Lesbók Morgunblaðsins - 01.02.1953, Blaðsíða 15
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
59
IIjátrú Kihiú-mauna ræ.óur mestu um hv.e erl'iólega Bretum gengur í viðureigninni við Mau-IMau. Þeir, sem hafa geng-
izt undir þaguarsk.vUlu hjá leynii'lokhnum óttast að verða fyrir göldrum og gjörningum, ef þeir ljósta upp um liann.
Kn nu hafa Brctar fundið upp á því að taka galdramenn i þjónustu sína og láta þá reka út „niau-mau-djöfuliun“ og
gcra hann oskaðlegan. Hcr á myndinni sest cinn aí þcssum galdramöuuum við særingar sinar. Hann hcfir kiðfót, vættan
i blóði, ug drcpur hunum á varir þcirra, sem hann cr að lækua af yfirráðum liins illa anda.
ir úr lcirklinclum vióarfiéttum og muó
straþaki. Kru, þcir ott margir saman
á hverju búi, einn fyrir liúsbóndann,
einn fyrir hvurja konu og cinn fyrjr
synina. Svo cru þar geymslukofar fyr-
ir vcrkíæri og uppskeiu. Umhverfis
þessa kofu er svo dáiilil! reitur þar
sem þeir ra-ktu mais, jaróimctur, baun-
ir, sykurrcyr og banana.
Kikiúmcnn eru Jagir ve.vti meö
breitt andlit og dókk augu. i’eir eru
mjög dökkir yfirlitmn, en þó er ekki
hmg.t ;;ð kalla þá svarta, miklu íreui-
Ur mætti kallu þú sótrauöa. Þejr
eru iéltir á fæti og hafa þessar iipru
og glæsilegu hreyfingar, sem cinkcnna
þá menn, er ganga alltaf berfættir.
Því miður cru nú sumir farnir að
nota skó, en þcgar þcir eru á ferða-
lugi taka þeir skóna af sér og bera þá
4 oklutuu. ttuuviw ervi eu
mennirnir og þær verða fljólt hognar
i baki af þvj að bcra þungar byrðar.
IvurJmcnnirnir hafa snöggt snarhrokk-
ið hár; þcir stinga gat á cyruasnepl-
ana og iroða þar i aliskonar skrauti,
svo sem spýtum, íálahemi og tóm-
um sigarctt nbauk um. Ilcima fyrir
klæöast þcir vanaJcgu ckki öðru cn
dúk, sem þeir vcfja um sig. En þcir
viija gjarna semja sig að siðiun hvitra
mynnu, ganga i þriJuicgum i'óluin og
ciga reiðhjól og armbandsúr.
Þcgar ég kom i'yrst til Kenya fyrir
20 érura, þú liöfðu konur þann sið að
nauðraka af sér hárið. Þær gcngu þá
í fötum úr geitarskinni, sem hafði vcr-
ið elt og oliubonð, sv,o að það var
lungamjúkt. Þær voru með miklar
festar um hálsinn og vöfðu koparvír
uiji handleggj og ökla til skrauts.
íéþfeU j pilju 41' U41'U4d4 þoiu-
ullarefni. Nú klæðast þær sfuUuin
kjól úr rósótlu bóniullarcfnj, l’uia
skruutlega kiúta bundna um liö! :.ð
sér og aðra mislita klúta á hcrðumtm.
Yfirleitt virðast þær ánægðar nu >
hlutskifti sitt og það kemur varJa f- r--
ir að konur og börn verði fyrir nrs-
þvrmingum. Og stúlku cr ekki reí; ð
þótt liún i'ilji okki ciga þami nnrvi,
sem býðst til að kaupa hana.
) koiunum er alitaf myrkur. i>' i 'ó
cnginn er á þcini giugginn. Þ;n- -t
citt skilrúin og innan við það e; íún:-
ið, hærra tii höfðalagsins en t.i! fó< •.
Á miðju gólfi cr matur oft eldaðhr,
en þegar gott cr veður, clda konuin-
ar úti. Nú cru þó ýmsir farnir að
b.vggja sér sæinileg íbúðarhús.
Kikíúmcnn cru yfirleitt friöiamir,
en þcir eru ákaflega hjátrúarJuUi.'- .>;j
ott^t gijl'L'á gJOl'JUi^á WiOÞ'-i o»