Lesbók Morgunblaðsins - 10.10.1948, Blaðsíða 11

LTCSBOK MORGUNBLAÐSINS
423
höfuðstað hins góða smokks, eigi
erfitt með að hugsa sjer, að stvrj-
öld sje yfirvofandi sem verða
myndi hin mannskæðasta. sem
mannkvnið hefur lifað.
Fóll-dð sem er hjer, sem kallar
þessa borg sína, hefur erft hana,
elskar hana, og alla fegurð hennar,
lítur sennilega svo á, að það sje ekki
fvrir neinum í heiminum. Það vill
fá að njóta lífsins, eins og þarna
þenna sunnudag.
Af öUum þeim tugþúsundum,
sem þarna sátu, oggengu, og hvíldu
sig, var ekki einn einasti, sem gerð-
ist brotlegur við hina fylstu hátt-
prýSi. Og þó voru tjlhneigingarnar
ekki lagðar í viðjar neinnar bind-
indisreglu. Eftir því sem umhverfi
manna er fágaðra, eftir því gerist
mönnum það auðveldara að fága
hegðun sína.
Mikil ógæfa var það, að svo fáir
íslendingar skyldu feta í fótspor
Tómasar Sæmundssonar, og gista
heimsborgina á unga aldri. í stað
þess að láta útþrá sinni fullnægt
við Eyrarsund. Er þetta ekki mælt
af neinni óvild til Hafnar, eða íbúa
hennar. En Strykið, á milli Ráð-
hússplássins og Kongsins Nýja-
torgs, er ekki heimsborg. Sjónar-
miðin sem þar skapast verða altaf
önnur en hjer.
Á leiðinni til baka, eftir Ódáins-
völlum, beindi Kristján athygli okk
ar að standmynd Clemenceaus. —
Hún stendur í trjálundi á Ódáins-
völlunum. Karl er þar ekki prúð-
búinn, með pípuhatt að hofmanna-
sið. Hann kemur þar til dyra, eins
og hann var, þegar hann var stærst
ur, mestur, þegar hann óð áfram á
vígstöðvunum í heimsstyrjöldinni
fyrri, í regnúlpu, með hjálmi líkan
hattkúf á höfði, og vel búinn til
fótanna. En austanstormurinn lem-
ur hann utan, örfar hann, svo hann
hraðar göngunni. Þannig var þessi
þjóðforingi Frakka, þegar re-ið meat
á, þegar þeir m. a., fyrir tilstilli
iians, stóðu fastast fyrir.
Skelfilegur munur er á svona
mynd, og hinum, sem eru settar
upp eins og kommóðustáss.
Fótstallur myndarinnar er veður,
barinn, breiður klettur, alveg ó-
breyttur frá því sem náttúran hef-
ur gengið frá honum.
Kvöld í garðinum
Er kvölda tók, gengum við stund-
arkorn um Tuilleri garðinn. Þar er.
Louvrehöllin með öllum hinum
mikla ræg listaværka frá öllum
öldum.
í garði þeim var þetta kvöld e. t
v. ennþá viðkunnanlegra en á ..Völl
unum“. M- a. vegna þess, að þar
var svo mikið af börnum, á öllum
aldri, í fylgd með foreldrum sínum
og fóstrum.
Á tjörnum í garði þessum, sem
sjálfar eru hreinustu listaverk var
siglt litlum leikfangasnekkjum í
kvöldblænum. En börn og fullorðn-
ir fylgdust með því, af athygli,
hvernig hverju því fari miðaði á-
fram. — Blómskrúðinu umhverfis
tjarnir þessar verður ekki lýst með
orðum nje þeim hagleik, í sam-
setning gróðurs, er þar mætir aug-
anu.
En hvernig er á öðru von í borg
þar sem jbúarnir hafa svo mikinn
fegurðarsmekk, að hægt er að
ganga á milli búðarglugganna til
þess eins, að hafa ánægju af vöru-
sýningunum eins og fögrum kyrra-
lífsmyndum hinna bestu málai a. Sá
einn er munurinn, að myndirnar
eru óumbreytanlegar, þegar þær
eru einu sinni komnar á ljereftið.
En „myndunum“ í búðargluggun-
um er breytt, jafnvel daglega.
1 suðurhluta Frakklands eru rækt-
uð ýmis blóm, jasmine, rósir o. s.
frv. eingöngu til þess að ná angan
þeirra í ilmvötn. En fleira þarf til
þess að gera góð ilmvötn. Það þarf
rósarolíu frá Búlgariu. trjákvoðu frá
Brasiliu, magnolíu frá Borneo og
Ylang-Ylang frá Madagascar. Það er
gulgrænt blóm, sem aðeins vex þar.
Blómin þarf að lesa á vissum tima
dags og við ákveðið lofthitastig, svo
að ilmurinn af þeim sje sem bestur.
Ilminum er náð úr þeim með feiti
og gastegundum. Til þf-ss að fá eitt
pund af jasminvatni, þarf um R00
pund af blómunum.
Mjög er það sjaldgæft að sama
ilmvatnið sje markaðsvara árum
saman- Undantekning frá þessu er
franska ilmvatnið Chanel nr. 5- Fað
hefir nú verið eftirsótt í 25 ár, og
enn er eftirspurnin jafn mikil og
verið hefir. Þetta er talið eins dæmi.
Og það er ofurlítil saga um það
hvernig þetta ilmvatn varð til. Ung-
ur franskur maður, Ernesc Beaux
var á heimleið frá Rússlandi árið
1923 og fór um Finnland. Þá var
þar alt í hásumarskrúða og landið
hvarvetna þakið blómum. Þá datt
Beaux í hug að úr þessum blómum
mætti fá hina unaðslegustu angan.
Þegar hann kom heim til Frakklands
rjeðist hann hjá tískuhúsi Mlle Ga-
brielle Chanel og hún bað hann að
finna upp gott ilmvatn til að setja í
tískukjólana sína. Þá bjó hann til
Chanel nr. 5. Það var kallað Nr 5
vegna þess að það var revnt í fyrst$
skifti á tiskusýningu sem var opnnð
5. mai.
^ ^ ^ ^ ^
Þið er ekki nóg
aö hafa rjett fyrir sjer endrum on
eins. Klukka, sem stendur, er rjett
tvisvar sinnum á sólarhri/ng (New.,
Reaordj,