Vísir - 07.12.1974, Blaðsíða 1

64. árg. — Laugardagur 7. desember 1974 — 247. tbl.
FÓR GEIRFINNUR TIL ÚTLANDA?
Enn einn hefur bætzt i hóp þeirra sem rannsókn-
ariögreglan i Keflavik telur sig þurfa að hafa tai af,
vegna hvarfs Geirfinns Einarssonar 19. nóvember.
Sá heitir Jón Guðmundsson. Hann pantaöi far-
miða aðra leið til Kaupmannahafnar 19. nóvember,
daginn sem Geirfinnur hvarf. Daginn eftir fór hann
utan.
Farseðilinn pantaði hann og greiddi hjá ferða-
skrifstofunni útsýn. Afgreiðslustúlka þar segist
muna eftir honum sem fremur hæglátum manni,
lágvöxnum og mjög venjulegum. Sú lýsing kemur
einmitt heim við Geirfinn Einarsson.
Maöur þessi gaf upp heimilisfang á Húsavik, sem
við nánari athugun reyndist ekki vera til.
Ennþá berast rannsóknarlögreglunni I Keflavik
upplýsingar frá fólki. En óvæntustu upphring-
inguna fengu rannsóknarlögreglumenn I fyrrinótt.
Það var símtal frá vesturströnd Bandarikjanna.
Islenzk kona, sem er búsett þar, var I simanum.
Hún sagðist hafa verið að fá blaðasendingu frá Is-
landi, þar sem getið væri um málið. Sagðist hún
muna eftir grunsamlegum tslendingi sem hefði ver-
ið á ferð tveimur dögum áöur. Við nánari saman-
burö reyndist þó ekki ástæða til að huga nánar að
málinu.
— ÓH
Heims-
met í
bóka-
útgáfu?
— bls. 3
Lokuð vatns-
kœling
kemur
í veg
fyrir alla
mengun
— baksíða
•
Spœrlings-
veiðarnar
skila
góðum
óbata
— baksíða
NÝR
SKATTUR?
AUÐUNDA
SKATTUR
— baksfða
JÓLA-
GET-
RAUN
— bls. 2
•
17 DAGAR
TIL JÓLA
Flóabardagi hinn nýi: T!IL '_•„ ■ ,1 L
„Tilbunir til c hörku ef þörf ið beita krefur"
segir sjómaður á Hvammstanga í viðtali við Visi — Rœkjuvinnslan á Blönduósi
lýsir afturköllun
veiðileyfanna
ólögmœta
Það varö Zentu ofraun aö skilja viö eiganda sinn, Jóhannes Eövaldsson, er hann hélt til Frakklands.
Ljósm. Bj. Bj.
Hundurinn varð að skilja við húsbóndann:
Zenta dó úr sorg
Sama kvöld og knattspyrnu-
maöurinn Jóhannes Eövaldsson
var að undirbúa för sina til
Frakklands fyrir skömmu, þar
sem hann vildi kanna at-
vinnumöguleikana, var tlkin
hans, hún Zenta,ekki eins og hún
átti að sér.
Og allt frá þvi að hún varö að
sjá á bak Jóhannesi hefur hún
varla hreyft sig úr staö og ekk-
ert viljað borða. I heila viku
varð aö mata hana eins og barn
ef koma átti ofan i hana matar-
bita. Henni hrakaði sifellt og svo
dó hún i gær.
Zenta var orðin 11 ára gömul.
„Við syrgjum hana öll mjög
mikið,” segir Sigriður Bjarna-
dóttir, móðir Jóhannesar. „Hún
var búin að lifa svo lengi með
okkur, að hún var löngu orðin
einn meðlimurinn I fjölskyld-
unni.”
Jóhannes var ekki nema 14
ára er hann spurði móður sina
eitt sinn, hvort hann mætti ekki
fá hund. Það var ekki tekið illa i
hugmyndina. Jóhannes lét ekki
við'svo búiö standa og hélt út á
Seltjarnarnes til leikrita-
höfundarins Jökuls Jakobs-
sonar, sem hann vissi að vildi
gefa hvolp.
Það var kalt úti og Jökull gaf
Jóhannesi peysu af sér, sem
hann gæti vafið utan um agnar-
litinn hvolpinn. Hvolpinum var
svo gefið eistlenzka nafnið
Zenta i höfuðið á hundi, er faðir
Jóhannesar, Eðvald Hinriksson,
hafði eitt sinn átt.
„Hún var alveg furðulegt
dýr,” segir Sigriður, móðir
Jóhannesar. „Hún þekkti
hljóðið i bilunum okkar og vissi
alltaf að einhver úr fjölskyld-
unni var að koma, löngu áður en
hann kom.
Ég er ósammála þvi fólki,
sem telur, að hundar geti hvergi
unað nema i sveitinni. Ef
hundur elst upp með mönnum
i borg, liður honum vel þar.”
Zenta var búin að vera svo
lengi með mönnum, að hún
skildi allt sem viö töluðum. Þótt
hún virtist steinsofa inni i stofu,
þá stökk hún upp og að
útidyrunum, ef Jóhannes sagði
viö mig: „Heldurðu, aö þú lánir
mér billyklana?”, eða ef éin-
hver sagöi: „Bezt að fara að
koma sér,” eða eitthvað af þvi
taginu,” segir Sigriður.
„Það verða varla jól hér á
heimilinu þegar Zenta er dáin,
og ég veigra mér við að segja
Jóhannesi, að hún sé dáin. Það
fyrsta, sem hann hefur spurt
um, þegar hann hefur haft sam-
band við okkur, er hvernig
Zenta hafi það,” segir Sigriður.
„Ég er viss um, að ef
Jóhannes fréttir þetta, stingur
hann agnarlitlum hvolpi i
vasann og stelst með hann með
sér, þegar hann kemur heim á
ný,”segir Sigriður að lokum. -
—JB
„Það er klárt mál að
Blönduósingar eiga ekki
eftir að endurtaka þann
leik/ að landa rækju úr
Nökkva og Aðalbjörgu á
Hvammstanga og aka með
aflann til vinnslu-
stöðvarinnar á Blönduósi.
Það eru margir hér á
Hvammstanga, sem eru
tilbúnir til að fyrirbyggja
þaðmeðsvo mikilli hörku
sem þörf krefur," sagði
sjómaður, sem hringdi í
Vísi frá Hvammstanga í
gærkvöldi.
Eru allar horfur á þvi, að hinn
nýi Flóabardagi, sem hafinn er,
verði ekki leystur svo auðveld-
lega. Sjávarútvegsráðuneytið tók
þá ákvörðun i gær aö svipta leyf-
um Blönduósbátana tvo, sem
ráðuneytið áiitur hafa brotið
skilyrðin, sem leyfin voru háð.
Þessu svaraði stjórn vinnslu-
stöðvarinnar á Blönduósi um hæl.
„Við mótmælum þvi,” segir
stjórn fyrirtækisins, „að
sjávarútvegsráðuneytið hafi
nokkra heimild til að skipta
rækjuafla i Húnaflóa á milli
tiltekinna fyrirtækja og lýsum
hvers konar staöfestingar eöa
samkomulag um slikt mark-
leysu.”
„Skipstjórarnir á Nökkva og
Aðalbjörgu vissu mætavel aö
leyfi þeirra voru bundin þvi
skilyrði, að þeir legðu upp á
Hvammstanga og Skagaströnd,”
segir ráðuneytið. „Meö þvi að
selja afla sinn til Blönduóss hafa
skipstjórarnir brotið gegn þessu
skilyrði meö þeim afleiöingum aö
fyrirkomulag veiðanna, sem
ákveðið hefur veriö, þar með talin
hæfileg stjórnun á sóknarþungan-
um, er nú i stórkostlegri hættu á
þvi að riðlast.”
Þessu svarar stjórn vinnslu-
stöðvarinnar á Blönduósi með
þessum orðum: „Við lýsum þvi
yfir, að aflasala Aðalbjargar og
Nökkva i heimahöfn á Blönduósi
hafi enga þýðingu fyrir stjórnun
á sóknarþunga i rækjuveiöum á
Húnaflóa.”
Telur stjórn stöðvarinnar skrif-
leg rækjuveiðileyfi skipstjóranna
á Aðalbjörgu og Nökkva ekki
banna sölu á afla til rækju-
vinnslunnar á Blönduósi og sé
afturköllun veiðileyfanna af þeim
sökum ólögmæt.
Fljúga sjálfir eftir síldinni
— baksíða
Mun það vera ætlun
skipstjóranna á Blönduósbátun-
um tveim að halda rækjuveiöun-
um áfram eins og ekkert hafi i
skorizt. -ÞJM