Vísir - 23.07.1974, Blaðsíða 2

2
Vlsir. Þriöjudagur 23. júli 1974.
TÍsntsm:
Ætlar þú aö fara á þjóöhátiöina á
Þingvöllum.
Karl Eyjólfsson, verkstjóri: Ég
er aö hugsa um að fara, ef veður-
útlitið verður gott, annars er stutt
að renna i bæinn aftur ef veðrið
verður leiðinlegt. Ég fór bara nið-
ur i Lækjargötu 1944, svo það er
meiri ástæða til að skreppa núna
austur.
Ragnar Sigurösson, vaktmaöur:
Ég var á hátlðinni 1944 og hefði
liklega farið núna, ef ég væri ekki
að vinna.
Einar Guömundsson, skipstjóri:
Ef ég mögulega kemst. Ég þarf
yfirleitt að fara á sjóinn, þegar
veður er gott, svo ég kemst varla
nema veðrið verði leiðinlegt.
Sævar Carlsson, nemi: Örugg-
lega ekki, það er ekkert i dag-
skránni, sem ég hef áhuga á og
þvi ætla ég bara aö hafa það gott i
bænum.
Gunnar ögmundsson, nemi: Ég
veit það ekki ennþá, en ef
mamma og pabbi fara, þá fer ég
með þeim.
Egill Jóhannsson, nemi: Já, ég
fer með pabba og mömmu. Ég
hlakka svolitið til og vona að það
verði gaman.
Meðal kótra og ókátra
— blaðamaður
Vísis segir frá
stemmningunni á
Seyðisfirði
eftir Kina vel
heppnuðu
togaratöku
Sigurvíman var enn ekki
runnin af varðskipsmönn-
um á Þór í gær, þegar
blaðamaður Vísis yfirgaf
þá á Seyðisfirði. Þeir léku
á als oddi og ræddu helzt
ekki um annað en hina vel
heppnuðu togaratöku.
Ekki versnaði skapið hjá þeim
við það, að nokkrir fengu
heimsókn eiginkvenna sinna, þar
sem ljóst var, að skipið mundi
sigla beint til Reykjavikur eftir
að réttarhöldum yfir Taylor lyki.
Mörg heillaóskaskeyti bárust
til Höskuldar skipherra og
áhafnarinnar strax á laugardag.
Þau voru jafnóðuni fest upp á
tilkynningatöfluna á „miðhæð”
skipsins, eins og landkrabbi
mundi orða staðsetninguna. Með-
al skeytanna mátti sjá eitt frá
Sigga Jóns. Siggi er skyttan, sem
hafði það hlutverk að sjá um
byssuna i viðureigninni við
Everton i fyrra.
Á litprentuðu skrautskeyti voru
sérstakar kveðjur beggja rit-
stjóra Þjóðviljans, sem hlýjuðu
ekki siður um hjartarætur skip-
verjanna en sunnudagsleiðari
blaðsins.
Fariö yfir hin nákvæmu sjókort Landhelgisgæzlunnar, sem sýna eftirför Þórs — á myndinni sést I
höfuðið á fulitrúa útgeröarinnar, en viö hliöina á honum er Young, sendiráösritari Breta. Næstur er
Gisli Biöndal, sem mætti fyrir hönd umboösmanns togaranna á Seyöisfiröi, en viö hliðina á honum sjálf-
ur Richard Taylor. Gisli tsieifsson, lögfræöingur Landhelgisgæzlunnar rekur eftirförina á kortinu.
Ljósm. Visis: ÓH.
Einar Karl Haraldsson frétta-
maður sendi reyndar ekki jafn
litrikt skeyti, en hann þakkaði
skipherranum sérstaklega fyrir
eitt — að hafa „rofið þagnarmúr-
inn gagnvart fjölmiðlunum”.
Einar minnist eflaust tilrauna
sinna frá þvi i fyrra og hitteðfyrra
til að afla frétta af gangi átaka á
miðunum — fréttaöflun, sem ekki
bar ætið tilætlaðan árangur, ef
marka má reynslu annarra.
Höskuldur skipherra og annar
stýrimaður grúfðu sig yfir sjó-
kort og gerðu skýrslu um átökin,
sem átti að leggja fyrir rétt. Þeir
lögðu geysimikla vinnu i skýrsl-
una, til að hafa hana sem
nákvæmasta.
Svefngalsi var kominn I varð-
skipsmennina á sunnudagskvöld-
ið enda sumir þá ekki búnir að
sofa nema nokkra tima siðan að
morgni föstudagsins.
Brezku sjómennirnir á Forest-
er voru jafn daufir i dálkinn og
þessir menn voru kátir.
„Bloody hell”, með dæmigerð-
um ,,kokney”-framburði var al-
gengasta viðkvæðið þeirra, hvað
sem um var rætt. Þeir áttu ekki
orð til að lýsa leiðindum sinum i
aðgerðarleysinu, sem hafði þjak-
að þá siðan togarinn kom inn til
Seyðisfjarðar á laugardagsmorg-
un. Þeir voru lika sárir út i Seyð-
firðinga fyrir að hafa meinað
þremur þeirra aðgang að dans-
leik á þeim forsendum að þeir
væri af togaranum.
Uppi i brú Forester voru lög-
regluþjónar þeirra Seyðfirðinga á
vakt. Taylor hafði beðið um að
engum yrði hleypt um borð i skip-
ið, en til allrar hamingju höfðu
M LESENDUR hafa ORÐIÐ i
UÓS VIÐ LISTAVERKIN Nv nöfn

Lesendabréf
Háttvirti Visir, mig hefir lengi
langað til að minnast á litið mál
við þig og læt nú verða af. Eins og
allir vita- og kunna vonandi að
meta — hefur nú verið aukin
áherzlan á fegurri, manneskju-
legri borg. Grasi er sáð, tré
gróöursett og oft er augað glatt
með laglegri styttu eða fögrum
skúlptúr. Og þar er ég komin að
merg þessa máls. Hinn almenni,
vinnandi borgari (ég) getur
sjaldnast notið þessara „borgar-
vinja” nema á gönguferðum á
kvöldin og nú þegar ég hugsa til
hausts og þess 8 mánaða myrkurs.
Siguröur Stefánsson frá
Stakkahlið skrifar frá Seyöis-
firöi:
„1 þættinum Landshorn i Sjón-
varpinu 29. marz s.l. ræddi
fréttamaður, Vilmundur Gylfa-
son, við Baldur Möller ráðu-
neytisstjóra — Umræðuefnið var
út af manni, sem orðið hafði
sekur við lög og um hvað hann af-
plánaði af refsidómi, er hann
hlaut. Vilmundur leitaði svara
ráðuneytisstjóra vegna þessa
dóms.
er þvi fylgir, langar mig til að
beina þeirri ósk til yfirvalda, að
þau gangist fyrir, að sett verði upp
einhver ljós við listaverkin.og vil
ég þá helzt minna á verk Gerðar
Helgadóttur á nýja tollstöðvar-
Öll svör hans voru óskýr I
túlkun. Það hefði verið ætlandi af
manni i hans stöðu að gefa glögg
og skýr svör, svo að ljóst lægi
fyrir, hvernig málið hefði verið I
framkvæmd,
V.G. upplýsti i þessum þætti, að
um þær mundir hefði sami maður
komist aftur i kast við lögin vegna
misnotkunar af sama eðli og hann
hafði hlotið fyrri dóm fyrir. Þó
hefði hann verið tekinn i gæzlu,
en verið sleppt aftur eftir klukku-
tima vegna fyrirmæla frá ráðu
húsinu, er glatar miklú giidi, um
leið og sól nær ekki lengur til
þess.
Skora ég á aðra að taka undir
með mér, máli þessu til styrks.
Listunnandi.
neytisstjóra dómsmálaráðu-
neytisins, sem játaði, að það hefði
hann gert á sina ábyrgð en ekki
ráðherra.
Nú vil ég leyfa mér að spyrja
herra ráðuneytisstjórann, hver
séu rök hans fyrir þessari gjörð,
að sakborningnum var svo fljótt
sleppt úr gæzlu.
Og i öðru Lagi vil ég spyrja:
Mun þessi gjörð hafa áhrif á
rannsókn þess máls? Getur hún
hindrað, að hið rétta komi fram I
þessu máli!”
á pjötl-
urnar
G.H.J. skrifar:
„Þar sem lesendur blaðsins eru
ekki komnir með nafn, sem dugar
á baðfötin margumtöluðu, er ég
hér með lausnarorðið, og ég spái
þvi lifi I framtlðinni, en baðfötin
vil ég láta heita BAÐ-HYRNUR.
Bæði i bak og fyrir, jafnt að
ofan og að neðan, er um þrihyrn-
inga að ræða, sem móta þessi
merkilegu og fallegu sólföt. —
Sólbaðshyrnur mættu þær
kannski lika heita, fyrir þær sem
bara leggja sig i sólbað i þeim, en
nota þær ekki fyrir sundföt.”
Það sakar ekki aö rifja upp eitt
heiti, sem annar lesandi stakk
upp á hér eitt sinnið. Hann taldi
„pjötlur” vera réttnefniö á
þessar fllkur. — Sem annars
rifjar þaö upp, er þeir hittust i
simstöðinni i Hverageröi
skáldin- , Kristmann Guðmunds-
son og Jóhannes i Kötlum, óg
Jóhannesi varð að oröi:
Leit ég einn, sem list kann.
löngum hafa þær kysst hann.
Kristmann.
Kristmann svaraði:
Einkum þó vér ötlum,
að þær fari úr pjötlum
I Kötlum.
HVÍ VAR MANNINUM
SLEPPT SVO FLJÓTT?