Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1933, Blaðsíða 17

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
401
að kalla á hann. Hann sá í anda
heimili sitt, og hvað mamma
og pabbi mundu nú verða fyrir
miklum vonbrigðum, ef hann
kæmi ekki. Og ef Sören treysti
sjer til þess að ganga í land, þá
treysti hann sjer til þess líka.
Litlu seinna fóru þeir báðir
inn til skipstjórans og báðu hann
um leyfi til þess að mega reyna
að komast gangandi í land. Fyrst
í stað þvertók skipstjórinn fyr-
ir það. En Sören sagði að það
væri engin hætta á ferðum, og
hann kom máli sínu þannig, að
skipstjórinn gaf þeim leyfi til
þess að fara.
Þeir lögðu nú á stað inn yfir
ísinn, og því ferðalagi gleymir
Tómas aldrei, hversu gamall sem
hann verður. Áður en hann lagði
á stað, virtist honum sem það
myndi hægðarleikur að ganga til
lands, en áður en þeir voru
komnir miðja vegá, óskuðu báðir
þess, að þeir hefði ekki lagt á
stað, og væri um borð í skip-
inu. Það var komið niðamyrkur
og byrjað að snjóa. Hvað eft-
ir annað duttu þeir um íshrann-
ir, þeir urðu að ganga ósköp
gætilega og þreifa fyrir sjer
með fótunum. Stundum brakaði
í ísnum undir þeim, og þá vissu
þeir, að þeir myndi komnir út á
veikan ís, á nýlagða vök. En
hvar þessar vakir byrjuðu, eða
hvar þær enduðu, gátu þeir ekki
sjeð, því að hríðin blindaði þá,
og hvað eftir annað urðu þeir
að nudda snjóinn frá vitum
sjer með annari hendinni, og
heldu hvor í annan með hinni
hendinni. Þeir svitnuðu af erf-
iði og angist, en þó var þeim
kalt, því að vindurinn var hvass
og kaldur, og fannkoma mikil. Og
stundum komu svo hvassir bylj-
ir, að þeir urðu að snúa sjer
undan veðrinu til þess að fjúka
ekki um koll. Hvorugur sagði orð
Þeir hugsuðu ekki um neitt ann-
að en komast áfram, og þeir
vissu naumast hvar þeir fóru.
Sören var á undan og Tómas
reyndi að fylgja honum. Þeir
voru farnir að sjá ofsjónir og
sýndust Ijós alls staðar. Hvor-
ugur þeirra vissi í hvaða átt
þorpið var, en sínum sýndist
hvað.
Nú komu þeir að hárri ísröst.
Þeir reyndu að komast fyrir
hana, en gáfust upp við það.
Sören var hræddur um það, að
þeir myndi verða viðskila og
sagði því: „Við skulum reyna að
komast yfir!“ Og svo skriðu þeir
á fjórum fótum upp á íshrönn-
ina. Þeir komust yfir. Þá hvíldu
þeir sig um stund og reyndu að
átta sig. Þeim sýndist þeir sjá
ljós, og aftur heldu þeir á stað,
skríðandi. Að lokum komust þeir
á land. Þeir vissu það ekki sjálf-
ir, fyr en þeir sáu ljós í glugga,
rjett hjá sjer. Þeir voru orðnir
bláir og bólgnir í andlitum og
á höndum og fæturnir dofnir af
kulda.
„Nú veit jeg, hvar við erum!“
kallaði Tómas og ætlaði að rjúka
á stað.
En Sören greip í handlegginn
á honum, tók svo ofan húfuna og
spenti greipar. Því að hann sá
það best, að það var hreinasta
furða, að þeir skyldi hafa náð
til lands. Hann hafði þó altaf
reynt að bera sig borginmann-
lega, til þess að hræða drenginn
ekki, sagt að þeir væri á rjettri
leið, og myndi komast í land,
en hann hafði ekki treyst á það
sjálfur.
Tómas roðnaði af því, hvað
hann hafði verið hugsunarlaus.
Hann hafði ekki grunað í hve
mikilli hættu þeir voru, vegna
þess að hann hafði treyst á Sör-
en. En nú sá hann að Sören vissi
betur, en hann sjálfur hafði
verið guði vanþakklátur.
Litlu seinna heldu þeir inn í
þorpið. Þeir komu til kirkjunn-
ar einmitt í þann mund er dyrn-
ar opnuðust og fólk streymdi út,
og hver óskaði öðrum góðra og
gleðilegra jóla, og flýttu sjer svo
heim. Báðir skygndust eftir,
hvort þeir sæi ekki ástvini sína.
„Vertu sæll!“ sagði Sören alt í
einu. „Og gleðileg jól! Komdu
heim til mín á morgun".
Hann hafði sjeð konu sína og
börnin. Og Tómas sagði aðeins:
„Þakka þjer fyrir, jeg óska hins
sama“, því að um leið sá hann
pabba sinn og mömmu og hljóp
til þeirra.
Þau leiddust öll heim, glöð og
þakklát, því að nú áttu allar
jólavonirnar þeirra að rætast.
Jóladagur.
Eftir Richard Beck.
Hringing frá turnum
hljómar,
helg eru komin jól;
bálvitar brenna í austri,
brosfögur hækkar sól.
Húmtjöldin höfgu lækka,
hverfa í dagsins sæ;
ljósgeislar lífsins rúnir
letra á fölan snæ.
Hýrnar við sólkoss hlýjan
hrímperluð eik í skóg;
ljettbrýnt mót himni horfir
hauður, frá tind að sjó.
Ásýnd hins ytra fegrast,
yngist við hærri sól.
Horf þjer í hjarta maður,
heldur þú Drottins jól?