Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1926, Blaðsíða 16

16
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
24. des. ’26.
írinn brotinn, þannig að oddurinn
sje þar sem brotin skerast.
Nú er það hægðarleikur að láta
pappírinn snúast á títuprjónsodd-
inum af sjálfu sjer. Maður leggur
höndina á borðið rjett hjá þessari
töfravjel, eins og myndin sýnir, og
litlu síðar fer pappírinn að snú-
ast. En lyfti maður höndinni stað-
næmist hann aftur. Noti maður
hægri hönd, snýst pappírshettan til
vinstri, en noti maður vinstri hönd,
snýst hún til hægri.
FINGRAFIMI.
Fimm eldspýtum er raðað á borð,
hverri við hliðina á annari og með
svo sem % cm. millibili. Þá eld-
spýtuna, sem næst er, á maður að
taka upp með þumalfingrunum,
þá næstu með vísifingrum o. s.
frv. þangað til öllum er náð, eins
og myndin sýnir. Einnig má byrja
með litlufingrunum, en það er
vandasamara að ná spýtunum upp
í röð á þann hátt, og mun flestum
veitast hin aðferðin furðu-erfið.
/
SKEMTILEGUR LEIKUR.
Með krít er dregið stryk á gólf-
ið. Síðan gengur hver af öðrum að
strykinu og tyllir aðeins tánum á
það. Svo beygir maður sig niður,
hefir aðra hönd fyrir aftan bak, en
með hinni á maður að rjetta tappa
eins langt fram fyrir strykið og
hann getur á þann hátt, sem sýnt
er á myndinni. Sá vinnur, sem
kemur tappanum lengst fram fyrir
strykið, en hann má hvorki hreyfa
fæturna nje detta.
FLÖSKUHUÓMLEIKAR.
Maður tekur nokkrar límonaðiflöskur og lætur á þær mismunandi
mikið vatn og hengir þær upp eins og sýnt er á myndinni. Þegar
slegið er í flöskurnar gefa þær mismunandi tóna, og geta þeir, sem
eru söngvnir „stemt“ þær upp á nótu, með því að bæta á þær, eða
hella af þeim. Síðan má spila á þær með báðum höndum, en til þess
þarf talsverða leikni. Hljómurinn í flöskunum er einkar fagur og
þegar leikið er á þær líkist það klukknaspili.
A
i
i
V
o
Jólakveðja til mömmu.
Eftir Maríus Ólafsson.
]>o
A
í
í
V
o
Mamma, í kvöld, er Ijósin skæru loga,
Ijómandi jólastjarnan fögur skín,
til friðarheima bœn og von sjer voga,
viknandi sálin harmar afbrot sín;
mildar í hugann minningarnar streyma,
myndirnar kœru: jólagleðin heima.
Man jeg, er allur hópurinn var heima,
hringinn í kringum pdbba' og mömmu stóð,
bíðandi’ að sjá, hvað gjöfin hefði að geyma,
er gáfu þau okkur broshýr, mild og góð.
Kveiktu þau Ijósin, jólasátma sungu,
sannarleg gleði streymdi’ í hjörtun ungu. —
Kærleikans Ijóst ó, móðurbrosið blíða,
barnanna eina sanna vöggugjöf.
Ástin, er mýkir meinin þeirra, er líða,
mónnunum lýsir yfir dauða’ og gröf.
Jeg trúi’ að guð, er þroskaleið er liðin,
leiði hann alla heim í jólafriðinn.