Lesbók Morgunblaðsins - 03.12.1950, Qupperneq 1

45. tbL
Sunnudagur 3. desember 1950
XXV, árgangur.
Sigurlaug Bjarnadóítir frá Viguri
í FRAKKLAMDI
Dijon, katiphðllin off St. Michaels-kirkjan- ' ’dh* <.
SlilUAR
„Je sius fier d’étre Bourguignon“ —
JEG ER stoltur af því að vera Bur-
gund-búi, er viðlagið við nokkurs-
konar þjóðsöng þeirra, er byggja
þennan hluta Frakklands.
Bóndinn, bograndi á vínakri sín-
um raular hann ánægður fyrir
munni sjer, þegar veðráttan er hon-
um hagstæð og vel horfir með upp-
skeruna. „Jeg fæddist dag einn
undir blómlegum vínviði", er upp-
hafið og hann endar á ósk um, að
eftir andlátið verði sett á líkkist-
una hans glas, fleytifult af góðu
víni.
Skólakrakkar syngja hann við
raust og stíga við hátíðleg tækifæri
fjörugan þjóðdans eftir hljóðfall-
inu. Á þjóðvegunum kveður hann
við úr aragrúa af allskonar far-
artækjum, sem geysast áfram troð-
full af ferðafólki, sem tekið hefir
sumarleyfið til að heimsækja hið
blómlega Burgund-hjerað, sem
hinir innfæddu líta á sem sitt
smærra franska föðurland.
Mismunandi svör.
En af hverju sprettur, verður
okkur á að spyrja, þessi sjerstaka
ást Eurgundbúa á heimkynnum
þéirra og stolt af því að eiga þar
heima?
Svarið veltur eflaust mikið á því,
hvern við spyrðum. Hittum við
fyrir roskinn myndarbónda, myndi
hann líklega telja til þess ágætis
fyrst og fremst frjósemi þess, land-
gæði og náttúrufegurð og því næst
lofsyngja hin kostulegu Borgund-
vín, sem hann og stjettarbræður
hans brugga í vínkjöllurum sín-
um og njóta alkunnra vinsælda og
viðurkenningar um allan heim.
Yrði fyrir svörum einhvéri s|er-
lega matelskur náungi, sem hefði
„magann fyrir sinn guð og hugann
fastan við jarðneska muni“ myndi
hann eflaust taka í sama streng-
inn og skýra fyrir okkur með á-
hrifamiklum orðum og ánægjubros
á vörum, að Burgund, og þá sjer í
lagi höfuðborg þess, Dijon, ætti
hrós og heiður skilið fyrir sjer-
hæfileika í góðum matartilbúningi
fram yfir aðra hluta Frakklands.
Hann myndi fyrst af öllu telja upp