Lesbók Morgunblaðsins - 27.01.1952, Blaðsíða 12
40
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
'1
I
t
l
I
í
*
I
I
i
V
*
\
1
inum. Allir eru þreyttir og syfjað-
ir en í bezta skapi, því að nú er
lokið farsællega fyrsta íslenzka
innanlandsfluginu á Grænlandi-
Bráðum munum við, sem enga á-
byrgð berum, halla okkur til hvíld-
ar og sofa unz ísland verður aftur
risið úr hafi. Það drynur í hreyfl-
unum, og svo kljúfum við vatns-
borðið hraðar og hraðar, unz við
sjáum hvar flugvél speglast í speg-
ilsléttum sjónum, og þá fljúgum
við. Svo munum við bruna yfir
hvítan jökul og hrikaleg háfjöll,
lygna firði, lágar heiðar, þar sem
sauðnautin sofa, jaka borgaríssins,
sperrta eins og spjátrunga eða há-
tignarfulla eins og heimspekinga,
hafið, þar sem ekkert verður að
sjá, nema óravíddir þess, og geim-
inn, sém við brunum, skýin, þar
sem birtast hinar æfintýrafyllstu
kynjamyndir, en þá mun að baki
eyjan mikla, þar sem hvítur jök-
ull og blá f jöll endurspeglast í kyrr
um fleti hafsins....
VIÐ HÉLDUM HEIM
Klukkan er 2 aðfaranótt 18. á-
gúst.....Við erum að leggja af
stað heim. í gærkveldi kom hing-
að í heimsókn Eske Brun, deildar-
stjóri í því ráðuneyti Dana, sem
fer með Grænlandsmál. Hann kom
með Norseman flugvél frá Elínar-
eyju og var Dr. Lauge Koch í
íylgd með honum. Var Brun okk-
ur þakklátur fyrir samvinnuna um
flutningana, sem hann kvað hafa
gengið betur en vonir stóðu til.
Brun þessi er beljaki mikill, en
alúðlegur mjög og býður af sér
góðan þokka. Koch, sem er gamall
'góðvinur okkar, notaði tækifærið
til þess að rabba við okkur um
daginn og veginn. Mér finnst alltaf
að hann sé hinn ókrýndi konungur
Austur-Grænlands, einkum þegar
hann ber, háan og hermannlegan
í bláum foringjaskrúða við hvítan
grænlenzka jökulinn.
Við kveðjum áhöfnina á Sjann-
öy með þökkum fyrir viðkynning-
una. Allir lögðu sig fram til þess
að verða okkur að liði og gerðu
allt, sem í þeirra valdi stóð til þess
að vel færi um okkur. Samvinnan
hefir einnig verið ágæt við Dan-
ina. Loftskeytastöðvarnar hafa
verið opnar allan tímann, frá því
er við komumst fyrst í samband
við Danmerkurhöfn, og áðan var
lesið frá talstöðinni í Danaborg
langt þakkar- og kveðjuskeyti til
okkar.
Veðrið er enn unaðslegt. Fjöll-
in standa á höfði í kyrrum fleti
hafsins og jakarnir dotta hreyf-
ingarlausir hérna á firðinum. Við
svömlum nú í hægðum okkar í
vesturátt og könnum brautina.
Ekkert liggur á. Við þurfum ekki
að koma heim fyrr en með morgn-
lL 5W ^W *■' l.*L_
—)hcuu-sacfíi
SKÁLDKONA nokktir bauð Bernhard
Shaw og ýmsum öðrum rithöfundum
á frumsýningu á leikriti, sem hún hafði
samið.
— Þið megið alfs ekki hlaupa út í
miðri sýningu, sagjði hún við þá.
Svo hófst sýningin. Shaw hafði feng-
ið sæti rjett aftan við skáldkonuna og
hann hallaði sjeq fram til þess að sjá
betur. Rjett á eftír fór konuna að kitla
aftan á hálsinura. Hún þreifaði þangað
og fann að loklyur hafði losnað úr hár-
inu. Hún greip þá hárspennu úr tösku
sinni og festi k»kkinn vandlega við hár-
ið.
Þegar fyrsta. þætti var lokið og tjald-
ið fell, sagði S»haw stundarhátt við kon-
una:
— Viljið þfier nú ekki gera svo vel
að losa skeg^gið á mjer úr hári yðar?
Jeg skal lofgi yður því að hlaupa ekki
út meðan á sýningu stendur.