Lesbók Morgunblaðsins - 05.12.1948, Blaðsíða 16

550
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS
LOFTSIGLINGAR ÍSLENDINGA. Eitthvert ljósasta tímanna tákn um stórhuff
og framfarir á íslandi er það, hvernig íslendingar hafa tekið á flugmálunum. Nú
eiga þeir stóran flota farþegaflugvjela og standa þar öðrum þjóðum ekki að
baki. En þegar þessa er minst er einnig skylt að minnast þess manns, er þar var
fyrsti hvatamaður og brautryðjandi dr. Alexanders Jóhannessonar prófessors. —
Hjer á myndinni má líta tvær ísienskar flugvjelar á ferð skýum ofar. „Gullfaxi“
Flugfjelags íslands er nær á myndinni. (Ljósm. Ól. K. Magnússon).
muni rokast á loftsteina og þá
mjög líklega gjörevðileggjast.
Hann álítur samt, aö sá tími sje
ekki langt undan, er ráð verða
fundin til að verjast þessum hætt-
um.
Dr. Lincoln La Paz, sem eink-
um fæst við hverskyns rannsókn-
ir á loftsteinum, er fallið hafa á
jörðina, sagði fyrir skemstu að
þess sje ekki langt að bíða. að
rákettur með menn innanborðs,
muni svífa um himingeyminn, því
að fjölmargir vísindamenn vinni
nú stöðugt að rannsóknum á þess-
um efnum, og þekking manna auk-
ist hröðum skrefum.
Svo eru menn bjartsýnir nú í
Bandaríkjunum, að ríkisstjórnin
hefir fahð hinum yngr> vísinda-
mönnum að kortleggja ferðir rá-
kettanna um himingeiminn því að
þeir segja, að yngri kvnslóðin
muni lifa það að sjá draum sinn
um ferðalög milli stjarnanna ræt-
ast.
W W W ^
Tunglkomur.
Það þykir oft hafa mikla þýðingu
fyrir veðráttuna, í hvaða átt tunglið
springur út, hvenær og í hvaða átt það
kviknar, og verði það höfuðáttin, sem
pá ræður mestu um veðrið, a. m. k.
til kvartilaskiftanna næstu eða jafn-
vel til næstu tunglkomu. Springi tungl-
ið út í landsuðri kl. 9 að morgni, verð-
ur áttin suðaustlæg, en springi það út
í gagnstæðri átt kL 10—12 að kvöldi,
verður kuldi og norðanátt o. s. frv.
Um tunglið er þessi vísa:
Tunglið eigna maður má
mánuði, sem það endar á,
en hinum ei, sem upphaf tók.
Jeg sá þetta skráð á bók
(Austantórur).
Þllskipið Vonin
frá Akureyri, skiþstjóri Sæmundur
Sæmundsson, lenti í miklum ís úti í
nafi sumarið 1904. Alt í kring voru
selir að bylta sjer á jökunum og öðru
hvoru hóf selahjörðin upp ófagran
söng, gólaði í kór, ámátlega og sker-
andi. Sló óhug á skipverja, og einn
kom til Sæmundar og spurði hvort
hann heldi, að andar þeirra, sem
deya, geti hlaupið í allskonar kvik-
indi. Sæmundur svaraði að eitthvað
-væri sagt um það í biblíunni að and-
ar hefði hlaupið í svin.
— Svo það væru þá 'líklega helst
andar þeirra, sem hefðu farið illa?
— Því í ósköpunum ertu að spyrja
að þessu, maður? sagði Sæmundur.
Jú, svarið kom hikandi og eins og
með rykkjum:
— Mjer hejrrist gólið í selnum svo
líkt eins og í honum föður mínum
sáluga þegar hann var drukkinn. (Úr
„'ý'irkum dögum‘0.
Lögskipað
var hjer fyrrum að reka naut til
heiða á sumrin og þótti þá ekki dælt
aS fara um heiðarnar, þegar á leið
sumar og margt var þar nauta. Mest
er talað um Hellisheiði (Bolavelli) og
Langavatnsdal. Einhverju sinni var
maður á ferð yfir Hellisheiði og varð
'par fyrir mannýgum bola. Fóru svo
leikar, að boli hafði manninn undir
og gat hann ekki rönd við reist. Sein-
ast tók hann það ráð, að hann tróð
svipuskaftinu sínu svo langt sem
hann gat upp í nösina á bola. Firtist
boli við það og snautaði á brott. Nokkr-
um tíma síðar fanst hann dauður og
sat svipuskaftið enn í nösinni á hon-
um. Hafði hann ekkert getað bitið og
drepist úr hungri.
Goðafoss
er talinn spá fyrir veðri þannig að
hærra lætur í honum fyrir sunnan-
ntt en ella. Hafa menn tekið mark ú
því fram að þessu. Um það kvað Björn
á Ingjaldsstöðum:
Öskrar Goði eins og hroði,
eykst þá voði straumadyns;
en að hann froði og fram sjer troði
er fyrirboði sunnanvinds.