Tíminn - 29.07.1966, Blaðsíða 3

mæm1
xmzrmv
FÖSTUDAGUR 29. júlí 1966
TÍMINN
um. Hin sagan er álitin betri.
Þar er Bond sendur til Berlín-
ar til þess að koma fyrir katt-
arnef rússneskri leyniskyttu,
sem hafði verið gerð út til að
drepa brezkan fulltrúa í Ber-
lín. Vonandi koma þessar bæk
ur bráðlega fyrir augu íslenzkra
lesenda.
★
Þrjú ár eru nú liðin frá því
að Sophia Loren lék síðast í
ítalskri kvikmynd, en um þess-
ar mundir er hún stödd í Róm,
þar sem hún á að leika aðal-
hlutverkið í ítalskri mynd, sem
ber nafnið „Alltaf kona“. Mót-
leikari Sophiu í þessari mynd
verður Omar Shariff, og munu
upptökur hefjast innan skamms.
Þau hjón Sophia Loren og
Carlo Ponti eru alltaf jafn
hamingjusöm, þau hafa nýlega
keypt sér nýtt hús í ferða-
mannabænum Burgenstock í
Sviss og þar hyggjast þau eyða
frístundum sínum í náinni fram
tíð.
★
Fyrir skömmu lenti fjögurra
sæta Beechcraft Bonanza flug-
vél á Kastrupflugvelli í Kaup-
mannahöfn. Þótti þessi atburð-
ur merkilegur að því leyti, að
vélin kom alla leið frá Banda-
ríkjunum, hafði að vísu milli-
lent á nokkrum stöðum, og við
stýrið sat 74 ára gömul kona,
★ *
Tízkuteiknarinn franski,
Jacques Esterel, hefur nú opin-
berað hugmyndir sínar um tízk-
una fyrir komandi haust og
vetur. Ekki er annað að sjá en
litlar breytingar verði í þeim
efnum í náinni framtíð, stutta
tízkan situr enn í fyrirrúmi fyr
ir öllu öðru og tízkulitirnir eru
mestmegnis þeir sömu og í sum
ar. Hins vegar eru hattarnir,
sem Esterel sýnir, nokkuð
óvenjulegir að lögun, og hvað
skótízkunni viðkemur, er hann
hrifinn af breiðum böndum
með spennu um öklann. Hérna
sjáum við eina af sýningardöm-
um Esterel. Þetta eru ekki nátt-
föt, sem hún er að sýna, heldur
ósköp venjulegur hversdagsbún
ingur. Þetta þætti nú ekki bein-
línis heppileg vetrartízka hér á
landi, nema ullarsokkar fylgdu
með.
Þessi nýstárlegi „dýragarður11
er í borginni Wolverhampton í
Staffordshire á Bretlandi og á
hann án efa fáa sína líka um
víða veröld. Dýrin, sem eru 13
skozkir smáhundar, tveir kettir
og rotta, eru klippt og mótuð í
limgirðingu, og sá, sem á heið-
urinn af þessu skemmtilega
verki, er aldraður maður, Cyril
Clift að nafni. Það hefur tekið
hann rúm 30 ár að útbúa þetta
„dýrasafn", en ekki vitum við,
hvort enn á eftir að fjölga í
því. Clift segir, að það þurfi
ekki annað til að fullkomna
svona verk, heldur en limgirð
ingu, klippur, svolítinn skammt
af hugvitsemi og mikinn
skammt af þolinmæði. Garður-
inn hans Clift er fyrir löngu
orðinn víðfrægur, og flestir
þeir, sem leggja leið sína um
borgina Wolverhampton, gera
sér sérstaka ferð til að líta á
hann.
★
Þeir í Tokyo eru talsvert nýj
ungagjarnir og nýlega komu
þeir fram með uppgötvun, sem
áreiðanlega á eftir að ryðja sér
mikið til rúms um heim allan.
Hér er um að ræða sjálfsala,
þar sem fólk getur fengið lán-
aða peninga á hvaða tíma sól-
arhringsins sem er. Til þess að
geta notað sér þessi þægindi
þarf viðkomandi að hafa sér-
stakt útlánskort, sem hann læt-
ur í gat á sjálfsalanum, en þar
inni er vél, sem gengur úr
skugga um, hvort kortið sé
ófalsað. Ef svo reynist vera
telur vélin saman ákveðna fjár-
upphæð, sem samsvarar tæpum
þrem þúsundum ísl. króna, og
koma peningarnir út gegn um
gat á sjálfsalanum. Því næst
lokar vélin fyrir útlánsreikning
viðkomandi manns, en það er
hægt að endurnýja hann eftir
vild.
★
Enda þótt Ian Flemming sé
látinn fyrir nokkru, virðist ekk-
ert lát á vinsældum James
Bond-sagna hans. Fyrir mjög
skömmu síðan fundust handrit
af tveimur slíkum sögum, sem
aldrei höfðu verið prentaðar,
og var því tekið til óspilltra
málanna við að gefa þær út.
Önnur sagan fjallar um átök
Bonds við nazistaforingja frá
Hitlerstímunum, sem eftir stríð
ið flúði til Jamaica til að bjarga
lífi og limum, svo og geypileg-
um og illa fengnum fjármun-
kynjum á Kastrupflugvelli, en
hún lét sér fátt um finnast og
vildi gera sem allra minnst úr
afreki sínu. Marion Hart er
þekkt í Bandaríkjunum undir
nafninu „Fljúgandi amman“.
Þetta er ekki í fyrsta skipti,
sem hún tekst á hendur langar
flugferðir upp á eindæmi. Hún
gerir aldrei neinar fastar áætl
anir fram í tímann varðandi
flugferðir sínar og segir að það
sé miklu skemmtilegra að hafa
engan fastan ákvörðunarstað.
★
Marion Hart. Ein síns liðs hafði
þessi gamla kona flogið yfir
Atlantsála og er þetta bara
sumarleyfisferð hjá henni, en á
sunnudag lagði hún af stað til
Finnlands og hyggst dvelja þar
um nokkra hríð. Blaðamenn
tóku henni með kostum og
★
Heimsmeistarinn í þungavigt,
Cassius Clay, er kominn til
London, þar sem hann mun
verja titil sinn í keppni, sem
fram fer 6. ágúst næstkomandi.
Það fyrsta, sem garpurinn
sagði við komuna til London
var, að hann vildi auka á orð
stír London. Ekki var vitað,
hvort hann átti þar við borg-
ina London ellegar mótstöðu-
mann sinn væntanlegan, en
hann heitir Brian London. Bú-
izt er við gífurlegri aðsókn á
þessa hnefaleikakeppni, en hún
mun fara fram í Earls Court.
Bretar eru sagðir gera sér góð-
ar vonir um sigur Brian Lon-
don, og svo virðist sem Clay
sé ekki alltof sigurviss, því að
hann sagði fyrir skemmstu við
blaðamenn: — Það er erfitt að
fá höggstað á London, jafnvel
fyrir mig, og þó er ég mesti
þungavigtarsnillingur, sem
gengið hefur á guðsgrænni
jörð.
/Nauðsyn á jákvæðri
afstöðu"
Það kemur glöggt fram í
grein, sem Guðmundur Garffars
son ritar í Morgunblaðið í gær
um afstöðu íslenzks fiskiðnað
ar um þessar rnundir og liina
neikvæðu afstöðu ríkisvaldsins
til skipulagðar uppb.vggingar og
átaka, að jafnvel hinir gall-
hörðustu Sjálfstæðismenn geta
nú ekki lengur stungið niður
penna án þess að fordæma
stjórnarstefnuna. Undir ofan-
ritaðri fyrirsögn segir Guð-
mundur:
„Síld hefur verið söltuð til
manneldis í marga áratugi, og
fryst allmikið síðustu árin, sem
fyrr er greint frá. Rekja mætti
mun nánar viðleitni fslendinga
fyrr og síðar til að fullvinna
síldina og fiskinn enn meir til
manneldis, og er þá komið að
því að ræða hvers vegna skuli
ekki nú vera meira notað af
þessu ágæta hráefni í fram-
leiðsluvöru til manneldis. Ekki
hefur vantað viljann né fram-
sýnina, eins og lítillega hefur
verið drepið á, en án nokkurs
vafa hefði mátt, og má enn,
gera mun betur. f fjölda ára
liefur verið Ijós þörfin fyrir,
að síldar- og fiskiliráefnið væri
nýtt meira í matvælafraiu-
leiðslu. Hefur það ýmist birzt i
verkum fiskframleiðenda eða
viðhorfum um, hvað gera bæri.
Sjálfir hafa fiskframleiðendur
gert sitt bezta til að byggja upp
fiskiðnaðarfyrirtæki, sem fram-
leiddu matvæli, en það er í ís-
lenzku þjóðfélagi eins og öðr
um, að einir og einangraðir
geta einstakir framleiðendur
ekki lyft Grettistaki. Til sam-
starfs þarf cinnig að koma vilji
og áhugi þeirra, sem fara með
forystuna í stjórn- og peninga-
málum, iafnframt jákvæðum
viðhorfum þjóðarinnar allrar,
sem geri slíka uppbyggingu
mögulega."
Verðbólgan
Um áhrif verðbólgunnar á
síldariðnaðinn segir Guðmund
ur:
„Vegna verðbólguþróunarinn
ar, sem hefur dregið úr getu
manna til að fara út I full-
vinnslu síldarinnar til mann-
eldis, hefur þróunin því orðið
sú, að leitað hefur verið þeirra
leiða, sem tiltækilegastar hafa
verið til að mæta þessum kring
umstæðum og nýta hinn mikla
síldarafla, með því að bræða
hann í afkastamiklum síldar-
verksmiðjum og framleiða dýra
fóður. Að vissu marki hefur
verið um ákveðið kapphlaup að
ræða um að koma aflanum i
vinnslu og sölu sem með sem
skjótustuni hætti skilar andvirði
framleiðslunnar til baka. Þess-
um hraða skilar síldarbræðsl
an mun betur en full vinnsla
síldar til manneldis við nú-
verandi kringumstæður."
Þörf átaks
Um nauðsyn átaks fyrir til-
stuðlan ríkisvaldsins segir
greinarhöfundur:
„Hér þarf að korna ákveðinn
stuðningur þjóðarheildarinnar
fyrir tilstuðlan ríkisvaldsins við
íslenzka fiskframleiðendur, ef
þjóðin viil byggja upp öflugan
og fjölbreyttari síldariðnað,
sem margfaldaði hráefnisverð-
mætið í vinnslu.
fslenzka þjóðin er nú það vel
Framhald a bls 15