Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1932, Page 22

410
LESBÖK MORGUNBLAÐStNS
íbúöarhús í Terim.
fylgja mjer, hvar sem jeg færi,
og gæta þess að ekkert yrði að
mjer. Þetta gerði hann vegna
þess, að hjer hafa ekki hvítir
menn sjest áður, og þegar hvítur
maður gengur á götu, verður
hreint og beint upphlaup af for-
vitnu fólki, sem starir á þetta við-
undur veraldar eins og tröll á
heiðríkju.
Nokkru seinna heimsótti jeg
A1 Kaf, stórríkan kaupmann, sem
á heima langt inni í Arabíu. Hann
á fjölda húsa hjer í borginni.
Hann á gistihús í Singapore og
Java, og sagt er að hann sje fá-
dæma ríkur. Hann á heima í Te-
rim. Þar á hann mörg hús. Terim
er hin gamla höfuðborg Arabíu.
Ibúarnir í þessari borg lifa ein-
göngu á auðlegð hans, og hann
hefir auk þess reist þar sjúkra-
hús fyrir eigið fje, og ber allan
kostnað af því.
Soldáninn ljet mig hafa með-
mælabrjef til allra höfðingja i
landinu, og gaf mjer enn fremur
leyfi til þess að ferðast um alt
ríkið Hadramaut, þvert og endi-
langt. Hægt er að fara til Terim
í bíl, að minsta kosti upp að f jöll-
unum þar. En síðan verður mað-
ur að fara ríðandi á ösnum eða
ulföldum eins og íbúarnir þar. En
vjer urðum að velja sjerstakan
veg þangað vegna þess, að á þess-
um slóðum er altaf ófriður. Og
vjer vildum komast hjá því að
lenda í ófriði og ræningjahönd-
um. 1 ríkinu Jemen, sem er næst
Hadramaut, hafði jeg skömmu áð-
ur komist í kynni við það, hvern-
ig ástandið er hjer í Arabíu. Þar
höfðu nokkrir Beduinaflokkar
lent í stríði. Stór orusta hafði
staðið milli þeirra. Önnur fylk-
ingin hafði skotið fimm skotum
úr eldgamalli fallbyssu á hús
nokkurt. Sjötta skotið varð fast í
fallbyssuhlaupinu— og húsið stóð
eftir sem áður eins og klettur úr
hafinu. Þá var náð í gamla vjel-
byssu, en sannleikurinn var sá, að
enginn kunni með hana að fara.
En það gengu hvellir og smellir
úr henni í einni stryklotu, og þeg-
ar það dugði ekki. var skotið úr
riflum, skammbyssum og eldgöml-
um framanhlaðningum. — Um
kvöldið voru 40 menn dauðir á
vígvellinum.
Þúsundir manna höfðu horft á
bardagann, menn, konur og börn.
En að bardaganum loknum, var
friður saminn, og það sem eftir
var af skotfærum, var selt. —
Hverjum haldið þið? — Óvinun-
um. —
Jeg rak mig á það hjer i Ara-
bíu, að hin blessaða friðarstarf-
semi í heiminum hefir ekki náð
sjer þar niðri. Einu sinni dvaldi
jeg til dæmis í borg þar, og á
hverri nóttu dundi á henni skot-
hríð fjandsamlegra Beduina, og
stundum gerðu þeir áhlaup á
borgina. Á hverju kvöldi urðu í-
búarnir að setja hlera fyrir
glugga sína, því að Beduinar sótt-
ust sjerstaklega eftir 'því að
skjóta á opna og óvarða glugga.
En á daginn var þarna alt með
friði og spekt. Lífið gekk sinn
vanagang hjá íbúunum daginn
eftir, og óvinir þeirra versluðu
við þá í mesta bróðerni. En eftir
því, sem mjer var sagt, hefir nú
þetta ástand ríkt þarna í tvö ár.
Fjöllin, sem takmarka Hadra-
mauts-hásljettuna, eru um 200
metra há og umkringja landið.
Vjer vorum heilan dag að kom-
ast yfir þau. Frá því um sólar-
upprás og að sólarlagi, vorumvjer
þarna á ferðinni, ríðandi á ösn-
um og ulföldum, nema rjettaðeins
meðan vjer fengum oss miðdegis-
verð og áðum. Þegar heiðin hækk-
aði, varð hún brattari, svo að vjer
urðum að fara af baki, og teyma
asna vora og ulfalda. Fjöllin eru
þarna um 2000 metra há, og hit-
inn var 40 stig. Geta því flestir
gert sjer í hugarlund, hvert gam-
an hefir verið að því að toga húð-
arbykkjurnar í brekkunum.
Vinur minn, A1 Kaf, hafði far-
ið aðra leið. Hann ók í bíl sínum
og ætlaði yfir skarð í fjöllunum
nokkru austar. En hvernig fór?
Hann lenti í höndum ræningja og
varð nauðbeygður til að kaupa
sjer lausn með 600 Thaler.
Thaler? spyrjið þjer undrandi.