Vísir - 24.06.1971, Side 6

6
V1SIR . Fimmtudagur 24. júní 1971,
Tilboð óskast í innanhúss frágang á húsi
Barnaskólans í Vestmannaeyjum. Útboðsgögn
eru afhent á skrifstofu vorri, Borgartúni 7,
Reykjavík og hjá bæjarverkfræðingi Vest-
mannaeyja gegn 2000 króna skilatryggingu.
Tilboð verða opnuð 15. júlí n.k.
INNKAUPASTOFNUN RÍKISINS
B0RGARTÓNI7 SlMI 10140
Trésmiðir
Trésmiöir óskast í innréttingasmíði og uppsetningar
Gott kaup fyrir góöa menn.
Trésmiöja Austurbæjar hf.
Sími 19016 og 85420.
Smurbrauðstofan
Njálsgata 49 Sími 15105

Ferðafélagsferðir.
Föstudagskvöld 25/6.
1. Landmannalaugar. Veiðivötn.
2. Eiríksjökull.
Laugardag 26/6.
Þórsmörk.
Sunnudagsmorgun 27/6 kl. 9.30.
1. Keilir. Sogin.
Ferðafélag- fslands,
Öldugötu 3,
símar: 19533 og 11798.
SÓL-
BRJN
ÁN
SÓLBRUNA
Joiin Lindsay hf.

HELLU
' OFNINN
ÁVALLT 1 SÉRFLOKKl HF. OFNASMIÐJAN Einholti 10. — Simi 21220.
Ӓ upphafi skyldi
endirinn skoða”
Karlmenn líta enn á
konur eins og
„beljur“
Sjötug kona skrifar:
„Þeir, sem andmæla upp-
þvottavélunum, ættu að gera
sér grein fyrir því, að t'imi kon-
unnar á heimilinu er dýrmætur
engu síður en tími karlmanns-
ins. Hver mínúta er peningur,
og sá tími, sem sparast með
uppþvottavélinni, getur verið
notaður til annars. Margar kon-
ur vinna myrkranna á milli,
bæöi á heimilinu og utan þess.
Það getur vissulega margfald-
lega borgað sig að verja fé til að
spara konunni stritið á heimil-
inu.
Karlmenn líta enn á okkur
konurnar sem „beljur“. Beljan
er húsdýr, sem gefur arð, og
þaö má ekkj fara of ilia með
hana, ef hún á að skila nægileg-
um afurðum. En karlmennimir
hugsa oft ekki jafnvel um kon-
umar sínar og þeir gera um
hinar „beljumar".
Menn hafa skilið nauösyn
þess að hafa aðrar vélar á heim-
ilinu, svo sem þvottavélar. En
hvenær ætla þeir að horfa lftiö
eitt lengra?"
Afgreiðslutími
verzlana
Neytandj skrifan
„Afgreiðslutími verzlana hef-
ur enn einu sinni skotið upp
kollinum í umræðum upp á síð-
kastið. Verzlunarfólk vill meira
frf á sumrin og vill ekki vinna
yfirvinnu eins og skiljanlegt er.
En er lokunartíminn nokkurt
vandamál? Undanfarin ár hafa
ýmsir kaupmenn haft verzlanir
sínar opnar fram eftir kvöld-
um fram til tíu venjulegast.
Mega þeir ekki halda því áfram
eins og verið hefur og vinna þar
ásamt fjölskyldu sinni? Ég er
hræddur um að þama b’.andist
einnig inn i sjónarmið þeirra
„stóm“ í verzluninni — stærri
verzlununum, sem vilja gína
yfir öllu og vilja því láta tak-
marka afgreiðslutimann. „Litlu“
kaupmennimir vilja halda á-
fram að halda uppi kvö’.dsölu
og óþarft er að spyrja neytend-
ur — helzt vildu þeir að opið
værj allan sólarhringinn.**
Verður vamarliðið
látið víkja?
Steingrímur skrifar:
„Ég skrifa þetta 1 tilefni af
væntanlegri vinstristjóm.
Lýsi því jafnframt yfir. að ég
ber engan sérstakan kviðboga
fyrir þeim væntanlegu stjórn-
völdum, en mig langar að benda
þeim mönnum á, að þótt þeir
nennj ekki að reka herinn úr
landi, þá ættu þeir nú að nota
tækifærið, þann stutta tíma
sem þeir sitja f ráðherrastó’um,
því það er þjóðarskömm
hvemig við látum þetta varnar-
lið (sem verður vfst að sitja)
fara með okkur.
Hvað ætli ókunnir menn sem
tij íslands koma haldi um okk-
ur, þegar þeiT fá ekki að aka
út af flugvallarsvæöinu, án
þess að fá leyfi hjá bandarísk-
um hliðverði í hermannafötum
og með byssu í hönd?
Hvaö ætli þeir ha'di þegar
þeir fara úr landinu aftur, og
verða Þá að brosa aftur framan
í sama vörð, og útskýra fyrir
honum að þeir séu að fara um
borð Y flugvél?
Ég get ekki ímyndað mér að
ókunnugum detti annað f hug
en að við séum hernumdir.
Var ekki hugsanlegur ráð-
herra, Ragnar Amalds, for-
maður Alþýðubandalagsins einu
sinni helzti forsvarsmaður sam-
taka sem hétu eða heita Samtök
hemámsandstæðinga? Getur
hann setzt í ráðherrastól án þess
að gera eitthvað í máliné?
Gaman væri að heyra í her-
námsandstæðingum út af þessu
máli!“
Símaþjónustan
Anna skrifar:
„Svo gramdist mér við þjón-
ustu landsímans í fyrradag, að
ég get bara ekki orða bundizt
yfir þvi. Þ6 er maður ekkert
óvanur þessu hjá þeirri ágætu
stofnun en aldrei get ég vanizt
svo ókurteisinni, aö ég felli
mig við hana.
Fyrst hringdi ég og pantaði
símtal út á land, og við mig var
sagt: Augnablik. Síðan var sim-
anum skellt á eins og venjulegt
er hjá þeim.
Augnablikið teygðist S 10
minútur, og þá hringdi ég aftur
og spurði, hvort ekki væri hægt
að ná sambandi. Jú, það var
hægt, og samband fékk ég.
Nú vill syo til, aö við mér
blasir eldhúsklukkan, þar sem
ég sit við símann. Þegar tæplega
3 mínútur voru liðnar af sam-
talinu, sleit ég þvi, án þess að
stöðvarstúlkan tilkynnti nokkru
sinni þriðja viðtalsbilið.
Strax á eftir hringdi ég að
grennslast fyrir um, hvað sím-
talið hefði verið langt og dýrt.
Þá var mér sagt, að það hefði
verið 4 viðtalsbil!
Fyrst mætir maður snubbótt-
um stúlkum, sem eru svo stuttar
I spuna, að nálgast hortugheit.
Þær þekkja ekki orð, eins og
„Góðan daginn", „Gjörið svo
vel“, „Þakka yður fyrir'* eða
„Afsakið“ Þær ginna man„ til
þess að bíða „augnablik", þeg-
ar þær meina 10 mfnútur eða
lengur. Og svo er maður hlunn-
farinn á samtalstimanum!"
Þetta er hvimleið reynsla ef
rétt er. Svipaöar kvartanir höf-
um við heyrt af líkum tilefnum.
Ekki þó vegna mistalningar á
lengd símtala, heldur af
„frekju“ og „dónaskap“ sfma-
stúlkna, eins og sumir hafa
orðað það. — Þetta stingur þó
alveg i stúf við reynslu blaöa-
manna Vísis, sem hafa mikil
samskipti við landsímann. Þeir
bera símastúlkunum vel söguna,
og undirritaður hefur aldrei
mætt ókurteisi á þeim vígstöðv-
um. Miklu fremur meiri lipurð
og greiðvikni en með sanngimt
var hægt að krefjast. — GP.
HRINGIÐ í j
SlMA 1-16-60 j
KL13-15 |
mw