Tíminn - 24.03.1966, Blaðsíða 11

nMMTUDAGUR 24. marz 1966
TÍMINN
VERÐIR LAGANNA
23
og talið var að tekjur hans skiptu milljónum dollara á ári.
Eftir afnám bannlaganna þornaði sú auðsuppspretta, og hann
sneri sér að eiturlyfjasölu. Hringur hans varð einn hinn um-
fangsmesti sem um getur í Bandaríkjunum, og þegar loks
tókst að koma lögum yfir hann hlaut hann ævilangt fangelsi.
Vörubirgðir sínar fékk Waxey Gordon eins og aðrir eitur-
lyfjasalar í Bandaríkjunum austanverðum aðallega frá Evr-
ópu. Eitt smyglarafélagið, sem Joseph Orsini réði yfir, náði
í ópíum frá Júgóslavíu, flutti það til Frakklands og lét vinna
úr því heróín, sem átti að smygla til Bandaríkjanna. Menn
úr bófaflokknum, svokallaðir „sendlar,“ voru gerðir út til
Marseille og Parísar til að taka við birgðunum og koma
þeim síðan til New York. Seinna náði Orsini sambandi við
aðila í Frakklandi og á Ítalíu, sem höfðu heróín á boðstólum,
og frumleg aðferð var reynd til að koma eiturlyfjabirgðun-
um inn í Bandaríkin. Menn úr glæpaflokknum buðust til
að lána bandarísku skemmtiferðafólki í Evrópu bíla til ferða-
laga um Frakkland og Ítalíu gegn þvi að ferðalangarnir flyttu
bílana með sér fyrir þá til Bandaríkjanna. Fólkið sem fékk
þessi góðu boð, vissi ekki að á ökuferðunum áttu aðrir félagar
úr flokknum að koma eiturlyfjabögglum fyrir í bílnum .Þá
átti svo að hirða, þegar fólk sem engar grunsemdir vakti
var búið að koma bÚunum inn í Bandaríkin.
Sex vandaðir bílar voru keyptir í þessu skyni, en áætlunin
stóðst ekki nema að litlu leyti, aðeins einn bíll kom aftur með
fólginn eiturlyfjafarm. Þeir sem áttu að koma bögglunum
fyrir í hinum fimm misstu af þeim sökum lélegs undir-
búnings. Það átti líka þátt í að nýta fyrirætlun Orsinis, að
lögreglan á ftalíu náði í miklar eiturlyfjabirgðir um þessar
mundir. Loks komst allt upp og höfuðpaurinn fékk fimm
ára fangelsisdóm fyrir eiturlyfjaprangið og að auki önnur
fimm ár fyrir skjalafals.
En ekki er fyrr búið að sprengja einn bófaflokkinn en
annar tekur við af honum. Heilum flokki var sundrað,
þegar Joseph Pellegrino og Genaro Rizzo voru handteknir
á Ítalíu með tvö kíló af heróíni á sér. Pellegrino var gamali
glæpamaður frá New York en hafði verið vísað til föður-
lands síns eftir að hann hlaut dóm fyrir að smygla eitur-
TOM TULLETT
lyfjum á land í New York fyrir mág sinn, Eugene Giannini,
einn af stórtækustu eiturlyfjasölum Bandaríkjanna. Honum
og félögum varð sú höfuðskyssa á að velja einn af leynilög-
reglumönnum Eiturlyfjaskrifstofunnar til að fara fyrir sig
sendiferð til Ítalíu. Keypt var fyrir hann far á fyrsta far-
rými og honum fengin í hendur innsigluð fyrirmæli. Skömmu
eftir handtökurnar, sem hann kom í kring á ítaliu var
Giannini myrtur í New York. Lögreglan taldi að hann hefði
verið látinn gjalda með lífi sínu fyrir glámskyggnina að
láta dulargervi lögreglunjósnarans blekkja sig.
Að sjálfsögðu fjallar bandaríska fjármálaráðuneytið einnig
um peningafölsun, því Bandaríkin verða meira fyrir barðinu
á þeim, sem þá iðju stunda, en nokkurt ríki annað. Á síðustu
ráðstefnu Alþjóðalögreglunnar var sérstakur fundur haldinn
til að ræða þessa tegund afbrota, sem hefur færzt stórum
í vöxt á síðustu árum. Falsaðir peningaseðlar og falsaðar
ferðaávísanir skjóta upp kollinum í öllum heimshlutum, og
starfsmenn fjármálaráðuneytisins eru sífellt á höttunum eft-
ir fölsurunum og körlum og konum, sem setja framleiðslu
þeirra í umferð.
Árin 1947 og 1948 greindi Falsanaskrifstofa Alþjóðalög-
reglunnar í Haag 127 mismunandi falsanir, og einungis 24
þeirra voru falsanir á mynt. Ástæðan er að framfarir í prent-
tækni hafa auðveldað seðalafölsun. Falsarar þurfa ekki leng-
ur að fást við óþjált efni og ekki þurfa þeir heldur á aðstoð
snjallra stungugerðarmanna að halda, þvi að ljósprentunar-
aðferðir eru fölsurunum jafn tiltækar og heiðralegum fyrir-
tækjum.
Falsarar hófust handa strax við lok heimsstyrjaldarinnar
síðari og fölsuðu gjaldmiðil, sem hernámsyfirvöld Banda-
manna í Evrópu gáfu út. Síðan gengu þeir á lagið og fölsuðu
. seðla frá ríkjum með „harðan“ gjaldmiðil, svissneska franka,
dollara, sterlingspund, vesturmörk, belgíska franka og
spanska peseta. Lagt hefur verið til að öll ríki leitist við
að torvelda fölsurunum iðju sína með því að skipta um
peninga oftar en þau gera, að mynztur og litaskipting í
seðlum sé höfð flóknari og að seðlapappír sé hafður sem
sérkennilegastur.
Sú bandaríska leynilögregla, sem stendur vörð um lif

UNG STÚLKA í RIGNINGU
GEORGES SIMENON
17
Hún hafði enga peninga, rétt
fyrir einni máltíð. Gamla frú
Cremieux hafði vísað henni á
dyr.
Hún hafði tæpast komizt langt.
Einhvers staðar hafði hún _ fengið
þungt hnefahögg, og hafði fallið
á kné, síðan hafði einhver barið
hana í höfuðið með þungu vopni.
Samkvæmt réttarkrufningu
hafði það gerzt um tvöleytið. Hvað
hafði hún haft fyrir stafni milli
klukkan 12 og 2. Eftir það hafði
hún ekkert aðhafzt, en morðing
inn hafði ekið með líkið og skilið
það eftir á Vintimille-torginu.
— Undarleg stúlka, tuldraði
hann.
— Hvað þá? spurði þjónninn.
— Það var ekki,neitt. Hvað er
klukkan?
Hann fór heim og borðaði.
— Þessi spurning, sem þú spurð
ir mig í gær . . . hóf kona hans
máls yfir borðum. Ég hef verið að
velta því fyrir mér í morgun. Það
er önnur ástæða til að ung stúlka
klæðist samkvæmiskjól.
Hann sýndi henni ekki sama
umburðarlyndi og Lognon, en
tuldraði annars hugar:
— Já, ég veit Brúðkaup.
Konan hans sagði ekkert frekar.
Fimmti kafli
Um konu, sem dregur fram líf-
ið í spilavíti, gamla piparmeyju,
sem ólm vill leysa fra skjóðunni
og um unga stúlku, sem felur sig
undir rúmi.
Meðan Lognon þeyttist um borg
ina fótgangandi, beizkur ,á svip,
og sorgfullur, eins og gamall spor
hundur, sat Maigret á skrif-
stofunni og hugsaði sitt ráð. Ilvað
tafði Lognon? Hann hafði ekki
hringt. Hann gekk aldrei með
regnhlíf. Hann var ekki heldur
af þeirri gerð mana, sem leita
sér skjóls undan hagléli í dyra-
gætt, skoti eða porti, þvert á móti
hafði hann nautn af því að verða
holdvotur og gegndrepa fyrir köll
un sina.
Janvier koan aftur til baka um
þrjú leytið, örlítið blautur. Hann
var venju fremur glaður í bragði.
— Þá er það komið á daginn!
— Hvað þá?
— Ég hafði á réttu að standa.
— Leystu frá skjóðunni.
Ég hef verið á öllum krám
og knæpum.
Ég sé það ! \
— Það var fyrst á hominu á
Rue de Caumartin og Rue Saint
Lazare, að hún gekk inn. Þjónn
inn, sem afgreiddi hana, heit
ir Eugéne Hann er sköllóttur og
á dóttur á aldur við þá myrtu.
Janvier drap í sígarettunni í
öskubakkanum og kveikti í nýrri.
—■ Hún kom klukkan hálf ellefu
og settist í skot. Henni virtist kalt
og bað um toddí. Svo fór hún inn
í símaklefann og kom næstum
strax út aftur. Til klukkan 12
reyndi hún hvað eftir annað að
hringja, en virtist ekki ná - sam-
bandi.
— Hvað drakk hún mikið?
— Þrjá toddí.
— Og fékk aldrei samband?
— Það veit Eugéne ekki með
vissu. Hann bjóst við, að hún
myndi bresta í grát þá og þegar.
Hann reyndi að fitja upp á um-
ræðuefni, en tókst ekki. Hún yfir
gaf verzlunina í Rue de Douai rúm
lega tiu. Hún hefur gengið til Rue
Caumartin. Hún hélt kyrru fyrir
á kránni og reyndi að ná sam-
bandi við einhvern í síma áður en
hún lagði af stað til Romeo. Þrjú
toddíglös er ekki lítið fyrir unga
stúlku. hún hefur áreiðanlega
fundið á sér.
— Og orðin auralaus, sagði
Maigret.
— Það er rétt. Ég hafði ekki
hugsað um það. Hvað á ég nú
að gera?
— Þú hefur ekkert fyrir
stafni?
— Ekkert markvert.
Hann sat og þótti sýnilega leið
inlegt, að sendiferðin 4 knæpur
og ölkrár varaði ekki lengur.
Þá kom Prioller skyndiiega inn.
— Ég er ekki að trufla?
— Hreint ekki.
— Þú þekkir vist Lucien, einn
af mínum mönnum, hann býr f
grennd við þig.
Maigret rámaði í hann. Það var
lítill, feitur maður, konan hans
verzlaði með lyfjagrös í Rue de
Chemin-Vert. Hann hafði oft séð
hana í búðardyrunum.
Prikollet hélt áfram:
Konan hans mundi eftir
rauðhærðri, barmfagurri stúlku,
sem bjó í húsinu við hliðina á
þeim. Hún verzlaði stundum við
hana og því veitti konan því at-
hygli, þegar blöðin skýrðu frá
giftingu þessarar stúlku.
— Er nokkuð nýtt um Santoni?
— Ekkert merkilegt, nema
hvað vinir hans furða sig á því,
að hann gifti sig. Ástarævintýr
hans hafa hingað til verið mjög
skammvinn.
Það var skin á milli skúra. Mai
gret langaði út og hann var í
þann veginn að taka hatt sinn og
frakka, þegar síminn hringdi.
— Maigret hér.
Það var landsíminn frá Nice.
Feret hlaut að hafa fréttir að
færa.
— Ég er búinn að finna móður
ina! Ég varð að fara til Monte-
Carlo til að ná í skottið á henni.
Svona var það. Oft gerðist ekk
ert nýtt langtímum saman, fyrr
en allt í einu upplýsingarnar hrúg
uðust inn.
— Var hún I spilavítinu?
— Já, og þar er hún alltaf. Hún
sagði mér, að hún gaeti ekki yfir
gefið spilaborðið fyrr en hún
hefði fengið upphæðina aftur sem
hún lagði undir og smávegis i við
bót. til að draga fram tífií
— Er hún þar á hverjum degi?
— Já, rétt eins og aðrir fara
á skrifstofuna. Hún spilar þar til
_______________________________11
hún hefur unnið 100 franka, það
nægir henni þann daginn.
Maigret þekkti þessa spilahættí.
— Hvernig er veðrið hjá ykkur?
— Stórfínt. Á morgun er
blómahátíðin og hingað eru komn
ir margir útlendingar.
— Heitir hún Laboine?
— Á nafnskírteini hennar er
Germaine Laboine en hún 'kallar
sig Liliane. Hún er um sextugt,
stífmáluð og ber marga skart
gripi, þér þekkið þessa mann-
gerð. Eg átti fullt í fangi með að
fá hana frá spilaborðinu, hún
sat þar eins og límd við stól-
inn. Til að fá hana til að ranka
við sér, varð ég að segja hrana-
lega:
— Dóttir yðar er dáin.
Maigret spurði:
— Hafði hún ekki séð það i
blöðunum?
— Hún les ekki blöð. Svona
fólk hugsar ekki um annað en
spil. Hvern morgun kaupir það lít
ið blað, þar sem á eru prentuð
þau númer, sem komu upp dag-
inn áður og nóttina. Það er dá-
lítill hópur, sem tekur alltaf stræt'
isvagninn til Nice á sama tíma
og afgreiðslustúlkurnar sem fara
til starfa i stórverzlununum.
— Hvernig tók hún fréttunum?
— Það er erfitt að dæma. Rautt
hafði komið upp og hún hafði
lagt á svart. Fyrst fleygði hún
nokkrum spilapeningum á borðið
og varir hennar bærðust án þess
að ég heyrði hvað hún sagði. Það
var ekki fyrr en svart kom upp
ÚTVARPIÐ
Fimmtudagur 24. marz.
7.00 Morgunútvarp 12.00 dádegls
útvarp 13.15 Erindi bændavtk
unnar 14.15 Við vtnnuna. 14.40
Vlð sem heima sitium Margrét
Biarnason
segir frá
bandariska
stríðsfréttamannlnuro og ijós
myndaranum Dickev Chanel. 15.
00 Miðdegisútvarp 16 00 Síðdegis
útvarp 17.40 Þingfréttir. 1800
Segðu mér sögu Þáttur vngstu
hlustendanna 18.20 Veðurfregnir
18.30 Tónleikar 19.30 Frétrlr 20.
00 Daglegl mál. Ami Böðvarsson
flytur þáttinn 20.05 Pianótónleik
ar 20.30 „Hirð t>ú sauði .nma"
Föstuþáttur uro preststarfið. Fr.
Sveinþjörn Sveinbjarnarson ’
Hruna stj 21.00 Sinfóniu.itióaa-
sveit Islands heldur nliómieika í
Háskólabiói 22.00 Fréttir >g veð
urfregnir 22.20 „Heljarslóðar-
omsta“ Láms Pálsson leikari les
(4) 22.40 Dlassþáttur Ólafur
Stephensen kynnir 23.10 Hialtí
Elíasson og Stefán Guðjohnser
ræðast vjð 23 35 Dagskrárlok,
Föstudagur 25. marz
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis
útvarp 13.15 Lesin dagskrá næstu
viku. 13.25 Fræðsluþáttur bænda
vikunnar 14.25 við vinnuna. 14.40
Við, sem
heima sitjum
15.00 Miðdegis-
útvarp 16.00 Síðdegisútvarp. >7.00
Fréttir. 17.05 Tónlist á atómöid
18.00 Sannar sögur frá liðnum old
um. 18.20 Veðurfregnir 18.30 Tón
leikar. 19.30. Fréttir 20.00 Kvöíd
vaka bændavikunnar a. eæstur
fornrita: Færeyinga saga b. Bóndi
og borgarbúi taika ta) saman. c.
Minnst gömlu bændanámskeið-
anna. d. Glatt á Hjalla e. Samtals
þáttur. f. Lokaorð. Þorsteinn Síg
urðsson formaður Búnaðarfélags
íslands slftur bændavikunni. 21.
30 Útvarpssagan: „Dagurinn og
nóttin" Hjörtur Pálsson les '13!.
22.00 Fréttir og veðurfregnir 22.
10 íslenzkt mál. Asgeir ilöndal
Magnússon cand mag. flytur bátt
inn 22.30 Næturhljómielkar: Frá
:ónleikum Sinfóniuhliómsveltar ís
lands. 23.05 Dagskrárlok.
I