Vísir - 26.03.1971, Qupperneq 7

V í S I R . Föstudagur 26. marz 1971.
7
Halldór Haraldsson skrifar um tónlist:
Kræsingar í
Kópavogi
Hvað er í blýhólknum? eftir Svövu Jakobsdóttur: Guðrún Ásmundsdóttir og Bríet Héðins-
dóttir.
Þrjá
gjónvarpsdagskráin hefur feng
ið orð fyrir að ganga dálítiö
í bylgjum. Stundum líða svo heil
ar vikur, að þar er harla fátt
nýtilegt á boðstólum, en hitt
kemur líka fýrir, aö dágott sjón
varpsefni sé flútt’dag'eftir dag.
Og að undanförnu hefur sjón-
varpið átt talsvert góöa daga.
Bæði sunnudagskvöld og mánu-
dagskvöld reyndust prýðissjón-
\jarpskvöld og viðtalasyrpa
Kfagnúsar Bjarnfreðssonar á
þriðjudagskvöldið var um margt
fróðleg og lofar góöu frekar en
hitt. V.onandi telur sjónvarpið
sér ekki skylt að láta jafnlanga
eða lengri lægð fylgja þessum
sjfetti, en við því má auðvitað
bifást, sé miðað við fyrri
reynslu.
'y^eiga.mesti efnisþátturinn
þessa síðustu daga er tví-
mælalaust leikrit Svövu .Takobs-
dóttur, Hvað er f blýhólknum?
sem sýnt var á sunnudagskvöld
ið. Því miður sá ég ekki leik-
ritið, þegar það var sýnt á sviði
á sínum fcíma, svo að ég get ekki
borið sjónvarpsflutninginn sam-
an við þá uppsetningu. En verk
ið tók sig vel út á skerminum,
og þótt það væri sneisafullt af
„boðskap" virtist það vera tals-
vert gott leikhúsverk, jafnframt
þyí sem það var ábrifamikill
malflutningur. Meðferð leikar-
anna á hlutverkum sínum var
einnig ágæt, og Bríet Héðins-
döttir, sem mest mæddi á, stóðst
Kristján Bersi Olafsson skrifar um sjónvarp:
a i roo
..■.<►»)%«■»:•»■;,■■■ - >■;■.'
vel þá raun, sem á hana var
lögð í Ieikritinu.
Svava tekur til meðferöar í
þessu verlci sínu félagslegt
vandamál. .sem mikið hefur ver
ið á dagskrá að undanförnu. Sí-
fellt fleiri eru farnir að gera
sér það ijóst, að þrátt fyrir fall
eg lagaákvæöi um iafnrétti
karla og kvenna skortir mikið á
að slíkt- jafnrétti sé komið á i
reynd. Ennþá eru ríkjandi hefð-
bundnar skoðanir um „eðlilega“
verkefnaskiptingu kynjanna, og
þau verkefni sem í þeirri skipt-
ingu flokkast undir „kvenna-,
störf‘‘ eru minna metin en
„störf karla“, ekki aðeins til
launa, heldur einnig í almennu
viðhorfi. Og þessum ríkjandi
skoðunum er ekki aðeins hald-
ið uppi af karlmönnum, heldur
einnig af mörgum konum, trú-
lega meirihluta kvenna. í leik-
ritinu sýnir Svava mjög skýr.
lega hvernig þessi mismunandi
viðhorf og mismunandi mat
koma fram á fjölmö,rgum sviö-
um daglegs lí-fs, og mér þætti
ekki ólíklegt að þetta leikrit hafi
haft meiri áhrif í þá átt að
opna augu margra fyrir sumum
þeim þáttum heldur en allar ræð
ur og kröfugöngur í sama skyni
hafa hingaö til haft hér á landi.
Þetta byggi ég á viðtölum við
fjölmarga áhorfendur leikritsins
í sjónvarpinu, fólk af báðum
kynjum.
\ mánudagskvöld voru flutt
Ijóð eftir ungan höfund í
sjónvarpinu. Raunar , treysti ég
mér ekki til að dæma um ljóð-
in af þessum kynnum einum, en
þó fékk ég þá hugmynd af flutn
ingnum að þar væri inn á milli
allis ekki svo slakur skáldskap-
ur. Um tónlistina trevsti ég mér
enn síður til að dæma, en hún
lét vel í eyrum og ég hafði tals
verða ánægju af að sitja undir
henni. Eins og raunar þættinum
ölluni. Hann var frísklega gerð-
ur, ljööin, tónarnir og myndin
iðulega fléttuð saman á nýstár-
legan og skemmtilegan hátt, ó-
líkt tilþrifameiri vinnubrögð en
oftast sjást við gerð sjónvarps
þátta innlendra. Hafi höfundar
og flytjendur, Hrafn Cninnlaugs
son, Atli Heimir Sveinss., Nátt
úra og Edda Þórarinsdóttir þökk
fyrir þessa ágætu skemmtun.
Cíöar þetta sama mánudags-
kvöld var flutt dönsk
mynd um menningarlíf í Fær-
eyjum, fróðleg mynd og
skemmtilega tekin. Og á þriðju-
dagskvöld hófst nýr viðtalaþátt.
ur í umsjá Magnúsar Bjarnfreðs
sonar, eins konar fréttaauka-
þáttur og að því leyti betri en
flestir viðtala- og samta-lsþætt-
ir hafa verið, aö mörg efni
voru flutt í sama þættinum og
viðtölin því styttri og hnitmið-
aðri en oft kemur fyrir. Þessi
fvrsti þáttur lofar góðu, en fram
haldið hlýtur mikið að vera' und
ir því komið, hve vel teksí ti!
með val efnis og viömælenda.
Kópavogsvaka
Þorkell Sigurbjömsson:
Intrada (1971)
Sveinbjöm Sveinbjörnsson:
Tríó í a-moll
Fjölnir Stefánsson: Þrjú
lög úr „Tíminn og vatnið"
(1958)
Fjölnir Stefánsson: Fimm
skissur (1958)
Þorkell Sigurbjömsson:
Fjögur þjóðlög (1970)
Þorkell Sigurbjörnsson:
Sex þjóðlög (1969)
jþað hefur varla farið fram
hjá þeim, seni lesið hafa
dagblöðin síðustu daga, að
merkilega tilraun er verið aö
gera í Kópavogi til að koma á
fót eins konar listahátið, sem
stendur yfir í um vikutíma, eins
og tíðkast í mörgum borgum og
bæjum nágrannalanda okkar.
Setur það jafnan mjög skemmti
legan blæ á bæjarlif viðkomandi
staöa, gráneskju hversdagsleik-
ans er kastað í bili og bæjar-
búum veitt ríkulega af nægta-
brunni listanna eins og framast
.,t,ar kostur,. Varla. þar/ að geta
þess að samtímis njóta menn
skemmtunar af léttara taginu,
svona til að renna niður kræsing
unum. Kópavogsvaka ber öll
þessi einkenni, og er ótrúlegt,
hve fjölbreytta efnisskrá þeir
bjöða upp á, eldíi sízt þegar haft
er í huga, að nærri aTMr lista-
kraftarnir eru sjálfir búsettir í
Kópavogi.
rJ'ónleikarnir voru ekki af verri
endanum. tvö ný verk frum
flutt (á Islandi), eitt eldra verk,
og öll verkin reyndar svo til ný,
nema a-moll Tríó Sveinbjörns
Sveinbjörnss. Tríó þetta verður
að teljast merkiiegt, því í fyrsta
lagi erum við mjög fátæk af
rómantískum verkum af þessu
tagi og þá er verkiö engu lak-
ara en mörg erlend verk af
svipuöu tagi. Verkið býr yfir
fáMegum lagHnum, sem unnið er
úr á eðlilegan og sannfærandi
hátt, en helzt saknaði maður
ákveðnari hámarkspunkta í
veigameiri þáttunum. Verkið
naut sín prýðilega f ágætum og
öruggum flutningi Rutar IngóTfs-
dóttur, Páls Gröndal og Guðrún
ar Kristinsdóttur. Þetta verk
mætti gjaman heyrast oftar og
veröum við vissulega að taka
ofan fyrir þéim, sem eru svo
vakandi að koma því í verk að
dusta rykiö af verðmætum, sem
Kggja hér óhreyfö svo að segja
beint fvrir framan nefið á okk-
A.’erk Fjölnis Stefánssonar eru
bæði þegar orðnir göðkunn
ingjar, sem haslað hafa sér vöil
á tónleikum. Hin ágæta meöferð
Elísabetar Erlingsdóttur á ljóö
unum úr „Tímanum og vatn-
inu“ nutu sín ekki sem sk\ddi
vegna siæms hljóðburðar húss-
ins eins og reyndar allur tón-
listarfiutningur, en virtist þó
koma verst niður á söngnum,
því að endurhljóraur er mjög
þurr. En hvað um það, ekfci ber
að láta hendur faflast viö slæm
skilyrði líðandi stundar, flygiíi-
inn þarna er afbragðs hljóðfæri
og komu Fimm sfcissurnar hans
Fjölnis því vel til skila f mjög
nákvæmri og innlifaðri meðferð
Kristins Gestssonar.
jpoivitnilegustu verkefni kvölds
ins voru verk Þorkels Sigur
björnssonar. Intrada frá 1971
reyndist lifandi verk, aðgengi
legt áheymar, skýft í formi, en ’
innihaldandi frjáísán Íetk á köfl
um. Útsetningar Þorkels á ts-
lenzkum þjóðtögum eru ó-
venju heillandi. Man ég varla eft
ir eins vel heppnuðum útsetning
um. Helzti kostur þeirra er sá,
að einfaidleiki þjóðiaganna helzt
en jafnframt lyftir hinn ferski
búningur Þorkels þeim upp í
mjög áheyrileg konsertv^rk. —
Ég sé efcki betur en að hér séu
á ferðinni verk, sem eigi eftir
að skipa þráfaldiega sess á tön
leikaskrám framtiðarinnar. Þeir
félagar, Þorkell, Gunnar Egils-
son og Ing var Jónasson eru eins
og kunnugt er nýkomnir heim
úr tónleikaferð utn Svfþjóð, þar
sem þeir iögðu iand undir fót.
I’aó var greinilegt á giæsrtegum
og öruggum teik þeirra, að þeir
voru enn glóðvolgir úr ferðinni.
Að Iokum ska! vefcja athygli
á einu dæmigerðu: ísienzku fá-
sinni og deyfð, því að húsið var
hálftómt! Fagnaöarlæti voru
hins vegar mikM og er vonandi,
að fieiri íslendingar vakni til
lífsins á næstu Köpavogsvöku
og sýni simwn eigin Fistamönn-
um þann sóma að koma og
blusta á þá.
Vísir vísar á viöskiptin
ROCKWOOL
Steinullar einangrun 60x90 cm.
2", 3## og 4#/
Rockwool er réfta efnangranin
HANNES'ÞORSTEINSSON & Co. h/f
Sírni 85055