Vísir - 17.10.1974, Blaðsíða 2

Vlsir. Fimmtudagur 17. október 1974
risDtsm:
Notarðu áætlunarbila?
Agnar Egilsson, sjómabur: —
Nei, ég fer yfirleitt allra minna
feröa um nágrennið i eigin bil. Ég
skrepp stundum austur fyrir fjall
og þá eru þaö skottúrar og ekki á
neinum vissum tima. Ef ég færi
hins vegar reglulega, væri þaö
annaö mál. í þvi tilfelli eru rútur
vafalaust ódýrari og þægilegri.
Kristln Baldursdóttir, neml: —
Ég fer oftast á milli i einkabil.
baö eru 2-3 ár siðan ég fór siðast I
áætlunarbll á milli og þaö var frá
Hveragerði til Reykjavikur.
Leifur Eiriksson, þjónn:— Ég fer
yfirleitt allra minna ferða i einka-
bil. Það er vegna þess að ég hef
bil sjálfur og kann vel við að nota
hann. Það eru sennilega 10 ár sið-
an ég fór siðast I rútu, það var
austur á Selfoss.
Höskuldur Ingvarsson, verka-
maður: — Þegar ég kem hingað
suöur vestan frá Isafirði þar sem
ég bý, finnst mér þægilegra að
fara með flugvél. Það munar ekki
það miklu i verði og ferðin tekur
mun styttri tíma. Rútan er 16-17
tima á leiðinni.
Bogi Eggertsson, bilstjóri: — Ég
fór sennilega siðast I rútu 1970.
Það var þegar ég var I skóla á
Skógum. Núna fæ ég yíirleitt
lánaðan bil, ef ég þarf að fara á
milli, mér leiöist að sitja i rútu.
Tómas Jónsson, bifvélavirki: —
Ég hef sennilega ekkert farið i
rútu siðan 1959, nema jú að visu i
sumarleyfi minu erlendis i sum-
ar. Ég fer i einkabil, það er mun
þægilegra, þá getur maður skotizt
hvenær sem er og ekið um innan-
bæjar þar sem maður kemur.
TILUTSSEMI ISLENZKRAR
MANNSÁLAR - HVAÐ?
Fyrrverandi löggæziumaður
skrifar:
,,Nú er hann séra Arelius enn
einu sinni farinn á stúfana til aö
krefjast þyngri refsinga yfir af-
brotamönnum (Sbr. VIsi 10.
okt.). Arelius segist óttast ljón
og tigrisdýr minna en drukkna
ökumenn, og mér er nær aö
halda að hann meini þetta.
Hann telur flesta „sammála um
að ráða niðurlögum slikra
kvikinda sem fyrst”. Með þess-
um tilvitnuðu orðum á Arelius
sennilega við ljónin og
tigrisdýrin, þótt ekki sé það full-
ljóst af samhenginu. En nærri
má geta, hvað klerkur vill gera
við ölvaða ökumenn sem hann
telur miklu hættulegri en
áðurnefndar skepnur.
Allir hljóta að vera sammála
um að ölvun við akstur er
óhæfa, en hún á sér margþættar
samfélagslegar orsakir sem
Areliusi virðist fyrirmunað að
skilja. Óttinn við „óarga-
dýrin” virðist glepja honum
sýn. „Ætli sektin sé há?”, spyr
guðsmaðurinn. Undirritaður er
ekki svo fróður að vita hve hún
er há nú, en svo mikið er vist að
ölvun við akstur hefur aukizt
eftir þvi sem viðurlög hafa verið
þyngd. Reynslan sýnir að
refsing er ekki alltaf bezta
lausnin til að aflétta ósiðum, og
hún er aldrei eina lausnin. En
samt krefst Arelius strangari
refsinga: fangelsisdóms (sem
ég held að sé tiðkaður hér lika
við endurtekin ölvunarbrot).
En ég hef hlýtt á séra Jón
Bjarman fangelsisprest lýsa þvi
i sjónvarpi hversu fráleit „refs-
ing” það sé að loka menn inni i
fangelsi. Satt að segja hélt ég að
prestastéttin væri hætt að trúa á
slikar miðaldaaðferðir nema
þeim væri ætlað að gera menn
enn verri og liklegri til
óhæfuverka.
Hinn refsiglaði klerkur spyr:
„Hvar er sómatilfinning og til-
litssemi Islenzkrar manns-
sálar?”. Þetta er örvæntingar-
hróp skelkaðrar sálar. Lifsóttinn
hefur skotið sterkum rótum I
hugum sumra manna. Hann
finnur sér ætið bölvald. Kross-
festið hann! var eitt sinn
hrópað. Herópið: Fangelsið þá!
er af sömu rótum runnið.
Oddhvasst grjót í ofaníburðinum
Magnús sendir bréf og odd-
hvassa smávölu með:
Þessi egghvassi, svarti
steinn skar sig gegnum nýlegan
hjólbarða á bifreið kunningja
mins, er hann átti leið um Hval-
fjörðinn I gær. Svipað sýndist
honum hafa hent hjá tveimur
ökutækjum, að minnsta kosti
voru þeir að skipta um hjól-
LAUSN VANDANS?
G. Ósk simar:
„1 sumar var ég á ferðalagi I
London og þurfti að heimsækja
fólk i útborg stórborgarinnar.
Komst ég þá að raun um að
strætisvagnaferðir I hverfið
höfðu verið lagðar niður I 10
daga. Astæðan var sumsé sú, að
bilstjórar höfðu orðið fyrir
áreitni af hálfu ibúa hverfisins.
Ekki hafði þó verið skotið á þá
eins og i Breiðholtinu. En
höfuðhögg var nóg til þess að
bilstjórafélagið ákvað að sleppa
ferðum til Ibúa hverfisins i 10
daga. Þetta hreif vist anzi vel.
Kannski þetta sé lausnin á
vandanum I Breiðholti?”
barða á svipuðum slóðum á
nýhefluðum veginum og tiltölu-
lega nýlögðum, að honum sýnd-
jct
— En það sem kunninginn
var að velta fyrir sér var, hvort
steinninn væri einhver aðskota-
hlutur I ofaniburðinum — eða
efnið sem vegagerðin lætur
þarna I veginn, sé blandað slik-
um steinum, bæði oddhvössum
og eggbeittum, sem auðveld-
lega geta skorið sundur hjól-
barðana og valdið bæði
skemmdum og slysum. Rétt er
að taka það fram að hvassasti
oddurinn brotnaði af steininum
þegar hjólbarðaviðgerðar-
/ maðurinn tók hann úr sárinu.
06
TAagA„;V*
TIL HVIRS VAR
YFIRLÝSINGIN?

yótl
vCtÍ*\6 \
inn ^ >
Helgi fararstjóri
Ellert B. Schram, formaður
KSl, hefur óskað, að gefnu tilefni,
að tekið skuli fram, að Helgi
Danfelsson var einn af fararstjór-
um fslenzka landsliðsins í ferð-
inni til Danmerkur og Austur-
Þýzkalands.
Knattspyrnuáhugamaður
hringdi:
„1 Morgunblaðinu 16. okt. var
einkennileg yfirlýsing frá for-
manni Knattspyrnusambands Is-
lands, Ellert B. Schram, sem ég
og aðrir, sem ég hef talað við, fá-
um ekki á nokkurn hátt botn I.
Þessi yfirlýsing hljóðar svona:
„Ellert B. Schram, formaður
KSl, óskar eftir að gefnu tilefni,
að tekið skuli fram að Helgi Dani-
elsson var einn af fararstjórum
islenzka landsliðsins I ferðinni til
LEIÐUR Á BILBiLTAÁRÓÐRI
R. Lár. skrifar:
„Mikið lifandi skelfingar ósköp
er ég orðinn leiður á bilbelta-
blaörinu hans Arna Þórs Ey-
mundssonar I útvarpinu.
Laugardag eftir laugardag
þvælir hann fram og aftur um
beltin, um nauðsyn þeirra og
um árangursleysi áróðursins
fyrir notkun þeirra hér á landi
og erlendis. Er ekki nóg komið?
Arni hefur áheyrilega rödd,
enda vinsæll hjá sjónvarps-
auglýsendum, slagar upp i þá
Jón Múla, Andrés Indriða og
Pétur Einarsson.
En Arni er ekki „spjallari” á
við þá Jökul og Pál Heiðar og
mistekst þvi oftast I „frjálsu
spjalli”. Það er ekki á hvers
manns færi að „improvisera”
eins og þeir gera og ætti Arni að
gera sér það ljóst.
Og svo er það blessuð músikin
sem Arni veiur I þætti sina. Það
virðist nauðsynlegt að hún fjalli
um bila eða ferðalög. Það lofar
þvi ekki góðu, þegar misgóðir
popparar eru farnir að semja
texta sem á einhvern hátt geta
tengzt ferðalögum, eingöngu til
að fá inni i umferðarþáttum út-
varpsins.”
Danmerkur og Austur-Þýzka
lands.”
Mig langar eins og aðra sem
fylgdust með frækilegri frammi-
stöðu islenzka landsliðsins i þess-
ari ferð, að vita til hvers formað-
urinn var að gefa þessa yfirlýs
ingu út. Kom eitthvað fyrir i ferð
inni, sem almenningur má ekki
vita um? Og hvað þýðir þá þetta
„aö gefnu tilefni” hjá formannin-
um?”
Við leituðum svara við
spurningum knattspyrnuáhuga-
manns hjá Ellert B. Schram,
formanni KSt:
„Ég bað Morgunblaðið að leið-
rétta það að Helgi Danielsson
hefði verið fréttaritari Morgun-
blaðsins i leikferð landsliðsins,
eins og kom fram i frásögn blaðs-
ins af leiknum við A-Þjóðverja.
Helgi var fararstjóri i ferðinni og
fór hana á vegum KSl.
En leiðréttingin kom út á annan
veg en ég ætlaði, eins og sést á
þessum misskilningi.
Hins vegar hef ég ekkert við
það að athuga að hringt sé til
fararstjóra til þess að fá upplýs-
ingar um gang leikja.”
Mega lyftarar
aka á götunum?
Verkamaður hringdi:
„Ætli það sé til einhver laga-
bókstafur eða reglugerð um
akstur lyftara, eins og t.d.
þeirra sem notaðir eru við höfn-
ina?
Ég hef verið að velta þessu
fyrir mér, þegar ég sé þá þeys-
ast um allan bæ, númeralausa,
og jafnvel með stór hlöss á
göfflunum. Mega þessi tæki
vera á götum borgarinnar, og
hvaða próf þurfa stjórnendur
þeirra að hafa?”
Biaðið aflaði nokkurra
upplýsinga um notkun lyftara.
Lyftarar flokkast undir vinnu-
vélar, en vinnuvélar eru þau
vélknúin tæki sem hafa
hámarkshraða undir 30 km.
öryggiseftirlitið hefur allt
eftirlit og umsjón með slikum
tækjum, en bifreiðaeftirlitið
kemur þar hvergi nærri. Þessi
tæki eru að sjálfsögðu
skráningarskyld, en þau hafa
hins vegar engin skráninga-
númer utaná.
öryggiseftirlitið sér um að
skoða tækin, og ganga úr
skugga um að tryggingar séu I
iagi, þvi að sjálfsögðu eru ailar
vinnuvélar tryggingaskyldar.
Lyftarar fiokkast undir svo-
kailaðar farandvinnuvélar og
rnega þvi aka um götur þegar
nauðsyn krefur til þess að færa
þá miiii vinnusvæða.
Hins vegar má enginn aka
lyftara utan vinnusvæðis, nema
hann hafi ökuskírteini. I lagi.
Hins vegar má maður með
vinnuvélapróf vinna á lyftara
innan vinnusvæðisins, þótt hann
megi ekki aka honum utan þess.