsbolar að reka undir sig
hausinn og lýsa vanþóknun
sinni á ástandinu með því að
þyrla upp einhverju moldviðri.
Svoleiðis boilar eru þá bara
hreint og klárt rassskelltir á
prenti með orðheppni og snilíd
í ofurlítiHi grein i blaði, — rétt
eins og öþægir krítikkerar.
♦
Rauðir sokkar eru ekki skijól-
góðir sokkar, því á þeim hrfur
lítiö sem ekiki borið, eftir að
vetur tó'k að kólna. Að visu
halda konur á rauðum so'kkum
úti mesta grínþætti útvarpsins
af mikilli alvöru.
Aftur á mótd viröast konur
loksins vera famar að skilja, aö
klæðaleysi hæfir hluliverki
þeirra bezt, og keppast við að
reyta af sér spjarirnar.
♦
Skjallegiir menn segja o.kkur
að f járfestin,g ,f.ramtíðarinnar sé
í túrisma og fegurðardisum.
Sam'kvæmt þivi þurfum við engu
að kviða. Með hækkandi sól
stormar allur kvennablömi dreif
býlisins í bæinn með þycnikór-
ónu fegurðarinnar á höfði sér
og nú er það víst klárt mál,
hver meyjan af öðrum ber í
stærsta próvinsbæ landsins,
ungfrú Reykjavík.
♦
Vonandi verða hundar lang-
lífir í landinu og vonandi veroa
einhverjir til þess að viðhalda
kíámi og óþverra, svo að vík-
ingseðlið viðhaldist með þjóð-
inni.
Samhand manna og hunda verður æ innilegra, eftir því sem
tímar liða. Þeir eru hinir einu sönnu leiðtogar æskitnnar.
berar kjaiarannsóknir
komrzt að því a'f al-
kuonum heiðarleik, að kaup-
máfter sé nú meiri en hann
hsfiar nofckru sinni verið. En
það er nú sivo að ghman vill
harðna, eftir því sem kraftarnir
aukast og flestum meða'lmönn-
um tó'kst að ofreyna þennan
mátt sinn í ’þeim nýafstaðna
sirkusleik, sem sumir kalla enn
joa.
Blessuð IMu 'börnin eru rétt
að jaifna sig efftir taugasjokkiö
á aöfangadagskvöld. Pabbinn er
heldur sbárri i maganum eftir
átið og mamman er að mestu
hætt að gráta út af jólasteik-
inni og hreingerningunni. Nú
byrja al'lir nýtt og betra Kf
með heitstrengingum og kampa-
víni.
Jölagjafirnar eru blessunar-
lega ónýtar, ellegar komnar inn-
anum gamla dótið. Glanspappir-
mn er raunar ennþá utan á
skruddunum sumum hverjum,
enda eins gott. Það er nú mest
um vert í íslenzkri bókaútgáfu
að hérlendir héraðslæ'knar skuli
nú vera farnir að vitna á prenti
og geta af sér metsölubækur.
Ævisöguritun folendinga er nú
svo langt komin í allri tækni,
að menn em farnir að skrá
minnmgar sínar rétt i sama
svip og þær'gemst. (iSagt er að
sumir setji þetta meira að segja
Æskan að bylta sér.
V1SIR . Miðvikudagur 30. desember 1970.
Jón Hjartarson skrifar áramótaannál:
BERSTRÍPAÐ
VÍKINGSEÐLIÐ