Lesbók Morgunblaðsins - 30.11.1947, Blaðsíða 6
' 354
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
STÆRÐ VÆNTANDEGRA
BARRSKÓGA
Að loknum lestri þessarar greinar
munu margir ef til vill spyrja, hvort
líkindi sjeu til að íslendingar geti
ræktað nægilega mikinn við í landinu
til þess að fullnægja þörfum sínum
að verulegu leyti.
Viðarþarfir íslendinga eru nú um
65000 teningsmetrar árlega eða um
hálfur teningsmeter á hvert manns-
barn. Allar aðrar þjóðir, að Englend-
ingum undanskildum, nota meiri við
á hvern íbúa. Nú kemur sumt af viði
þessum sem fullunnin vara, svo sem
pappír, silkisokkar o. fl. En þar sem
íslendingar eru fámennir er sennilegt,
að margbrotinn viðariðnaður muni
ekki borga sig hjer á landi. Mundi þá í
framtíðinni aðallega stefnt að því að
rækta hjer timbur og við til smíða,
en auk þess mætti og* vinna hjer þil-
plötur svipaðar trjetexi. Þarfir okkar
í þessum efnum eru nú sennilega á
milli 30 og 40 þúsund teningsmetrar
árlega, en hverjar þær kunna að verða
að 100 árum liðnum, er erfitt að segja.
En það er ekki fyrr en að þeim tíma
liðnum. sem fullur arður fæst af þeirri
skógrækt, er hafin er nú.
Af þessum ástæðum er hægara að
setja dæmið þannig upp, að við sett-
um okkur það mark, að framleiða
65000 teningsmetra \^ðar árlega, að
100 árum liðnum. Slík viðarframl.
mundi áreiðanlega ljetta mjög undir
þjóðarbúskapnum í fram’tíðinni.
Samkvæmt því, sem áður er -sagt,
ætti að mega gera ráð fyrir 250 ten-
ingsmetra vexti á hektara á 100 árum.
Til þess að komast upp í 65000 ten-
ingsmetra árlega framleiðslu þyrfti að
gróðursetja barrtrje í 260 hektara
lands á hverju ári í 100 ár.
Kostnaðurinn við þetta yrði fyrst
og fremst 4160 dagsverk við gróður-
setningu, en það yrði röskar kr. 290
þúsund árlega í vinnulaun. Til þessa
þyrfti og um 1.700.000 trjáplöntur á
hverju ári. Verðmæti þeirra færi
nokkuð eftir því, hvaða trjátegundir
um væri að ræða, en með því að gera
ráð fyrir að helmingur plantna væri
úr fræbeðum og helmingur úr dreif-
beðum næmi framleiðslukostnaðurinn
um kr. 750 þúsund árlega. Samkvæmt
þessu þyrfti því að verja rúmlega 1
milljón króna árlega til skóggræðslu
í þessu skyni. Þegar lokið væri að gróð
ursetja í þau skóglönd, sem nú ei>u
girt og friðuð, yrði að sjálfsögðu að
verja töluverðu fje til friðunar birki-
skógunum, sem gróðursetja ætti í. En
í raun og veru þarf að friða langtum
fleiri skóga en hingað til hefur gert
verið, svo að sá kostnaðarliður kemur
ekki barrskógaræktinni beinlínis við.
Er tímar liðu mundi töluverður við-
ur falla við grisjun og vega nðkkuð á
móti þeim kostnaði, sem árlega væri
varið til gróðursetningar. Að 50 árum
liðnum mundi hagnaðurinn af grisj-
uninni nema all miklu meiru en ár-
legum gróðursetningarkostnaði, en
væri reiknað með 4% vaxtavöxtum
af stofnkostnaði mundi hann ekki
vera að fullu endurgreiddur fyrr en að
80 árum liðnum. En hreinn ágóði að
100 árum liðnum yrði nærri 8 millj.
kr. árlega.
Flatarmál þess lands, sem ræktaðir
yrðu skógar á, mundi að 100 árum
liðnum nema 260 ferkilómetrum, en