Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1933, Blaðsíða 4

388
síðar presti á Skinnastað. En
hann fjell í nokkra ónáð hjá
frú Ingibjörgu. Hverjir voru
þar af yngri mönnum heima-
gangar, mun mikið hafa farið
eftir velvild og geðþótta hús-
freyjunnar.
HARÐFISKBOÐ.
Heimboð hennar voru venju-
lega orðuð á þessa leið, er hún
mætti Islendingum á förnum
vegi:
— Ætlið þið ekki að koma
bráðum og fá harðan fisk? Var
þetta boð til kvöldverðar að
sunnudegi, þar sem var harð-
fiskur á borðum, góður harð-
fiskur. Sá Ásgeir Ásgeirsson
kaupmaður um, að af honum
væri nægur vetrarforði. — Með
harðfiskinum var ætíð drukkið
einirberja brennivín, og fekk
hver 2—3 snapsa.
— Var margt gesta undir
borðum í einu hjá Forseta?
— Jeg man ekki betur, en
í stofunni gætu borðað sextán
manns, er þeir voru flestir.
En rjett er í því sambandi að
lýsa herbergjaskipun.
Jón Sigurðsson var til húsa,
sem kunnugt er í östervold-
gade 8, 2. hæð. Stendur hús það
enn óhaggað, frá því á hans
dögum.
Af myndinni sem fylgir frá-
sögn þessari, er hægt að átta
sig ofurlítið á herbergjaskipun.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
« HERBERGJASKIPUN
HJÁ FORSETA.
Herbergi það, sem snýr út
að gatnamótum, var aðalskrif-
stofa eða vinnustofa Forsetans.
En þrjár voru stofur í íbúð
hans, er lágu út að aðalgötu, og
hið fjórða herbergi, er Sigurð-
ur Jónsson hafði til íbúðar.
Fyrsta stofan, sem komið var
inn í frá fordyri, og fjarst er
hornherberginu, er þeirra
stærst. Var sú stofa bókastofa
Forseta, en jafnframt borð-
stofa, þegar gestkvæmt var til
borðhalds. Allir voru veggir
þar þaktir bókaskápum frá
gólfi til lofts.
Þar var skrifborð Forseta,
eða skrifpúlt. En við það sá jeg
hann aldrei vinna. Á því var
gibsafsteypa af höggmynd
Bergslien, af Jóni. Hversdags-
lega var slæða yfir myndinni,
til þess að eigi felli á hana
ryk. En á sunnudögum, og við
hátíðleg tækifæri, þegar marg-
ir voru til borðs, varð að bera
skrifpúltið og myndina, út úr
stofunni, svo hún rúmaði gesta-
borðið, og olnbogarúm væri þar
til framreiðslu.
Stofan næst inn af þessari,
var víst einskonar stássstofa. En
þar staðnæmdust gestir ekki;
því man jeg eigi eftir hver þar
var húsbúnaður. Gengið var
jafnan rakleitt inn í insta her-
bergið, hornherbergið, skrif-
stofu Jóns.
Þar hafði hann skrifborð sitt
undir glugga gegnt dyrunum.
En á vinstri hönd, er inn var
komið, var setbekkur við vegg,
og sporöskjulagað borð fyrir
framan. Þama settust gestir.
Þarna var rabbað, spilað og
drukkið.
„POPPEDRENG“.
Til hægri handar við inn-
ganginn gegnt borði þessu, var
fuglabúr all stórt, og hekk
uppi í loftkrók. Þar var páfa-
gaukur, er nefndur var ,Poppe-
dreng', og var mikils virtur á
heimilinu. Er hann örfaðist af
skrafi manna og gerðist of í-
hlutunarsamur um stjórnmálin,
var dúkur breiddur yfir búr
hans, og fjell þá á hann værð.
Dúkurinn átti líka að hlífa
,,Poppedreng“ við reyk. En
mikið var reykt þarna. Reykti
Forseti jafnan sjerstaka tegund
vindla, langa og granna, og
reykti ákaft, en tugði jafnan
nokkuð vindilinn, svo gárung-
ar ýktu, og sögðu, að hann og
eldurinn mættust í miðjum
vindli.
Síðustu árin varð Forseti að
neita sjer um reykingar eftir
kl. 8 að kvöldi, samkvæmt la'kn-
isráði.
JÓLAVEISLUR.
Jólaboðin voru að því leyti
með öðrum hætti en hin venju-
legu ‘ sunnudagaboð, að þá
voru matföng og vín framreidd
með evrópísku sniði, en eigi
hinn íslenski matur, t. d. dönsk
jólagæs, sherry, rauðvín og
portvín með mat.
Kl. 7 komu gestirnir. Þegar
þeir fyrstu komu, sat Forseti
jafnan við vinnuborð sitt í
hornherberginu. Glaður og reif-
ur fagnaði hann gestum. Hús-
freyja kom brátt í sömu erind-
um. Fjörugar samræður hófust
þegar, fyrst og fremst um síð-
ustu frjettir heiman frá íslandi.
Aldrei bar á því, að Forseti
væri ráðríkur um málfrið fyrir
sjálfan sig í slíkum umræðum,
eða kennandi og prjedikandi,
þó hann vildi fræða okkur ungu
Jóns Sigurðssonar-herbergið í Alþingishúsinu. Sjest skrifborð hans og
skrifborðsstóll til vinstri handar, ásamt hægindastól Ingibjargar húsfreyju.
Bergslien-myndin af Forseta á háum fótstalli við rúmgaflinn til hægri.