Vísir - 16.06.1973, Blaðsíða 8

8
Vlsir. Laugardagur 16. júni 1973.
STEREO
8-rása hljómbönd
(8-track cartridges)
OG KASETTUR
Gilbert O'Sullivan
Slade
Uriah Heep
Pink Floyd
Roxy Music
Beach Boys
The Beatles
Crosby Stills Nash & Your
Chicago
Simon & Garfunket
Tom Jones
Engelbert Humperdinck
Santana
Traffic
The Who
Joe Cocker
The Roliing Stones
Neil Diamond
Sly & The Family Stone
Neil Young
Three Dog Night
The Partridge Famlly
Elvis Presley
Johnny Cash
John Lennon
Elton John
Janis Joplin
5 gerðir stereotækja i bila. Verð frá
krónum 7.425.00. Opið 9—0. Laugardaga
&—12.
PÓSTSENDUM.
F. BJÖRNSSON,
Bergþórugötu 2
Sími 23889
Frank Sinatra Jose Feliciano
Black Sabbath Donovan
Perry Como Jim Reeves
Andy Williams Sammy Davis
Cat Stevens Al Jolson
Emerson • Yes
Lake & Pakner Roger Mille
Jimi Hendrix Ella Fitzgerald
The Moody Blues Luis Armstrong
Jethro Tull Harry Belafonte
Doors Nat King Cole
Dean Martin Paul Anka
Humble Pie Mountain
Carole King Creedence
Paul McCartney Clearwater
Graham Nash Revival
Rod Stewart Grand Funk
Ray Charles Railroad
Blood Sweat & Tears Steppenwof
Diana Ross The Mothera
Ten Years After of Invention
Deep Purple Faces
James Brown Byrds
Stephen Stills Paul Simon
Guess Who America
Don McLean Grateful Deal
Alice Cooper Jefferson
Led Zeppelin Airplane
Bob Dylan o. m. fl.
I. DEILD
í dag kl. 15 leika á Njarðvikurvelli
ÍBV - ÍBK
Komið og sjáið spennandi leik.
Í.B.V.
MERKJASALA
Sölubörn óskast til að selja merki þjóð-
hátiðardagsins 17. júni. Merkin eru
afgreidd að Frikirkjuvegi 11 (Æskulýðs-
ráð) i dag milli kl. 1 og 4, og á morgun, 17.
júni, frá kl. 9 árdegis.
Há sölulaun eru greidd.
Þjóðhátíðarnefnd.
Nauðungaruppboð
Annað og siðasta á hluta I Langholtsvegi 190, þingl. eign
Bjarna ólafssonar fer fram á eigninni sjálfri, miðvikudag
20. júni 1973, kl. 15.30.
Borgarfógetaembættið i Reykjavlk.
Nauðungaruppboð
sem auglýst var I 30., 31. og 33. tbl. Lögbirtingablaðs 1972 á
Hólatorgi4, þingl. eign Kjartans Jónssonar, fer fram eftir
kröfu Útvegsbanka islands og Hafþórs Guðmundssonar
hdl., á eigninni sjálfri, miðvikudag 20. júni 1973, kl. 16.30.
Borgarfógetaembættið i Reykjavík.
V .

Geir R. Andersen:
VELSÆLD OG
VEÐRÁTTA
Ekki veröur þvi á móti mælt
meö neinum rökum, aö veörátta
og veðurfar yfirleitt hefur mikil
áhrif á velliðan fólks, og þá ekki
siöur hina andlegu en hina likam-
legu. Það hefur nú skeð á siöari
árum, sem alltaf má búast við á
landi svo illa staösettu veöurfars-
lega sem Island er, að sumariö,
sem annars staöar er árviss
grósku- og góðviðristimi, hefur
komiö seint og illa eða þá alls
ekki, a.m.k. ekki i þeim mæli,
sem fólk gamnar sér við að vænta
I hvert sinn, er sól hækkar á lofti.
Þessi von fólks á íslandi um
„gott sumar” er, þótt undarlegt
sé, ekki óskhyggja ein, þvi fyrr á
árum komu hér „góö sumur” og
það lifir lengi i gömlum glæðum,
og það sem áður hefur skeð getur
auðvitað gerzt aftur.
Visindamenn veðurfræðinnar
hafa þó undirbúið menn rækilega
fyrir, að veðurfar muni fara kóln-
andi hér um slóðir á næstu árum,
og ætlar það sannarlega að ganga
eftir, miðað við siðustu ár, og ekki
sizt þetta árið, sem hefur verið
þaðsem af ereitt óveðrasamasta,
og vorið eitt hið kaldasta, sem
komið hefur á allt að fimmtiu ára
timabili.
En þrátt fyrir ummæli spak-
vitringa veðurfræðinnar, sem nú
hafa reynzt sannspá i meira lagi,
lætur fólk hér uppi á tslandi ekki
deigan siga, varðandi sigildan
undirbúning vorverka, þeirra
sömu og fólk annarra landa telur
til hefðbundinna skyldustarfa, án
nokkurra vangavelta um það,
hvernig sumarið muni verða i það
og það skiptið, og er oftast búiö að
slá garðinn sinn tvisvar um miðj-
an april, þegar enn getur verið
langt I að klaka leysi úr jörðu hér,
eöa snjó taki upp af láglendi.
Það er þvi skringilegra sem það
er óviturlegt, þegar fólk stendur i
þeim kostnaðarsömu stórræðum
að setja niður i garða uppi á ts-
landi plöntur og blóm af suðræn-
um uppruna og ver til þess ár
hvert upphæðum, sem skipta þús-
undum króna, i þeirri von, að i
þetta sinn verði nú „gott sumar”
— og þrjózkan verður fyrirhyggj-
unni yfirsterkari, garðurinn er
fylltur af blómum, en oftar en
ekki ná þau ekki að springa út,
áður en kuldinn nær yfirhöldinni,
eða haustfrostin skella á stuttu
eftir að garðurinn er kominn i
fullan blóma.
En það sem einkennilegast er,
• þegar slikt skeður, og mikil
vinna og fjármunatap hefur orðið
hinu kalda norðlæga veðurfari að
bráö, verður fólki sjaldnast á að
ásaka sjálft sig fyrir heimskuna,
heldur er ásökunni snúið upp á
veðurfarið og fólki getur ekki
skilizt, að hér eru engin skilyrði
fyrir þeim garðagróðri, sem ein-
kennir önnur nálæg og fjarlæg
lönd og fyrirmyndir eru frá úr er-
lendum timaritum um blóm og
gróður.
En þetta er ekki einsdæmi um
það, að fólki hefur ekki skilizt eða
vill ekki skilja, að tsland hefur
norðlægari hnattstöðu og verri en
flest önnur byggð lönd, og sem
verður að taka tillit til, þegar um
það er að ræða, hvort hér geti
verið neyzluþjóðfélag i sama
mæli og annars staðar þykir
sjálfsagt og eðlilegt við þær að-
stæður, sem þar eru. Mörg dæmi
væri hægt að taka þessu til árétt-
ingar.
Það er t.d. ekkert efunarmál,
að þeim peningum, sem varið er
til innflutnings á varning ýmis
konar ætluðum til viðlegu- og
utanhússskemmtunar og ferða-
laga, og öllum þeim tegundum,
sem á boðstólum eru, er hrein-
lega sóað að óþörfu — og hefur
valdið miklu fleiri aðilum von-
brigðum og fjártjóni, heldur en
komið hefur fram opinberlega.
Bæði hefur valdið vanþekking á
viðkomandi tækjum og áhöldum
og innflytjendur verið óprúttnir
að auglýsa þá hluti, sem ekki
henta okkar veðráttu, og svo hitt,
að almenningur hefur einnig ver-
ið ginnkeyptur fyrir hvers kyns
varningi, sem hefur það eitt til
sins ágætis að vera nýmæli hér,
en án nokkurs notagildis þegar til
kastanna kemur. Það er t.d. ekk-
ert óalgengt, að fólk sitji uppi
með hluti, sérstaklega ætlaða til
sumarnota og einnig vetrar-
Iþrótta og útilifs, og sem ekki
hafa reynzt til stórræðanna, þeg-
ar til kastana hefur komið, og er
aðalástæðan að vanda of stutt og
kalt sumar, umhleypingar á vet-
urna, I fáum orðum, óhentug og ó-
stöðug veðrátta.
Hvað er þa til ráða fyrir
„sumarlaust” fólk á tslandi —
biður það ef til vill eftir betri tið
meðblóm ihaga? Onei, islenzkur
almenningur hefur aldeilis ekki i
hyggju að biða eftir neinni „betri
tiö”, enda stór hluti hans farinn
að átta sig á þvi, að hér getur
aldrei orðið neitt sumar i þess
orðs merkingu, þótt björtu næt-
urnar i júni og júli njóti að sjálf-
sögðu ávallt vinsælda og veki
heimþrá hjá islendingum, sem
langdvölum dveljast erlendis.
Það eru nú um tveir áratugir
siðan, ætli það hafi ekki byrjað
fyrir alvöru um 1950, um svipað
leyti og flaggskipið Gullfoss kom
til sögunnar, að tslendingar fóru
almennt að ferðast til útlanda i
þeim erindum að eyða þar
sumarleyfi. Allar götur siðan
hafa tslendingar verið furðu dug-
legir að ferðast til útlanda, nú sið-
ari árin aðallega flugleiðis, enda
fljótara og hagkvæmara, þegar
um dvöl erlendis er að ræða,
hvort sem er i skipulögðum hóp-
ferðum eða á eigin vegum.
Og hver getur láð fólki i þessu
sumarlausa landi, þótt það leiti til
sólarlanda að aflokinni vertið»árs
innisetu á skrifstofu, eða frá
hvaða starfi, sem fólk annars
■tundar. Það er oft talað um
óþarfa gjaldeyriseyðslu i sam-
bandi við slik ferðalög fólks til út-
landa, nær væri að eyða þessum
peningum hér innanlands og sjá
sitt eigið land. En þá kemur til sú
blákalda staðreynd, að hér innan-
lands er öll þjónusta, sem keypt
er miklum mun dýrari og ekki
sambærileg, miðað við þá sem er-
lendis er fáanleg, auk þess sem
fólk skiftir um umhverfi, loftslag
og veðráttu þann tima, sem verið
er að heiman.
Og á meðan sú skipan er i f jár-
festingar- og efnahagsmálum
hérlendis, að fólk telur sig ekki
hagnast á að leggja fé til hliðar i
banka, i kaup á hlutabréfum eða
aðra hluti, utan húsnæði og bil
(sem flestir komast yfir á
ákveðnu árabili), þá er eðlilegt að
þar næst á eftir hugsi fólk um að
leyfa sér og sinum þá tilbreyt-
ingu, sem ekki fæst hérlendis,
hvorki keypt né gefin, þ.e. annað
og betra veðurfar. — Og þar sem
þaö er staðreynd, að góð veðrátta
er eitt af þvi, sem ræður úrslitum
um góða andlega heilsu fólks, og
einnig oft likamlega, þá er það
sólarhungur, sem fólk hér þjáist
af og utanlandsferðir, sem ís-
lendingar leggja svo mikið upp
úr, ekki sú goðgá, að nokkur sé
þess umkominn að liggja þeim á
hálsi fyrir.
Þar sem góð veðrátta er hluti af
velsæld fólks hvar sem það er,
verður fólki, sem býr við óbliða
og þvingandi veðráttu að vera
frjáls ferðalög til annarra landa i
þeim mæli, sem það óskar og
finnur þörf fyrir.
I allri þeirri „sósialiseringu”
og rikisafskiptum, sem nú eiga
sér stað hér, og enn standa fyrir
dyrum væri glæpur að leggja
hömlur á ferðafrelsi fólks úr landi
með einhverjum þeim „takmörk-
unum” og „ráðstöfunum” sem
vinstri sinnuðum stjórnvöldum er
svo tamt að beita, fyrr og nú, og
ef til vill ekki langt i að aftur verði
gripið til. Með slikum „ráðstöfun-
um” yrði þjóðinni gefið það rot-
högg, sem dyggði til þess að afmá
andlega heilsu fólks i sumarlitlu
landi.