Lesbók Morgunblaðsins - 10.10.1948, Blaðsíða 15

LFJSTíOK MGRGtJNB!-.AF)isIN-S ............... ■ 427
hleypir hann af, sitjandí á stóln-
utn.
Sögurnar af svaðilförununi eru
álíka áreiðaniegar og sögurnar um
villidýrin. Flestir veiðimenn fara
með járnbrautarlest til Nairobi,
sem er inni í landi. Er þangað 22
stunda ferð. Þaðan er svo í'arið 1
veiðiferðir. Venjulegur iauðlegu?’
maður (jeg tala þar af eigin
reynslu) getur ferðast ósköp þægi-
lega inn í Afríku með því að hafa
sex Svertingja til að bera farangur
sinn. En jeg hefi aldrei heyrt getið
um neina veiðimenn, sem lögðu af
stað með minna en 30 burðarkarla.
og' heyrt hefi jeg getið um veiði-
leiðangra þar sem voru 200 burðar-
karlar. Þeir voru látnir bera tjöld,
stóla, borð, rúm og rúmstæði og
ógrynnin öll af matvælum frá
Evrópu. Og þó er víðast hvar hægt
að fara á hestum eða bílum
Það er líka rjett að hafa það í
huga, að í Austur-Afríku, þar sem
veiðaruar eru aðallega stundaðar.
er loftslag ákaflega milt. Meðal-
hiti ársins er þar 63 stig á Fahren-
heit.
Sögurnar um sýkingarhættu eru
líka orðum auknar sem annað. Jeg
vildi að mjer gæti liðið jafn vel
á Manliattan og mjer líður á lág-
lendinu í Vestur-Afríku, og' er þó
miklu verra að vera þar en á há-
sljettunum að austan.
Blöðin eru allt af að stagast á
því að þessir veiðimenn sje „land-
könnuðir“, en i eitt skipti fyrir öll
skal það tekið fram að þeir hafa
ekki minnsta rjett til svo virðulegs
kenningarnafns. Fæstir þeirra faro
um önnur hjeruð en þau, sem hafa
verið kortlögð fyrir löngu, og þar
sem eru hvítir landnemar og hvitir
embættifemenn. Og nú er hægt að
íerðast yfir þvera Afriku frá Kon-
go til Kenya með nýtísku farar-
tækjum jarnbrautum cg íljóta-
bétnci. Út f'ra þeirri leið Lggja
margix ágaetir bflvegií', meðal ann-
ars inn í hinn nafnkunna Ituri-
skóg.
Kunnur rithöfundur hefur fram-
an á kápu einnar bókar sinnar
mynd af anddyri, sem hann kailar
„kjörgripasafn“ sitt. Á veggjunum
hanga hausar af ótal dýrum og allt
á milli er þakið feldum og skinn-
um af dýrum, sem þessi heiðurs-
maður hefur sjálfur drepið. Her
bergi þetta hefur hann út búið sjálf
um sjer til dýrðar. Hann situr þar
og segir:
„Jeg drap öll þessi dýr sjálfur".
Jeg er ekkert hrifinn og ségi
bara, ja, svei.
ÍW ÍW V 5W ^
- Molar -
Þegar Abraharn Lincoln var enn
ungur maður og stundaði málfœrslu
bar eitt sinn svo við áð harin hafði
tvö mál surna daginn hjá sama dórn-
ara. Maliri voru alveg hliðstœð, en
hann var sœkjandi í öðru og verjandi
í hinu. Um morguninn talaði hann
af miklum sannfæringarkrafti og
rökstuddi sitt mál svo vel að hann
vann það. Seinna um daginn mœtti
hann í hinu málinu og talaði nú af
sarna sannfœringarkrafti. Dómarinn
gat ekki varist brosi og spurði hvers
vegna hann hefði skift um skoðuti
síðan i nvorgun.
— Það getur vel verið, herra dóm
ari, sagði Lincoln, að jeg hafi haft
rangt fyrir rnjer i morgun, en nú er
jeg viss um að jeg hefi rjett fyrir
rnjer.
Flugmaður sem sendur var upp í
loftið til áð skrifa reykskrift, auglýs-
ingu fyrir Pepsi Cola, var harnslaus
af bræði þegar hann lenti. Fjelagar
hans spurðu hvernig á því stæði og
þá sagði hann þeim raunaspgu sina:
— Jeg ver uppi í hcloftinu og byrj
cði £fð skrifa* 'Býfiaði á þvi e3 oua
til pað fallegasta P sem jeg neji
nokkru sinni skrifað. Svo bjó jeg til
lítið e, fallegt p, Ijórnandi s og ágætt
i. Svo bjó jeg til stórt og skrautlegt
upphafs C, eins og rnig hafði lengi
langað til að skrifa þáð. Síðan bjó
jcg t’l o svo kringlótt og fallegt að .
unun var á áð horfa. Og síðan litið
l af nýju gerðinni Jeg var rjett cð
enda við að búa til a, en hváð haldið
þið áð þá hafi skeð? Kemur ekki
jlugvjelarskratti og rennir sjer beint
í gegn um mitt fallega o og evðilagði
alt saman. Jeg varð svo reiður að
jeg flaug á bak við ský og skrifáði
hvað eftjr annáð á loftið: Óþokki,
óþokki, óþokki........
Ungur franskur maður hafði korn-
ist i kynni við dóttur auðkýfings og
langaði ákaflega til að giftast henni.
En hann var bláfátækur, svo áð hann
leitaði r.áða hjái málafœrslumanni.
— Þetta ber vel í veiði, sagði rnála
fœrslumáðurinn. Jeg er boðinn þang
áð í veislu á rniðvikudaginn kemttr
og þá skal jeg fœra þetta í tal fyrir
yður. Jeg bið yður áðeins að svara
einni spurningu: Munduð þjer vilja
lála skera af yður nefið, ef einhver
byði yður hundrað þúsundir franka
fyrir þáð?
— Nei, þáð mundi jeg aldrei gera,
sagði ungi máðurinn.
— Það er gott, þetta þurfti jeg að
vita, sagði málafærslumáður.
Svo var það í veislunni að hann fór
að tala máli piltsins.
— Getið þjer sagt mjer hvort hann
á nokkuð til? spurði auðkýfingurinn.
— Já, mjer er kunnugt um þáð
áð hann á ekki handbært fje, sagði
málafærslumáður, en jeg veit méð .
vissu að hann á verðmæti, sem hann
vill ekki selja þótt honum sje boðnir .
hundrað þúsurid frankar í það.
Pilturinn fjekk stúlkuna.
Ef
þjóörrnar fara ékkl sð vinna otvl- '
le ja sð þvt ýtrýhui ciriði, þá nu.H
Sortció ú'crýma þeim (E’wansön Náws- "
ettej,