Tíminn - 09.11.1966, Blaðsíða 12

12
ÍÞRÓTTIR TÍMINN ÍÞRÓTTIR
MIÐVIKUDAGUR 9. nóvexnber 1966
Er 5 þús. kr. lágmarksgjald-
ið ekki of hátt eftir alit?
Rætt við forráðamenn Laugardalshaiiarinnar, Jónas B. Jónss. og Stefán Kristj.
Alf — Reykjavík. — íþróttahöll
in í Laugardal hefur verið mikið
til umræðu síSustu dagana, eink
xun vegna lágxnarksgjaldsins,
sem sett er upp fyrir leigu henn-
ar, þegar kappleikir fara fram
Hefur flestum forráSamönn-
um íþróttahreyf. fundizt gjald-
iS of hátt, og sömu sögu er aS
segja um öll dagblöSin og út-
varpiS- En hvert er sjónarmiS
forráSamaxma „hallarinnar“?
íþróttasiSan sneri sér til þeirra
Jónasar B. Jónssonar, formanns
byggingamefndar Laugardals-
hallarinnar, og Stefáns Kristjáns
sona, íþróttafulltrúa Reykjavík-
urborgar, og ræddi viS þá um
þetta mál.
Sögðust þeir báðir vera hissa
á þeirri gagnrýni, sem fram hefði
komið, því að ef málið væri skoð
að niður í kjölinn, kæmi í ljós,
að gjaldið væri ekki of hátt. Þeir
sögðust vilja taka fram, að um
algera tilraunastarfsemi væri að
ræða á þessurn vetri, og að feng
inni reynslu, myndi rekstur hall
arinnar — hvað viðvíkur íþrótta
starfsemi — verða endurskoðað-
ur.
— Hvað um lágmarkagjaldið?
— Légmarksgjaldið var ákveð-
ið að vel atihuguðu máli. Og það
er hin mesta fjarstæða, að það sé
of hátt. Ekki þarf fleiri en 100
álhorfendur, sem borga hver kr.
50 til þess að greiða þetta gjald.
Það væri mjög óraunhæft að nota
jafn stór húsakynni fyrir íþrótta
mót, sem löðuðu ekki fleiri áhorf-
endur að sér. í anna stað má
segja, að lágmarksleiga sé nauð-
synleg, og það myndu inniíþrótt-
ir eins og handknattleikur og
kðrfuknattleikur reka sig fljótt,
á, ef efcki væri. AHs konar aðll
ar gætu ótakmarkað farið fram á
það að fá leigða höllina fyrir mót
og kappleiki, aðilar eins og frjálst
íþróttafólk og knattspyrnumenn,
sem ekki hafa eins mikil not fyrir
höllina og handknattleiks- og
körfuknattleiksfólk. Hér er ekki
verið að lasta frjálsíþróttafólk eða
Iknattspymumenn, þeir aðilar
hafa að sjáHsögðu aðgang að höll
inni, en með lágmarksgjald-
inu væri komið í veg fyrir, að mót
sem draga mjög fáa áhorfendur að
sér, ryðji annarri starfsemi. sem
á meiri rétt á sér í þessu tilviki,
frá.
— Nú hafa handknattleiks- og
körfuknattleiksmenn einkum kvart
að yfir því, að lágmarksgjaldið
bitni á yngri flokkunum — það
muni tæplega borga sig að hafa
leiki yngri flokfcanna í höllinni.
Hvað viljið þið segja um það?
— í fyrra, þegar afnot íþrótta
hallarinnar fyrir þessar íþrótta
greinar voru til umræðu, lýstu
forráðamenn Handknattleiks-
ráðs Rvíkur og Körfuknattleiks
ráðs Rvíkur yfir því, að þeir teldu
eðlilegt, að aðrir, leikir en meist
araflokks- og 2- flokks leikir færu
ekki fram í höllinni nema úrslita
leikir, og vissum við ekki betur,
en það sjónarmið væri úbreytt,
þegar gjaldið var ákveðið. En nú
hafa nýir formenn tekið við á
báðurn stöðum og hafa annað sjón
armið. Annars virðist gjaldið ekki
bitna svo á yngri aldursflokk-
unum, t.d. hefur verið meiri hagn
aður af leikjum yngri flokkanna
í handknattleik það sem af er í
höllinni, ef miðað er við Háloga
land, svo að handknattleiksmenn
þurfa ebki að kvarta- Um körfu
knattleikinn er það að segja, að
engin reynsla er fengin enn fyrir
því, hvernig honum myndi reiða
af fjárhagslega.
— Hvað getið þið sagt um
rebsturskostnað hallarinnar?
— Á þessu stigi er erfitt að
segja nokkuð um það, hve mik-
ill kostnaður er við daglegan
rekstur hallarinnar. Áhorfenda
svæðið og gangur eru um 3000
fermetrar og því tímafrekt að
hreinsa eftir kappleiki. Ennþá vit
um við ekki um hita eða raf-
magnskostnað, en nokkur kostnað
ur er við starfsfólk, sem er fjöl
mennara en í Hálogalandi, T. d.
er nú fólk á launum við aðgöngu
miðasölu, en áður þurftu íþrótta
félögin að sjá um þá hlið. Af
þesu má sjá, að daglegur reksturs
kostnaður er talsverður.
— Er nokkuð, sem þið viljið
taka fram að lokum?
— Ekki nema það, að allir ættu
að geta verið sammála um það,
að tilkoma íþróttahallarinnar hef
ur gerbreytt aðstöðu inniíþrótta
til hins betra, svo að raunar má
ENDURSKOÐUN
Framhald af bls. b
innar og hylja þá ömurlegn
staðreynd aS þeir vita ekki sitt
rjúkandi ráð, héldu ungir
Fraxnsóknarmenn merkilegt,
fjölmennt og málefnalegt þing.
f fjörugum umræðum og ítar
legum ályktunum birtist fjöldi
nýrra tillagna til lausnar
erfiðleikum þjóðarinnar og ný
viðhorf voru sett fram í göml
um deilumálum. Þingið sam-
þykkti einróma ályktun um
brottför hersins og varnir þjóð
arinnar, ályktun, sem hrífur
umræður um utanríkismál úr
þeim skotgrafahernaði, sem
tíðkazt hefur og haslar þeim
nýjan völl. Verðbólguna og
efnahagsþrautir þjóðarinnar
skoðaði þingið í nýju Ijósi
og birti alþjóð álit sitt, hvet-
ur æskufólk til einhuga sam-
starfs að lausn vandans. í
menntamálum, atvinnumálum,
félagsmálum og samgöngnmál
um samþykkti þingið umfangs
miklar tillögur, fullar af fersk
um hugmyndum og nýjum við
horfum. Ungir Framsóknarmenn
munu á næstunni kynna al-
þjóð ályktanir sínar. Þeir
ganga hiklaust fram á völl
þjóðmálabaráttunnar, fullvissir
þess að þjóðin muni skilja, að
í þeirra starfi og í þeirra álykt
unum er að finna þær breyting
ar, þá endurnýjun íslenzkra
stjórnmála, sem beðið hefur
verið eftir undanfarin ár-
Sú kynslóð, sem mí haslar
sér völl í íslenzkum stjórn-
málum ætlar sér stórbrotinn
og rismikinn hlut í þróun ís-
lenzk þjóðfélags. Hún segir
með einurð og ákveðni skilið
við afdankaða starfshætti og
úrelt viðhorf. Hún krefst
bréyttrar stefnu og betri stjorn
hátta. Ungir Framsóknarmenn
eru merkisberar þessarar kyn
slóðar. Þeir munu af samvizku
semi, starfsgléði, ábýrgðartil-
finningu og festu gegna því
forystuhlutverki.
ÁRMANN.
segja, að um byltingu sé að ræða.
fþróttalega 'séð er hagnaðurirm þvi
augljós. Um það hvort höllin verði
til fjárhagslegs ávinnings er e.t.
v. of snemmt að dæma, en þróua
in í handknattleiknum virðist já-
kvæð. Má í því sambandi nefna,
að nettóhagnaður af öllu Reykja
víkurmótinu í fyrra — sem var háð
að Hálogalandi — varð 54 þúsund
krónur — en af 3 fyrstu leikkvöid
unum í nýju höllinni, þar af eitt
kvöld eingöngu með leikjum yngri
flofcka, er nettóhagnaður 27, þús
und krónur. Af þessu drögum' við
þá ályktun, að íþróttahöllin ‘eigi
eftir að vera mikil lyftistöng fjár
hagslega. Og það ætti að . kotna
enn skýrar í ljós, þegar að úr-
Á VfÐAVANGI
Framhald af bls. 3.
veginn í stað þess að gera til
raun til að finna honum viðun
andi starfsgrundvöll."
„Félagið mótmælir mjög ein
dregið framkomnum hugmynd
um um opnun landhelginnar fyr
ir toSveiðum frá því sem nú
er, sérstaklega fyrir úthafsskip
(togarana). Telur félagið hina
miklu og óyfirstíganlegu örðug
leika hinna smærri báta, sem
meðal annars stafa af minnkandi
fiskiríi, vera gerða meiri með
slíkum aðgerðum. Öll rök falla
í þá átt að meiri ágengni á
fiskistofninn innan landhelginn
ar en n úer, sé ekk iheppileg“.
Þá mótmæltu fundarmenn
einnig. frumvarpinu um veiðar
færaskattinn.
SARA LIDMAN
Framhald at bls. 9 '
ibeitt svipuðum aðferðum og við
hafðar eru í Suður-Afríku. Banda
rffcin veittu Frökkuim drjúgan
stuðning í styrjöldinni í Indó-
fcína og þegar maður svo heyrði,
að þeir hefðu tekið að sér að
skipa málum fyrir Vietnambúa,
þá tók maður því með noklcurri
tortryggni, að það væru hagsmun
ir heimamanna, sem væru látnir
sitja í fyrirrúmi. Og æ ósennilegra
varð það, því lengur sem fregnir
bárust af því, að mikill hluti
þjóðarinnar í Vietnam berðist sí-
fellt fyrir lífi sínu.
— Hver urðu svo áhrifin þeg-
ar þér komuð til Norður-Vietnam?
— Mér var Afríka eðlilega efst
í huga og bjóst við fátækt og
upplausnarástandi í landinu. Að
vísu er fólkið fátækt, en það hef
ur sjálft ákveðið að gerast sinnar
gæfu smiðir. Fólk fylgist með
því, sem er að gerast umhverfis
það og þar er ekkert hungur. Ég
sá ekkert vannæri barn í Vietnam,
sá aldrei þessa þöndu maga og
hálfvisnu útlimi hungrandi bama.
Og þar er búið að koma á skipu-
lagi, sem dugar, til dæmis á dreif-
ingu matvæla. Þar er enginn svart
ur markaður og engir næturklúbb
ar, en þar eru skólar og leikhús,
sem eru öllum opin. Það kostar
næstum ekkert að fara í leikhús
ogi þ^ngað geta allir komið í sín-
úm vinnufötum. Þar sem hætta af
sprengjuárásum er mest, þar er
þarnaskólabekkjunum dreift um
alla borgina, svo að aldrei farist
heilir árgangar barna, ef illa fer.
og þar sem árásir eru tíðastar; þar,
er kennt á næturna.
slitaleikjum kemur, en þeir draga
mun fleiri að. Vonandi verður þró
unin í körfuknattleik og öðrum
inniíþróttum svipuð. Ef í ljós kem
ur, að núverandi rekstrarfyrir-
komulag muni há inniíþróttum,
þykir okkur ekkert Mklegra en
málið verði endurskoðað, en eins
og áður er komið fram, fæst
reynsla af því í vetur, svo að
óþarfi er að nota stór orð strax.
Þetta sögðu þeir Jónas og Stef
án og er engu við að bæta.
Íþróttasíðunni þótti rétt að láta
sjónanmið beggja aðila í málinu
koma fram, og verður ekki ann-
að séð en. sjónarmið forráðamaima
Laugardalshallarinna eigi nokkum
rétt á sér — eftir alTt!
— Hverríig er viðmót fólksins?
— Þar ríkir hugrekki og gleði,
maður gæti næstum því sagt ró-
semi. Þama tala menn lágt og
hreyfa sig með ótrúlegri mýkt
og yndisþokka. Hvergi verður vart
við taugaþenslu né önugleika og
stirfni í umgengni. Ég var þarna
aðéins einn mánuð, en mér fannst
ég kynhast algerlega nýju lífi. Eft-
ir að hafa kynnzt þessu fólki,. þá
er ekki hægt að víkja frá sér
þeirri hugsun, hvers vegna það
skuli ekki fá að lifa í friði, en
þurfi að verjast sprengjuflugvél-
uim með lélegum byssum. Sé geng
ið út fyrir borgimar, þá lýtur mað
ur ekki svo niður, að ekki verði
sprengjuhrot eða annað jáma-
brak fyrir manni í jarðveginum.
Ég kom i dúkaverksmiðju, sem
var að vísu gamaldags, en gegndi
þó sínú hlutverki. Þar hékk byssa
á hverjum vefstól og stúlkurnar,
sem unnu á næturvöktum, voru
með hjálma á höfði og skotfæra
belti um mittið. Á þremur mín-
útum gátu þær verið komnar í
vamarstöðu. á þaki verksmiðjunn
ar til að verjast árásum óvinanna.
— Kemur ekki þessi styrjöld,
eins og aðrar, hart niður á kon-
um landsins? —
— Þær kvarta yfirleitt ekki, en
oft minntust þær þó á hve þær
sökngðu þess, að geta efcki haft
börn sín hjá sér. Þær verða flest
ar að taka að sér störf utan heim
ilis, og þar sem árásarhætta er
mest í stórborgunum, þá hefur
borgarbömunum verið komið fyr-
ir hjá bændunum út í sveit. Nú
hefur verið séð til þess, að for-
eldrar fái far með áætlunarbifreið
um þriðja hvern sunnudag til að
heimsækja börn sín.
— Svo almenningur hefur síð-
ur en svo verið vonlaus um úrslit
styrjaldarinnar? —
— Menn hafa yfirleitt ótrúlega
aðlögunarhæfileika yið hvaða skil
yrði sem er og Vietnamar eru
léttir í lund og gamansamir. Þeir
búa til skopleiki um Bandaríkja-
menn, sem vekja feikna kátínu.
Þar segir Johnson: Hvernig á ég
að fá þetta fólk til að skilja, að
ég elska það? Og MeNamara svar
ar: Með meiri sprengjum. Og þeir
halda víða markaði sína á næt.urna.
þvj fyrir kom að sþrengjum ^ar
varpað á markaðssvæðin.
Fólk ætti að gera sér far um
að fræðast um Vietnam, bæði suð
ur- og norðurhlúta landsins og
gera sér ljóst, að þarna er um
eina þjóð að ræða, en ekki tvær.
Það eru ekki erlendir menn 'að
koma frá Norður-Vietnam til að i
Badminton-
línur rugla
leikmenn
Það vakti athygli áhorf-
enda í Laugardalshöllinni í
gærkvöldi, að búið er að
„strika“ allan gólfflöt salar
ins með hvítum línum og
„teikna badminton-velli,
Höfðu hinar hvítu og æp-
andi badminton-línnr mjög
truflandi áhrif í gærkvöidi
og setja leiðinlegan svip á
salinn. Vera má, að þetta
venjist en líklega hefði ver
ið betra að mericja vellina
með gulum línum, sem lík
ari em gólfinu, og hafa hand
boltalínurnar hvítar. En það fe
er líklega of seint að breyta |s
því. —alf. |
- ------- i
Önnur úrslit
Vegna þess hve blaðið fer
snemma í prentun er því miður
ekki hægt að skýra frá gangi
leikja Vals og Þróttar né leiks KR
og ÍR, en úrslit urðu þau, að Val-
ur vann Þrótt 14:10 og ÍR vann
KR 20:16.
skipta sér af málefnum annars
lands. Bandarikjamenn viija sjál'í-
ir ráða til lykta vandamálum sín«-
heimalands, án íhlutunar annam:
þjóða. Þeim væri sæmst að látf
Vietnamþjóðina sjálfa ráða frant
Úr sínum vandamálum. —
— Sinnið þér öðru en ntstörf
um? —
— Nei, ég hef eiginlega aldrei
haft neina atvinnu, sinnti að vísu
kennslu um skeið. Og naumast Mt
ég heldur á mig sem atvinnurit-
höfund, nánast áfaugamann um
ritstörf. En ég hef verið svo
heppin, að ég get lifað af rit-
mennsku og vegna þess, að ég fæst
við það starf, tel ég mér nauð-
synlegt að kynnast veigamestu
vandamálum samtíðarinnkr og sem
stendur tel ég, að þar beri hæzt
þau vandamál, sem skipta sam-
búð hinna ríku og fátæku þjóða. —
— Hvernig Mður yður sjálfri
þegar þér verðið fyrir hörðu að-
kasti fyrir að tjá skoðanir yðar
svo afdráttariaust, eins og þér
hafið geri varðandi styrjöldina í
Vietnam? —
— Því fer fjærri, að ég hafi
það á tilfinningunni, að hart sé
að mér veizt, en ég vildi óska, að
ég væri svo liættuleg, að ástæða
væri til að hindra, að ég flytti
erindi í Háskóla íslands. Öll and-
staða gegn því, sem maður er
sannfærður um að sé rétt, hvet-
ur mann til þess að reyna að
gera betur. Mesta hættan við ó-
réttmæta gagnrýni er sú, að mað
ur ofmetnist og fari að telja sig
þýðingarmeiri en maður er, í stað
þess að láta hana verða spora á
sig til að vinna betur. —
Ég þakka Söru Lidman komuna
til fslands. Hún er of gáfuð og
of fræg til þess, að á henni hríni
það, sem miður hefur farið af
háMu íslendinga. Ruddaskapur hitt
ir ætíð harðast þann, sem beitir
honum, hvar í stétt eða stöð'i, sem
hann er. En gaman væri, ef hún
gerði hingað aðra ferð að þá
þyrfti enginn að bera kinnroðá
fyrir þær viðtökur, sem ein
fremsta listakona Norðurlanda
fengi, hvorki, í dagblöðum né af
forsvarsmönnum opinberra stofn
sna.
Sigríður Thoriácius.