Vísir - 22.06.1974, Page 9

Visir. Laugardagur 22. júni 1974
9
Ég mun i þessum þætti halda áfram að
vitna i Káinn, enda af nógu skemmtilegu
að taka. En þótt Káinn hafi verið
skopskáld fyrst og fremst orti hann tals-
vert af alvarlegum visum. Visur, sem
hann ýrkir til barna og um börn, eru meö
þvi besta, sem ég hef lesið af sliku efni.
Hreina ást og hjartans yl
hef ég ekki að bjóða,
en allt, skást er I mér til,
áttu, barnið góða.
t visunum kemur einatt fram, hve vænt
honum þykir um börnin.
Sjáðu þetta sjúka barn!
Svit.inn döggvar brána.
Láttu, drottinn liknargjarn,
litla kroppnum skána.
Þar er að finna umhyggju.
Braginn flyt ég byrst með geð,
barnið situr þarna,
eggjárn biturt er hún með
,,er það vit að tarna”.
Og þar er ástin á börnunum alltaf fyrir
hendi.
Ég finn, hve sórt ég sakna
Síðan fyrst ég sá þig hér,
sólskin þarf ég minna,
gegnum lifið lýsir mér
ljósið augna þinna.
I minningarkvæöum um vini sina segir
Káinn allt, sem þarf að segja á einfaldan
og látlausan hátt. Þegar Káinn fréttir lát
Stephans G. Stephanssonar yrkir hann.
Ég. finn, hve sárt ég sakna,
hve sorgin hjartað sker.
Af sætum svefni að vakna,
en sjá þig ekki hér;
þvi svipur þinn á sveimi
i svefni birtist mér.
1 drauma dularheimi
ég dvaldi I nótt hjá þér.
1 kvæði, sem hann nefnir Við gröf B.B.
er aftur á móti mátuleg kaldhæðni. Trú-
lega hafa margir hugsað eitthvað álika og
hann við svipað tækifæri.
Ég held þú mundir hlæja dátt með mér,
að horfa á það, sem fyrir augu ber.
Þú hafðir ekki vanizt viö það hér,
að vinir bæru þig á höndum sér.
En dauðinn hefur högum þinum breytt
og hugi margra vina til þin leitt,
I trú og auðmýkt allir hneigja sig,
og enginn talar nema vel um þig.
Þá er rétt að enda eftirmælakvæðin
með ljóði, sem Káinn nefnir Kveðið eftir
vinnukonu og er skopkvæði eins og þau
gerast best.
Hún er farin! — Hana skal ei lasta,
á hana skai ei þungum steini kasta.
Hrærður skai ég hörpu Braga stilla
og heldur tala vel um hana en ilia.
Hún er farin! — Hennar má ég sakna,
hugijúf var hún! — dauft er nú að vakna.
Meira enginn gerir en hann getur.
Geri aðrar vinnukonur bctur.
A einum stað segir Káinn.
Þetta færa þarf I stef,
þótt ég hafi legið:
Lifiö væri erfitt, ef
enginn gæti hlegið.
En honum er ekki alltaf hlátur i huga.
Nú er K.N. sárt að sjá
I solli rekka,
sitja hjá og horfa á,
er hinir drekka.
Og stundum liggur honum jafnvel við að
örvænta.
Opnaðu, Pétur, þitt harðlæsta hlið
að himinsins dýrðarsölum,
skáldið er nú að skilja viö
skrokkinn fullan af kvölum.
Þegar svona er komiö er ekki um annaö
að ræða en ákalla allra meina bót okkar
karlmannanna.
Aldrei framar skal ég reyna að skalda,
skapanornir þessum raunum valda.
Nú er i mér nábitur og kalda,
nú þarf ég á kvenmanni að halda.
Og Káinn ætlar að launa þetta vel.
Ef ég dey, má undan skilja
á mér „kyssarann”.
Yngismeyjar okkar vilja
ekki missa hann.
Hann hefur lika haft það fyrir venju að
launa bæði gott og illt með góöu.
Einlægt þú talar illa um mig,
aftur ég tala vel um þig.
En þaö bezta af öllu er,
að enginn trúir þér — né mér.
í þeim erfiðleikum sem biðu Vesturfar-
anna á sinum tima, hafa eflaust margir
kosið að vita, hvað morgundagurinn hafði
að geyma.
Frá þvi skreiðzt er fyrst á kreik,
unz farið er að hátta,
mörgum finnst i lífsins leik
iangt á milii þátta.
Opnum vonaraugum með
aliur starir fjöidinn.
Gaman væri að geta séð,
Itvað gerist bak við tjöldin.
Oft hefur verið gott að hafa menn eins
og Káinn til að stytta fólki stundirnar.
Stundum var ég seinn til svara og
seinn á fæti,
en það voru engin látalæti
að láta fólkiö gráta af kæti.
En hann stytti ekki bara öðrum
stundirnar, heldur sjálfum sér lika.
Gaman er að gleðja fólk
á gömlu tungu Braga,
hún hefur verið móðurmjólk
min um Ilfsins daga.
Og þvi miður tekur allt einhvern tima
enda.
Mig brast ekki viljann, en breyskur ég
var,
— er búinn að hreyfa mig ögn-
og eldurinn brennur sem útkulnað skar,
svo enda ég kvæðið með söng.
Ben. Ax.
Innan skamms hefst einvigi
um þátttökurétt á Evrópumótið
I bridge, sem haldið veröur
dagana 1.-16. nóvember i ísrael.
Ásmundur Pálsson og Hjalti
Eliasson, og Guðlaugur R. Jó-
hannsson og örn Arnþórsson
höfðu unnið sér rétt til þess að
vclja meö sér sitt parið hvor,
sem siðan spiluðu 128 spila ein-
vlgi um landsliðssætin.
Asmundur og Hjalti völdu
hins vegar sveitarfélaga sina,
Guðlaug og Orn, og færðist þvi
valið til þriðja parsins, Guð-
mundar Péturssonar og Karls
Sigurhjartarsonar. Þeir völdu
siöan með sér Simon Simonar-
son og Stefán Guðjohnsen.
Þeir spila I einviginu. Taliö frá vinstri: Guðmundur Pétursson,
örn Arnþórsson, Guðlaugur H. Jóhannsson og Karl Sigur-
hjartarson.
Hverjir fara á Ev-
rópumót i fsrael?
Samkvæmt reglum úrtöku-
mótsins var hægt að velja úr
átta efstu pörunum, en eitt parið
afsalaði sér réttinum og færðist
þvi valið niður um eitt sæti.
Einvigið verður spilað I fjór-
um 32 spila lotum, og verður
nánar greint frá þvi síðar hér i
þættinum. 1 úrslitaleik Is-
landsmótsins milli sveitar Þóris
Sigurðssonar og Hjalta Elias-
sonar.kom upp viökæmt varnar-
spil, þegar allt var I járnum.
Staðan var n-s á hættu og suð-
ur gaf.
é A
¥ 3
' ♦ D-10-9-6-5
Jf, A-9-8-7-6-2
♦ K-D-6
¥ A-K-D-8-6
♦ K-3
* D-10-3
*
é 10-7-4-2
¥ 5-4
♦ A-G-8-7-2
* 5-4
A G-9-8-5-3
¥ G-10-9-7-2
♦ 4
K-G
1 lokaða salnum gengu sagnir
á þessa leið:
Suður Vestur Noröur Austur
Simon örn Stefán Guöl,
P 1 4 1 ♦ D
3 ♦ 3¥ 4 ♦ 4 ¥
P P 5 ♦ 5 ¥
P P P
Norður spilaði út laufaás,
gosi, fimm og þristur. Þá kom
spaðaás, þristur, fjarki og kóng-
ur. Norður spilaði nú tigli, suður
drap með ás, spilaði spaða, sem
norður trompaði. Tveir niður,
100 til n-s.
A Bridge-Rama gengu sagnir
þannig:
Suður Vestur Norður Austur
Hjalti Þórir Asmundur Hallur
P
3 4
5¥
p
1 *
3¥
p
p
1 G
4 ♦
P
P
D
4V
5¥
Fyrsti slagur fór eins. Siðan
kom spaðaás, þristur, fjarki og
sex. Norður spilaði nú meira
laufi og spilið var unnið.
A-v fengu 450 og sveit Þóris
græddi 11IMP, sem gerðu út um
leikinn.
Smurbrauðstofan
BJQRNINN
Njálsgötu 49 — Simi 15105
FVrstur meö
íþróttafréttir
hetgarimiar
vism