Lesbók Morgunblaðsins - 01.02.1953, Blaðsíða 16

fiO
XJESBÖK MORQITNBl.AF)STNS
/ A FL N AS A F N I
Tued s
r (Tcu
mnt
f «wer.
icu tr-»
W.
>cr \
tr ’
trcu
1
sa
japab
ÍOTU'
i W'
f an$
»auf
jrtife
* |ia»
,ytúx
i^i>
4

I • TWMtB CtUMt O
rM^-
f
4~
4^
ir
A n»
y^* ^CÍtnnÍM
1 “ fÉgfrfW*3'

♦ +'

k*J(&*/*S> ▼«lktn4. «ft>^ tníno gi^
- .« . ' " ¥rn
ts^ 1.,.«-A iU (; t,-.'™, (S „*^ U.S
r . Öfe
W ýnV nK 'iffrftná* ^*!^7 nís,p
p »ct»W ftn/? vp mn Ái*^ti <»>* •
vT "tuu*‘#n.tf'■****
b»C *'J^7, t U«t'i*»Tym"Tn^’,t«f w'Níf tcS’'4 bfin *
|«ú>7 fc t .j1 »i a « bK «a»7Í«f 4 lý »ýn« »*x
inMfan >>i <Cíii laf n« Vfi iftif
r«R4 tjattb «* fc K»i.k ak^Sx-n/i *ik ^taein^"?,
rk«4f »<«r‘ k jlkitn* VinVí, H*»*' f« f4^ *$(
( v4iv*tó» fiiuftmí* fíU^fcttlíitt <w'1 m'?
<a» me«1 t<rr« ak iý-V
^trp.Í*f ^taUtn mýn
!#!•,’« V«t» tn»"» Vrf»»«^^Ýf»,
mynð ítCamjhf
vökuo,
*~h
Ilandritið AM 102, 8vo er merkilegt fyrir islenzka söngsögu. Það er skrifað á
síðasta fjórðungi 17. aldar og virðist runnið frá einhverju barna séra Jóns
Arasonar i Vatnsfirði. Hér er eftirmynd einnar biaðsíðu með fyrirsögninni
Einn fallegur tvísöngssáimur; siðan kemur sálmurinn: Anda þinn guð mér
gefðu víst, fyrst með tenór og síðan með bassa. Sbr. íslenzk þjóðlög Bjarna
Þorsteinsson bls. 159.
nllt annað. Þetta notnr Mau-Mau leyni-
íélagið sér. Það þykist fara með galdra
og heldur fólkinu 1 viðjum ótta og
angistar til þess að koma sínu fram.
Aldrei varð ég var við neitt grimmd-
areðli meðal Kíkíúmanna og unnu þó
um 70 þeirra á kaffiræktar-stöðinni
þar sem ég var. Af viðkynningunni
fór mér að þykja vænt um þá. Þeir
geta verið duglegir og lagnir verk-
irenn, viljugir og námfúsir. En þó
i ii til á meðal þeirra menn sem eru
ól iflega þreytandi, heimskir og latir.
iteynt hefir verið að mennta þá,
en fjöldi þeirra er enn hvorki læs né
skiifandi, en þó er það furðulegt hvað
j> ni hefir farið fram. Flestir eru
ki istnir að nafninu, en hjátrú og hind-
urvtni er svo rótgróið meðal þeirra,
að það her allt annað ofurliði.

? RJÁR F.LZTU GÖTURNAR
Reykjavík eru Aðalstræti, Hafnar-
st:/eti og Austurstræti. í elztu lóða-
ma lingum eru þær þó ekki nefndar
þ. ;um nöfnum, heldur „Hovedgaden",
„Rcbslagerbanen ‘ og „Tvergaden“. —
Síuar fengu þær önnur nöfn: Klúbb-
gcia, Strandgata og Langafortóg.
STÓRBORGARLÍF
Hinir beztu mannkostir koma að
litlum notum, lifi menn lausu stór-
borgarlífi, heldur rýrna menn ár frá
ári og kostirnir hverfa (Matth. Joch.)
DAVÍÐ LÓSS
Um miðja 18. öld settist norðlenzkur
maður að í Hliðarhúsum í Reykjavík.
H. nn hét Guðmundur Davíðsson. Bjó
hann þar til æviloka 1784. Sonur hans
var Davíð (f. 1747). Hann kvongaðist
Á tu Sighvatsdóttur, systur Þórðar í
Hiíðarhúsum, og bjuggu þau í Hlíðar-
húsum alla ævi. Davíð andaðist 1821,
þá 84 ára.að aldri. Hann var lengi
hatnsögumaður, alþekktur undir nafn-
inu Davíð lóss, og þótti vera einhver
ötulasti sjósóknari hér í bæ og afla-
sæll. Hann var blindur mörg seinustu
árin, sem hann lifði , en gekk þó fylgd-
arlaust hinn ógreiða veg frá Hlíðar-
húsum austur í Gróf, hvenær sem róið
var, til þess að þukla á fiskinum, sem
kastað var á land úr róðrarskipum
þeim, sem þar lentu. Var það hans
mesta ánægja í ellinni. Hugðist karl
geta með þukli sínu komizt fyrir um
það, hvar á miðunum fiskur sá væri
dreginn, sem borinn var á land.
(Dr. J. H.)