Vísir - 05.09.1972, Blaðsíða 4

4
Visir. Þriðjudagur 5. september 1972
Umsjón:
Þórarinn Jón
Magnússon
I»af» væri rkki amalogt aft njóta liAsinnis þeirra vösku pilta, sem sjá má
á mýndinni. I»eir eru annars danskir og tóku sig til um daginn og sigldu
lil Bygdoyi Oslo þar sem þeir gcrðu strandhögg, svona rétt scr til gam-
ans. Þeim víkingum var lika vel tekið af þarlendum, cn á meðfylgjandi
inynd má sjá skipperinn afvikingafleytunní heilsa Sven Molaifg, safn-
verði norska Sjóminjasafnsins á meðan þeir hinir ganga i land, hverjir
á l'ætur iiðrum. Molaug varði siðan drykklangri stund I að skoða fleytu
vikinganna, „Sebhe Als”, sem gerð var af miklum hagleik.
Ilér gefur á að lita. I»að var skraullegur hópur samankominn i
Vaneouver i Kanada, um miðjan siðasta mánuð. Meira en :I50 indíánar
l'rá fjórum fylkjuin Itandarikjanna og þrem i Kanada mættu til keppni i
striðdönsum, en þetta var i þriðja sinn, soin liiín er haldin. Friður liópar
i villtiini döusuni.
1 þvi skyni, að auglýsa Olympiu-leikana i Miinchen varði pilturinn á
meðfylgj. mynd þrem og hálfum mánuði i að fljúga umhverfis jörð-
ina. Ilann var á i'lugi i samtals 251 klukkustund og 5 minútur, en við-
komu átti hann i sextiu löndum i öllum fimm heimsálfunum. Erfiðustu
flugstundirnar átti hann, að eigin sögn, á leiðinni yfir Norður-Atlants-
haf, eða frá Kanada og á milli Grænlands, tslandsins okkar og Fær-
cyja. Meðfylgjandi inyndir sýna Henning liuffer (hann er 27 ára) við
komuna heim til Karlsruhe i Þýzkalandi aö hnattferðinni aflokinni.
Honum er fagnað vel af sonum sinum tveim eins og sjá má á efri mynd-
inni. Á þeirri neðri er hann að segja viðstöddum frá ferðinni i stuttu
máli.
I»essi mynd er komin frá Belgiu,
en hún sýnir okkur vesalinginn
liann Joseph Gernaerl, 71 árs
gamlan. slrjú,ka af sér svitann,
virðandi fyrir sér himinháan
stafla af trjábútum, sem hann á
oTtir að höggva i eldivið til kom-
andi vetrar. Kn littu bara á bjart-
ari hliðar málsins, Jósep: l»ú
hel'ðir ailt eins getað verið beðinn
að höggva trjádrumbana niður til
eldspýlnagcrðar!
Hann er l'æddur og uppalinn i
Japan, hann Sanshiro Miyamoto,
en snemina flutti hann til IJetroit i
Bandarikjunum. I»ar hreifst
hann þegar svo injög af öllum
löggunum að hann hét þvi, að ná
einhvern tima þvi takmarki að
ganga i lið með þeim. Og nú,
þegar Itann liefur náð þritugsaldri
gerir hann sina fyrstu tilraun til
þess að l'á þann drauin til að ræt-
ast. Til þess þarf liann raunar að
leggja meira á sig en inargur.
Ilann er nelnilega ekki nógu lang-
ur. en þar sem það munar sára-
litlu þar á, hefur liann fengið konu
sina til að berja sig reglulega i
höfuðið með spýtu 2x4 að stærð.
I'annig hyggst hann l'á nógu stóra
kiiiu á höfuðið til að ná þeirri hæð,
sem reglurnar kveða á uni að lög-
regltimenn verði að ná.
Nei, nei, við á NÚ-siðunni erunt
ekkert að færa okkur upp áskaftið
með birtingu djarfra mynda. Við
viljunt aðeins vekja athygli ykkar
á þvi, að það er varhugavert að
l'esta kaúp á þessari teikningu, sé
hún. boðin einhverjum ykkar til
kaups, lesendur góðir. Hér gefur
nefnilega að lita ntynd af heints-
l'rægri rissmynd meistarans
Mtincli, en þessi ntynd hefur
lengst af alið aldur sinn i sýning-
arsölunt Munch-safnsins i Osló,
eða allt til þess dags að henni var
stolið þaðan, en það átti sér stað i
b.vrjun siðasta máitaðar. Og nú er
ntyndariiinar leitað Ijósum log-
uni. þvi hér er um dýrgrip að
ræða.
Hann kom óvæntheim og fann
konu sina i örmum bezta
vinarins. Skörungurinn var
Itendi næst og hann þreif til
Itans.
— Slappaðu af, var vinurinn
fljótur til að segja. — Við
liljótum að finna leið út úr
þessum vanda. Hvað segirðu
um að spila póker unt hana? Ef
þú vinnur, skal ég Italda ntér frá
henni — en vinni ég, lofar þú
þvi að skilja við hana.
— Allt i lagi, samsinnti eigin-
maðurinn þegar i stað. En eftir
litla stuud bætti hann við: — En
hv.að um að leggja fáeinar
krónur undir til að gera þetta
soldið spennandi?
★ ★
— l»að er eitthvað meira en
litið að manninum minum læknir
Ilann stendur i þcirri trú, að
liann sé hundur.
— Ilversu lengi hefur hann
trúað þvi?
— Allt frá þvi hann var
hvolpur...
★ ★
— Óli Már kom æðandi inn á
lögrcglustöð og var ntikið niðri
l'yrir:
— Ég vil tilkynna ykkur, að -
hg hef hér fengið tvö hótunar-
liréf. Svolciðis nokkuð taldi ég
vera refsivert ekki
satt? — Jú, mikið rétt. Hafið
þér nokkra hugmynd um
hverjir liafa skrifað þau?
— Já, innheimtudeild ríkis-
útvarpsins og rafveitan..
★ ★
— I»ér getið vist ekki gefið
mér uppskriftina að ismolum?
★ ★
★ ★
I»eir þremenningarnir, John,
Ilerb og Mick seini mættu reiðu-
búnir til sinna fyrstu
fallhlifaræfinga. I»að var flogið
með þá i dágóða hæð, þeim
afhentar fallhlifarnar og sagt
hvcrnig fallhlifarstökkið gengi
fyrir sig.
— I»egar ég segi „stökkvið”
— þá stökkvið þið út úr flug-
vélinni. I»vi næst teljið þið einn,
tvcir, þrir, — kippið i snúruna,
og fallhlifin opnast.
l»eir John og Herb komu
fagurlega niður. En seina
Mikka fundu þeir ekki fyrr en
seint og um siðir. l»eir
gengu fram á hann i djúpri
gryfju og þegar þcir- litu niður
til hans heyrðu þeir hann -hvisla
eitthvað ósköp lágt og
veikburða — tveir....
Af tillitsemi til félaga sina
hefði Mikka blessuðum verið
réttast að hafa hugfast hina
gullnu reglu: Ef fallhlifin ekki
opnast þá krossleggið fætur
ykkur á niðurleið....
— Það gerir nefnilega
félögunum auðveldara með að
skrúfa ykkur aftur upp úr jörð
inni....
★ ★
I-itill drengur kom til læknisins
með höfuðið allt i sára-
umbúðum. Þá spurði læknirinn
að sjálfsögðu: — Hvaða óhapp
henti þig, vinur? — Ég var
stunginn af randaflugu.
I.æknirinn varð mikið hissa: —
Það getur nú vart hafa farið
svona illa með þig. — Jú,
svaraði drengur, — pabbi sló
hana nefnilcga i klcssu með
pönnunni á nicðan hún stóð við á
höfðinu á mér.
★ ★
— Siminn hringdi á fæðingar-
heimilinu. óðamála maður
hrópaði:
— Konan min er að þvi komin
að eiga — við komum eftir
andartak!
— Er þetta hennar fyrsta
ha rn?
— N-nei! Þetta er eiginmaður
liennar!
★ ★
Séra Nikulás kom ætið hress
og kátur lieim úr sumarfriuin
simim. ()g kunningjar hans
lengu vitaskuld áhuga á að vita
orsökina.
— Jú. sjáiði til. Ég leigi mér
Ijallakofa fyrir norðan — langt
frá allri menningu. Þar er
hvorki rafmagn. rennandi vatn,
útvarp né simi, og ég skil alltaf
úr og dagatöl eftir heima. Ég
hef svo aðeins gamla, hrukkótta
kerlingu til að annast það nauð-
sy nlegasta.
— En hvernig veiztu hvenær
þú átt að snúa hcim úr friinu?
— Þegar niér fer að finnast sú
gamla áhugaverö.
„Kæri Marteinn frændi!
★ ★
— Ilvers vegna að þræöa yfir
gangbrautir umferðagatna.
þegar hægt er að iáta aka yfir
sig annarsstaöar alveg eins.?
Þökk sé þér fyrir flotta
brunabilinn, sem þú sendir mér
uin jólin. Ég reikna með að þér
finnist ég þakka anzi seint fyrir
mig. Kannski svo seint, að ég
verðskuldi ekki afmælisgjöf. Ég
á sko afmæli á mánudaginn
kemur.
Kveðja,
Pétur“
★ ★