Lesbók Morgunblaðsins - 31.05.1952, Blaðsíða 15

LESBOK MORGUNBLAÐS1N6
290
Ks vildi sýna að' heimalatid ljalla og frera,
fóstraði ei lakar cn Daiiagrand kunni bczt.
Og íslenzkri manndáð ættbornri cr skylt að vcra
í átökum Jiar scm rcynir á hrrðfcngi mest.
L’g álti þá von að drýgja dáð ut í löndum
njarfhuga sveinn og vinna mér frægðir og scim.
Scm einkisnýlt rckaid eg fluttur vrar fjöru að söndum
föðurlauds míns, — já, þanr.ig var koman licim.
Lg vcit að mu æviaa álli eg læzt hér hcima,
hvar örlegin stungu mcr sauminn’að gæfunnar ílík.
lin fólskunni Dananra finnst mér Jk> críitt að glcyma
cr þcir fleygðu mér hjargþrola á tandinn við Heylejavik.
Mcð vanburðum ilrogst cg að fátæku íiskiniaiuis hrcjsi,
baö fólkið ]>ar liknar cr átti þó nóg incð' sig.
l*ú svall mcr i brjósti, cg grét |>á mitt gæfuleysi,
að gcta ckki ncinu Iaur.aö þvi fyrir mig.
I’g var fluttur í áföngum, — fátækir incga það reyna, —
á föðursveit mina við hlutskiftis erfiðust kjör,
að lifa sem styrkþegi á framlagi samaldra sveíua,
sjá þcirra giott yfir hrökum á niinui lör.
111
Lcið mín um hjarnið tok cnda, og uppstytti clið,
liið örlagaþunga að lokum var gengið á svig.
Sólin skcin fögur i hciði um hamirgju hvelið,
og hrcppurinn þurfti ci lcngur að sjá um mig.
Því vorið kont aftur nieð sólbrað og suðlæga vinda,
songfugl i liaga, og blomskrúð uiti grundir og tun.
Lg fann síúlkuna ínina við bjarma bládjúpra linda
mcð blilnð i augum, sem salglil á fjallsins biuu.
Þá var fagurl um hérað, i glitklæðuin Gloðafcykir,
gcisladýrð kvöldsólin fjallajöfurinn bjó. —
Frá bæuluim iiðu Iéttfleygir búverka reykir,
lömbin í ærsluin hoppuðu um grænklæddan mó.
Iléraðsvöín þungstrcyin, scm silíurband sindruöu um
f jörðinn,
samofin grænmöttli cylendis norður að sæ.
Ilismikiil íjalihringur flcsaður sól-gulli um Skörðin,
faldaður kögri um hátinda af drifhvítum snæ.
Ifcyr lælcjaiina og fossanna (ór.hörpu titrandi strcngi,
tjáning þcss máttar sem lífinu dýrmætast er,
og blómanna hvísl, þegar andvarir.n berst yfir cngi,
al:t cr það radtísett til dýrðar og íagnaðar mcr.
IV
Vcínanna torlciði vaskleikann náði að hvetja,
láspáin gamJa ei Icngur mcr kviða jók.
l’au sciddu mínn buga, cg kaus við þau kappi að ctja,
okviöinn við fcrjumanns starfinu á Miðgrund eg tók.
í túltugu ár ég tcflt hcf við fljótið hið kalda,
í tvísýnu slundum var hafinn sá Icikurinn.
Þó skeiö hafi hallast og skoliiö um þófturaar alda,
voru sköpin min jafnan að fara með sigurim.
V
Nu kem cg að Vötnunum athugull yfir þau stari
ókcr.ndur geigur þá seitlar um mína lund.
Lg bið ci um fcrju, býst ckki hclnur við svari,
blakkinn læt kljúfa strauminn unz fcr 'arn á sund.
Klárnum af brotinu kastaði ylgjan í flauminn,
hann komst upp að landinu, þræddi hinn brimsollna stíg.
Ilóf sig á bakhann, — ég lirataði niður i strauminn,
liclspáin gainla þar rættist: að svelgdu þau mig.
MAGN. KK. GÍSLASON.
vilja halda áfram umbótastarfi
Kemals. Hér togast á fastheldni við
íornar venjur og nýir menningar-
hættir, íhaldsemi og framsækni-
Hin nýa stjórn hefur reynt að
taka pessi mal föstum tqkum. Hún
hefur látið undan í ýmsum atrið-
um til málamiðlunar, án þess þó
að hrófla við grundvallaralriðun-
um í umbreytingar áformum Kem-
als. Á iiinn bóginn tekur hún mjög
hart á öllu trúarofstaeki, en á því
tók þegar að bóla líkt og í öðrum
londum Múhamedsmanna.
Hinum nýu ráðamönnum cr það
ljóst að framfarir Tyrldands eru
komnar undir því að vel'sidpist'um
félagsmál og fjármál. Stjómin tel-
ur nauðsynlegt að bætt só líískjör
bænda og verkamanua. Hún leggur
kapp á að bæta samgöngur innan
lands og koma á stórfelldum áveit-
um til ræktunar. Og seinustu kosn-
ingar sýna að stjórnin liei'ur íylgi
mikils hluta þjóðarinnar.
■k kr 'k -k
* -k *
MOLAU
Ung hjón íóru að kaupa barhsyagn.
Og i>cgar þau höfðu ícngið þann vagn,
scm þeim likaði, lögðu þau barnið í
hann og héldu heim á leíð. En nú brá
svo einkennilega við, að allir, sém
þau inæUu, fóru að hlæja cg þau sltiidu
ekkert i þessu, að það gæti verið hlægi-
legt að þau væri með barn pitt i vagni
eins og annað fólk. Það var ekki fy.r
en heim kcr.i að þau sáu hver orsckin
var. Búðarmaðurinn hafði gíey'mf að
rífa af vagr.ir.um miða, sem á hann
haíði verið límdur, en á þessuxn miða
stóð: Hejmiiisiðna6úr. ,