Vísir - 19.11.1974, Blaðsíða 2

Vísir. Þri&judagur 19. nóvember 1974.
vísnt sm--
Hafið þér farið á miðils-
fund?
' Ólafur Árnason, starfsmabur hjá
Símanum: — Maöur getur nú ekki
beinlinis útlokaö það, að þaö sé til
annars konar samband en sima-
samband. En hvaö þaö er, skilur
maöur ekki. Þar vantar mikið á.
Ég sjálfur hef litiö gert af þvi að
hugleiöa þessi mál. Og á miðils-
fund eða aðrar slikar samkomur
hef ég aldrei farið.
^ / \\\
Kristinn Breiöfjörö, fram-
kvæmdastjóri: — Nei, það hef ég
ekki gert. Ég hef ekki áhuga.
Hvort ég trúi á annað tilverustig?
Það skal ég ekki segja. Ég hef
alla vega enga ástæðu til að ve-
fengja, að slikt geti verið til.
Stefán Kristjánsson, veitinga-
maöur: — Nei, á miöilsfund hef
ég aldrei farið. Ég trúi ekki á slikt
og þvilikt Og þvi siður trúi ég á
huldulækningar.
Beynney óiafsdóttir, húsmóöir:
— Já, ég fór nokkrum sinnum á
fund hjá Hafsteini Björnssyni.
Það eru ein tvö ár siðan ég fór
siðast. Ég tel mig hafa komizt i
ákveðið samband á þessum fund-
um. Þetta er ekkert blöff. En
hvað þetta er, getur maður ekki
skiliö.
Birna Stefánsdóttir, húsmóöir: —
Nei, ég hef aldrei á miðilsfundi
veriö. Hins vegar neita ég hvorki
né játa , aö annað tilverustig geti
verið til. Ég er bara ekki tilbúin
til að mynda mér neina skoðun
á þessum málum. Hef ekki kynnt
mér þau nægilega vel. Þessi til-
vera, sem ég nú lifi I, er of um-
fangsmikil til að ég geti leitt
hugann að öðru tilverustigi. Það
verður að biða betri tima.
Börge Bíldsö Hansen, starfsmað-
ur hjá Flugfélaginu: — Nei, ég
hef ekki farið á miðilsfund. Ég er
þó ekki gjörsneyddur öllum
áhuga á hinum dulrænu málum.
Ég var til að mynda lengi áskrif-
andi að dönsku timariti, sem
fjallaði einvörðungu um þau mál.
En á meðan visindin hafa ekki
einu sinni getað skilgreint þessa
hluti, treysti ég mér ekki til að
mynda mér ákveðna skoðun. Sizt
svona úti á götu....

LESENDUR HAFA ORÐIÐ
1EIGA ORFAIR AÐ EYÐILíGGJA
TILRAUNINA?
E.G. simaði:
,,Á nú að láta afturhaldsöflin
eyöileggja þann eina vott um
mannlegt umhverfi sem til er I
göngugötunni Austurstræti.
Ég var að fá VIsi inn um bréfa-
lúguna og rak þá augun I að eitt-
hvað af starfsfólki I útvegsbank-
anum gæti ekki látið sér lynda
er
frá
tónlistina sem leikin
verzluninni Karnabæ.
Hvers konar óskapa viðkvæmni
er þetta eiginlega? Hvernig gat
þetta aumingja fólk lifað, þegar
bilarnir óku þarna um með öllum
sinum hávaða, bilflauti og véla-
skrölti? Bara af þvi að þeir
komust upp á bragðiö með að
hafa algjörlega hljóðlaust i
kringum sig I nokkra mánuöi, þá
heimta þessir örfáu menn, aö þvi
sé við haldið, þótt aðrir vilji
músikina.
Þaö vaknar sú spurning, hvort
ekki eigi bara að hætta við þessa
tilraun með manneskjulegt um-
hverfi og hleypa aftur bllaumferð
um strætið. Þá mundi hávaðinn
margfaldast, en það er eflaust
það sem bankamennirnir vilja.
Nei, það má ekki láta við
gangast að alltaf verði að taka
tillit til „hagsmuna” einstakra.
þegar fjöldinn vill annað. Það er
ekki lýöræöi.”
KLÓSETTSKÁLIN VAR BROTIN
FYRIR
„Undirritaður sér sig neydd-
an til að svara grein Kristinar
Axelsdóttur birtri i dagbl. Visi
15. nóv. ’74 undir fyrirsögninni
„Hljóp frá brotinni klósettskál-
inni”. I þessari grein Kristinar,
sem er ósvifin, ósönn og til þess
fallin að rýra álit fólks á
STÍFLUÞJÓNUSTUNNI, er
hvergi getiðum aðalatriði þessa
máls, sem er það að umrædd
klósettskál var brotin og
sprungin, þegar undirritaður
hóf vinnu við hana og hafði verið
I þvi ástandi I u.þ.b. 1 1/2 ár, að
sögn konunnar sjálfrar. Nú
kann að vera að kona þessi hafi
á svo löngum tima öðlazt þá trú,
að skálin mundi aldrei brotna en
hér fór á annan veg, svo sem
jafnan vill verða um viðkvæma
hluti sem brestur er i. Sem
sagt, þessi margnefnda skál
þoldi ekki það viðbótarálag að
vera fyrst losuð upp og siðan
fest niöur aftur og brotnaði þvi.
Undirritaður vill beina
athylgi lesenda að kostnaðar-
hlið þessa verks. Stiflan, sem
við var að glima á þessum stað,
var þeirrar náttúru, að henni
varö ekki haggað nema með
þrýstilofti, sem er áhrifarikt, en
dýrt að sama skapi. I þessu til-
felli losnaði ekki stiflan fyrr en
þrýst hafði verið að henni með
3.100 kr. af lofti, nefnilega 10
þrýstiloftshylkjum á 310 kr. stk.
Undirritaður tekur skýrt
fram, að hann hljóp ekki frá
brotinni klósettskál að öðru leyti
en þvi, sem verið hafði undan-
farið 1 1/2 ár. Eftir að stiflan
hafi náðst, stóð skálin nefnilega
tengd til bráðabirgða frá
laugardegi til mánudags, þá
kom undirritaður öðru sinni
með tengirör og tengikrana,
sem var hvort tveggja skipt um
fyrir bænarorð konunnar. Það
er meðan á þessum frágangi
stendur, sem undirritaður styð-
ur hönd sinni á hina brostu skál
og hún skiptir sér i fleiri hluta
en verið haföi.
Nú voru góð ráð dýr, annað-
hvort að borga skál þessa eða
ekki, og þar sem undirritaður
þekkti engin dæmi þess, aö
leirmunir sem sprungnir höfðu
verið i 1 1/2 ár ættu að greiðast
fullu verði, þegar þeir að lokum
skipta sér, þá tók hann siðari
kostinn, þ.e.a.s. að borga ekki.
Undirritaður bauð hins vegar
gömlu konunni, ef hún sjálf
keypti sér skál að setja hana
upp henni að kostnaðarlausu og
það þáði gamla konan.
Til þess að gera lesendum
grein fyrir hvað orðið hafi af
5.000 krónum gömlu konunnar
þykir mér rétt að birta eftir-
talda kostnaðarliði.
Þrýstiloft 10 túpur 310 kr. stk.
3.100.
Tengikrani 1 stk. 430 kr. 430.
Tengirör 1 stk. 80 cm 1,60.00
kr./cm. 160.
Þan kitti-dós 930, 930.
Bilakostnaöur kr. 380.
Samtals kr. 5.000.
I grein Kristinar er vikið að
þvi, að undirritaður hafi vikizt
undan að gefa nótu fyrir vinnu-
laun. Þetta þarf éngan að
undra, þar sem engin vinnulaun
voru greidd.’
Anton Aðalsteinsson.
VANDRÆÐI VEGNA NIÐURFALLSSTÍFLU
Hildegaard Þórhallsson, Karfa-
vogi 54, hringdi:
„Ég hef ófagra sögu að segja
af nágranna minum og manni,
sem hann réð til þess að gera við
skolpræsi hjá sér.
Einn morgun fyrir nokkru
vaknaði ég við heljarmikil högg
og læti fyrir utan gluggann. Ég
leit út og sá, hvar maður var að
brjóta niður hluta girðingarinn-
ar sem er umhverfis húsið hjá
mér. Að sjálfsögðu gekk ég út og
spurði manninn, hvað hann væri
að gera.
Hann sagðist vera að vinna
við brunn, sem stendur þarna
fast upp við girðinguna. Hann
var að stækka brunninn og
þurfti þvi að brjóta girðinguna
til að koma nýja brunninum fyr-
ir. Þetta verk sagðist hann vera
að vinna á vegum nágranna
mins vegna stiflaðs niðurfalls
hjá honum.
Ég hringdi i nágrannann og
spurði hann, hvort ekki hefði
mátt hafa samand við okkur
fyrst. En nágranninn skellti
bara á mig simanum.
Ég hringdi þá I lögregluna og
vildi, að þeir stöðvuðu verkiö.
En þegar lögregluþjónarnir
komu á staðinn, sögðu þeir, að
þetta væri bara einkamál milli
min og nágrannans.
Maðurinn, sem var að vinna
verkiö, lauk þvi og sagði að ná-
granninn ætlaði að gera við
girðinguna. Enn þann dag I dag
hefur þó enginn komið til að
gera við hana.
Ég á að sjálfsögðu engin orð
til yfir hneykslun mina á svona
aöförum og þvi, að maður geti
hvergi leitað réttar sins. Það
var ekki einu sinni nóg, að
girðingin væri brotin niður,
heldur var verkið að öllu leyti
unnið á eignarlóð hússins, sem
ég bý i. Enda þótt girðingin nái
ekki yfir hana aila, þá nær lóðin
talsvert út fyrir hana.
En nágranni minn skal ekki fá
VILL FA LOG UM HAVAÐA
Á SKEMMTISTÖÐUM
að komast með mann að brunn-
inum næst þegar það stiflast hjá
honum niðurfall.”
Lofsverð
viðbrögð
Rafmagnsveitu
Guömundur Bjarnason hringdi:
„Ég vil lofa skjót viðbrögð
Rafmagnsveitu Reykjavikur
vegna atriðis, sem ég minntist á
i VIsi fyrir nokkrum vikum. Það
var út af ljósastaur á Nýbýla-
vegi, sem vantaði algjörlega
ljósið. Staurinn er á stað, þar
sem mikil umferð er. En fimm
dögum eftir að erindi mitt birt-
ist i blaðinu, var búið að setja
ljós á staurinn”.
I.K. hringdi:
„Þegar maður fréttir af þeim
gifurlega hávaða, sem Slade
framleiddi á hljómleikunum i
Laugardalshöll, verður manni
hugsað til þess, að engin lög eru
til um hávaða á skemmtistöðum
og skemmtunum.
Það eru til lög um hávaða á
vinnustöðum, og er það vel. En
lög um hávaða á skemmtistöð-
um hafa ekki séð dagsins ljós,
þótt þau hafi vist verið I undir-
búningi i þrjú ár, að þvi er mér
er bezt kunnugt.
Það er hræðileg tilhugsun, að
ekki séu til nein lög af þessu
tagi. Fólk, og þá sérstaklega
unglingar, skemmir heyrnina á
popphljómleikum, þar sem
hávaðinn er yfirgengilegur.
Ég vil fá sett lög sem allra
fyrst, sem ná til hávaða á slik-
um skemmtunum, meðal ann-
ars til þess að koma i veg fyrir
frekari slæmar afleiðingar.”